نامه سر گشاده استاد( صباح ) به
روشنفکران گرامی ، هموطنان عزیز و وطنداران مهاجر من.
( دومین نامه )
خداوندا ! به ان اشک یتیمی
که مادر را به پیشش سر بریدند
به آن فریاد طفلان جگر سوز
که بی مادر به هر جا نب دویدند
به آن روشن دل خوب و گرامی
به گفتارش حما سه آفریدن
افتخار به ان قلم و زبان که بیداد
را بی پرده بیان و بیداد گران را بی پرده نشان دادند ، به همو طنا نش و به جهانیان
، افتخار به رنگ آن قلمی که با نوای خود نوای یتیم ما رادر برابر د ید جهانیان
قرار داد ، افتخار به قلم و اهل قلمی که سوز و گداز محیط غربت و ایا م فرقت ما را
بیان کرد ، افتخار به قلمی که جریان جد ل حق و باطل را نمو دار ساخت و آن همه سوز
و آه آوارگان مظلوم و خانواده های رنجور و اواره را نقش کرد و این نقش حقیقت را به
جهانیان ظا هر وآ شکا را نمو د ، و خوشا به ان قلم و اهل قلم که قصه برخورد نیکی
را با بدی رحمت را با وحشت و داد را به بیداد رقم زد و اکنون جریان وحشت و بر بر یت سلا ح را رقم می
زند . افتخار به قلم و ا ند یشه ر و شنفکری، که قصه کشتن و بستن بی گنا ها ن را
افسانه روز گار ساخت ، افسانه و جاویدانه در لوح تاریخ زمان .
قلم ما که روز گار درازی نقش وحشت
و بیداد سلا ح را در خاک ما رقم می زد ، و امروز رسالت دیگر یافته است ، رسالت
وحدت و یکد لی ها غلبه نهابرستمگر ها .
در ین مقطع خاص زمان این گاه که چرخ روز گار به
سر خرویی مر د م محتا ج ا فغا نستا ن و شرمساری سلا ح و سلا حدا را ن دور میخورد
باز هم قلم است که راه مان را بسوی پیروزی ها می نمایاند .
قلم ما اکنون نقش واقعیت هاست ،
واقعیت های از سوز و گداز جامعه ، سوز و گدازی که از ده سال جدال ، جنگ و خو نر یزی
در سینه او گره خورده بود ، اینک این گره ها باز میشود و ملت ما با پای پیروزی راهی
وطن خوا هد شد ، وطنی که برای آن زرمیده ، برای آن جنگیده و برای آن سر نهاده است.
اینک باز موقع آن میرسد که قلم ما ساز هستی را در شهر ها و روستا های خاکتوده ها ی
کشو رما ساز کند ، در دره های هندوکش ، در کرانه های آمو و هریوا در کابل و زابل
در قندهار و ننگرهار در بلخ و بخدی ، در باغ پیروزی غزنه ، در پای منار های جام به
تصو یر بکشد .
طعم و لزت آرامش را کسی خوبتر
احساس می کند که بعد از عبور از فراز و نشیب ها و قبول زحمتها و رنجها و مشکلات
متعد د به ان رسیده باشد ! نه ناز پروردگانی که در آسایش به دنیاآ مد ند و در عیش
و عربده زیستند و در اوجنای خلسه بر انگیز مستی سقوط کر د ند . حرفم ، گفتنی هایم و درد ها ی دلم با تو است ای
رنجد ید وطن!
برای تو میگویم!
درد های نهائی ام را بتو می نویسم
!
و به خاطر تومی سوزم!
اینهمه مشقت وسیه روزی را بخاطر
تو میکشم!
بلی!
از تو گفته بودم ، از تو حمایت
نموده بودم و حق و حقوق ترا خواسته بودم.
حق تو مهاجر دور از وطن و دور از
خانه و زاد گاهت را !
دست از طلب ندارم
تا کام من برآ ید
یا جان رسد به جانان یا جان زتن برآ ید .
اگر لحظه از غم تو غافل شوم و در
عالم خیال بر بال آرزو مندی و غم شریکی ، لحظه به لحظه دقیقه به دقیقه ، ساعت به ساعت ، روز به روز و هفته به هفته ماه به
ماه خاستن و افتیدن و تکاپو، تا رضایت ترا نبینم زندگی بر من حرام است ، پس بیا با
من همنوا شو تا حقوق خویشرا بگیریم و مرا که بخاطر تو میخواهند بکشند دستانم را بگیر
ید و مرا یاری و مدد نماید.
روشنفکر عالیقد ر ، هموطن گرامی و وطندار آواره
من !
بیاید بپرسیم ؟ که جناب آقای کرزی
، رادیود ر ی صدای آمریکا و ادارات بین المللی حقوق انسان که نوا های اننسان
دوستانه و( به ظاهر) افغان پرستانه شما گوش فلک را کر نموده بود ، چرا در مقابل
خواست و تقاضای روشنفکر آواره که هر آن به
مرگ تهدید می نمایند سکو ت معنی داری را پیشه کرده اید، علت معلوم و واضع است ، نمیخوا
هید دل تفنگ داری را از خود برنجانید تا اهداف و پلان های بعد ی شما صد مه نبیند و
مصلحت اندیشی را بخون بی گناهی مقدم میشمارید . نشنیده اید که گفته اند :
خون نا حق
دست از دا من قا تل بر نداشت
د یده باشید لکه های دامن
قصاب را. با تقد یم د رو د ها ی بی پا یا
ن ا ستا د ( صبا ح ) شا عر و مو رخ
بچشمم قطره اشکی
بجاماند
امید آخرم دست
دعاماند
نهال آرزو هایم
به غربت
یکی زخم تبر بافی
چرا ماند؟
******
بچشمان اشک غم
دارم دل تنگ
ز بی مهری زنامردی
زنیرنگ
به شهر غربت و
گوشه سکوت
هر آن با قاتلان
دارم سر جنگ
******
خدا یا سینه ام
شهر جنون شد
از این بیگانهگیها
غرق خون شد
سعادت های تو (
صباح) به غربت
به تنهای فتاده
سرنگون شد .
صد ای گر یه
ما د ر !
یک عمری با
رغر بت را کشید ن
به د شت نا
مرا دی ها د و ید ن
میا ن گر یه
ها د ر خوا ب رفتن
زخوا ب غر بت
یکد م پر ید ن
به نا کا می
ا زا ین د نیا گذ شتن
همه عمرا زند
ا مت لب گذ ید ن
به کنج بی
کسی تنها نشستن
ا جل را پیش
چشم خو یش د ید ن
بسی سختست و
زینها جا نگزا تر
صد ا ی گر یه ما
د ر شنید ن .
تقا ضنا مه ا
ینجا نب ا ستا د ( صبا ح ) شا عر و مو رخ .
برا د رمحترم
جنا ب حا مد خان ( کر زی) ریس ا دا ره ا نتقا لی
ا سلامی ا فغا نستا ن .
جلا لتما ب
گرا می کوفی عنا ن سرمنشی سا زما ن ملل
متحد .
به ا دا را ت محترم
:
ا دا ره بین ا لمللی حقوق بشر، ا دا ره مستبقل حقو ق بشر
ا فغا نستا ن ، د فترسرمنشی ملل متحد د ر کا بل ، کمیته بین
ا لمللی صلیب سرخ...
صمیما نه ترین د رو د
ها ی گرم و آ تشین مرا ا زگوشه مخفگاه تنگ و تا ریک د یا رهجرت د رشهرکرا چی پا کستا
ن پذ یرفته منت گذا رید .
جنا با ن !
تا ا کنون سی ا ثرم که
شا مل پژو هش ها ی ا د بی ، تا ریحی ، فرهنگی وشعری بو د به طبع ر سید ه ا ست .
د ه ا ثر د یگر م که
عمد تآ مسا یل تا ریخی وتا لا ن ها ی قو می را
د ربرمی گیرد آ ما ده چا پ بو ده که ر وی بعضی
مشکلا ت
مو جوده تا فعلآ ا قبا ل چا پ پیدا نکرده ا ند.
د ر ر و زنا مه ها ،
جرا ید و سا یتها ی ا نترنتی تعدا د بیشما را زنو شته ها یم قبلآ به نشرر سیده ا
ست . ( سا یت ها ی : آ ر یا یی ، حقیقت ، پیما ن ملی ، کلکین ، جنبش ، صدا ی مر د
م، سپیده د م،
آ زا دی ... به نا م ا صلی و یا مستعار) .
قبل ا زتد و یرلو یه جر
گه تصو یب قا نو ن ا سا سی مصا حبه دا شتم با
را د یو د ری صدا ی آ مر یکا .
د را ین گفتگو تذ کر دا
دم که :
تقریبآ د رشهربند ری
کرا چی پنج تا شش صد هزا رمها جرسکونت
دا رند ، و لی با تا سف
و ا ند وه فرا وا ن که نما یند گا ن ا ین مها جر ین نه د رلویه جرگه ا صطرا ری ،
نه د رشو را ی قا نو ن ا سا سی ونه د رلو یه جر گه کنونی نما یند گا ن ا نتصا بی ویا
ا نتخا بی ندا رند
د فا ترد یپلو ما تیک و
زا رت ا مو ر خا رجه نیزد را ین شهرا حسا س ا فغا نی ندا شته و تقر یبآ با مها جر
ین بیگا نه ا ند، آ نها د رمرا سم ها ی سا ل نو، عید وبرا ت ، تجلیل ا ز ر و زها ی
ملی و تا ر یخی شر کت نمی نما یند به ا ین بها نه که ا منیت ما را چگونه تا مین می
کنید ؟
د را ین مصا حبه تذ
کردا د م که :
د رشرا یط مو جو ده قوا
ی ا ئتلا ف بین ا لمللی د ر ا فغا نستا ن به مثا به تا مین کننده گا ن ا منیت و آ
را مش و ز ند ه گی صلح آ میزبه مر د م تلقی می گر د د . نبو د ا ین قوا یکبا ر د
یگرا فغا نستا ن را بطر ف کشمکش و چو رو چپا ول سو ق خوا هد کرد .
با پخش ا ین مصا حبه ا
زطریق را د یو د ری صدا ی آ مر یکا با تهد
ید
ها ی گونا گون بر خو ر د م .
یا د دا شت ها وا وا
مرمتعد دی به د فتر( ...) موا صلت و خوا ها ن بر خو رد جدی با من شده بو د ند .
تا ا ینکه د رهشت ما رچ
گر و پ ا ز تر و ر یستا ن و ظیفه می گیرند که
آ خرین با ربا من تصفیه حسا ب نما یند ، نا گز
یرخا نه را ترک و د رمحل نا معلو م ز ند گی دا رم .
آ قا یا ن عزیز!
با لا خره حوصله ا م
بسر ر سید پس ا زا ینکه تعدا د ا فرا د معین مرا به قتل تهد ید نمو ده ا ند ، ا
کنو ن با ید گفتنی ها یم را با شماد ر جر یا ن بگذا ر م .
ا ینرا نیزمی دا نم که
تر و ریستا ن غیرت آ نرا ندا رند تا ا ز رو برو سینه
ا م را هد ف گلو له خو یش قرا ربد هند . بلکه می
خوا هندا زعقب خنجربزنند و یا د را ین شهر که پو ل همه چیزپندا شته می شو د ، د ست
به ا قدا م د یگری بزنند ...
آ قا یا ن گرا می !
مرد م ا فغا نستا ن بد
ست ا ینها وا رد ا شد تر ین بحرا ن حیا ت ومما ت ز ند گی شا ن شد ند . کشتا رها ی
و حشیا نه و ظلم ونا روا بجا ن ، نا موس و
کرا مت ا نسا ن روا دا شته شد که در گفتا ر نیا ید، هو س و آ تش قد رت طلبی ،
تحمیل گری ، تعصب گری ، قتل و جنا یت گری ، ا نحصا ر گری ، عصیا نگری ،تا را ج گری
، بیگا نه پرستی ، بی عفتی ، و طن خرا بی ، د زدی، ر هز نی ، بی فرهنگی ، گنجینه ر
با ئ ، چپا و ل گری ، وآ د م
کشی به ا وج خو د ر سید
.
مر د م مظلو م و طن مو
رد گرو گا ن گیری و سو دا با زی های ا جا نب و دست پرو ر دگا ن آ نها قرا رگرفت ،
کشو ر را بحیث میدا ن ا ئتلا ف های ز ود گذ رو نا پا یدا رگروهای د رآ و رد که ر
وزچند د رآ غوش گر م یکد یگر قرا رمی گرفت . ا مر و زهم رکا ب ا ین وفردا هم کنا
رگروه د یگری می شد ند.
آ د م غرق د رشگفتی می
شو د هنگا میکه ملل متحد را مشا هده می کند ا فغا نستا ن را سر زمین مر د م آ ن
ندا نسته بجای نما یند گا ن وا قعی کشو ر با چهره های شنا حته شده مسلح وقا تل و آ
د م کش د را ینجا و آ نجا مذا کره و د یا لوگهای فرما یشی و فر سا یشی بی نتیجه را
برا ی صلح ا فغا نستا ن ترتیب می د هند .
بها را ن فصل خو
ب ز ند گا نست
شگفتن های د
و ر ا ن جو ا نست
شهید ا ن و
طن د ر خا ک خفتند
گل سر خ ا ز قیا
م شا ن نشا نست
.....
پیا م نو بها
را ن پر ا مید ا ست
بر ا ی ز ند ه
گا نی یک نو ید ا ست
به هر د شت که
می بینی گل سر خ
د ر فش جا و دا ن یک
شهید ا ست
.....
ز ما ن حیله
و نیر نگ بگذ شت
سکو ت دا نش و
فر هنگ بگذ شت
بخو ا ن شا عر
سر ود ز ند ه گی را
غر یو بد سر
شت جنگ
بگذ شت .
ا ین سطرها که
د ر قا لب تقا ضا نا مه د ر صفحه کا غذ به نگا رش گر فته شد ه ا گر پا ر چه ا د بی
و شعر نیست ، فر یا د و د رد ا نسا نی ا ست که تحت عنوا ن تقا ضا نا مه ا را یه می
گر د د.
که نخست ا ند
یشه ا نسا نی را جو لا نگا ه خو د سا خته و ا زظلم و جنا یت شکوه ها دا رد.
علتها ی ا یجا د حا د ثه ها را به ا نسا نها و
جها ن بشر یت بر سا ند ، تا همه به ا ین با و ر
بر سند که ا یجا د ا ین مصیبت و تیره ر و زی ا
مر خو د به خود نبو ده ، جنا یت کا را ن و
قا تلا ن بی مر
و ت می خوا هند ا نسا نی را قر با ن هو سها ی پر ز ر ق و بر ق خو یش
سا خته با ا
نجا م ا ین عمل بر با قی لبها مهر سکو ت بز نند .
ا ین تقا ضا نا
مه را نمیشو د گفت که تو به و یا تسلیم نا مه ا ست تا د شمنا ن ا زآ ن لذ ت ببر ند،
بر سیا ق زا هدا نه هم ا ستوا ر نیست که زا هدی را خو ش آ ید و عا بدی را نا پسند
ا فتد د رخلا ل ا ین نا مه مدح کسی هم نشده که د هن پر جو هر شو د ، بخا طر د ر جه
و مقا م نیز چیزی بنگا ر ش گر فته نشده که ز یب لو حه ها ، ا خبا ر و کا رت ها گر
د د .
جنا ب آ قا ی
( کر زی ) !
د ر ا دا ره
شما هزا را ن جر م و جنا یت صو رت می گیر د ، عا ملین و مجر مین ا ین حوا دث
را چرا به چنگ
قا نو ن نمیسپا ر ید ؟ تا چه ز ما ن سکو ت و مصلحت ا ند یشی را پیشه می سا زید ؟ ا
ینرا نیک می دا نم که مشکلا ت و پرا بلم ها ی متعد دی دا ر ید ، و لی ا ین بر خو
رد و
خو د گذ ری با
گذ شت هر رو ز و سعت بی سا بقه پیدا می کند خیلی ممکن ا ست که فر دا نتوا نید جلو
آ نرا بگر ید و ذ هنیت ها را د ر مقا بل خو یش که هنو ز و قت دا ر ید خد شه دا ر
نسا ز ید ؟
شا ید د ر ذ هن
شما ا ین تصو ر قو ت بگیرد که من ا ز مر گ تر سیده ا م ، می خوا هم ا ز شما
مد د بخوا هم .
خو د ا ین را می دا نید ، بلی ! چو ن ا فغا نم و ا ین حق مسلم من ا ست که شما را
به یا ری و همکا ری خو د فرا بخوا نم . ا
ما گا هی ا ز ا ین تصمیم منصرف می شو م ز یرا شما د ر مو قعیت قرا ر ندا رید که
بتوا نید ا ز ر و شنفکری حما یت بعمل آ و رید . د ر ر و ز رو شن و د رمقا بل د یده
گا ن ادا ره و قا نو ن شما ، حا جی عبد ا لقد یر معا و ن و دا کتر عبد ا لر حمن و
زیر هوا نو رد ی و تو ر یزم کا بینه تا ن به جا و د ا نگا ن پیو ست . لطفآ بفر ما
ید چه ا جرا ت صو رت گر فت ؟
جوا ب وا ضع ا ست که ( هیچ )
جنا ب کر زی !
قسمیکه شما خود
مطلع هستید چالش ها و فریبهای زیادی در سر راه تان از طرف گروه ها ی کرسی طلب و
فسا د پیشه قرا رد ا رد .
قد رت مدا را ن مسلح و تحمیلی ایکه، نه تنها
منافع ملی را تامین نمیکند، بلکه کشور را در زیر چکمه های فر ما نرو ا ی مستبدا نه
خو یش قرار داده و آزادی و استقلال سیاسی
جامعه را نیز قربانی خواستهای قدرت طلبی خود و باداران خویش می نمایند.
طی ا ین مد
ت که ا ز حا کمیت شما می گذ ر د ر وی بعضی د لا یل معین به عوض افراد کار شناس و حقوق دان، اشخاص
مصلحتی جای آنها را پر نمود. این اشخاص و شخصیت ها، نه تنها خد ما ت صا د قا نه و
و طنپر ستا نه ا نجا م ند ا د ند بلکه با
دسیسه های از پیش تعین شده حا کمیت مرد می را
موردِ معامله و سو دا با زی قرار دادند.
آنچه امروز به
مشاهده می رسد، تلاشهای است که آگاهانه،
پلانیزه شده و سیستماتیک از جانب توطئه گران قد رت طلب به ا جرا گذا شته می شو د.
تهدید، تحمیل و معامله گری وضاحت داشته و دارد.
تو قع دا ر م
که همه د ست ا ند ر کا را ن ا دا ره ا نتقا لی فضای آ لو ده ا ز تعصب و تنگ نظری
را ا زمقا بل د ید ه گا ن شا ن زدوده و
خواست هر ر و شنفکر و طن را به عنوان خواستِ بخشی از مردم مورد احترام قرار دهند؛
در غیر آن تحمیل گری و ا نتقا م ستا نی آیندهء خوبی بدنبال نداشته و خشم و بی
اعتمادی مردم نسبت به آیندهء نظام از امکان بعید نخواهد بود!
ر و شنفکر
عزیز و قلم بد ست محترم !
د رد یا رغر بت
و تبعید ، بها ر را به ستا یش می نشینیم ، آ ری، بها ر را . و تو شا ید ، تو ای
ر و شنفکر من ، تو ای آ وا ره من ، بر من بخندی
، شا ید گیج شوی ، شا ید بپرسی برا ی
کی ؟ کدا م بها ر ؟
آ ری ! برای تو
، برا ی من، برای ما ، هما ن بها ری را که ندا ریم و با ید می دا شتیم ، و لی
د یگرا ن که
بها ری دا رند و با بها ر شا ن و طنی ،
گلستا نی و چمنستا نی و د شت و د منی .
بگذا ر برا ین
ها و به خا طر ا ینها که ا زنوع من و تو
هستند ، با د رد و ا ند وه فرا وا ن لحظه یی بخند یم و شا د با شیم و مقد م بها ر
را گر ا می بدا ریم . ا گر چند که همه چیزرا – و طن را،
گلستا ن را ، د
شت و د من را و لب های خنده را ا ز من و تو گر فته ا ند ، هر چند که یک لحظه
شا د بو د ن و
خند ید ن - و لو به جبر و تظا هر - برا ی من و تو خیلی د شوا ر ا ست ، و لی
ما و توبا لب
های ا شک آ لو ده می خند یم ، صرف برا ی آ نا ن و به خا طرآ نا ن که بها ر
دا رند و سلا ح و ز و ر . زر ...
هر چند که من و
تو همنوع کسی د ر د زد ی ، قتل و غا رت نشده ا یم ، هر چند د یگرا ن که د ر
ما تم من و تو
ا شکی - حتی ا شکی به ظا هر و برا ی یک
لحظه – آ ری ، برا ی یک لحظه و برای تسلی
نر یخته ا ست ، هر چند که نما یش مصیبت با ر من و تو برای آ نا نی که من و تو
همنو عش می خوا
نیم و با لب ها ی د رد و داغ به ا ستقبا ل بها رش می شتا بیم ، شا ید منظره
بو ده ا ست جا
لب و د ید نی . و لی ا ین بز رگی و عظمت من و تو ست ، ا گر چنین نبو د یم ،
بز رگی ا زآ ن
کسی د یگری بو د، ا زآ ن کسی د یگری غیر ا ز من و تو ، بز رگی من و تو ا ز
ا یثا ر و بو
دن برا ی د یگرا ن و ا ز خو د گذ شتن آ غا
ز می شو د ، ز هی تو و ز هی من و زهی آ ن مکتبی که برا ی من و تو ا یثا ر را آ مو
خته ا ست و عظمت را .
آ ری همو طن ر
و شند ل و قلم بد ست !
تو هر کجا که
هستی ، ا گر ا مر و ز ا ین ا یثا ر و عظمت
من و تو نبو د . من و تو هم ما نند
د یگرا ن بها ری دا شتیم ، ا ما بها ری د ر ذ لت
و بها ری د رر سوا ی ... شا ید آ د م
می کشتیم ، جنا یت می آ فر ید یم ، خا نه و ز ند
گی مر د م را تصرف می شد یم ، ز مین هموطن خو یشرا غصب می کر د یم ، به نا مو س
کسی تجا .. . می کر د یم و ...
که آ ن بها ر
نبو د ، بل نشا نه یی بو د ا ز نبو دن و ا ز حقیر ز یستن ، ا ز ننگ و بد نا می
و د ر مر دا ب
و رکو د به سر بر د ن . خو ب ا ست که چنین بها ری ندا ر یم و ا گر می دا شتیم
هیچ چیزی ندا
شتیم و آ نچه که دا شتیم همه ا ش ننگ بو د ، ننگ و حسر ت حقیر ز یستن و ...
و لی حا لا که
بها ر ندا ر یم همه چیز دا ر یم ، آ ری همه چیز ، غیر ا ز بها ر د ر ننگ ز یستن .
ر و شنفکر عز
یز !
ا ین پیا م ا ز
یک ر و شنفکر همو طنت ا ست که بد ستت می ر سد ، ا مید وا ر م تا آ نجا که
ا مکا ن دا رد د ر نشر و پخش آ ن تو جه نمو ده و
ظیفه ا نسا نی خو یشرا ا نجا م دا ده منت
گذ ا رید . با
د ر ود ها ی گر م و صمیما نه .
< ا ستا د ( صبا ح ) شا عر و مو ر خ >
ر فتی به هجر
ت خدا نگهد ا ر تو با د
چشم همه بر د
ید ه خو نبا ر تو با د
ر فتی به سفر د ر شهر ا جا نب
گو یم د عا که
خد ا مد د گا رتو با د
...
ر فتی به
سفرتو ز ود بیا ی
د ر خا نه
بیگا نه تو د یرنپا ی
ا ز بس جفا
دیدی د ر خا نه و یرا ن
یقین کنم که
تو د یگر با ز نیا ی .
بالا
بازگشت