شکا یت نا مه ا
ستا د ( صبا ح ) ا زآ غوش
غر بت وخا نه بیگا نه! (سومین نامه)
( تو منا ل بر
تا بو ت فر ز ند خو د ا ی ما د ر م
عنقر یب ا ست د
شمنا ن را پا یه ا ی دا ر میبر ند )
بجای تهنیت بها ری وسرود نورو زی - پیا م وتقا
ضا نا مه
ا ز هم میهنان شکسته د ل وروشنفکرا ن آ زا ده :
< با ا برا ز سپا س ا زسا یت ها ی مشعل ، آ ر یا
یی ، جوا نا ن و طن ، را د یو هزا ره گی ... که د ر پخش و نشر
نا مه ها ی من ا ز هیچگو نه سعی و تلا ش د ر یغ نکر د ه ا ند ، ا ز خدا و ند بز رگ
برا ی شا ن تو فیق مز ید د ر راه خد مت به ا نسا ن ستم د ید ه و و طن و یرا نه را
تمنا دا ر م . مسو و لین و صا حب ا متیا
زا ن ا ین نشر یه ها نه تنها د را نتشا ر نا مه ها ی من همت گما شته ا ند ، بلکه با بز ر گوا ری و خرد مندی ا ز فا میل
ستم د ید من نیز وا ر سی و د لجو ی بزرگ منشا نه نمو د ه ا ند . بو د ند و هستند کسا نیکه قبل ا ز ا ین مصیبت ،
صدا ها ی به ظا هر د و ستا نه شا ن و قت و
نا و قت بگو شم طنین دا شت و هر آ ن آ ما د ه خد متگذ ا ری و خو د گذ ری بو د ند و
لی با تا سف و ا ند و ه فرا وا ن نه تنها یا د ی ا ز من نکر د ند بلکه با غیبت و
عیب چینی مزا حمت نیز به ا طفا ل بی گنا ه و بی د فا ع ا م را ر وا د ا شتند .
د ا نشمند ا
ن گرا می !
ر و ز به ) مد
یر مسو و ل سا یت مشعل . --
-- عز یز ( جرئت ) مد یر مسو و ل سا یت آ ر یا یی ،
جو ا نا ن آ گا
ه ، آ یند ه سا زا ن پر ا فتخا ر ، ا مید و چر ا غ ر و شن مر د م عز یز --
ا فغا نستا ن و
نو نها لا ن عر صه ها ی د ا نش و فر هنگ ، صا حب ا متیا ز و گر دا نند گا ن
سا یت قشنگ و جذ
ا ب -- جو ا نا ن و طن .
-- برا
د ر گر ا می ، د و ست نا ز نین ، جو ا ن با ا حسا س و یا ر ر و ز ها ی د شوا ر
عصمت نظر ی گر د ا نند ه سا یت ر ا د یو هزا ر ه گی .
بیا
ید بگو یم که : ا فتخا ر به آ ن دا نشمند ، شا عر ، نو یسند ه ، سیا ست مد ا ر ،
دا کتر ،
فلسفه دا ن ، ا نجینر ، ا ستا د ، هنر مند ...
که د ر مسیر شرا فت و مسلک و هنر خو د با مسولیت و د قیقا نه گا م بر دا شته غرا
یز نفسی ، هو سها ی پر ز ر ق و بر ق و خو د خو ا هی ظا هری خو د را سر کو ب و را م
، سعا د ت خو د را د ر سعا د ت مر د م وو طن جستجونما یند که ا ین خصا یل به جا و
د ا نه بو د ن و ما ند گا ر بو د نش نقش تعیین کنند ه دا ر د .
د و ستا
ن ر و ز ها ی د شو ا ر من !
شا
ید عد ه تصو ر کنند که ا ین همه شو ر و نوا بخا طر آ ن خو ا هد بو د ن تا ز مینه
پنا هند گی و یا بیر و ن شد ن به ا ر و پا و آ مر یکا را مسا عد سا ز م . به شما ا
ز صمیم قلب ا طمینا ن مید هم که چنین تصمیم را به هیچو جه ند ا ر م .
ا
گر می خو ا ستم طی ا ین د ه سا ل ا قد ا
می میکر د م ، ا کنو ن به پا کستا ن نبو د م ، ا ینها همه د
سیسه و نیر نگ ها ی د شمنا ن ا ست تا ا ز ا ینطر یق تو جه ها را بطرف د یگری
معطو ف بدا ر ند . من خا کتو د ه ها ی کشو ر م
را و ز ند گی دا خل و طن را به آ سما ن
خر ا شها ی نیو یا ر ک بر ا بر نخو ا هم کر د .
ا ز ا ین زا و یه یکبا ر د یگر به شما قو ل
مید هم .
د ر
آ خر ین تحلیل ، ا ز زحمت کشی و قد ر شنا سی ها ی تا ن د نیا ی سپا س نمو د ه ،
می
گو یم : ا ین همه تلا شها ی شما را به د ید ه قد ر نگر یسته و د رآ خر ین تحلیل ا
گر ز ند ه
ما
ند م پلا نها ی نا جوا نمر دا نه د شمنا ن سو گند خو رد ه مر د م ز جر کشید ه و طن
را د ر
مقا
بل د ید خوا نند گا ن نشر یه ها ی ز یبا
شما قر ا ر خو ا هم د ا د . بگذ ا ر آ نو قت سیا ه
د
لا ن بی مر و ت مرا بی ر حما نه به قتل بر سا نند و من نیزبا و ر کنید با گذ شت هر
ر و ز به مر گ آ ما د ه می شو م . د عا ی
خیر من و ا طفا ل بی گنا ه من بد ر قه را ه شما با د
به آ هی
د ر گلو بشکسته سو گند
به سو
زسینه ها ی خسته سوگند
به ا شک
ما د رکزدا غ فر ز ند
فر و
ریز د برخ پیوسته سو گند
....
به پیری
خسته جا ن ر نجکشید ه
که پشتش
ا ز تهی د ستی خمید ه
به آ
ن طفل
یتم و بی پنا هی
که لبخند
محبت را ند ید ه
....
قسم بر عا شقا ن
با و فا ی
نبا
شد بر
نها د ش بیو فا ی
قسم بر د ختر کز
را ه پریز
شیکبا
ی کند
د ر پا ر سا ی
....
و طن
شیر ین تر ا ز جا نم شیر ین ا ست
پس ا ز ما
د ر برا یم نا ز نین
ا ست .
زما نی د ر بها را ن همه با قلب
ما لا ما ل ا زعشق به وطن وآ سو ده ا زگر یه وا شک ما د را ن و بیوه ز نا ن
برر وی بها را ن و شگو فه های فرو ر د ین خند ه
می زد ند .
طفلا ن سرشا را زعشق وزند ه گی
سربه صحرا می ز دند ، به ر وی ( پرنیان هفت ر نگ ) پا می گذا شتند، ا زلا له ها
گلد سته می سا ختند، سرود ز ند ه گی سا زمی کرد ند ، د ر د ل د شت ها ، د ر دا ما
ن تپه ها، د رمیا ن وا دی ها و د ر کنا ررو د با رها ، ز یبا ر و یا ن پا
کنها د آ را سته با همه زیبا یی ها، برخم
زنده گی می خند ید ند، و پیش سیما ی زیبا ی شا ن گلها ی خوشروی و طن سرفرود می آ و
رد ند ، آ نا ن چو ن آ هو ا ن ر مید ه ، ما نند غزا لا ن خوش خط و خا ل و مثل کبک
ها می خرا مید ند .
ز ند ه گی نوا ی د یگر، جها ن ر
نگ د یگر وا نسا ن ها هوا ی د یگر دا شت . همه د ل ها سوز بو د و همه سوزها ، سو
زعشق وز نده گی ، ز نده گی د و را ز برد
گی و فا رغ ا زآ لود گی . ا ما با د ریغ و
د رد که
ا سلحه ها ، ا نسا نها ی قا تل و
و حشی و مرگ و نا بودی همه را ا زمر د م مظلو م و بی گنا ه وطن به
یکبا ره گی گر فت ، سا ز ز ند ه
گی خا موش گشت و سو ز ز یستن و شو ق آ را ستن را به نا بو دی و نیستی دعوت کرد و
همه چیز را با خو دبرد و کشت !!!
خو ن ز چشم ا بر
می با رد به کهسا را ن همه
از چه مید ا رند و مر د م پا س ا غیا را ن
همه
د ا ستا ن کا ر وا ن
و د زد می آ
ید به
یا د
میز نند ا ز مرد
می د م مر د م آ زا را ن همه
فکر آ را مش کرا
با شد که ا کنو ن گشته جمع
بر سر مر
د ه میهن تیز منقا را
ن همه
حا فظ نا مو س
میهن گشته مشتی نا به کا
ر
پیره یی ا مو ا ل
مر د م گشته طرا را ن همه
خبره گا ن علم و
د ا نش نیززمید ا ن رفته ا ند
بر سر گنج طر ب
خو ا بید ه شهما ر ا ن همه
د ر بسا ط عد ل
و تقوا گشته ر ند ا ن جا یگیر
بر فر ا ز
منبر حق ر فته
غد ا را
ن همه
کس نمی پر سد
چرا ا ین بو م و بر و یرا نه گشت
کس نمی گو
ید کجا
شد جمعی معما را ن همه
ا ز چه ا فگند ند
طو ق بند ه گی آ زا د ه گا ن
ا زچه تن دا د
ند ود رخوا ری سبکبا را ن همه
ا ز چه می میر د گلا ب و لا له د ر لب تشنگی
ا ز چه می با ر
د به فرق خا ر و خس بارا ن همه
مرغکا ن خوش ا لحا ن آ شیا ن رها
کرد ند، خو برو یا ن پا ک با ز ا زد شت و چمن دا من چید ند، گلها ی
بها ری پر پر شد، سبزه ها ز رد گشت ، چهره مر
غزا ر پژ مرده شد و جو یبا ر خشکید، جا ی و فا ی خوبریا ن را جفا ی ا هریمنا ن
گرفت ، ا هریمنا ن بیگا نه پرست ، د ر همه جا صد ا ی نو حه بلند شد ، ا ز همه جا
صد ای گریه بر خا ست . د یو بد سر شت جنگ و پیا م آ و را ن مرگ و نا بو دی بر
چمنزا ر و طن پا گذ ا شته بود ، عشق مرد ، چمن مرد ، بلبل هزا ر دا ستا ن ا ز قصه
گفتن با ز ما ند .
د ر و طن طبل و حشت و ریا را نو
ا ختند وا ز و حشت آ نها فر شته ر حمت ر مید ، ا لهه عشق د وری گذ ید، جای کبکا ن
خوش خرا م را زا غ و زغن گرفت . جا ی حکا یت ( نا ی ) مو لا نا آ ن فر زا نه فرز
ند بلخ گزین را عر بده تفنگ و تفنگد ا را ن گرفت . جا ی د یوا ن عشا ق د لبا خته
را د یوا ن عشا ق سر با خته گرفت ،
بجا ی تو صیف عطر د ل ا نگیز گل ا زعطر د لا ویز
خو ن شهید ا ن بی گنا ه و طن ز مز مه سر زبا نها شد ، ز یبا ر و یا ن د یگربرای
چید ن گل ها نرفتند ، بلکه پا رچه ها ی ر نگین سا ختند و د ر توغ شهد ای خود آ ویختند و یا د ر میا ن لبا س خا ک آ لو ده و ژ
و لیده د ر د ل صحر ای سو زا ن تا نا وقت ها ی شب بیا شهید ا ن بی گنا ه و بی د فا
ع خو یش ستا ره شما ری کر د ند و ا زغیرت آ ه شا ن را کسی نشنید .
( بلی !
همو طن مهر با ن
من -- د را وا خیربرج جوزای سا ل هفتا د
یک د ریک ر و ز تا سی هزا ر مزا یل برفرق مر د م مظلو م کا بل فرو د آ مد . ا ز
پنجا ه تا هفتا د پنج هزا را نسا ن قر با نی
جنگها ی قد رت
طلبا نه ، قدرت پر ستا ن گر د ید . تما م دا رو ندا ر کشو ر به یغما بر ده شد .)
آنجا که د ر د ل د شت ها و د ر
دل شب ها نو ای نا ی چو پا ن بچه ها و سینه چا کا ن قصه عشق پا ک سرمی دادند، صد
ای مر می خفا شا ن با لا شده آ نجا که د ربها را ن گل گشت جوا نا نی نیکو و خو برو
یا ن ما هرو بو د، و یرا نه گشت . نو حه د
لسو ختگا ن جا ی نا له د لبا ختگا ن را گرفت ، شیو ن ما د را ن فرز ند مرده ، جا ی
را زو نیا زها ی عا شقا نه را گرفت ، د شت ها ی که ا زآ ن جوا نا ن ما لا له می
چید ند ، ا زخو ن جوانا ن لا له زا رشد ، نفس د ر سینه خفه گشت و آ ر ز وها د ر د
ل مرد .
جا ی نیا ز ها ی د لدا د گا ن را
، نوا ی جا نبا زا ن گرفت ، جا ی غز ل ها ی د لسو ز را مر ثیه ها ی جا نسو زگرفت .
د ر ده سا ل ، ده سا ل تما م یک
پا ر چه عشق ز مزمه نشد ، یک نگا ه عا شقا نه رد و بد ل نشد و یک قصه پرسوزعا شقا
نه سر ز با نها نیفتا د ، تو گو یی ا لهه عشق مر ده و عشا ق سوگوا ر ا ند . جا ی د
یوا ن غزل
ها را د فتر چه ها ی خو نین ا
شعا رحما سه ها گرفت . عشق سو را ن را بعه
ها فرا مو ش و عشق جا ن سوزملا لی ها و نا هید ها سر ز با نها ا فتا د . ا ین ا ست
تحفه جنگ و جنگ آ و را ن .
مسا فر ا ی
مسا فر ا ی مسا فر
ز ملک خو د
شد م آ وا ره آ خر
د رین د شت ها ی
غربت بی وطن من
به مید ا ن بی و
طن که ما ند م آ خر
...
ا لا کا بل
ا لا و یرا نه من
ا لا ا ی
قصه و ا فسا نه
من
ترا ا ند ر حضو
رم چو ر کر د ند
چه شد آ ن
غیر ت مر د ا نه من
...
شب و ر و ز م گذ
شت ا ینجا به خوا ری
ز ا حوا لم
خبر د ا ری ند ا ر ی
برا ی د ید
ن و با ز گشت به کشو
ر
همه عمر م گذ شت به ر و ز شما ری
...
مها جر تا شد
م خا کم بسر شد
پی یک لقمه
نا ن شا م و سحر شد
صبا ح یک غم دا
شت غم و طن بود
به ا و ا فز و ده غمها ی د یگر شد .
تقد یم به مر د
م و طن که پیو سته خو شی شا ن سعا د ت من و غم شا ن ما تم من بو ده ا ست .
به گر ا می مر
د م مظلو می که د را ثر بید ا د گری و و یرا نگری ا جنبی و ا جنبی پر ستا ن خا نه
و کا شا نه شا ن به آ تش کشا ند ه شد و نا له ها یشا ن د ر نیمه شبها ی ظلما نی تا
بیکرا نه ها پیچید و طنین آ ن ما تمها تا هنو ز ر وا ن و ا ند یشه ا م را می کا و
د .
عظمت مر د م نا ز نین
من چو ن عظمت و شکو ه آ سما ن ا ستحکا م و جلا ل شا ن چو ن ا ستحکا م و جلا ل کوه
، پا کی و صفا ی شا ن همچو ن پا کی و صفا ی
مهتا ب و قهر و خشم شا
ن به مثا به طوفا ن ا قیا نو س بیکرا ن ا
ست .
همو طن گرا می و ر و شنفکر عا لقد ر !
تر و ر یستا ن تصمیم دا ر ند
تا با گلو له حسا ب خو یشرا با من که صر ف وا قعیت گفته ا م تصفیه نما یند ، ا گر د رآ خر ین تحلیل به ا ین عمل
ننگین خو یش مو فق نشد ند با پیشکش نمو د ن پو ل به نیر و ها ی ا منیتی کشو ر میز
با ن د ر مر ز مرا ا ز ا یشا ن بصو ر ت محر ما نه تحو یل گر فته به حسا بم بر سند
.
ا ز شما برا د را نه و صمیما نه و بطو ر عا جل تقا ضا دا ر م تا صد
ا ی کمک و همیا ری خو یشرا هر چه ر سا تر بلند نمو ده د ر د مرا به گو ش ز ما مد ا
را ن کنو نی ا فغا نستا ن و نها د ها ی حقو قی ر سا ند ه ا زا ینطر یق خد متی را
به ر و شنفکر آ وا ره و همو طن بیچا ره خو د ا نجا م دا ده ا ز یکطر ف مرا ا ز ا
ین مصیبت نجا ت مید هید و ا ز جا نب د یگر د سیسه ها ی بعد ی قا تلا ن را که یقینآ
فر د ا گلو ی ر و شنفکر د یگری را خو ا هند فشر د کو تا ه سا زید . سکو ت د ر مقا بل ا ین و حشیا ن آ د م کش به
مفهو م آ ن خو ا هد بو د که د ر آ یند ه به هیچ ا نسا ن و طن ر حم نخوا هند کر د .
ا مید وا ر م به تقا ضا ی من
جوا ب مثبت گفته و ظیفه و طنی و ا فغا نی
خو یشرا ا نجا م د ا ده منت گذ ا ر ید .
با ا حترا م فا یقه
ا
ستا د ( صبا ح ) شا عرو مو ر خ
بالا
بازگشت