كرزيا                                   

  

الغيــــــــاث از نام كــــــــرزي الغيــــاث                                                                                   

الغيــــــــاث از دام كــــــــرزي الغيــــاث                                                                                  

كـــــرزيا اي مــــرد بي نام و نشـــــــــان                                                           ســــكه زد بر بخــــت تو دور و زمــان

كـــــاش بودي صاحـــــب ديـــد و نظــــر                                                            ليك هستي كـــــــان شــــر و پرخطــــر

دشمــــن هستيي هـــــر افغـــــــــان تويي                                                          اكــــت گانــــــدي ميكـني چنگيز خويي

ساخت ترا ســــــركار دولت اهـــــل كين                                                           اهل شـــــــري گشتـــه ي ســـركار دين

هر كه گويــــد عصــــــر خرخري رسيد                                                            باز بايد جـــور و ظلـــــم خـــــــر كشيد

تا بــــه كي افغانســــــتان خرخري اسـت                                                           اين تغييــــرات در وطن سرسري است

كار ملك و كـــار خــــــر يكســــــان شده                                                           بچــــــــــه هنــــــدو ســرور افغان شده

تو گـــــويي افغانستـــــان بي ســــــر بود                                                           رهــــبرش زيــــن بعــــد بايـــد خر بود

عـــدل و انصـــاف رخــت بسته از وطن                                                            ظلــــــم و بيــــــداد ميــــكند هر سو اتن

 

الغيــــــاث از شـــر كــرزي الغيــــــاث                                                                                           

الغيــــــاث از فـــــر كــرزي الغيــــــاث                                                                                            

كــــــرزيا گوينــــد كه يارانت خـــــرند                                                               شـر و كــور و جملگي يـــسر كــــرند

اجنبي در شـــرق و غـرب سركار شده                                                             حــــرف حـريت در وطن هم عار شده

هر كــــــه باشـــــــد دافــــع مـــام وطن                                                            جاي او قبـــــر و لباســــــش هـــم كفن

هر كه باشــــــــد دشــــــمن ديـــــن خدا                                                            پيــــــش كـــــــرزي اســـت مرد با وفا

هركه  باشــــد حامي ننــــــگ و شـرف                                                            اســـــت بـــا او دائمــــــا كرزي طرف

هر كه باشـــــد حامي نامــــوس خويـش                                                           دل او از دســـــــت كـــــرزي باد ريش

هر كـــــه باشــــد كشته ي جاه و مقــام                                                            ميرسد در عصر كــــــــرزي او به كام

از كـــــرامـت هاي كــــرزي اين بدان                                                              تا شــوي آگه ز قهر كــــــــون و كـــان

هـر كه زد از ديــن و سيـاست بازلاف                                                             شادي بازي كــــار اوست همچو سياف

الغيـــاث از بــود كــرزي الغيـــــاث                                                                                           

الغيـــاث از جـود كــرزي الغيـــــاث                                                                                           

كــــرزيا اي نوكــــــــركي خوش بيان                                                                سكـه زد بر بخــت تـــو دور و زمان

ظــــــاهر مفـــــــلوك را بـــابــــا كني                                                                 خـيـر را با شـــر هـــم ســــــودا كني

خــــر را از پشـــــت تو در غال كني                                                                 بعـــــد با خـــر در خفا هــم حال كني             

ليــك دان كه بخــت تو كـم دوره است                                                                عصـــر تـو يك دورك كـم بهره است

زور و زر و تــــزوير تــو  خــام بود                                                                بعد از اين ايام تـــو چـــون  شــام بود

گـــر بخـواهي تا شـــــوي تـو با وقار                                                               از مقــــام دزديـــــده  زود رو كنـــار

تا به كي از بيضه هـــاي بــــوش تــو                                                               در خفا تغـــذيه كــــني چون موش تو

راه شــــــر و فســــق و رذل كن رها                                                               توبه كن و باز گــــــرد ســــوي خــدا

ملك را بر اهـــل ميهن بـــــاز مــــان                                                               تا شــــــوي آزاد از بنـــــد شيـــــطان

الغيــــاث از بـاد كـــرزي الغيــــــاث                                                                                        

الغيــــاث از زاد كـــرزي الغيــــــاث                                                                                        

كرزيا تا كي به غرب وا بســـــته اي                                                               از خـدا و ملت خويـــش رســـــته اي

گـــــرچه مـزدور  ليك افغان بچه اي                                                               خــــوب داني مثــــــل مرد كـچه اي

خود بدست خويش نوكر گشـــــته اي                                                               ملك فروختي خوب چـاكر گشتـــه اي

فكـــــر نميشـــــد نوكر بيـــــگانه اي                                                                حال دانيـــــم تــــو خـــر و دردانه اي

كار تو خــدعه و نيـرنــگ است چرا                                                                مســت غصـــب قـــــدرتي اي بي حيا

كــــاش تــرا يك ذره عقل در سر بود                                                                ليـــــك گـــوش هاي ـو دائم  كــر بود

حـــرف حــــق را تو كجــا باور كني                                                                 تــا بــــــه كـــي زلـــمي را داور كني

چرخ گـــــردون مكـر افزون سر كند                                                                 بهر قدرت چــه كســــــان را خر كند

حال ميــــهن تا بـه حال بهبـــــود نديد                                                               تا به كي افغــــــان بايــــد غــــم كشيد

الغيـــــاث از كـــار كرزي الغيـــــاث                                                                                      

الغيـــــاث از نــار كــرزي الغيـــــاث                                                                                     

 

سيد حسيب مصلح

21 اكتوبر 2004

 

 

 

دوستي

 

دوستــــي با واعـــــــظ و مــــــلا مكن
گــــر كني پيــــش كــسي غــــوغا مكن
واعظان دو رنـــگ و دو رو مردمنــــد
شــــكوه از بيـــــداد شـــان بــا مـا مكن
ورنخـــواهي تا شــــوي دامگـــــير غم
با ستـــــمگر هيچـــگاه ســـــــودا مكن
نيســـــــت عالم آنكه خوانده چند كتاب
دشــــــمني با مــــــــــردم دانــــا مكن
دشــــمن ديــــــن خـــداست اهل جدل
دوستـــــــــي با مـــــردم دنيـــــا مكن
الفــــــت و ياري مجـــــو از بيخــــدا
زخــــم دل را پيـــش ظالـــــم وا مكن
اهــــــل ظاهر دشـــمن عقل و روحند
وصــل و دوســــــتي با سلفي ها مكن
مصلحــــا! در راه حـــــق پاينده باش
با كســــي در خـــير و شر دعوا مكن

سيد حسيب مصلح

 

بيست و چهارم ميزان ۱۳۸۳ شمسي

ملبورن - استرالي

 


بالا
 
بازگشت