الغيــاث از عقـل پـولاد الغيــاث

                       الغيــاث از نقـل  پـولاد الغيــاث

 

عقــــــــــل كـل آقـاي پـولاد السـلام                      بهرپنـدت بشنـو از مـن چند كلام

كاش  نرنجد  خاطـرت از حـرف من                    نيست باك از تيـر تـو  بر طرف من

مـن  ندانـم تــــــو چي داني از خـدا                     ليـك  از اسـلام داري  ره جــدا

نيست حقيقت دشـمـــــن  ديـن خــدا                     اسـت حقيـقت  اصل آئيـن خـدا

هسـت اسـلام دايما هـم  ديـن مــــن                      كاش نباشـد  در  دلت  زان كين من

دشـمني با اهـل اسـلام كـــار توست                      مثل  شـب  تار  و  سيه پيـكار توست

ديـن اسلام دين صلح و رحمت است                     ليك  قبول حق بر تـو  زحمـت است

جنـگ باشـد كـان  فسق و كــان شر                      ملت افغـان ز  جنگ شــد دربـدر

دشمن جنگ و جدل باشـد حسيـــب                       من  حسيبـم  من حسيبـم نه حبيـب

سـرور  مـــن نيسـت آن  هندو بچه                       ظـاهـرك آن مفسـد و مـرد كچه

دشــمن تبعيـض و اختــلاف مــــنم                       نيسـت  يك  سـلول تبعيـض در تنم

حـامي صـلح و انصـاف در  وطـن                       كس نباشـد در جهـانت همچـو من

احتـرام خلـق بـر من  واجب است                       خيـر  بر شر در جهان هم غالب است

حـرف صـلح بـا خر نباشد كار من                      كي بــرد كـرزي بمنـزل بـار من

نيست شـعارم جنـگ بـا اهـل بشر                       حرف من هـرگز نـرد در گـوش كر

نيسـت عالــــم آنكـه درآسمان رود                       نيسـت عابـد آنكـه  با ايمـان رود

عالمــاننــد چلچــــــــراغ راه خـير                       نيسـت عالـم آنكـه  رفته سوي دير

هم مگس پرواز خـوش را سـركند                       رفتـن مـاه چـه كسـان را خر كند

علـم و دانـش اسـت اساس دين ما                        نيسـت گـزندي بـر  بشر از كين ما

تـو گـويي كه نيست عقل اندر سرت                    نيسـت ديـني بـر سرت از كشورت

كـار مـن انـدر جهـــانت دادگريست                      كـار كرزي  در وطنت خـرگريست

گـر وطـن را اسـت فــرزندي چو تو                     كـام حـريت  از  وطن هـرگز مجو

نيسـتم مـن عـاري  از خدمـت بدو                        تو كه  هستي هيـچ از ميـهن مـگو

 

                    الغيـاث از فهــم پـولاد الغيـاث

                   الغيـاث  از  رحـم پـولاد الغيـاث

 

آئيـن من صلح و داد است اي پولاد           آئيـن تـو لاف و باد است اي پولاد

داد از بيـداد  گـر هـرگـز مجـــــــو           بـر مـن از بـاور و آئيـنت  مگـو

پيـش مـن، جمـــــله انسان  يك بود            ليـك مـرا بـر ديد تو هم شك بود

لاف ز نـان  و خــانه و كـــالا زني           جـام مي  از خـون مـا بـالا  زني

شـد غـذاي خلــــق  مرمي در وطن           شـد لبـاس خلـق  هم خون و كفن

خـانة خـلق گـور و قبرستـــــان شد           خلـق و پـرچم دشـمن  انسان  شد

هيـچ مجـو  از ظالمــــان انسـانيت            هيـچ مجـو  از  طالبـان افغـانيت

درد افغـان درد بيــــداد  است پولاد           كرزي هم  از جمع  شدادسـت پولاد

بازي چشـمـــك زدن هايـش مخـور           دل بسـوي ظـلم ظـالمـان  مـبر

طالبــــان يك مشـتي  بيدين و خرند           همـچو كـرزي  جملگي يكسر كرند

داد خـدا هم عقـل و هم تدبير به ما            مـن نرفـتم  تـو برفـتي در خـطا

من بكار گيــرم دائم عقـل  خويش             نيسـت مـرا ظلم و ستم آئين و كيش

ظلـم روس وخلق و پرچم ديده اي             ليك  به راه  و رسم  شان گرويده  اي

خلـق چيـن را مشت ملحد كرد تباه            همـچو قيـرست  روي  مائويت سياه

خوب  تو  داني بي خـدايان ظالمند            خلـق هـم از ظلـم ايشـان عالمند

بهـر تــرد ظلـــــــم ظالـم از وطن             كـرد مجـاهد مستـقل بـر تن كفن

از جهـادش روز دشــمن تــار شد             زنـدگي بـر خلـق  و پرچم زار شد

قصه هـا دارم بـدل مـن از جهـاد               قصـه هاي خشـمگين  بر اهـل خاد

بـود مســعود دافــــــع مـام وطـن                 ليك تـرا مقبـول نيفتـد اين سـخن

چشـم دل از طـرف  هرات  بسته اي         از جهـاد  مـردمش  سخت خسته اي

چونكـه بر غيـراز وطن دل بسته اي         زان رو از  ابـرازحـق  بگسسـته اي

لطيـف گـرگ  را فراموش كرده اي          حـرف خـادي  را بنا گوش كرده اي

اسـت هـزاران  مرد  عادل  در وطن         زيـر خاكنـد  قهــرمانان  بي كفن

 

                           الغيــاث از داد پــولاد الغيــاث

                           الغيــاث از ياد پــولاد الغيــاث

 

نيسـت مـومـن آدم ظـالم پــــــــولاد           نيسـت  ظـالم آدم  عالــم پـولاد

نيست  ظالـم قهـرمــــان در نـزد ما           ظالمـاننــد  ظالمـاننـد  بي خدا

ظلـم رفتـه  بر  بشـر را  خــود ببين          بيهـوده  هان خـم بـه ابرويت مچين

آنكـه بيـداد كـرد بـر خلــــــــــق خدا          است پولاد، دشـمن صـد همچـو ما

حال بيا و حـرف مـن را گـــوش كن          هـر كـلامم به ز مي تـو نـوش كن

حرف  ناحـق  پيش من تـو سـر مكن         با ابـاطيـل گـوش  من  را  كر مكن

مشـت هـرزه بهـر قدرت رفت به بن     بـه ز كـرزي  بر نيآمـد هـان ز بن

علـت ظلـم و ستــم انــــــــــدر وطن     بشنـو پـولاد تا شـوي آگـه چو من

بـود يكي هنــــدو  بچـه در شـهر ما        اهـل هنـدوستـان لـيك افغان نما

نـام او  نـادر  غــلام زر خــــــــريد          كـس داد  و عـدل او هـرگز نـديد

نـادر  آن  غــــدار تاريـخ،  روسيـاه          نـوكــر انگليـس و سـردار سپـاه

گشــت آن غمـاز خود  سركــار ملك       بعـد  ازآن شـد زار و هم بيمار ملك

هسـت و نيسـت ملك مـا او داد ببـــاد         تو گويي سـركار مـا بود قـوم عـاد

سـاز دويي بهـر چـه  تـو ســـــر كني     با اباطيـل حـرف حـق را جـر كني

دين را نيسـت  هيـچ  عيبي در جهان         عيب مسلم نيست در  دين  هـان بدان

عيب انسان خـوي بد و نفـس  زشـت         نيسـت ناجي بـر بشـر اهـل  كنشت

هر كه باشد  مسـوول  اعمـال خويش         نيست اسلام ظالمـان را ديـن و كيش

ديـن ظالـم كفـر و شـرك و  شر بــود         گوش ظـالم تـا ابـد هـان كـر بود

بشنـو از مـن مـرد عاقـل اين  سخن          باز كن گوشت  ببين خـوب سـوي من

دل به عـرعـرهاي كرزي هيــچ مبند      تا  نشي خورد  و خميـر در آن كمـند

سـوي مـن آ تـا شـوي  آگه ز حــــق          ور نـه  افتي  بر زمين تـو چـار پلـق

تـوبـه كـن و بـاز گـرد سـوي خــــدا       تـا  شوي  از بنـد شرك  و شـر رهـا

       مصلحـا از حـرف پـولاد هيـچ  مرنج            حرف  تو  باشـد  بشـر را همچـو گنج

 

                                  الغيــاث از علــم پــولاد الغيــاث

                                  الغيــاث از حلــم پــولاد الغيــاث

سيد حسيب مصلح

        هفتم دسامبر 2004 ميلادي

ملبورن – استراليا

 


بالا
 
بازگشت