بصیرهمت
لیبی
تحفه ناتو برای مردم لیبی
در لیبی واقعا چه میگذرد؟
چهار سال از هفدهم فبروری 2011 ، اغاز نارضایتی ها بر علیه معمرالقذافی و حمله ناتو برلیبی که منجر بر قتل قذافی و سقوط حاکیت وی گردید، میگذرد،مگر لیبی تا هنوز در اتش خشونت، نفاق وتفرقه قومی و سیاسی می سوزد واین کشور در لبه سقوط در دام اسلام گرایان که روز تا روز در لیبی در حال گسترش اند، قرار دارد.دودولت جداگانه که هریک دارای قوت های جداگانه اندو ساحات مختلف لیبی را تحت کنترول دارند ، هرکدام به نوبه خود ادعای حاکمیت قانونی را در کشور دارند.در یک جانب اسلامیست های مسلط در ساحه ترابلس ،مرکز لیبی ،اند که بنام طلوع مسمی گردیده است و دیگری بنام افتخار که از جانب جامعه بینالمللی برسمیت شناخته شده است و در شهر های توبروک وبیا دی موقعیت دارد . صد ها تن ملیشای دیگر طی این مدت تشکل نموده است که بنام انصارالشریعه دعوی دولت اسلامی را دارند. تولید نفت به حد اکثر پایین امده است، دارایی و خزانه دولت روبه اختتام است و نهاد های اساسی و حیاتی خدمات اولیه اجتماعی فلج و یا در حال سقوط اند . امید مردم لیبی برای تغیر، به یاس و نا امیدی مبدل گردیده است.
بعد از شکست قذافی و قتل وی، در اکتوبر 2011،شورای انقلابی لیبی ایجاد و این شورا بمردم وعده داد تا دولت وسیع البنیاد و دموکراتیک را تاسیس نماید . در اگست 2012 قدرت را این شورا به پارالامان انتخابی تحویل داد و یک حکومت موقت تحت رهبری عبدالرحمان القیب تشکیل گردید، مگر این حکومت موقت نتوانست ملیشیاهای نیرومند مسلح را خلع سلاح نماید و نهاد های حاکمیت دولتی را توسعه دهد . در انتخابات ماه جون 2014 که اسلامیست ها نتوانستند برنده شوند ، انها به نتایج انتخابات که تحت نظر ناظران سازمان ملل برگذار گردید ،گردن ننهادند وبرعلیه پارالمان انتخابی شورش نمودند. جنگجویان اسلامی با ایجاد تشکل جداگانه تحت نام طلوع با گروپ های قومی متحد گردیده و مخالفین خود را شکست دادند و ترابلس را تصرف نمودند و دولت انتخاب شده که اکنون بنام افتخار مسمی گردیده است، ترابلس را ترک و به شهر توبروک عقب نشست. بعدا جنگ های خونین ادامه یافت که منجر به قتل صد ها تن و خانه بدوشی و مهاجرت بیش از 400 هزار تن از مردم لیبی گردیده است.
بخش که بنام افتخار یاد میشود تحت رهبری جنرال متقاعد جنرال خلیفه افتر قرار دارد که یک چهره تفرقه انداز و ماجراجو است و توسط مصر و امارات متحده عربی حمایت میشود. حمایت مصر از این گروپ بخاطری است که باافراطیت و اسلام سیاسی مخالف است.ملیشاهای که در توبروک تحت رهبری وی قدرت را در دست دارند از لحاظ نظامی دست بالا دارند و در تلاش تصرف دوباره بنغازی شهر دوم لیبی اند.سازمان ملل تلاش دارد تا در میان این گروپ ها مصالحه ای را تامین و دولت ایتلافی را ایجاد نماید.
مگر در کشوری چون لیبی که نفاق قومی و منافع محلی اولویت دارد و نهاد های دولتی کاملا فلج اند، رسیدن به مصاله و وفاق ملی کاریست دشوار. اگر ایتلاف و توافقی هم صورت گیرد شکننده و نا پایدار خواهد بود وبرنده اصلی این بی ثباتی و خونریزی در لیبی گروپ های بنیاد گرای اسلا می، عمدتا داعش است که با استفاده از خلای سیاسی، نفاق و خانه جنگی و انارشی داخلی، روز تاروز نفوذ ش را گسترش می دهد.
مردم لیبی که کشور شان بزرگترین کشور تولید کننده نفت در افریقا است، با نفوس اند ک" پنج ملیون" و ثروت هنگفتی که دارد ، چنین می اندیشیدند که بعد از سقوط قذافی کشور شان به دوبی ثانی تبدیل خواهد شد، مگر حالا بسیاری از مردم بشمول جوانان چنین میگویند که تحت رهبری قذافی" توتالیتر" و" فرد محور" ، از زنده گی آرامتر ، وضع سیاسی باثبات و با امن تر برخوردار بودند.
ناتو که قابله تولد باصطلاح انقلاب لیبی بود و با بمباردمان سه ماهه انگلیس و فرانسه و همکاری امریکا توانست بعد از تخریب نهاد های نظامی و موسسات عظیم نفتی لیبی ، قذافی را سرنگون و بقتل رساند ، بعد از این پیروزی خونین این کشور را بحال خودش گذاشت و باصطلاح خودش را از یک" دکتاتور" و" فرد محور " قبل از همه "نافرمان برای غرب"، فارغ نمود وبس . ناتو، مردم لیبی را در اوردن ثبات سیاسی و ایجا دیک دولت نیرومند همکاری ننمود و این کشور را در دام گروپ های افراطی اسلامی، دشمنی های خونین قومی و قبیلوی و بلاخره هیولای داعش افگند. حا لا لندن و پاریس و واشنگتن در این نگرانی اند که تسلط و نفوذ روز افزون داعش در لیبی ، بر سایر ساحات افریقا از جمله تونس و مصر سایه خواهد افگند و کشور های اروپایی را نیز مورد تهدید قرار خواهد داد و در نتیجه بیم آن میرود که لیبی به" سومالی مدیترانه " تبدیل گردد.
همین اکنون لیبی به بازار سلاح تبدیل گردیده است . با سقوط دولت قذافی انبار ها و ذخایر عظیم و دیپوهای سلاح قذافی از جا نب شورشیان و گروپ های مختلف ربوده شد واین سلاح های غارت شده نه تنها گروپ های مختلف اسلامی را در داخل لیبی مسلح نمود، بلکه مقادیر زیادی آن به خارج از قلمرو لیبی، از جمله عراق ،سوریه، نیجریه و غزه رسید.از این سلاح های غارت شده سیاه ترین گروپ های اسلامی چون بوکوحرم در نایجریا و الشباب در سومالی بهره بردند.
لیبی که در جمله کشور های عربی ،عناصر خوبی از ارزش های مدنی ، ازادی ها و حقوق بشری، از جمله ازادی های زنان را در خود داشت ،اکنون با تسلط گروپ های افراطی اسلامی ، زنان نمیتوانند بدون محرم شرعی سفر نمایند . تفنگداران غیر مسیول و متعصب مجسمه ها ،مساجد اهل تصوف، کتابخانه ها را مورد حمله قرار میدهند و صالون های آرایش رامسدود ساخته اند . بنغازی دومین شهر لیبی که چهار سال قبل اعتراضات بر علیه قذافی از همین شهر اغازگردید، حالا به صحنه خونین جنگ میان اسلامیست ها و قوت های دولتی گردیده و به یک شهر بیروح مبدل شده است.اکنون در لیبی زنده گی برای مردم عادی دشوار گردیده و روز تاروز دشوار تر میگردد ،زیرا دستیابی بر مواد اولیه غذایی، برق و آب آشامیدنی صحی و سایر نیازمندی های اولیه زنده گی مشکل شده است.
با سر بریدن به تعدا 21 تن از عیسوسیان مصری توسط داعش در لیبی ،نظامیان مصر برآن شدند تا بر ضد داعش وارد عمل گردند و هواپیماهای مصری بر عملیات های هوایی شان بر مواضع داعش آغاز نمودند و نماینده مصر در سازمان ملل خواهان جلسه شورای امنیت روی مسیله لیبی گردید.
قذافی گرچه یک فرد توتالیتر و دکتاتور بود مگر طی 41 سال دوران حاکمیتش برنامه های رفاه اجتماعی را برای مردم لیبی به اجرا گذاشت و اقداماتی مهمی را برای لیبی انجام داد.قذافی با اجرای انچه که در کتاب سبزش برنامه ریزی نموده بود، برای مردم لیبی در رابطه با تهیه مسکن ،اموزش و پرورش ، خدمات بهداشتی رایگان، تامین اب آشامیدنی صحی، جایزه برای اولین نوزاد خانواده، توذیع مبلغ 5 هزار دالر برای مادران که اولین نوزاد شانرا بدنیا میاورند، برق رایگان برای شهروندان لیبی، عرضه نفت برای مردم بقیمت خیلی ها نازل، ارتقاسطح اموزش، دادن قرضه های بدون بهره از بانک های دولتی برای مردم لیبی، کار های نمود که در سطح کشور های افریقایی و شرق میانه مقام نخست را داشت. قذافی بار ها تلاش نمود تا کشور های افریقایی را بدور هم جمع نماید و اتحاد کشور های افریقا را تامین نماید.قذافی قبل از سقوط ترابلس برای ایجاد یک واحد پولی جدید بنام دینار – طلا تلاش کرد . وی میخواست واحد پولی جدید دینار – طلا را برای تجارت و معاملات تجارتی در سطح افریقا پیاده نماید که البته این اقدام قذافی ممکن بود اقتصاد غرب را به مشکل روبرو نمایدو برای کشور های افریقایی شرایط مساعد تری را بار اورد تا منابع معدنی و انرژی خود را با ارزش روز در بازار های جهان بفروش رسانند . ( از همین جهت این اقدامش مورد اعتراض کشور های غربی قرار گرفت ).
امید واریم تا جامعه بینالمللی بتواند با اقدامات مسیولانه ،راه برون رفت و عملی در جهت تامین صلح و امنیت برای مردم لیبی بیابد تا مردم لیبی، گرچه به این زودی ها به انچه در تحت رهبری قذافی برایشان میسر بود نخواهند رسید ،مگر حد اقل از ادامه خونریزی وبی ثباتی سیاسی و انرشی و حاکمیت سیاه و وحشی بنیادگراهای اسلامی رهایی یابند. پایان
بصیر همت
فبروری - 2015
مانچستر - انگلستان
بالا
بازگشت