توریالی رزاقیار

 

چه زمانی و با چه زبانی ؟

" برادران ناراضی " و " مخالفان سیاسی " پس از کشتار در اداره سارنوالی بلخ در شهرستان جرم ولایت بدخشان جویبار خون جاری کردند . پیکر های غرقه در خون و سر های بریده سربازان به زبان حال می گویند که اوشان قربانی بازی های سیاسی ، مصلحت اندیشی ها ، رقابت ها و سهل انگاری های سران دولت و حکومت شده اند
" برادران ناراضی " و " مخالفان سیاسی " در گوشه و کنار وطن دریایی از اشک و خون براه انداخته اند ، انفجار ها ، انتحار ها ، ماشیندار ها و تیغ های بران روزانه حقآزادی و زنده گی را از ده ها شهروند و پاسدار کشور می ربایند اما " ارگ " همچنان در خود فرو رفته و بی حضور ، تو گویی خاک مرده روی آن پاشیده اند .
سینه ها و سر های شهروندان و پاسداران کشور آماج تیر و تیغ " برادران ناراضی " و " مخالفان سیاسی " اما زبان های ارگ نیشینان سرگرم بازی با واژه های آشتی و صلح .
قندهار ، هلمند ، خوست ، جلال آباد ، غزنی ، فاریاب ، نورستان ، بلخ ، بدخشان و ... آماج خشم و تهاجم " برادران ناراضی " و " مخالفان سیاسی " اما ارگ نیشینان سرگرم گریبان گیری ها و دست و پنجه نرم کردن ها با همدیگر .
نمیدانم آقایان اشرف غنی ، داکتر عبداله ، ژنرال دوستم ، سرور دانش ، محمد محقق و محمدخان به خانواده ها و بازمانده گان شهدای حوادث خونین اخیر بلخ ، بدخشان ، خوست و سایر قربانیان دهشت و خشونت چه زمانی و به چه زبانی پاسخ خواهند داد ؟
نمیدانم این آقایان به پیکر های سوراخ سوراخ و سر های بریده سربازانی که جان های شرین شان را فدای حکومت و حکمرانی اوشان کرده اند چگونه نگاه خواهند کرد ؟
آقای حامد کرزی دوازده سال را فدای " برادر خوانده گی " ها کرد و اکنون آقای اشرف غنی بدون پند گیری از گذشته به دنبال شعار " مخالفان سیاسی " کفش از پا کشیده است در حالیکه شرایط جنگی - نظامی افغانستان به مدیریت ، مواظبت و تقویت نیرو های مسلح کشور نیاز نخستین داشت و دارد .
با درنظر داشت رویداد های خونین اخیر تصور آن میرود که اگر دولت و حکومت " وحدت ملی " نتواند در کوتاه مدت وضعیت بحرانی و شکننده سیاسی - نظامی کنونی کشور را زیر کنترول درآورد بقایش در دراز مدت زیر سوال خواهد رفت و افغانستان دوباره به تنور شعله وری مبدل خواهد شد که چنان مباد

 

 


بالا
 
بازگشت