توریالی رزاقیار
برخی عوامل تداوم جنگ در افغانستان
گزارش های دریافتی از داخل افغانستان از تصادم ها و نبرد های گسترده تازه میان نیرو های مسلح ملی و گروه طالبان در برخی ولایات
، شهرستان ها ، دهکده ها و شاهراه های کشور خبر می دهد و درست این در حالیست که
گروه طالبان چند روزی پیش از آغاز عملیات بهاری شان زیر نام " عزم " علیه نیرو
های مسلح ملی خبر داده بودند.
آگاهان امور نظامی از احتمال گسترش و شدت یابی
جنگ میان نیرو های مسلح ملی و گروه طالبان در تابستان پیش رو سخن میگویند و در
مقابل منابع نظامی دولتی از آماده گی ها و
توانمندی کامل دولت برای مهار و خنثا سازی هر نوع تحرکات جنگی طالبان به
شهروندان وعده میدهند.
بهرحال با یک نگاه شتابنده به گاهنامه سیاسی -
نظامی کشور در سیزده سال گذشته به روشنی میتوان دریافت که گروه طالبان پس از
شکست و فروپاشی کامل در سال 2011 میلادی دوباره در سایه و حاشیه حضور نیرو های
اییتلاف جهانی و دولت افغانستان ظهور کردند ، به پا ایستادند ، در حرکت آمدند ،
جنگ های چیریکی براه انداختند و سرانجام در محور های متعدد و مختلف به نبرد های
جبهه ی با نیرو های مسلح ملی رو آوردند که آغاز عملیات " عزم " نیز بدون تردید
تداوم همان ظهور و حضور پرسش برانگیز میتواند باشد .
خوب بدون شبهه جنگ جاری در افغانستان عوامل عدیده
داخلی و خارجی را در قبال دارد که سیاسیون ، دولتمردان ، کارشناسان و آگاهان
امور از یک دهه به این سو در پیوند با عوامل متذکره سخن رانده و ابراز نظر کرده
اند که زمان بار ها و تکرار ها به صحت و سقم آن سیاست ها و نگرش ها نیز پاسخ
های روشنی داشته است . اما در اینجا و در این فرصت زمانی نگارنده بار دیگر از
دید خود بصورت مشخص و فشرده روی چند عاملی که اوضاع سیاسی - نظامی کشور را تا
مرز موجود بحرانی و شکننده کرده است انگشت می گذارد و در روشنایی آن بر
قانونمند و مردمی شدن هرچه بیشتر نظام و نیرومندسازی هرچه بهتر و بیشتر نیرو
های مسلح ملی کشور تاکید بعمل می آورد:
.
نبود برنامه و اراده برای پایان بخشیدن به جنگ در افغانستان در سطوح کشوری و
جهانی ! ـ
.
محرومیت نیرو های مسلح ملی از مدیریت و مواظبت سرقوماندان اعلای قوای مسلح
2 ـ
.
نبود برنامه و اراده برای مبارزه قاطعانه با فساد لجام گسیخته اداری و سلطه های
چند بعدی مافیایی 3 ـ
. 4 ـ
ارجحیت یابی سیاست های زبانی ، تباری ، مذهبی ، تنظیمی و حزبی بر منافع و مصالح
ملی در سطح نظام و عناصر متشکله نظام
. 5 ـ
تداوم بدون توقف حمایت آشکار برخی کشور ها از مخالفین مسلح دولت بویژه حلقات
نظامی و استخباراتی پاکستان
. 6 ـ
منهدم شدن پل های پیوند و اعتماد میان شهروندان و دولت
در پایان گفتنی است که اگر دولت " وحدت ملی " و
حامیان جهانی آن همچنان بدون برنامه و اراده عملی برای آوردن صلح و امنیت در
افغانستان ، به نمایش ها و بازی های مقطعی سیاسی شان تداوم بخشند بدون شک گروه
طالبان و سایر مخالفان مسلح نیز " عزم " شان را برای پیشروی های بیشتر و دست
یابی به قدرت جزم خواهند کرد.
بالا
بازگشت