سید داوود مصباح

موجی از جنبش های نوین

آغاز سخن :

اکنون در سیاره ای ما موجی از جنبش های رهایی بخش به راه افتیده ، که رسانه های اطلاعات جمعی به نسبت وابستگی های خود آن را نشر نمی کنند . این جنبش ها در امریکای لاتین ، امریکای شمالی و خاورمیانه بر ضد ستم طبقاتی میلیون ها توده مردم را به خیابانها و میادین آورده است . این که فقرو بی سرپناهی بحدی رسیده که میلیونها انسان را تا سرحد مرگ از اثر گرسنگی تهدید می کند . جنبش ها، دولت های وابسته به سرمایه داری را به چالش کشیده ، اما برای رهایی کامل هنوز راهی باقی مانده است ، چون جنبش ها خوب رهبری و مدریت نمی شود . حزب های چپ مترقی مشکل ساختاری دارند ، که با افق های شفاف ، رهنمای جنبش های توده ای خلق ها باشند .

متن : 

 از خاورمیانه اغاز کنیم ، عراق بعد از صدام حسین دچار آشفتگی های بی شماری تا سرحد تقسیم و تجزیه ونابودی گردید . با تجاوز مستقیم و بی شرمانه و بیشرفانه ارتش امریکا به عراق و اشغال نظامی این کشور ، در قدم نخست تمام سلاح و تجهیزات نظامی ، هلیکوپترها و جیت های جنگی و زره دارها و سایط نظامی را غارت واز عراق خارج کردند . در قدم دوم زیر ساخت های صنعتی دولتی و خصوصی عراق را تخریب و تجهیزات ، ماشین و آلات آن رابه خارج از کشور انتقال دادند و بعد ذخایر طلا ، میراث های تاریخی و فرهنگی و نقدینگی عراق را غارت کردند . در آخر ، امریکا گروهی از سلفی های تندرو با اندیشه وهابیت را تجهیز وبا سازوبرگ امریکایی بر عراق واردجنگ ساخت ، که رخ داد های ناشی از جنایات ضد بشری این جنگ جویان نیابتی ساخت امریکا بنام « داعش » به قدر کافی شناخته شده است ، که تشریح آن خارج از این بحث می باشد . بعد طبق فرمول استعمار کهنه و نو در کشورهای اشغال شده « حکومت های ضعیف قابل دسترس » بوجود می آید . در عراق اشغال شده حکومت دست نشانده قومی و مذهبی بوجود آمد . یعنی این حکومت دارای سه شاخه قومی و مذهبی ، شیعه ، سنی و کردی پا به هستی گذاشت . درچنین ساختار های حکومتی اهداف امپریالیسم قابل اجرا است .

بطور فشرده عراق را بشناسیم :

  عراق : 

. – نوع حکومت ، جمهوری پارالمانی . – مساحت ، 437072کیلومتر مربع . – جمعیت ، براساس سر شماری 2014م ، 37202572 نفر . تولید نا خالص ملی ، 230655 میلیارد دالر امریکایی . سرانه ، 3826 دالر . واحد پول ، دینار . منطقه زمانی ، جی ام تی ( ساعت جهانی + 3 ) دامنه انترنت ، او ای کیو . پیش شماره تلفن ، 964+  . عراق در سال 1919 به استعمار بریتانیا و در 1932 استقلال یافت . مرز های نوین عراق توسط جامعه ملل در سال 1920 پس از تقسیم امپراتوری عثمانی بر اساس معاهده « سور » تعیین شد .     1921م – پادشاهی عراق تحت الحمایه انگلیس . 1932م – عراق استقلال یافت . 1958م – لغو پادشاهی ، آغاز جمهوریت . 1968 – 2003م

 عراق در حال حاضر :

 تولید نفت : عراق پنجمین کشور تولید کننده نفت در سطح جهان است . مطابق گزارش دپارتمنت امور اقتصادی و اجتماعی ملل متحد در سال روان ( 2019م) تولید نفت عراق ، چهار میلیون و چهارصدو پنجاه یک هزارو پنج صدو شانزده ، بشکه نفت در ر وز است .  نفت عراق 40 در صد صادرات و 90 در صد بودجه این کشور را تشکیل می دهد . اما میزان کاری که این بخش برای شهروندان عراقی فراهم می کند ، تنها یک در صد است . زیرا شرکت های خارجی که در صنایع نفتی فعالیت دارند ، بشتر آنها متکی به کارمندان خارجی هستند

 میزان فقر در عراق امروز :

از قرار گزارش « اندیپندین » بخش فارسی ، گزارشگر : « خالدالمنشاوی » چهرشنبه 14 میزان 1398خ برابر به 5 اکنوبر 2019م : پنجاه درصد کودکان آستانهای جنوبی عراق زیر خط فقر قراردارند . 14 میلیون شهروندان عراقی بیکار هستند .  صندوق بین المللی پول / که خود عامل فقر و سود خواری در جهان است / در ماه می 2018 اعلام کرد که بر اساس اخرین آمار اعلام شده وزارت برنامه ریزی و توسعه عراق نرخ بیکاری در عراق بالای چهل در صد رسیده است .

 بدهی های هنگفت خارجی عراق : 

بدهی های خارجی عراق در سال 2014 بالغ بر 75،2میلیارد دالر ، در 1915 به 98 میلیارد دالر ، در 2017 به 122،9 میلیارد دالر و در 2018 به 125 میلیارد دالر رسیده       

 جنبش مردم عراق :

مردم عراق از فقر ، بیکاری و هم از فساد دولتی وبی کفایتی و مداخلات خارجی ، به تنگ آمده اند . از اول اکتوبر سال روان میلیونها عراقی به خیابانها آمدند با شعار های تغیر نظام و رفع و ترد نیروهای مسلح خارجی و ترد حضور نظامی امریکا از سرزمین های عراق .

امریکا بعد از اشغال عراق ، کشتار ، ویرانی و غارت آن ، یک دم و دستگاه نیابتی بنام حکومت و بعد سپاه جنگجوی تند رو اسلام سلفی « داعش » ( دولت اسلامی عراق و شام ) را در آن منطقه تسلیح و تجهیز و دستور به اشغال عراق و سوریه دادند . که داستان آن به قدر کافی در رسانه های اطلاعات جمعی منعکس گردیده . بعد از این که فدراتیف روسیه به رهبری ولادیمیر پوتین متوجه شد که امپریالیست های غربی به سردمداری امپریالیست های امریکا با آوردند نیروهای ضد بشری و تروریست و آدم کشان بی رحم ( داعش و دیگر گروه های جهادگر سلفی ) منطقه را به آتش می کشاند . دست به مداخله معقول و انسان دوستانه زد و سوریه و عراق را از وجود  تروریست های که به فرمان امریکا فعالیت جنگی داشتند ، پاک ساخت . اما این ویروس سرطانی ( ارتش امریکا ) در حاشیه ای سوریه و عراق باقی ماند و به تخریب و توطئه های خود ادامه دادند و در عراق توسط یک حکومت دست نشانیده قومی و مذهبی که عامل تجزیه ی ، یک سرزمین است ، زمینه یک عراق پر از فسادو نفاق و متضاد را برای تجزیه عراق آماده ساختند . در عراق دامنه فساد اداری و دولتی چنان گستره است ، که روزانه میلیونها دالر عوایدنفت دود شده به هوا می رود و در ادارات رشوه ستانی چنان بیداد می کند که هرگاه یک پای واز ، زندانی بخواهد لباس زندانی را به محبس تحویل دهد ، باید به زندانبان رشوه بدهد ، در غیر این صورت امکان ندارد که لباس و ضروریات زندانی از پای واز زندانی تحویل گرفته شود . برای مردم عراق زندگی سخت و دشوار گردیده است . از این سبب است که مردم پیروجوان ، زن و مرد بدون تفکیک مذهب و فرقه و قوم در اتحاد کامل در کنار هم زیر شعار ملی عراق واحد، به خیابان آمدند و به اعتراضات خیابانی شان از اول اکتوبر تا کنون ادامه دادند .

 از گزارشگر رویتر در 23نوامبر 2019 چنین می خوانیم : « جنبش مردم عراق بدون رهبری است ، ولی با سرعت بسیار زیاد همبستگی غیر قابل تصوری را که تا قبل از ان وجود نداشت ، بین مردم بوجود آورده است . درین وحدت و همبستگی سراسری مردان و زنان جوان همراه با یکدیگر تظاهرات می کنند . دانشجویان ، بی کاران  ، کارمندان دولت ، سر بازان در لباس شخصی همراه با تعدادزیادی از مادران افراد ارتش ، روئسای قبایل با لباس های خاص خویش ، خانمهای با شهامت پرستار بیمارستانها در کنار خانمهای با حجاب کامل و کارگران مجهز با کلاهای زرد کارگران ساختمانی و ماسکهای ضد گاز اشک آور هستند ، حضوردارند . در وسط همه ای این ها ، رانندگان سه چرخه های بنام توک توک در رفت و آمد هستند که این سه چرخه ها داوطلبانه و بدون در یافت کرایه در خدمت تظاهر کنندگان اند که زخمی هارا با سرعت به درمانگاه و آب و موادغذایی و سایر ضروریات را به قیام کنندگان می رسانند . مردم عراق این سه چرخه ها را قهرمانان انقلاب خویش می دانند و می نامند . » 1

 جنبش خلق لبنان :

  یک چهارم خلق لبنان در جنبش اعتراضی خیابانی پیوستند . در این کشور هم مردم بخاطر فساد گسترده ای حکومت دست به اعتراض زدند . در لبنان چهار میلیون جمعیت زندگی می کنند که در حدود دومیلیون آن مهاجرین اند که به این حساب از دو میلیون لبنانی یک میلیون ، یعنی نصف جمعیت لبنانی از فساد دولتی معترض اند . اعتراضات خیابانی همزمان با اعتراضات خلق عراق آغاز یافت که هنوز ادامه دارد . اما این جنبش خیابانی مدنی و بدون برخورد های نیروهای امنیتی بوده و برخلاف عراق که کشته و زخمی های زیادی بر جا گذاشته است .

جنبش خلق ایران :

در باره ایران پژوهشگران و کارشناسان زیادی با رسانه های اطلاعات جمعی فراوان ، از نوشتاری تا تلویزیونی و تصویری وجود دارد که بهتر از این قلم ارائه می دهند . اما ، آنچه که ما درک می کنیم ، جنبش های در ایران را بصورت کل به دو بخش می توان تقسیم کرد : جنبش های رهبری شده و غیر رهبری شده و  خود جوش . در جنبش های رهبری شده همین مطالبات حقوقی کارگران و معلمین و دانشجویان است که در جریان سال شاهد تجمعات و تظاهرات آنان بودیم . این صنوف آگاهانه و رهبری شده خاسته های صنفی و حقوقی دارند . اما جنبش های دی ماه و آبان ماه ، خیزش مردمی است که به مراتب فراتر از مبارزات و تجمعات صنفی می باشد که از شعار های آن مشخص است . جنگ توده ها جنگ طبقاتی است .مسئله ای اقتصاد و معیشت و سفره خالی مردم و استبداد مطرح است . که به تأسف این جنبش رهبری ندارد و نمی تواند دوام بیاورد . از جانب دیگر جاگزینی برای تغیر نظام ندارند . از این سبب با دادن قربانی های بیشماری متوقف ساخته می شود .

 لیبی :

از زمانی که امریکا و انگلیس و شرکای جرمی و جنایی شان دولت معمر القضافی را ساقط ساخت ، علاوه بر این که لیبی زیرساخت ها و اقتصادو ثروت خود را از دست داد ، تا کنون نتوانیست که ثباط خود را بحیث یک کشور مستقل بدست بیاورد . اکنون دو حکومت وجود دارد . یکی به سرداری جنرال افتر با حمایت امریکا و غرب وعربستان سعودی و مصر، دوم حکومت فیاض با تایید به اصطلاح ملل متحد . در لیبی جنگ و ناآرامی ها به شدت ادامه دارد که از شش میلیون جمعیت آن دونیم میلیون مهاجر و آواره گردیده اند . در الجزایر سال تمام مردم و جوانان در خیابان هستند و ازوضع بد اقتصادی و فساد دولت به تنگ آمده اند . در این کشور 42میلیون انسانی که 54درصد آن را جوانان تشکیل می دهد ، که 34در صد این جوانان بیکار اند . مردم با مبارزات خود شر بشیرالتفلیقه 83 ساله بیمار خود را رهانیدند ولی یک سلطان مواد مخدر بجای او در قدرت رسیده است . الجزایر که فروشنده سومین کشور گاز در جهان است ، برای بودجه سالانه ای خود به بانگ جهانی پول نیازمند است .

امریکای لاتین :

ایالات متحده امریکا ، که امریکای لاتین را حیات خلوت خود تصور می کند ، همیشه در امور داخلی این کشور ها مداخله می نماید . در کیوبا از زمان مبارزات استقلال از اسپانیا ، امریکا نه تنها مداخله ، بلکه برای اشغال کامل کیوبا و الحاق آن به ایالات متحده بودند . وبعد از انقلاب کیوبا تا سرحد آغاز یک جنگ اتمی با اتحاد شوروی بر سر کیوبا پیش رفتند . در تمام سالها تا کنون  کیوبا در تحریم اقتصادی امریکا قرار دارد . 32کشور امریکای لاتین با 630 میلیون جمعیت در تقابل با سیاست های مداخله گرایانه ای امریکا مواجه است . سیاست نیولیبرالیسم یا ( نیوکان ) در اندیشکده حکومت پنهان شیکاگوبایز ، تحت نظر « میلتون فریدمن » از زمان کود تای امریکا یی علیه سلوادور هالندی در 1973 و به قدرت رسانیدن « اگوستو پینوشه » در شیلی ، سیاست نیولیبرالیسم پیاده شد . در تمام جریان سال 2019م در شیلی مردم در خیبان بودند و علیه دولت و مداخلات امریکا وفقرو بیکاری گسترده مبارزه می کنند که این اعتراضات رسانه ای نمی شود . در مقاله « گابریل آی روسمن »  ، چنین میخوانیم : « برکناری لوگو ، مخصوصا به این خاطر مورد توجه است که آخرین اقدام از سری اعمالی است که بر علیه دولت های مترقی پوپولیست منتخب مردم در امریکای لاتین انجام شده است . در سال 2009 در یک کود تابر علیه دولت دموکراتیک انتخابی رئیس جمهور « مانوئل زلایا » که سطح حد اقل دستمزد را در سراسر کشور بر خلاف مخالفت صاحبان سرمایه افزایش داده بود . وی را با اهدید اسلحه برکنار کردند . در سال 2010رئیس جمهور اکوادور « رافائل کوریا » را در یک کود تای نافرجام افسران شورشی پلیس با گاز اشک آور مورد حمله قرار گرفت و گروگان گرفته شد . کودتای که با تیر اندازی و نبرد مسلحانه به پایان رسید . » 2

کود تای نیروهای وابسته به امریکا علیه « اوامورالس » رئیس جمهور بولوی که حتی به سختی توانست به مکزیک برود . در برزیل ، ارژانتین و شیلی موج پناهندگان در مرز های تکزاس و قیام مردم در کلمبیا قابل بر رسی است که در این مقاله نمیگنجد .

 در « ونزوئلا » مداخلات نیوکانها امپریالیست کار را بدانجا رسانیده که امکان مداخلات نظامی بوجود آمده است که « نیکولاس مادرو » رئیس جمهور ونزوئلا دستور آماده باش کامل رزمی به ارتش و شبه نظامیان وفادار به دولت را صادر کرد .

نتیجه :

  سرانجام به این نتیجه می رسیم که جنگ طبقاتی که یک نیاز عمده توده های میلیونی بشریت امروزی است ، ایجاب می کند که رهبری شود . رهاکردن میلیون ها انسان در خیبانها بدون رهبری یک جفای بزرگ به جنبش های جهانی بشریت مولد و زحمتکش علیه سرمایه داری و دولت های وابسته به امپریالیسم ، محسوب می شود و جنبش ها را به شکست مواجه و عمر سرمایه داری امپریالیستی را طولانی تر می سازد . در عراق بیش از سه ماه است که مردم در خیابان است و با تلفات سنگین جانی وانرژی ووقت مصروف مبارزه اند و از حزب های چپ مترقی خبری نیست . در شیلی یک سال است میارزه در خیابان است ، رهبری نمی شود . همچنان در ایران ، لیبی ، لبنان ، مراکش ، تونس ، الجزایر و امریکای لاتین وجنبش های بلواری . زمان آن فرا رسیده است که نیروهای چپ مترقی و انقلابی در هر کشوری با سرعت در یک جبهه واحد در صفوف خلق های به پا خواسه بپیوندند و جنبش ها باید رهبری شود . با نبود رهبری جنبش های طبقاتی ، نیروهای مزدور نیوکانها این جنبش ها را بسوی انحراف می کشانند و رنگ وشکل مذهبی ، دینی ، قومی و نژادی می دهند ، در صورتی که جنبش های وسیع مردمی در اوضاع کنونی جهانی به شدت طبقاتی و ضد سرمایه داری می باشد . 99در صد خلق ها توسط یک در صد از سرمایه داران و غارتگران منابع مادی کنترول و استثمار می شود . در امریکا پنجاه نفر از هشت خانواده سرمایه دار بر سرنوشت 300میلیون انسان با سواد و تحصیل کرده ای دانشگاهی مسلط است . این در دنیای کنونی با این همه آگاهی فاجعه بار و اسف انگیز است . نیوکانسرواتیف ( نیوکانها ) در امریکا آنقدر قوی نیست که مبارزه علیه آن و رهایی انسان ناممکن باشد . این ببر های خود ساخته با همه سلاح و تجهیزات نظامی و مصارف میلیاردها دالر در افغانستان در مدت 19 سال حتی یک گروه ده پانزده هزار نفری طالب را نتوانستند ، شکست دهند ، پس در برابر میلیونها انسان به پا خواسته چه گونه می توانند مقاومت کنند . عیب کار این است که نیروهای مترقی و چپ انقلابی رهایی بخش در کشورهای شان، با هم در یک جبهه واحد ضد سرمایه داری متشکل نشده اند و در کشورهای شان بدیل حکومت های دست نشانیده امپریالیسم نیست .  انقلاب رهایی بخش بدون رهبری ار کف خیابان به پیروزی نمی رسد . جنبش ها باید رهبری شود و آگاهی داده شود و بدیل حکومت های ضد ملی مشخص باشد . جنبش های رهایی بخش باید ملی باشند و انترناسیونالیستی بی اندیشند و دشمن جهانی بشریت را بشناسند و از پیکار سایر کشورها علیه سرمایه داری حمایت نمایند .

 منابع:

1 -  کرستف ، مجله اشپیگل ، شماره 24 نوامبر 2019 برگردان فارسی ، علی شفیعی .

2 -  کابریل آی روسمن ، بازگشت کودتاها در امریکای لاتین ، برگردان فارسی: نوید پاپور ، در تارنمای « تدارک » ، 13 جولای .

  3 -  خالد المنشاوی ، اندیپندین بخش فارسی ، 14مهر/ میزان 1398خ / 5 اکتوبر 2019م

 4 -  از صحبت داکتر مصطفی دانش ، تلویزیون بهار .

‏چهار شنبه‏، 25‏ دسامبر‏ 2019