احمد سعیدی
از قدیم گفته اند که دو پادشاه در یک اقلیم نگنجد
کشمکش و جنگ قدرت بین آنها مرا به فکر آینده تاریک و نامعلوم مردم مظلوم و بی پناه و ستم کشیده کشورم انداخت که ما کجا ایم در بحر تفکر توکجایی ؟؟ ملت در چه روز و رهبران در چه روز؟؟؟؟
اولتر از همه مقدمتا عرض نمایم که بنده بعنوان یک کسی که در بستر چهل سال جنگ تحمیلی شاهد گرفتاری های گوناگون سیاسی اجتماعی و اقتصادی و جنگی بوده ام و هم چنین مسافرت های که در کشور های خارج غربی و شرقی داشته ام و هم تا حدی کتاب های مختلف را خوانده ام و روزنامه های متنوع جهان را پیگیری کرده ام و تحلیل های تحلیلگران مختلف جهان را خوانده ام به این نتیجه رسیدم که کشور ما نه تنها متحد و شریک استراتژیک امریکا نیست بلکه به باور غربی ها حتی خود آمریکایی‌ها افغانستان یک کشور مستعمره حقیر فاقد ارزش می‌باشد . کشور های جهان خوار و قلدر (کشور های غربی و چین و در راس آنها امریکا ) نه تنها حامیان دیموکراسی و حقوق بشر و حقوق زن نیستند بلکه خود آنها بزرگ‌ترین تهدید برای صلح و امنیت در سراسر جهان مخصوصا کشور های جهان سوم هستند و برای دسترسی راحت و ارزان به منابع نفت و منافع استراتژیک همواره تلاش کردند حضور نظامی مداوم در کشور های جهان سوم داشته باشند و در حال حاضر امریکا در بیش از یکصدو هفتاد کشور جهان حضور نظامی دارد و در بیش از شش کشور جهان در حال جنگ و حضور گسترده نظامی است مانند عراق افغانستان سوریه و یمن و سومالی و این قدرت ها همیشه دنبال منافع خودشان است و از کشور های بیچاره مانند کشور ما به عنوان تخته خیز برای کشور های منطقه استفاده می‌شود و به خاطر رسیدن به اهداف و منافع شان به حکومت های مزدور و خودفروخته نیاز دارند که سر سپرده برای منافع بادارانشان تلاش نمایند و کشور را در حرج ومرج و بدبختی نگه دارند و دمار از روزگار ملت مظلوم براورند ببینید در همین مدت بیست سال تقریبا بالاتر از صد هزار جوان افغان به شهادت رسیده و سه ملیون انسان محتاط شده و شاید بالاتر از ده ها هزار زن نان اور خانواده اش را از دست داده و تعدادی معیوب و معلول گردیده و امنیت جانی و مالی از جامعه ما رخت بسته و رشد فساد و جور و دشمنی های قومی و نژادی و ملیتی و هفتصد برابر رشد مواد مخدر بوجود آمد و ملت همه این بدبختی ها را تحمل کرد به امید آمدن صلح امنیت سراسری به سر کردگی متحد بزرگ ما و شریک استراتژیک ما امریکا و در نتیجه همین متحد بزرگ با خطرناک ترین دشمنان مردم با تروریستان و ناقذین حقوق بشر و حقوق زن و با قاتلین دشمنان مردم ما که جز خون و تباهی و بدبختی چیزی دیگری بوجود نیاورد به خاطر منافع خودشان پیمان دوستی میبندند و مژده پیروزی آنها را در آینده نزدیک شخص اول امریکا برای ما می‌دهد . همین متحد و شریک ما غرب و امریکا وقتی سربازانش مردم بیگناه غیر نظامی را میکشند و مرتکب جنایات جنگی می‌شوند برای بزرگ‌ترین دادگاه بین‌المللی جهان لاهه اجازه تحقیق نمیدهند و دادگاه لاهه را به عنوان فاسد ترین ارگان معرفی می‌کنند به خاطر که جنایات ارتش امریکا را در قبال مردم بیگناه معرفی می‌کنند و هم چنین بزرگ‌ترین روزنامه جهان واشنگتن پست به اسناد محرمانه دست پیدا می‌کنند که سردمداران جنگ امریکا به مدت ۱۵ سال برای مردم شان دروغ گفته اند و نتیجه جنگ افغانستان را موفقیت امیز و به نفع ملت ما و به نفع دیموکراسی معرفی نموده اند در حالی که میدانستند در جنگ افغانستان شکست خوردند و این جنگ جز تباهی و بدبختی برای مردم ما و جز بدنامی برای امریکا و متحدین غربی آنها ندارد. و بالاخره بازی های گرگ و میش دو ریس جمهور و جنگ قدرت بین آنها باعث می‌شود آنها نتوانند یک گروپ مقتدر از شخصیت های سیاسی و اجتماعی و علمی و دینی زبده را به مصاف طالبان بفرستند و این موضوع باعث می‌شود یکبار دیگر بازی سرنوشت ساز به نفع امریکا و پاکستان و طالبان رقم بخورد و آینده تاریک و مبهم برای این مردم بی پناه و گرفتار به ارمغان بیاورد و خواهران و برادران و بزرگان دلسوز جامعه ام و جوانان دلیر وطنم تا دیر نشده دست وحدت و برادری را به هم بدهید و کشور را از منجلاب نجات دهید که بیگانه برای شما دلسوز نیست.
بالا
بازگشت