اسماعیل فروغی

 

امریکا رژیم اقتدارگرا را حمایت نمی کند

      « ...ما اقدامات و رفتار دیموکراتیک را تشویق خواهیم کرد ؛ اما دموکراسی را از طریق مداخلات نظامی پرهزینه تطبیق نخواهیم نمود . ما رژیم های اقتدارگرا را به زور ارتقا نخواهیم داد .ما در گذشته این تاکتیک ها را امتحان کرده ایم .اگرچه نیت ما خوب بود اما این تاکتیک ها ناکارآمد ثابت شدند.آنهاترویج دیموکراسی را بدنام کرده واعتماد مردم امریکا را ازدست داده اند . ما رویکرد متفاوتی را پیش خواهیم گرفت...»

      اینها نکات با اهمیتِ مندرج در" سند موقت راهبردی استراتژیک " سیاست خارجی امریکاست که دوروزپیش توسط آقای آنتونی بلینکن وزیر خارجه ی امریکا برجسته و همه گانی شده است.

      اینکه رویکرد متفاوت امریکا در مورد افغانستان چه خواهد بود ، واین که دیگر دفاع ازجمهوریت ـ دفاع ازداکترغنی برای امریکا اهمیت نخواهدداشت ، هنوز بخوبی روشن نشده است ؛ آنچه آشکاراست اینست که : این سند ، هشدارواضح و محکمی است برای حاکمان کابل تابه جای گزافه گویی و محورگرایی ، بجای کنایه گویی ها علیه حامی مالی و نظامی شان ، برای حل بحران و برای پایان جنگ صادقانه تلاش نمایند.

     همه میدانیم که امریکا طراح اصلی دستگاه دولت وگرداننده و تمویل کننده ی تمام ارکان دولت افغانستان - از جمله شورای ملی است . سخنرانی های پرطمطراق و مستقل نمایی های رییس جمهورغنی درشورای ملی که بی شباهت به مستقل نمایی های آخرین روزهای حامدکرزی نیست ؛ نه تنها مشکلی را حل نخواهد کرد بلکه به دشواری های ما در راه صلح خواهد افزود  .

    طوری که دیده می شود تاهنوز نه رییس جمهورغنی و نه هیچ حزب و شخص و گروه دیگری ، طرح وبرنامه ی ملی برای بیرون شدن ازبحران وختم جنگ ، ارائه کرده اند . آن که طرح وبرنامه دارد بازهم زلمی خلیلزاد نماینده ی با صلاحیت امریکاست که بی تردید طرح تغیروتعویض درسیمای حکومت افغانستان است .

      زلمی خلیلزاد که طی چهل چهل و دوسال گذشته ، ( هم در دوران جهاد ، هم در زمان حکومت مجاهدین، هم دردوران امارت اسلامی وهم ازکنفرانس بن تا کنون) ، در تعین و سمت دهی سیاستهای راهبردی تمام گروهها – بشمول طالبان نقش تعین کننده داشته است ؛ باز با نقشه ی راه جدیدی پا به میدان گذاشته است .

     تمام گروه ها ، احزاب و شخصیتهای سیاسی و سرگردان افغانستان که بیشتر به ثروتهای بادآورده ی شان می اندیشند تا افغانستان ، بدون حمایت خلیلزاد، منافع شان را در خطر می بینند . داکترغنی هم با وجود اکت استقلالیت درحضوروکلای پارلمان ، بدون حمایت خلیلزاد قادربه حفظ قدرت نخواهد بود . طالبان نیز که خواستار قدرت مطلق بوده و درپشت دروازه های کابل قابو می دهند ، همچنان به چین های پیشانی خلیلزاد نگاه می کنند.

    " طرح دولت انتقالی صلحِ " خلیلزاد و نامه ی تهدیدآمیز وزیرخارجه ی امریکا به رییس جمهورغنی ، گواه روشنی است  که امریکا علاقه ی چندانی به حفظ جمهوریت اقتدارگرای داکترغنی نداشته و آرزو دارد هرچه زودتر منافع سودجویانه و مداخلانه گرانه اش را به اشکال نوترتوسط چهره های نو ادامه دهد .

     

 

    

  


بالا
 
بازگشت