عثمان نجیب
این آقایان کجایند که حتا نبض هستی شان در تپش نیست؟
ائتلاف اصلی مقاومت ملی حالا ایجاد شده است، سر از زیرخانه ها به در کنید و در کنار احمد مسعود و قوای مقاومت ملی واقعی نجات ملی افغانستان ایستاده شوید. عقل همیشه حاکم بر عمر و کهن سالی است. این بار در کمک به یک جوان متعهد صف آرایی کنید، او را یاری و کشور را نجات دهید. حتمی نیست که صد ساله‌ی شیخ فانی باشید اما قوت تصمیم گیری نه داشته باشید. روز آزمون است، ببینید که حتا در داوری های جانب دارانه‌ی گزارش‌گری خانه های تان را توسط جوان نادانی به نام همایون افغان و تعداد دیگری به رخ مردم می کشند و اثری از بازتاب قصر های مجلل و ساختمان های حیرت آور کرزی، غنی، فاروق وردک، عمر زاخیلوال که حتا در کانادا سرمایه اش را کسی ندارد، مسلمیار، کمال ناصر اصولی و هزاران نخبه‌ی دیگر دزدان پشتون تبار دیده نه می شود. بیایید و شجاعت کنید و در کنار ملت ایستاده شوید تا پنهان کاری های سیاسی و تباری دیگران را افشا و نزد تاریخ مبرا یا حد اقل تخفیف قضاوت نابخردی های بیست سال برخی های تان شوید. هر جا باشید تابع حکم الهی هستید اذاجاءاجلهم فلا یستأخرون ساعتاً ولایستقدمون.
این آقایانِ خوش لباس ها شوق ایجاد ائتلاف بزرگ ملی را کرده بودند، چی کوشش باطلی که رفاقت شخصی من هم با برخی آنان مانع نقد بر ایشان نه شد. باز رسانی آن را در همین صفحه ام بخوانید.
درنگی بر ساختار ائتلاف بزرگ!
تشکیل هر چند با مشکلات این ائتلاف، خنجر خلنده و به موقع بود بر بدن ارگ و غنی. هر چند او به رخ خود نه می آورد، اما تکانی بوده برایش جدی.
ساختار ائتلاف های سیاسی در جهان مدرن نتیجه نه داده و هر از گاهی دچار تزلزل و فروپاشی اند. چون در این میان دوست و دشمن دایمی وجود نه دارد. این منافع است که سازش ها را رقم می زند و نام عصری ائتلاف به آن می دهند. این گونه ائتلاف ها در کشور بی چاره‌ی ما با زیر ساخت های سنتی استبدادی اداری و رهبری هرگز نتیجه نه می دهد.
وقتی سیاست مدار های با رأی های واقعی میلیونی مردم محور و دارای اقتدار تعین کننده‌ی ارضی و ارزی و با حاکمیت بر سرچشمه ها و منابع بزرگ شاهراهی و مرزی و غنایم سر شار سر زمینی و زیر زمینی، هر توانایی دیگری هم دارند و هنوز هم در پای یک قلدری خم می شوند و داشته های شان را به دامان چنین بدکرداری می ریزند و ارزش های خود را خود زیر پا می کنند. پس این ها برای گذاره آمده اند، نه برای اداره و اراده و کسب صلاحیت های خود شان.
مگر آمریکا آن قدر وحشی است که همه را در گردابی سرگردان کرده و ترس غرق شدن شان آن ها را جبون ساخته است؟ پس چی بهتر که سیاست را کنار بگذارند و حق دیگران را زیر پا نه کنند.
بار ها دیدیم که قانونی به این وطن چی کرد؟ حالا در کنار نیرو های دارای بانک رأی می رود تا باز به خود و خانه‌وداه اش مطرح شود. او کارد دولبه یی است که بر طبل پشتون و تاجیک می کوبد و در هر سر برنده است. در غیر آن یک رأی غیر از فامیل اش نه دارد. انورالحق احدی کم‌تر از قانونی نیست. در غیر آن سناریوی سازمان سیاسی‌یی که او عهده دار آن بود و با کمی تغییر ظاهری همان است و آن را همه می دانیم. احدی فقط از برکت دودمان خسر خیل اش، مطرح شده و حالا به جست و جوی جا زدن خود در یکی از بانک های رأی است، حتا برای زعامت. محور تاجیک ها که به تناسب هزاره و ازبیک، بانک رأی نیستند به چند شاخه تقسیم شده اند. رأی پنجشیر کاملن تقسیم شده، کسی در پنجشیر به ضیا مسعود رأی نه می دهد، امرالله صالح که نزد مردم پنجشیر رنگ باخته است و این ساختار های ساخته‌گی هم به درد او نه می خورد و بی گمان اگر در ائتلاف دعوت می شد، نه تنها منتقدش نه بود، بلکه عاشق پرو پا قرص آن هم می بود. جنرال جراأت که راهش را روشن کرده و در کنار استبداد ایستاده است، او هم رای قابل ملاحظه در پنجشیر نه دارد. باز مانده های قهرمان ملی و مارشال فقید فقط به یک تسامح دل خوش اند و توانایی مانور را از دست داده اند. نقش چندانی هم برای بسم الله خان، بریالی خان (اگاه تر و با درایت از همه) مدنظر نیست. احمدولی مسعود که توانست با طرح وفاق ملی خود و با توجه به ثباتی که به عتوان یک سیاست مدار از خود بیشتر از همه به نمایش گذاشت تنهای تنهاست. فرماندهان مطرح و نامدار که بنا به ملاحظاتی کاندید نیستند. عبدالله دیگر جای‌گاهی در پنجشیر نه دارد و این ها حقیقت پنجشیر اند. مگر این که آفتاب از غرب بر خیزد و همه به خود بیایند و یک تن را غیر از قانونی بر‌گزینند. محور استاد عطامحمد نور که در روی زمانه کار دارد و دیگر نقشی را برای پنجشیر قایل نیست. کما این که پنجشیر به صورت عموم عین موضع را در مقابل او دارند. نقش استاد عطامحمد با توجه به ظهور شرایط جدید در شمال و شمال شرق، حالا چندان قابل محاسبه نیست. زیرا فرصت کم‌تر از فرصت دوستم برای او هم مهیا نه شده بود و گاهی از لحاظ ملی افغانستان شمول بود که نه توانست از آن سود ببرد. کابل که مرکز شوت توپ است، هیچ کسی نه باید به او دل ببندد. چون این جا تراکم اقوام زیاد است و هیچ کس غیر از قوم خاص خود به کس دیگری نه می‌اندیشد. کابلی های اصیل بی‌چاره به عنوان محروم ترین باشنده های سرزمین خود که خانه و کاشانه‌ی شان تحت نام مرکز و پای تخت، پامال پاشنه های سنگین زورمندان است و اصلن در محاسبه ی کسی نه می آیند. قلدران همه کشور حق هر کابلی را می بلعند. در سراسر کشور یک کابلی را کسی اجازه ی کاندید شدن نه می دهد. اما به ۲۲ کرسی کابل تا نهصد نفر غیر کابلی که شاید ده نفر شان هم از کابل نه باشند هجوم آورده اند. شورای بزرگ شمالی دارای توانایی های واحد بوده، تفاوت آن این است که فقط یک مخرب با قدرت، هر چند در حوزه ی پروان ولی هم‌کار با نظام دیکتاتوری غنی وجود دارد که می تواند معادلات را بر هم زند، آن، حاجی الماس است. ایستاده‌گی کامل برای جلوگیری از هر نوع توطئه علیه شمالی بزرگ فقط توسط میرامان الله گذر ممکن است و بس. چون گذر در گذر زمان نشان داد که توانایی رهبری و دفاع از حقوق مردم خود را دارد. حاجی ظاهر قدیر با آن که شامل ائتلاف است، ولی همه می‌دانیم که رقبای قوی تر از خود و دشمنان نادانی مثل مسلم یار را در برابر دارد و نماینده‌ی مشرقی شده نه می تواند. همایون همایون فقط همان قدر رأی داشت که به مجلس راه پیدا کرد. حالا معلوم نیست که در این دور چی تعداد مردم از او پشتیبانی می کنند؟ مخصوصن که مانند کمال ناصر اصولی مخالف سرسخت ائتلاف را هم از لحاظ تعصبات قونی و زبانی دارد و هم از لحاظ سیاسی. مانند او دیگران. لالی حمیدزی که در تمام دوران نماینده گی اش با قلدری و حتا تهدید سایر اقوام به اخراج از افغانستان گذرانده، موقف بهتری از همایون همایون نه دارد، مخصوصن که جنرال قدرت‌مندی چون عبدالرزاق در کندهار است. کنار آمدن بسیار نزدیک لالی با جنرال دوستم بیشتر جنبه‌ی مالی و پولی و کشف اسرار سیاسی دارد. من دقیق می دانم، روزی در دوران کمپاین انتخاباتی ریاست جمهوری، خودش گفته بود که از جنرال دوستم و رأی او استفاده می‌کنیم و بعد خودش را کنار می زنیم و چنین هم شد. البته حالا او بهتر می داند که یک کندهاری بر اریکه‌ی قدرت باشد تا کس دیگر. در هرات اسماعیل خان چنانی که باید جا ی‌گاه خود را حفط نه کرد. نه می دانم کدام معجزه یی کار گر خواهد شد که او رای بیاورد و باز مطرح شود؟
رحمت الله نبیل هم فقط در رسانه ها و محافل بسیار کوچک رخنه داشته و پای گاه مردمی نه دارد. گذشته از آن، او هم در دوران کارش خطای بزرگی را در عدم افشای به موقع تقلب در انتخابات حتا موجویت ماشین های چاپ کارت های جعلی در وزیر اکبرخان خان که بعد ها به آن پرداخت، مرتکب شد. آن امر جداً سبب تضعیف اتوریته واعتبار او در جامعه گردید.
بهتر از همه‌ی این ها رمصان بشردوست جای گاه بلند مردمی در بین تمام اقوام دارد. که او در حلقه های این چنینی در نه می رود.
فقط آن چی می ماند از رأی و بانک های رای، رأی های حزب وحدت اسلامی به رهبری استاد محقق ( هزاره ها هر قدر با هم در اختلاف باشند، خوبی و برتری شان این است که هنگام ضرورت همه یکی اند.) و شاید هم چنین شود که شاخه‌ی خلیلی، انوری، اکبری و کاظمی برادر وزیر شهید اسبق تجارت، هم صدا با هم شوند. دو دیگر، رأی یک دست و دست نه خورده و قاطع جنرال دوستم است که ازبیک ها را طی سالیان متمادی به این حالت آورده است و ما نتایج آن را دیدیم.
با این یاد کرد حالا نتیجه گیری می‌کنیم که این ائتلاف چی نقایصی دارد؟
1_ ائتلاف خود باور نیست.
2_ ائتلاف اعتماد به نفس خود را نه دارد.
3_ ائتلاف فاقد یک برنامه‌ی واحد سراسری است، بیانیه های آتشین کارگر نیستند.
4_ ائتلاف محافظه کار است، از صلاحیت ها و اقتدار خود استفاده‌ی شایان به دلایلی مثلن بحران اعتماد مخفی علیه نظام قرار نه می گیرد.
5_ ائتلاف جرأت معرفی کاندید غیر از نخبه‌ی پشتون را در خود به انتخابات آینده نه می‌بیند. همین جا است که شهروندی درجه دوم حتا سوم را از قبل قبول کرده است، شاید هم به مقتضای زمان.
6_ائتلاف ترس عجیب نه گفته و اظهار نه کرده، اما ملموسی از آمریکا و غرب دارد، در غیر آن همه
می دانیم که غنی تاب یک ساعت مقاومت را در برابر آن ها بدون حمایت خارجی ها نه دارد.
6_ محور اصلی ائتلاف یعنی جنرال دوستم، در پی یک دسیسه و توطئه‌ی خطرناک که علیه او عملی شد ترجیح می دهد شمرده گام بردارد تا در کمین دسیسه‌ی دیگری که هر لحظه امکان دارد در تله‌ی آن گرفتار شود، نیافتد. به این ترتیب، بهترین عمل برای جنرال دوستم دو کار بود یکی آن که این دور حکومت را تا پایان در ترکیه می ماند و در انتخابات دیگر با تکت دیگری می آمد که نه شد و به توصیه های کارشناسان حقیقی وقعی نه گذاشت. دو دیگر این که با قدرت آمده بود با قدرت جلوس می‌کرد که نه کرد و کرنش نه می کرد که اقتدار او را زیر سوال می برد.
7_ ائتلاف در کمین توطئه و خطر عدم بقا و انفجار زودرس از داخل و ازجانب اعضا و هم از اثر برنامه های غنی که اصلن در فکر ائتلاف هم نیاید قرار دارد.
8_ ائتلاف در خطر سبوتاژ سیاسی از جانب جامعه ی جهانی که به دلایلی نه می‌خواهند چنین چیزی با چنین ترکیبی وجود داشته باشد قرار دارد.
9_ ائتلاف در معرض خطر های امنیتی و راه‌بردی استخباراتی برای جلوگیری از رشد و نیرو‌مند شدن قرار دارد.
10 _ ائتلاف در خطر یک اضمحلال عاجل و ناسنجیده شده و پیش بینی نا شده‌ی هر آن قرار دارد و این مورد خطرناک تر از همه است. زیرا هیچ یک از اعضای ائتلاف به خصوص معاون اول ریاست جمهوری هیچ ضمانتی نه دارد که شبی یا روزی به کدام جالی گیر نه یاید.
11_ ائتلاف ناگزیر است برای بقا اگر واقعن ائتلاف است، محدوده های امنیتی رهبری خود را از هر جهت یعنی امنیت فزیکی، استخباراتی، کشف و مانور های احتمالی دیگر قوام بخشد در غیر آن انتحاری های ارگ و شورای امنیت و ستانک‌زی در کمین آن ها به ویژه جنرال دوستم، استاد عطامحمد نور و استاد محقق آماده اند تا هر یک شان را به دیار عدم بفرستند.
12_ ائتلاف ناگزیر است کرزی را در بدل حمایتی که از ایجاد آن کرد حمایت کند. چهره‌ی دیگری با توجه به هدف شر م‌گینی که ائتلاف برای در یافت یک رهبر پشتون مقابل خود قرار داده است و به خود باور نه دارد، غیر از کرزی، با وجود خطا کاری های زیادی که علیه سایر اقوام در دوران قدرت خود کرد، با حوصله و بردبار بود، فعلن مطرح نیست. مگر آیا قانون اساسی کشور این صلاحیت را به کرزی
می دهد که بار سوم روی کار آید؟ و اگر چنین شود، آمریکا و متحدان او چی؟
13_ ائتلاف در خارج از کشور حامی خاصی نه داشته بلکه هر یک از اعضای آن با توجه به ارتباطات بین المللی شان حمایت شخصی و حزبی کشور ها را دارند. آن هم چند تا از رهبران شناخته شده. حضور بین المللی در فعالیت های سیاسی حتمی است.
14_ ائتلاف بزرگ‌ترین چالش آرایش نیرو های رهبری و تشکیلاتی خود را دارد که حالا معلوم نیست کی از کدام عضو چی می‌شود؟ این امر یک معضل ماندگار است. هر یک این ها حد اقل معاونیت ریاست دولت یا پشتون های شان ریاست دولت می خواهند. پس تجربه نشان داده است که باید یک تشکیلات بزرگ چندین معاونیت ریاست جمهوری و چندین وزارت جدید در آینده تشکیل شود تا اگر سبب قناعت هریک گردد.
15_ ائتلاف برای مخارج خود به اقتصاد ضرورت دارد. جدا از چند رهبری که می توانند تا چندی این مخارج را متقبل شوند و از چند روز بعد تقاضا ها هم برای هم رسانی پول زیاد می شوند.از امروز تا روز برگزاری انتخاباتی که معلوم نیست غنی آن را عملی کند یا نه؟ این پول ها را چی کسی هزینه می کند؟ اگر هر کسی از اعضا خودش سهم خود را بدهد تا کی؟ این کار که زور فیل می خواهد. مگر فیل هایی در کشور ما خوابیده اند، نه می‌خواهند خار هایی را نشخوار کنند که خرطوم های شان و معده های شان را بخراشند و زخمی سازند. در آن صورت از خیر خوردن خار های ناخواسته گذشته و خار ها را پا مال سپل های سنگین و کشنده‌ی شان می‌کنند. دیگر خار های بی چاره کاری جز‌ء نا بودی نه دارند مگر این که خار مغیلان باشند. در آن صورت است که فیل ها از نابود کردن خار های مغیلان دست
برداشته و با آن ها کنار می آیند و یا راه شان را بدو ن آزار به خار های مغیلان و حتا از ترس جدا
می‌کنند. مشروط به این که خار ها مغیلان باشند و خود و هیبت خود را بشناسند و قدر کنند.
16_ ائتلاف در بحبوحه‌ی نارضایتی و بلوغ زود هنگام احساسات سیاسی و مولود نا بخردی های ارگ و شخص غنی است. هر چند، چند عشیره یی و حتا نا متجانس است که قوام بخشیدن اساسات آن ماندگاری می خواهد.
17_ ائتلاف نقیصه‌ی جدیی را که به وجود آورد، نادیده انگاشتن خواست های میلیونی مردم در چند دور حمایتی از استاد عطامحمد نور، استاد محقق و اخیرن جنرال دوستم بود. رهایی قیصاری که محور اصلی سامان دهی عاجل چنین تحولات عظیم و یک شبه در کشور هم زمان جریانات چانه زنی برگشت معاون‌اول ریاست جمهوری بود، اصلن به عنوان یک جان‌باز یک پارتیزان سرنوشت ساز هم مطرح نه شد و این امر به خصوص به جنرال دوستم زیان بار است.
18_ حالا به هر عنوانی که سیاسیون و تحلیل گران ارزیابی کنند و پرداخت هزینه‌ی کمرشکن بیست روز متواتر اما ماندگار و مؤثر تظاهرات میلیونی سراسری خیابانی در شمال و شمال شرق کشور، فقط در توان مندی جنرال دوستم سراغ می شد که عملی گردید. شکی نیست که متحدین خارجی هم‌کار در خفای شان هم انتظاراتی از این ائتلاف دارند و مردم که به صورت قطع خواهان تأمین عدالت و احقاق حقوق خود اند. امری که فکر نه کنم، ائتلاف بتواند به آن بپردازد.
دیده شود که روز ها و هفته های آتی چی دگر گونی هایی را از ائتلاف شاهد خواهند بود و ملت عزیز ما از این کش قوس ها چی بهره یی برای تامین واقعی عدالت و حقوق شان خواهند داشت؟
19_ اتئلاف نه توانست نمایش کو چک یا بزرگی از حمایت مردم را پس از اعلام موجودیت خود در ساحات پشتون نشین طی چند روز پسین روی کار آورد که خود مایه ی نگرانی به آن است.
20 _ ائتلاف در بهترین حالت و پس از بیانات آتشین و آرمانی در نهایت یک عریضه‌یی به حاکم مستبد پیش‌کش کرد که گو یا معاون اول ریاست جمهوری از حالت موجود به در آید. نه می دانم الزام حقوقی و قانونی یک چنین بحثی در یک چنان مجلس بزرگ و مقتدری از موضع ضعف چی بود؟ از کسی که به رأی خودت آدم شد، چرا توقع بی بنیادی داری؟
سرگیچه گی من هر چند بیشتر می شود، دلیلی نه یافتم که قانع شوم این ائتلاف بود که تشکیل شد، یا محفلی برای دیدار بعد دیر ها؟
هشدارید که مستبد با همه مدسس بودن اش خوابیده است.
بالا
بازگشت