( ر هبر) د ر میا ن را بر ها
ا فغا ن ها هنو ز عا د ت نکر ده ا ند ، که د ر کجا و د ر کد ا م مو قع ، رو ی چه مسا یل حر ف بزنند ویا سیا ست نما یند و هنو ز هم تشخیص نشده که کی با ید سیا ست کند ، چه کسی جوا ز دا رد که سیا ست نما ید. فرق بین سیا ست مدا ر وبد زبا ن نشده ا ست ، بسیا ری ها فکر میکنند که د شنا م دا دن و بد زبا نی کر دن کا ر خو ب ا ست ، برا ی ا نسا ن ا عتبا ر می بخشد و ا نسا ن را با جر ا ت معر فی میکند. ا ین گو نه ا فرا د راه ها ی بد ا خلا قی را ا نتخا ب می کنند. آنها نه تنها خو د را بی ا عتبا ر معر فی میکنند ، بلکه خیا نت را به ر فیق ، د وست ، اعضا ی فا میل و خا نوا ده خو د سا زما ن د هی مینما ید .
میگو یند که ا نسا ن خو ب را ا ز ا نتخا ب رفقا یش تشخیص کر ده میتوا نید . هکذا آ د رس ا نسا ن ها ی کثیف و نجس را ا ز پل پا ی ا نسا ن ها ی کثیف د ریا فت کر ده میتوا نیم .
ا ولین تو صیه ما د را ن به فر زندا ن شا ن همین بوده ا ست که با ا فرا د بد،هم صحبت و هم سخن نبا شید و به یک را ه نر و ید . اگر مرد م شما را با همین گو نه ا فرا د ببیند ، با لا ی شما ا عتما د نمی کنند و میگو یند که با فلا نه گر و پ ویا فلا نه شخص بد نا م و یا گر و پ بد نا م ا رتبا ط دا رد. هکذا پدری به فرزندا نش تو صیه میکند و میگو ید که با ما نشینی ما شو ی ، با د یگ نشینی سیا ه شو ی . دزدا ن ا د بیا ت خو د را دا رند ، قما ر با زا ن ا د بیا ت قما ر با زی را میدا نند ، نظا میا ن ا د بیا ت نظا می را. ا ستا دا ن ، معلما ن ، شا عرا ن ، ا د با و قلم به د ستا ن همیشه با زبا ن قلم حر ف میز نند . ا ز صفحه کا غذ خیلی مطا لب خو ب و حیا تی را د ر مغز ها ی خو د کا پی میکنند ، و به مر د م قصه میکنند . ا گر با ا ین گو نه ا فرا د ، رو ا بط نزد یک بر قرا ر گر دد ، ا شتبا ه نبو ده بلکه ا ز عزت و حر مت شا یا نی بر خو ردا ر خو ا هید بو د .
محتوا ی مطا لب فو ق را لا زم د ا نستم که د ر ا ینجا بنو یسم ، بخا طری ا ست که د ر یکی ا ز رو ز ها بین یک تعدا د ا ز ا شخا ص نا وا رد د ر ا نکشا فا ت گذ شته و مو جو د ا فغا نستا ن ، حر ف ها ی ر د و بدل میگر د ید ، هر کدا م ا ز د ید گا ه خو د ر هبر را تعر یف میکر دند .
یک گر و پ ، مو قعیت ر هبر را آ نطو ریکه مقا م شا یسته یک رهبر ا ست تعر یف مینمو د ند و معنی و مفهو م حقیقی یک ر هبر را تو ضیح و بیا ن میکر د ند . یکی ا ز ا شترا ک کنند گا ن محفل ، زبا ن ا نتقا د را به چر خش آ و رد و گفت، من قبو ل میکنم که شما تعر یف میکنید ، ر هبر شخص آ گا ه ، خر د مند و با هو ش و دا را ی ا ستعدا د خا ر ق ا لعا د ه میبا شد ، تو ا نا یی پیش بینی ها را د ا را بو ده ، جا معه و مر دم خو د را ا ز گز ند حوا د ث نجا ت مید هد ، شعا ر رو ز را مطا بق به نیا ز مند ی ها ی جا معه آ ما د ه و عیا ر میگر دا ند ، و شر ا یط تطبیقی شعا ر را برا ی ا جرا کنند گا ن نشا ن مید هد وهم طو ر معلما نه د ر رهنما یی خو یش د قت به خر چ مید هد که آ مو ز گا را ن ا شتبا ه را به خو د را ه ند هند . دیگر ی ا ز میا ن جمعیت با لا شد و گفت ، خو ب من ا کنو ن د ا نستم که ، ر هبر چیز ی دیگر ی ا ست ، که همین حا لا به معنی آ ن پی بر د م ، و لی قبل ا زین بر ا ی من ا ز ر هبر ( را بر) مفهو م بو د ، یعنی که را بر خصلت ا ر تجا عی دا رد ، ا زا ن برا ی و سا یل ترا نسپو ر تی ، طیر سا خته میشو د ، و یا تلی بو ت و غیره ا زین قبیل ها کا ر گر فته میشو د ، بنا به خصلت ا ر تجا عی بو د نش ، ا گر پف شو د هو ا میگیر د ، ا زا ن برا ی ا نو ا ع تو پ ها ا ستفا ده مینما یند ، بهتر ین و سیله ا ست برا ی سر گرمی ها ، ا گر همین را بر ها نمیبو د ند آ یا شد ه میتو ا نست که مسا بقا ت ا و لمپیا ی جها نی برا ه ا ند ا خته شو د . به ا ند کتر ین فشا ر لو ر ( لو ل ) میخو رد ، و پیش پا ی هر با زی گر قرا ر میگیر د . ا ز دید گا ه من ، ر هبر یعنی نجا ت د هنده مر دم و جا معه ا ز شر همه بد بختی ها . بر خلا ف د ر ا فغا نستا ن ر هبرا ن ( را برا ن ) را ا فا ده مینما یند. ا گر نه، چرا ا ین قدر فجا یع و بد بختی د ر کشو ر ما ، یعنی هبرا ن در کشو ر ما فا جعه آ فر ید ند ، حیا ت ملیو ن ها ا نسا ن جا معه ما را گر فتند . دا ر و ندا ر زند گی مر دم را به آ تش ا ندا ختند. خو د را تیغ سا ختند ، به د ست بیگا نگا ن خو درا فر و ختند ، تا بدا ن و سیله د شمنا ن سعا دت و خو ش بختی ، کشو ر و مر دم ما را بکشند . ما و طن پر ستا ن را بکشند ، ما وطن د و ستا ن وو طن پر ستا ن را ا ز وطن آ با یی ما جبر آ و قهر آ بیر و ن نما یندد .
همینکه میگو یند ، شکا ر چی ها ، مر غ دا نه خو ر را به دا م میگیر ند و به قفس می ا ندا زند . ا ز ا ثر خو ا ند ن آ ن مر غا نیکه دا نه خو ر میبا شند به دا م میگیرند. آ نها یی را که د ا نه نمی خو رند به تفنگ می زنند ، یک و ا قعیت زند ه ا ست ، همه و طن پر ستا ن ما چه د ردا خل کشو ر و چه د ر پا کستا ن ، تر و ر شد ه ا ند .
ا ما فرز ندا ن نا خلف ، بعضی ا ز شهدا ی را ه آ زا دی ، خو ن پد ر خو د را پا ما ل مینما یند ، با ز هم د ر پیش پا ی قا تل پد ر خو د به سجد ه میر وند .
تیغی که ما را با ید حلا ل نما یند ، د ر قفس همو طن ما ا ست . ا ز همه گفته ها ی با لا تا به ا ینجا که آ مده ا یم ، نتیجه به ا ین میر سد که د ر کشو ر ما ، را بر ها ی فرا وا ن و جو د دا ر د ، و لی کشو رما صرف به یک رهبر نیا ز مند ا ست که تا جا معه وکشو ر خو د را ، ا ز بحرا ن کنو نی نجا ت د هد . ا ین ر هبر د ر رو ی زمین ا ست ، ا ین رهبر به ما نند ما و شما ا نسا ن ا ست ، د ل سو ز ا ست و مهر با ن . د لش به و طنش میسو زد ، د لش به مر د م و طنش میسو زد، خو د را خد مت گا ر مرد م بیچا ره ، یتم ، بیوه ، د هقا ن ، کا ر گر ، غریب ، نا دا ر و بیچا ره معر فی میکند . بر و ید ا ین آ د م را بپا لید ، این آ د م د ر بین را بر ها پت و پنها ن ا ست ، را بر ها را کنا ر بزنید ، که رهبر را بیا بید . این بخا طری ا ست که ا زین به بعد ( را بر ها ی ) صا د ر شده و فر ما یشی را کسی به حیث نما یند ه ملت ا فغا ن نمی شنا سند و لو حما یه کشو ر ها ی مهم جها نی را د ا شته با شند .
ضر ور پندا شته میشود که همه به د نبا ل یک ( رهبر ) که ما را ا زین بن بست و بحرا ن بیر و ن بکشد ، بگرد یم و د ر یا فت نما ییم ، ر هبر ا ن صا در شده ، به د رد ملت ما نمی خو رند و ا ز ملت و مر دم ا فغا نستا ن نما یند گی کر ده نمیتو ا نند ، مر دم و ملت ا فغا نستا ن ، با ا ستفا ده ا ز تجا ر ب غم ا نگیز سا لها ی جنگ و شرا یط مو جود در کشو ر، علا قه مند ا ند که ز عا مت خود را خو د بر گزینند .
بالا
بازگشت