خو شه چین
چا پلوس ها ی محترم عجله نما یید
کا سه لیس ها ی عزیز بشتا بید
فر صت را غنیمت بشما ر ید ، که منا فع خو درا ا ز د ست مید هید ، د یگرا ین چا نس طلا یی را نخو ا هید یا فت ، مطمینآ شما ا ین کا ررا کرده میتو ا نید، ا زطر ف شما خا طرجمع میبا شم ، بخا طر یکه تجا ر ب ا ند و خته شد ه دا ر ید .
د یر وزا ز طر یق و سا یل ا طلا عا ت جمعی ، آ گا هی حا صل نمو د یم که محتر م حا مد کر زی ، رییس جمهورا فغا نستا ن ، پر و تو کو ل همکا ری ها ی ا منیتی ، ا قتصا دی ، فرهنگی، تعلیمی و تر بیتی ، نظا می و غیر ه را ، با تو نی بلیرصد را عظم و رهبر حز ب کا ر گر ا نگلستا ن برا ی ده سا ل آ ینده ا مضا نمو د ند ، عین پر و گر ا م ، با کشو را یا لا ت متحد ه ا مر یکا قبلآ ا نجا م یا فته ا ست ، شما فکر کنید که د و قد ر ت ، بز ر گ جها نی ا ز لحا ظ نظا می و ا ز لحا ظ ا قتصا د ی ، د رهمه ا مو را ت خو شبختی و بد بختی مر د م ا فغا نستا ن چقد ر نقش مثبت و منفی را با ز ی خو ا هند نمود، و شا ید خیلی ها تاء ثیرگذا ر با شد( نقش مثبتش را فکرکرده نمیتوا نیم) ا ما نقش منفی آ ن به تدا وم بد بختی ها ی مرد م ما خیلی کا ر ی می ا فتد .
شما را که تجر به کا ریا فته ا م به د لیل چه تجر به کا ر ، د ر زما ن حا کمیت ، حز ب د موکرا تیک خلق ا فغا نستا ن ، ا ز موا ضع د فا ع ا زحق کا رگرو دهقا ن، وخد مت به مقا م وا لا ی ا نسا ن وا نسا ن زحمت کش ، خو د را د رجا ده ، ر فتن به سو ی سا ختن جا معه بد و ن تبعیض ، و شعا را نتر نا سیو نا لیزم ، و شعا رکا رگرها ی جها ن متحد شو ید ، مو قف خیلی ها با لا یی را ا شغا ل کرده بود ید،وا زا عتما د بی چو ن و چرا ی د ست ا و ل رهبری ها ی و قت برخوردا ربود ید ، به رتب بلندا رتقا کرد ید، ا سم و مو قف قبلی تا ن را ، یک طفلک عا دی به سر شا نه بلند میکرد و لی بعد ها مشکل بو د که لا ری ها ی شا نزده بیست آ ن سنگینی نا م و نشا ن شمارا ا نتقا ل دهد.
رسم کو رنمکی خصلت ا سمک عیا رنبود ، هم د رلغما ن ، ، با دغیس ، ننگها ر، درهری وپکتیا وقندها ر، د ربد خشا ن ، غز نه و چها ریکا ر، درچخا نسو ر ، غو ر ، مزا ر ، د رکا بل ، با میا ن ، تخا ر ،د رفرا ه ، پر وا ن ، کنر ها ر، د رحد ود و سغو رجغرا فیا ی سیا سی کشو ر مرد م بیدا ر نبو د .
خلا صه ، هر چه بوده ، د ست ما ل گل سیب پکو ل، لنگی، لبا س ملنگی وچهل تا ربو د
ا ز قلعه جو ا د ، شو ر با زا ر گر فته ، تا به کا رته نقیب سرای شما لی وبینی نیزا ر بو د
برو ید ، د ر با لا ی سر قبرها ی ، ا میرا بو مسلم خرا سا نی ، ا میر نا صر خسر و بلخی ، کا و ه آ هنگر، ، شهدا ی را ه مشر و طه ، محمو د ی و غبا ر، تر کی و بد خشی ، کا ر مل ، مجید ا ین نسل جد ید ا ز عیا را ن ز ما ن ، و صد ها رهروا ن دمو کرا تیک نو ین وصد ها شخصیت ، بخش ها ی مختلف سیا سی ا زجنبش چپ و و تر قی خوا ه کشور ، ا ز قبرها یشا ن ، آ هنگ با لآ میشو د، وا ند رزمید هند که ما به ا ین خا طر قر با نی نشد ه ا یم که( شما همه پیر وا ن د یرو ز، را ه طر یقت ا نسا ن و ا نسا نیت ) ا مر وز، کو ر نمک شو ید، و خو ن ها ی ما را پا ما ل نما یید ، جسد پرخو ن ما م و طن را د و د سته به د شمنا ن تا ر یخی کشو رتسلیم کنید .
خیلی ها شیرین کلا م شده بودید ، چند جمله پیچیده ا ز دا نشمند ا ن بزرگ آ نز ما ن ، منطقه ا حسا ن طبر ی وا میر نیک آ یین و د یگرچپی ها ی منطقه را میخا نیکی کرده بو د ید و د ر میتنگ ها و محا فل صر ف کلما ت را به ما نند( تبد یلی ها ی کا د ری ) ا ز یک جا به د یگر جا ، گل محمد به جا ی محمد گل ومحمد گل به جا ی ، گل محمد سو دی را به با ر نمی آ و ر د .
و شنو ند ه ها ی بیچا ره همینقد رمی گفتند که سخنوربسیا ربا دا نش ا ست ، آ نقدرمقبو ل سخن میگو ید که ا ز تما م جملا تش یک کلمه را هم نمی فهمم و جا لب ترا ز همه که یگا ن و قت بپر سی خو د ش هم نمی فهمد .
د ر تو صیف مقا ما ت با لا یی آ ن وقت ، چنا ن تو ا ن مند بود ید ، که ما ر گیر ها ی هند و ستا ن نمیتو ا نستند به ما نند شما ا فسو نگر ی نما یند ، و ا ز تما م ا مکا نا ت ، با لقوه مقا ما ت ر هبر ی ، ا ستفا ده ها ی نا جا یزنمو د ید ، و د ررو ز گا را ن تلخ و دشوا را ولین لگد شما مدا حا ن و ر و ضه خوا ن ها ، به پس گرد ن مدا فعین د هقا ن و کا ر گر حو ا له گر د ید .
خوشا به حا ل شما که مو قعیت ها ی زما نی و مکا نی را خو بتر درک کر ده میتو ا نید
ا گر دیر و ز سر شیر و قیما ق حا کمیت ( خلق + پر چم ) را خو رد ید ا ما بدا نید که ته د یگی و با قی ما ند ه لعا ب طبق و کا سه ها ی غر بی ها ( ا مر یکا + ا نگلستا ن ) چرب تر ا ست و کو شش کنید که در لیسید ن و لشتن کا سه ها ا فرا ط نکنید که خطر جا نی دا رد ، ر نگ زردی و پشیما نی دا رد ، بخا طر یکه ، شکر خو ن تا ن با لا میر و د و کر ستر و ل ( چر بی ) خو ن تا ن زیا د میگر د د.
خو ا هش میکنم که هر چه زو د تر، بشتا بید تا تکلیف ما رو شن شو د ، بدا نیم که د رین را ه درا ز ، نا معلو م و خطیر چه کسا نی با ما میر و ند و ما با کی ها خوا هیم ر فت ، شما برو ید که قد م ها ی شما خا رها ی سر را ه آ یند ه گا ن با شد و ما ا زهر قطر ه آ بله ها ی پا ها ی خو د شکر ی بر ا ی آ یند ه ها می پا شیم . شما بر و ید ، با ز ما نه بسا ز ید
ولی ما زما نه دیگرخواهیم سا خت
بالا
بازگشت