سيد حسيب مصلح

 

اسـم: سيد حسيب ”مصلح“

 

متولد: انكارا –  تركيه در سال 1344 ه ش.

 

فرزند: مرحوم داكتر مير زمان الدين ”مصلح“ ابن سيد فخرالدين ”ستاري“.

 

اقامت در افغانستان: از سال 1347 الي 1354ه ش  در  شهر كابل و از آن به بعد تا سال 1361 ه ش در شهر هرات.

 

تاريخ مهاجرت از افغانستان به خارج: سال 1361 ه ش به كشور ايران و در سال 1365 ه ش به كشور استراليا.

 

علت هجرت: موجوديت رژيم دستناشنده كرملين در كشور و تجاوز روسيه شوروي واژگون شده به قلمرو افغانستان.

 

سال آغاز سرودن شعر: جوزاي سال 1375 ه ش.  

درجه تحصيلات: فارغ التحصيل و فوق لسانس در رشته فيزيك از دانشگاه لتروب، دارندة فوق ليسانس در رشته معلمي – در مضامين كيميا و فيزيك و ساينس -  از دانشگاه ملبورن و ... و فعلا محصل درجه ماستري در رشته تعليم و تربيه در دانشگاه مونش در شهر ملبورن استراليا.

شاعران مورد علاقه: مرحومين داكتر مير زمان الدين مصلح، رهي معيري، استاد خليل الله خليلي، عبدالرحمن پژواك، سعدي شيرازي،  خواجه حافظ شيرازي، مولانا جلال الدين بلخي، شيخ فريدالدين عطار، مولانا عبدالرحمن جامي، شاه شجاع دراني و عمر خيام (رح).

 

دوبيتي هاي زير در سال  1375 ه ش سروده شده است.

 

دوبيتي ها

مپرس از من چرا  بيمارم امشب

بي يار از  زندگي  بيزارم امشب

به بـزم عشق من كاش پا نهد او

ز هجرش ايخدا من خارم امشب

 

×××××

 

ز ناكـس الفت و ياري مجو دل

ز غـير هرگز وفاداري مجو دل

خطا باشـد اميـد عشق ز اغيار

ز فتنه گر  تو  دلداري  مجو دل

 

×××××

 

جفـا  و جور يار باشـد  مرا بس

چو يار هرگز ندارد لطف بر كس

اگر در بند  ظلمش جان دهد دل

كجا  شكوه بَرَم من پيش دادرس

 

×××××

 

چــــــــرا رســم دلانگيـزان جفا است

مگر عاشـــق شـدن  باز  هم خطا است

خدا راكي رســـد اين حرف به گوشش

كه ”مصلح“ در ره عشـق با وفا است

 

×××××

 

دهم  در راه  عشقِ دلبرم سر

نگاهش بر دلم افشانده اخگر

نيت  كردم  نماز عشق خوانم

كه  تا گردم  شهيد عشق دلبر

 

×××××

 

دل مـن خانة مهـر و وفا است

دل مـن لانة صـلح و صفا است

ولي آن بيوفا سخت دلشكن باد

چرا بر دل ز يارم اين جفا است

 

×××××

 

دل انگـيز تا تـواني خوب جفا كن

به مـن ظلم  و  به اغيـارت وفا كن

بكن هر چه كه ميخواهي همان كن

ولي يك  بار بـر ايـن دل حيا كن

 

×××××

 

تـرا بـر  زلف  پيچانت قسم يار

ز روي عشق بر اين دل ادب دار

اگـر لطـف و وفا بر من نداري

نزن در پيش اغيـار بر دلم خار

 

×××××

 

وطنداران  وطن رفته  ز دستم

ولي  از  عشق آن دلدار مستم

براي  وصل دلدارم شب و روز

به نزد خالق خويش عهد بستم

 

×××××

 

ستـمگر تـر ز  روزگار يار بادا

ز جـور و ظلم يار دل  خار بادا

همـه جا دلربا بر دل زند سنگ

ولي  بـاز دلـبر  دل يـار بادا

 

×××××

 

ز  ناز  يار رسيد بر عشق اين دل

شـدم با سـرنوشت عشق محول

مـرا شيـداي عشق يار نمودند

خدايا باش تو خود حلال  مشكل

 

×××××

 

شنـيدم  باز نمـوده  عزم تحقير

ز ظلـمش باز بايـد كـرد توقير

هَمَـش جـور و جـفا از يار بادا

شـده بختم سيه هم باز چون قير

 

×××××

 

نرگس  والاي تو چشم و چراغ دلم

خندة رعناي تو سـاغر هـر محفلم

رخنه زَنَد بر دلم  چشمك زيباي تو

بي ياد  تو دلـربا من  بخدا باطلم

 

 

 

”سوي آستان ميرود“

 

خـوش خـرامان ميرود ســـــــــــوي بوستان ميرود

يار بـه جولان  ميرود   مه به  سـامـــــــــــان ميرود

ميبـرد با خويش دلم، شـد  به گـــــــــــــــامش محفلم

وه  چه  طـــــــــــــوفان ميرود دل چه شـادان ميرود

صبح اميد گشت پديد، بخت سيــــــــــه از مـن رميد

دل چه خنـــــــــــــدان ميرود دور ز هجـران ميرود

بخــــــــــــــت دل بالا گرفت، بر دلـم غـوغا گرفت

يـار بـه پيـــــــــمــــــــان ميرود دل مسـلمان ميرود

با  دلــــــــــــم  همسـلك شده، صاحب اين مِلك شده

همچـو  سلـطــــــــــان ميرود شـه به ايوان ميرود

بـرده از دلــها فغــــــــــــــان، كافـرش گشته جهان

حـال به فـرمــــــــــــان ميرود مست مستـان ميرود

جمـله عالـــــــم در شـگفت، جمع اغيار در خِرفت

خلــق حـيران، ميرود چـــــــــــــــون نمايان ميرود

مه خمار و شــــــاد و ناز، دل  به عشقش سر بساز

يار چــو پيــــــــــــــكان ميرود  رنـدِ رنـدان ميرود

باز گشـته دل جوان، نيست  دگر همـــــــچو  كمان

دل چـه رخشــــــــان ميـرود چـون به آستان ميرود

مســــــــــــت و شيـدا بـا دلم،  شــاد  نموده  محفلم

سـوي  رضــــــوان  ميــرود  يار غـزلخوان ميرود

”مصـلحا“ عشق  است شفا، يابي در عشق تو صفا

جـــــــــــــان با جـانان ميرود  سـوي درمان ميرود

 

ملبورن – استراليا

عقرب 1377 ه ش

 

 

 

”فتنــه گــر“

 

بيـوفا  در عشـق مـن، سـخت تغافل ميكند

پر جـفا در بـزم غيـر، خوش تجاهل ميكند

رشك بـرد ازعشق من آن حسود بدگـمان

تير زند  بر جان من چنگ چو كاكل ميكند

هـر گهي تحقـير كـند بزم عشقم را چو او

در گلســتان  بهـر مـن  ناله بلبــل ميكند

سوخت تار و  پود دل با جفا و جور خويش

از  بـر اين سـوخته دل گـريه كابل ميكند

قطـره هاي اشـك من عـطر عشق دارد ببر

و ز بوي هـر قطره اش  رشك سنبل ميكند

بس كه بيـداد  ميكند بر سرم آن عشوه گر

بر دلـم بنگـر چه گـون، داغ ها گل ميكند

بهر زجـر روح  و دل با حـريفان دلشـكن

روز و شب  شـاد و خـرم مي تعامل ميكند

هر گهي كـو پا كشـد از ستـم بر جان من

خنـده در بوستـان نگـر، باز هر گل ميكند

ليك شكـسته بر مـلا  اين دلـم را بي حـيا

بـا رقيبـان  فتـنه گـر، چون تعـاقل ميكند

هر گهي گـردد خمار، خـنده بر بخـتم زند

غمـزه گر با هـر نگـه خـوش تفأل ميكند

تير عشقش كرده تار، بخت زارت ”مصلحا“

حيـله گـر با دلبري، سخـت ترا خل ميكند

 

دوازدهم مه 2004  ميلادي     ملبورن - استراليا

 




بالا

بعدی * بازگشت * قبلی