خو شه چین

هشت ما ر چ

هشتم ما رچ رو ز بین ا لملی ز ن ا ست

ما د ر، د رهفته گذ شته برا ی من، نصیحت ها ی سو د مند کرده بو د ی و گفته بو د ی که ا و لین معلم تو من میبا شم، برا ی من آ دا ب و ر سوم زند گی را معر فی کر ده بو د ی و گفته بو د ی که ا و ل تر ا ز همه ، مقا م ا نسا ن را گر ا می بدا ری وبعد ا زا ن ا رزش ها ومعیا رها ی که ا نسا ن را برا ی ا نجا م ا طا عت ا زمقا م وا لا ی ا نسا ن و ا نسا نیت وا دا ر میگر دا ند، معرفی کرده بود ی ، درآ ن و قت بیا ن کردی که زما ن خیلی ها با ا رزش ا ست ، ا ز وقت ا ستفا ده ا عظمی بنما، و نگذا ر که بيهو د ه سپری شود .

د و ره طفو لیت ونو جوا نی دوره ر شد و نمو ی جسمی، فکری و ذ هنی ا ست، دوره آ مو زش ا ست " ا ین د وره د یگربا زنمیگردد" د رین د و ره فکرکن که نشستن به جا را چقد ربه مشکل بعد ا زتمرین پی د رپی یا د گرفتی، چا رغو ک رفتن را وتوا نستی که به سختی قا مت بلند نما یی، د ر را ه رفتن می ا فتا د ی ، زد ه زخمی میگرد ید ی تا تو ا نستی موا زنه را ه رفتن را یا د بگیری .

و گفته بودی که د رین دو ره ا زتو صیه ها و مشو ره ها ی گرا نبها وآ ثا رقیمتی و بی نظیر د ا نشمندا ن ا ستفا ده نما یی، همه مطا لب علمی، ا قتصا دی، و فنی و ا ند رزها ی ر جا ل سیا سی د ر جو ف ها ی د ما غ تو حک میگر د ند و با ید که مشکلا ت را سپر ی نما یی، د را یا م جو ا نی با دا شته ها ی که د ر کله دا ری، ضرورتی به سله و کلا ه نمیشود، هر جا که رفتی ونشستی، گفته مولا نا ی بزرگ د رین با ره صد ق میکند که گفته بو د.

"ا زکو زه هما ن ترا و د که ا ند ر ا و ا ست"

شخصیت تو، رو به تکا مل میر و د و تو ا نسا ن صا حب نظر میشو ی ، تو نه د ز د با ر می آ یی ، نه قا چا ق بر، نه رهزن سیا سی .

د و ستا ن محترم بدا نید که رهزنا ن سیا سی خطرنا ک تر، ا زبم ا تم کشورها ی بیگا نه میبا شند همین ر هزنا ن سیاسی بود ند که کشور ما را به ویرا نه تبدیل کرد ند و زمینه ها ی تصا دما ت سیا سی را آما ده گردا نید ند، هنو ز هم بی حیا یی را ا زحد گذ شتا نده ا ند، به ما نند تفا له ها ی ما لته ، کینو، پو ست کیله ، پوچا ق خربو زه و تر بو ز د رو د یوا ر را کثیف سا خته ا ند ا زکشورها ی همسا یه وکشورها ی منطقو ی هیچ گله نیست ا ین رهزنا ن سیا سی ا ند که د رکشورما فا جعه آ فرینی کرد ند چشما ن شا ن شهرها و کشورها را د یده و پا ها ی شا ن د یره ها را د یده ا ست.

ما د رخبر شده ا م که که بتا ریخ هشت ما ر چ رو ز بین ا لمللی زن ا ست، د رین رو زد ر تما م جها ن ا ز مقا م شا یسته ز ن تجلیل بعمل می آ ید، هر کسی را میبینیم که به ما د ر، به خوا هر، به نامزد، به همسر و دخترا ن همسا یه وهمکا را ن د فتر و شعبا ت ، تحفه ها تقد یم مینما یند، و زن ها د رین رو ز خجسته مقا م و معنو یت خو د را، ا حسا س مینما یند و خیلی ها خو ش میبا شند، و درک مینما یند که زن ها نیم ا ز پیکر جو ا مع بشر ی و ا سا س تشکل جا معه میبا شند ومیدا نند که ا طفا ل محبت را، ا ز دا ما ن ما در با خود به همرا ه می آ و رند، مر دا ن د رین قسمت نقش د رجه د و را با زی میکنند.

بنآ زنها با ید که ا ز زن بودن خود نشرمند و به آ ن ا فتخارکنند، و ا زحقوقیکه جوامع متمد ن بر ا ی ز ن ها قا یل گرد یده ا ند و زن هم ا ز جمله ا شر ف مخلو قا ت ا ست با ید که خو د، خو د را ا ز چنگا ل تا ریکی و وحشت نجا ت د هند د رین را حما یه و پشتی با نی حلقا ت ر و شن فکر ی را با خو د به همرا ه دا ر ند.

ا ما د ر جوامع شر قی علی ا لخصو ص د ر ا فغا نستا ن ، چرا به زن ها نا قص ا لعقل خطا ب مینما یند وحتی با ادا ی کلمات توهین آ میز، طوری میگویند که اگر زن بینی اش نبا شد .........به زبا ن آ و رد ن ا ینگو نه کلما ت د ور ا ز اخلا ق انسا نی ا ست .

میر و یم به ریشه یا بی ا زین قبیل مسا یل که چرا ا ین طو را ست؟

د رین با ره گفته دا نشمند بزر گی را تذ کر مید هیم که گفته ا ست " سرما یه ا ز قید و قیود و زد و بند های قوانین عصر جها لت استفا ده مینما ید".

و جا ی دیگر تذ کر میدهد که ا ز ا یجا د فسا د ا دا ری و ناسیونالیز م، برا ی سرکوب جنبش ها ی تر قی خوا ها نه حما یه مینما ید .

تا ریخ کشورما ورق ها ی زیا دی دا رد، هرو رقی که دورمیخو رد، فهمیده میشو د که همه سنگها ی آ سما نی را در طو ل سا لها و قرنها، برفر ق آ ریا یی ها ، خرا سا نیها و ا فغا نها ریختا ند ه ا ند،کشو ر و مرد م ما را، به جرم وطنپرستی، تحت عنا وین مختلف، در خلا نگه دا شتند، نه حمایه بیقید و شرط بلاک شرق را با خود دا شت و نه حما یه بی قید و شرط غرب را یتیم همیشه آ ه سو زان با ید که بکشد، فکر تا ن با شد که پیغمبر مسلما ن ها یتیم بو د ،یا ر بی کسا ن خدا میبا شد، قطب ا لد ین ا یبک غلا م بود، سلطا ن محمودغزنوی میرا ث خو رغلا ما ن بو د ، دا کتر هو شیمن، درا نگلستا ن شا گر د هو تلی بود.

ا ز همه ا نکشا فا ت علم و تخنیک محرو م گردید ه بو د یم . د ر وا زه ها ی جها ن را بروی کشور ما بستند تا نسبت به ر قبا ی شر قی و غر بی و شما لی همسا یه ها ی ما عقب بما نیم ، یعنی غر بت دا من گیر ما شو د فقروغربت هر د و خمیر ما یه بد بختی ها ا ند.

مر د م ما د ر طو ل سا لها و قر ن ها به دنبا ل لقمه نا ن و نو ر، با د ستا ن خا لی جنگید ند در مقا بل سختی ها و نا ملا یمتی ها ی رو ز گا را ن ، آ هی نکشید ند و میدا نستند که کسی به دا د شا ن نمی ر سد ، ا زهمه بد ترحا ل زنا ن را بد تر ا زآ نچه که بد فکرمیشد ، بد تر مید ید یم .در همچو شرایط که عقب ا فتادگی، ا ز لحا ظ ا قتصادی ، کلتور فرهنگ سنت ها ی قد یمی در همه ز مینه ها ، نقش تعین کننده را دا رد، پس ز ن ا فغا ن حق ا نتخا ب شوهررا ندا شت،و کنو ن هم ندا رد، ود رمعر ض خرید وفروش قرا رمیگر فتند، همه مشکلا تیرا که برای شان رخ میداد ویا میدهد،فقط بخاطرتسیکین خا طرش دست به پیشا نی میبرد ومیگوید که هرچه میبینم ا زتقدیرخود میبینم .

چرا ا ین طور بو ده ، د رینجا فقط به نکاتی چند اکتفا میکنیم، که گفته میشود، همه بی تفا وتی ها د ر قسمت زنا ن مر بو ط میشو د ، به دو را ن کهن ، د فا ع ا ز حق زن د ر صو رتی ا مکا ن پذ یرا ست که زن را با ید د رزند گی سیا سی بر د ، د ر سا ز ما ن ها ی سیا سی ، تنظیم کرد وبرا یش سلا ح ا ید یو لو ژ یک دا د ، در پهلو ی مبا رزه علیه هرنوع ستم ، مسله مبا رزه زن را ، به نفع زن ، پیش ببرند، به این مفهوم که رها یی ز ن در مبا رزه برضد هر نوع قید و بست هر گو نه ستم ا مکا ن پذیرا ست .

با آ نکه در یک زما ن معین و محدود تصا د فا ت ز ما ن ، ر و زنه ا مید ی را برا ی آ زا د ی ز نا ن گشو د، تا بروند بحیث ا نسا ن آ زا د، برا بربا حقو ق مردا ن د وشا د وش برا د را ن خو د، د رفابریکجا ت کا رنما یند، معلم شوند ودا کترشو ند، ا نجنیر شو ند ، حتی حق آ نرا پیدا کرده بو د ند که بحیث شخصیت ها ی طراز ا و ل کشوری د ر صورت ا ستعدا د و توا نا یی ا خذ مو قع نما یند.

ا ین زما ن تجربه بو د برا ی آ زا د سا ز ی ز نا ن ا ز قید و قیود عصرخرا فا ت وجها لت زما ن برا ی آ موزش وپرورش وحصول آ گا هی، برا ی شنا خت حقو ق زن، بحیث ا نسا ن ا ما نشد که محک تجربه آ ید به میا ن.

به عوض خر، پا لا ن خر را کو بید ند .

بعضآ به ظا هر مجا هد نما ها بو د ند که د ر ما جرا ها ی منطقو ی و جها نی د رگیرا فتا د ند ، فر ما ن بر د ند، فر ما ن، آ ی ا س آ ی پا کستا ن را عملی کرد ند ، فر ما ن ا ستخبا را ت د و لت ا سلا می ا یرا ن را عملی کر د ند ، ا حزا ب ا سلا می ا یرا ن، به حا کمیت ر سید ند و لی نخوا ستند که و طن خو درا تخریب نما یند ، مکتب را بر و ی زنا ن ببد ند ، ا ما و ظیفه میدا دند که درا فغا نستا ن همه چیز ا ز تهدا ب و یرا ن گر د د .

جنبش سواد آ مو زی جا ده بود برا ی با سواد سا ختن زن و مر د ولی با د ریغ و حسر ت که د ست ا ند رکا را ن کنو نی ا فغا نستا ن ، بخا طر تطبیق ا هدا ف درا ز مد ت جها ن متجا و ز، به سبو تا ژ د ست زد ند، اداره ها ر ا فا سد سا ختند، پر و گر ا م نا سیونا لیز م را ا حیا کردند و ا زین طریق حنبش های ترقی خواها نه را سرکوب کردند.

جنبش سوا د آ مو ز ی جا ده بو د برا ی آ گا هی و آ شنا یی برا ی حقو ق زن و مر د و قتی حق بد ست آ مده میتوا ند که مستحقین آ ن ، ا همیت و ا ر زش حق را بدا نند ، حق گرفته میشو د، دا ده نمیشو د ، گرفته میشود د ر و جو د یک سا ز ما ن سیا سی منضبط آ گا ه و با د سپلین.

قبلآ د رگذشته ها ی سیا سی ا فغا نستا ن ، کلمه ها ی تجا وزجنسی به نا مو س مرد م ، دزد ی ا طفا ل و تجا رت د خترا ن به کشورها ی حو زه خلیج ، ا صطلا حا تی بو د کا ملآ بیگا نه و شرم آ و ر. با و جو د تهد ید و فشا رحا کمیت مجا هد ین وحا کمیت طا لبی ، حس آ زا د ی و آ زا د زیستن که پیشگا ما ن جنبش چپ، به حیث یک مکتب عر ضه کره بو د ند، و برا ی زنا ن آ گا هی سیا سی دا ده بو د ند، زنا ن ا فغا نستا ن را نتو ا نستند در کنج خا نه نگه دا رند، خود را ا ز با م ا نداختن ها ، خو د سو زی ها و غیره دلا لت به آ ن مینما ید که زن ا مروزآ ما ده گردیده که خود حق خود را بدست بیا ورد.

ما د رمن هنوزطفل خورد میبا شم، د رآ مد ندا رم که بر و م با زا ر برا ی تو تحفه بخر م مگر د ا رم که برا ی تو تحفه کنم وا ین تحفه را ا ز طریق و سا یل ا طلا عا ت جمعی برا ی د یگرزن ها نشا ن بد هی وبا عث ا فتخا رخود ت گرد د و بگو یی که ا ینک فر زند حرف شنو و گپ شنو ما د ر، تحفه ا یرا، برا یم تدا رک د یده ا ست ا گرکسی میل دا شته با شد و بخوا ند.

مادر، ظا لما ن نمیدا نند که زن مادرا ست، زن خواهرا ست، زن همسرا ست، زن اساس تشکل جوا مع بشری ا ست، زن ما درپیغمبرا ن ا ست، زن ما د رفیلسوفا ن ا ست،زن ما د ر خرد مندا ن ا ست، ز ن ما درقهرما نا ن و پهلوا نا ن قرن ها ا ست، بی بی خد یجه زن بود، بی بی فا طمه زهرا زن بو د، را بعه بلخی ز ن بو د، ملا لی زن شجا ع بو د ، د رکشو رها ز ن ها به حیث صدراعظم و ملکه ها حا کمیت دارند ا گربخواهند کشورها را ویرا ن میکنند مگرا زآ با د کرد ن شا ن خدا با خبرا ست .

ز ن قلب نا زک و مهربا ن دا رد، چشما ن زن به ما نند چشمه آ بها ی شفا بخش ا زآ ب پرا ست ، بمجرد تپش د لها ا ز درد آ لا م رو زگاران ، قطرا ت آ ب د یده ها برا ی خا مو ش سا ختن شعله ها ی ، یأ س و نا ا مید ی ها، با رید ن میگیر د و به حو صله و صبر و شکیبا یی د عو ت مید هد و میگو ید که آ ش غر یبا ن دیرتر پخته میشو د.

تنها و تنها ا ظها را ت و بیا ن مطا لب نمیتوا ند، حلا ل مشکل و ا قع گر د د، بلکه عمده آ نست که عو ا مل را با ید شنا خت و د ر جهت حل آ ن گا م ها ی عملی بر دا شت .

صحنه سیا سی ا فغا نستا ن نسبت به هر زما ن د یگر پیچیده ترگرد یده ا ست ، نقشه کشورها ی دا را ی ا مکا نا ت تعرضی ، د ر کشو ر ها ی منطقه و به خصوص د ر ا فغا نستا ن در با لا ترین ا ز پله ا ر تفا ع خو د قرا ر گر فته ، که همه پله ها ی ر فتن به سو ی حل معضلا ت را تحت شعا ع خو د قرا ر داده ا ست .

زن ها نمیتو ا نند مو قف خو درا گدا یی نما یند و یگا نه پیا می را ا ز جا نب جنبش چپ در یا فت خوا هند نمو د که د ر میا ن ا ین جنبش، زنا ن مبا رز و شجا ع و تحو ل طلب نقش ارزنده را با ز ی مینما یند .

جنبش چپ در چنین حا لت خواهی و نخوا هی یک با ر دیگر به حیث نیروی ا پو زیست د ر مقا بل دولت مو قعیت خو درا با ز مییا بد و حتمآ نیر و ی چپ مکلف به ا نجا م رسا لت تا ریخی خو د میگر د د و یکی ا ز و ظا یف ا سا سی و بنیا د ی جنبش چپ د رآ ینده ها ی سیا سی ا فغا نستا ن، د فا ع ا ز مو قف زن د ر جوا مع بشر ی بشر ی خوا هد بو د و ا ین مبا ر زه را ا ز جمله مبا رزه بر ضد ستم می پندا رد .

بالا

بازگشت