خوشه چين
ا ز کشو رویرا ن شده جنگ زده گریخته ا م
با پا ها ی پرآ بله
چشما نم به جا ها ی د و ر
تا که به مرا د بر سم
جا یکه آ خر ش ز ند گی؟
همه ا ش خو ا ب بو د و خیا ل
د لم را ر نج هجر ت میفشارد
حا صل کا رهیچ
میدا نم که
مغز با دا م را میگر ند
و طفا له ا ش را
به د و ر می ا ندا ز ند
ا ز سر شب تا به صبح
همه ا ش خوا ب بود و خیا ل
میخوا ستم که به پروا زآ یم
تا ا ز لحظا ت ز ند گی ا ستفا ده نما یم
ا ما فا یده ندا شت
چو نکه
پر ها یم شکسته بو د
ا ز کشو ر ز ده
جنگ آ مد ه ا م
با پا ها ی فر سو ده
و ترکیده
و لبا س ها ی ژولیده
و شا ریده
چهره
بی ر نگ آ مده ا م
ا ز کشو ر دا را ی
کو ه ها بلند
وا دی ها ی عمیق
دا منه ها ی
بر دا ر
و د ره ها ی طو لا نی
تنگ آ مده ا م
ا ز ملک شل، کو ر
بی خبر ا ز جها ن
گنگ و کر و
شت و
لنگ آ مد ه ا م
ا ز سر زمین
آ با یی خو یش
زده و ز خمی
شده
غلطیده
ا فتیده
با بت
جنگ آ مده ا م
مرگ و ز ند گی
هر د وبا هم
گر ه خو رده ا ند
و طن دا را ن
د لک ر یش د ا ر م
به خدا که
با سینه گر فته
د ل تنگ آ مد ه ا م
ا زجا ییکه
جها لت حکم میرا ند
چه ؟
هیرویین چرس
بنگ آ مد ه ا م
گریزبه پنا ه
ا و ل
ا زد ود با روت
د یگرش
ا ز تر س
تو پ و طیا ره
تفنگ آ مده ا م
چو چه مسلما ن
مرا
میکُشت
ببین
به سرکرده
چهل تا رملنگ
مرا
میکُشت
مرا
به ا مر پنجا بی
ا ین نو کرا بلیس
میکُشت
گریز ا ز
چشما ن سبزرنگ آ مد ه ا م
ا زین خا طر
گریزا ز و حشی ها ی
بی فرهنگ
به نزد چو چه
فر نگ آ مده ا م
میدا نید یا نه
ا ز نا مردی و گریز
خر س قطبی
ا و خر س قطبی
د ر همه حا ل به تو فکر میکر د م
و لی ا کنو ن کسیکه به ا و فکر نمی کنم
تو هستی
تو خو د را ثا بت قا یم با لذا ت
معر فی کرده بو دی
برا د رهم تنی با حقو ق برا بر
معر فی کر ده بو د ی
ما نمی دا نستیم که
چشما نی که تو دا ر ی
چشما ن حریصا نه ا ست
ما ا ز تو صدا قت و وفا دا ری را
طلب میکرد یم
مگر تو نفر ت را علیه خود
د ر ضمیر ما کا شتی
وا ز حمله
د رنده خوی جها ن
فر زند ا مر یکا
ا ز را ه یکا و لنگ
آ مد ه ا م
کسی گفت که
کا وبا ی بچه ا ی
آ مد به سو ی من
نگاه کرد
من آ را م و خو ن سر د برا یش
شانه با لا کر د م و خندید م
و ا و ندا نست که د ر پس
ا ین خند ه مر مو ز
تنفرعمیق د ر نها د م
نسبت به ا مر یکا ییها و جو دا رد
و برا یش آ د رس دا د م
بروا همیت گل ها ی با غ را
ا زبا غبا ن و گل چین بپر س
قصه ود ا ستا ن تنو ر دا غ را
ا ز خو شه چین بپر س
که گفته بو د ا فغا نستا ن
تنو ر دا غ ا ست
د یوا رها ی ا ین تنو ر بلند ا ست
نا ن پزخو د ش د رتنورمی ا فتد
ا ما د ر بر د با خت
همه را ما با ختم
با غ ر فت ز مین ر فت
ما ل ر فت و عیا ل ر فت
ملا متم نکنید
با یک تا یا ق
د وکلو له سنگ
فرا ر
ا زبین
د و پره
آ سیا ب
آ سیا ب سنگ آ مده ا م
لچ ا ز آ و چه میتر سد
مرغا بی را تا به زا نوها یش
پهلو ا نه ز ند ه خو ش ا ست
گو یا که
به ما نند
پر ند ه ها ی مها جر
گیرد ربر ف ها ی بهمن
د ر کو تل
سا لنگ آ مد ه ا م
زمین سخت آ سما ن بلند
چا ره جز ا ین نیست
که بگو ییم
قا فهء تنگ آ مد ه ا م
بر گشت میکنیم
و میگو ییم
یکجا با کل و کو ر
شل و لنگ آ مده ا م
ا ز را ه جبل ا لسر ا ج
و هو فیا ن
به ا مر خد ا
و
شو رفر یا د
سید جا ن ملنگ آ مده ا م
متحدا نه و یکپا رچه
رُ ک و را ست
به جنگ پلنگ آ مد ه ا م
با د هل نقا ره
د نگ و د نگ آ مده ا م
بیرق برسر شا نه
بلند
مر د عیا ر
سه تو ته
یکی سیاه، د وم سرخ
سو م
سفید ر نگ آ مده ا م
لا بد و بی د رنگ آ مده ا م
وروح سید جا ن ملنگ میگو ید
خو ب کردی که آ مد ی
سید عبد ا لقا د رهو فیا نی یک با رگفته بود که
" میکنم د یو ا نگی تا برسر م غو غا شو د"
"سکه برزرمیز نم تا صا حبش پیدا شود"
ا و د رو قتش ا ز صدا قت د ل و پا کی خو د بیا ن کر ده بو د ، شعا ر صدا قت را و ا ما نت دا ری را بلند کرده بو د و بیا ن میکر د که ا ین و طن صا حب دا رد، و طن با ید به صا حبش تعلق بگیر د، وطن حق و ملکیت مر د م ا ست که ا زا ن حما یه و حرا ست مینما یند ،ا ین مرد م ا ند که نما ینده خود را و یا زعا مت خو درا، میگزینند که جها نیا ن ا و را بشنا سند، تا به ا وا رزش قا یل شو ند ، ا رزش قا یل شد ن به ا ین معنی که به مر د م ا فغا نستا ن و سنت ها ی پذ یر فته ا فغا نستا ن، ملل جها نیا ن ا رزش قا یل میگرد ند.
کنو ن ا نکشا فا ت بیا ن میدارد که پله ترا زوی زما ن مو ا زنه خو د را به نفع ا فغا نها ی مستحق تغیر دا ده ا ست و میسرا ید.
سا قی زما نه مست شده
ا ستا ده کو زه بد ست شده
چنگ میز ند، نی و ربا ب
عشو ه میکند و نا ز میکند
پیا له بد ست شده
میگو ید که
نو بت ا دی ر فت
نو بت ا با ر سید
بنو ش که
ا ژده ها ی
و حشت قر ن ها
د رحا ل مرد ن ا ست
پلنگ د رند ه و بر ند ه
و ر شکست شده
بد لیل ا ینکه
خلق ا فغا ن
ا ز کله، با ز
دا را ی و جو د سا لم
و عقل سلیم
چپ و را ست
متحد یکپا ر چه
د ست به د ست
هم شده
و شعا ر مید هند که
همیشه در کشو ر ما
د ر زیر پلو
گا هی ملی
و گا هی
شلغم شده
ا زین خا طر ا ست
که کشو رما
با رد و م
ا حتیا ج
به مر د عیا ر
پهلو ا ن زما ن
ضد ستم شده
به ما نند
چو ن
یعقو ب لیث صفا ر
سمک عیا ر
پسر و بچه
سهرا ب و ر ستم شده
با زهم ضرو رت
به قو ت
تنها و تنها
مرد ا ن با و جدا ن و با شر ف و بی د غد غه
ا ز جمع
(خل((خلق و پرچم) شده
سا زا و سفزا به ا صطلاح
( ملی ستم) شده
جا زا ،عیا را ن جوا ن( سپکجا)، سزا،کجا
( گرو ه کا ر)
و(د موکراتیک نو ین)
بر ضد ستم شد ه
حرف عیا را ن ا ست که میگو یند
به ا ین تعدا د ا حزا ب ملی و شلغم که جدیدآ ا یجا د شده
نیا زی نیست
چرا نیا ز نیست؟ ا گرد یروزا حزا ب سا خته شده بو د ند، آ ن ا حزا ب د رآ نو قت، همه مکتب بود ند، برا ی بید ا ری و آ گا ه سا زی توده ها ی بی خبرا ز جها ن، و د رهر حو زه حز بی د رس ها ی ا ز قبیل سیا ست فلسفه، ا قتصا د وجا معه شنا سی ، د رس و طن پر ستی ،تقوا ی و توا ضع، تد ریس می گرد ید ولی بر عکس ا مروزهرحزبی که به وجود آ مده ا ست و یا خو د میخوا هند که حزب را د ر شرا یط مو جو د رسمیت بد هند، به ا ین منظو ر که بتوا نند د ربا زار معا مله خرید و فرو ش مفا د فرا وا ن، به د ست بیا ورند.
چرا که د یروزا حزا ب و طنپر ستی پا را در میدا ن پیش کشیده بود ند، ا حزا ب چپی به ربل خرید وفروش نمی گردید ، تنهاوتنها به دا دن ا لقاب ونشا نهای ا فتخاری زیرعنوا ن
( رفیق و حزب برا د ر با حق برا بر)
ا ما ا مرو ز چطور؟
یک کسی قصه میکرد ومیخند ید،ومیگفت که د رسا لهای قبل یک تبنگ وا لا تبنگ به سرصدا میزد، لیمو، لیمو..... و لی کنو ن د ربا زا ر،به فرق سرهرنفر یک تبنگ ا ست که میگویند که حز ب سیا سی دا ریم میخرید،حزب سیا سی دا ریم...... می .................خر............. ید
و قتی که خریدا رمیآ ید میبیند، بعد ا ز د ید ن میگوید که ا زین نوع حزب قبلآ ما خر یدا ری کرده ا یم د یگرنیا زی نیست.
بلی ما به کسا نی نیا زدا ریم که درقصا وت وسنگد لی د رگذ شته ا زخود شا یستگی نشا ن دا د ه با شند، د ر شیطنت و نیر نگی د ست با لا را دا شته با شند و دیگر ا ینکه پنا ه گا هی برا ی ا دا مه حیا ت خو د ندا شته با شند،ا گر چنین آ د م ها ی با شند و د ر یک حلقه و یا د و حلقه تنظیم با شند بد رد ما میخورند، چرا که به زد ن رو شن فکرا ن و ا نسا نها یکه ا ند یشه ها ی ا ستقلا ل طلبا نه دار ند، کا ر آ مد میبا شند، با دا با د، دا شته آ ید بکا ر، ا ین ها د رهما ن آ غا ز کا ر، ا زخود کفا یت نشا ن دا د ه بو د ند، هزا رها ا نسا ن خیر ا ند یش را و وطن پر ست و ا قعی را با تیغ حلا ل کرد ند ، ما برا یشا ن مو قف ها ی بلند و با ا عتبا رمید هیم و به جها نیا ن آ نها را به صفت فر شته ها ی ملا یک معر فی مینما ییم، و قتی که ا ین طر ف معا مله دا را ن ما که، هنو ز بوی خو ن ا ز دا من شا ن می آ ید، د ر صحنه سیا سی حا ظرشود، د ر پست ها ی کلید ی رهبری کننده د ولتی جا دا رند و با ید بر ا ی آ نها هم جا دا ده شود،چرا که آ ن طرف هم د رهما ن مرحله آ غا زین ا زتحولا ت عین رویه با لمثل را د رقرآء و قصبا ت ا نجا م بو د ند،هیچ معلم ، و ر و شنفکر ی نبو د که د ر قرا ء و قصبا ت ا ز تیغ یک عده ا زهمین سر دمدا را ن و زعما ی ا مر و زی، جا ن به سلا مت برده با شد ، گو یا که هرد وطرف یک نوع سیا ست را د نبا ل میکرد ند.
مگرضرو رت ها چیز د یگر ی را بیا ن مید ا رد
که میگو ید
همه کس مطا بق به نیا زعصر و زما ن
با ید به ا صل خو د بر گر د د
ریگ ها ا ز میا ن گند م د ور شو د
به خوا ست عبد ا لشکو ر شو د
به تعدا د دا نه ها ی خو شه ا نگو ر شود
نا ن ها همه بینمک شده
قورمه وقطخ بیروغن شده
ا زنوع زغرو شرشم شده
تکرا رآ بیا ن میگر د د که
ضر و رت
به ا تحا د ا نسا نها ی، مر دا ن عصر
نجیب، با و جدا ن، با خر د و پا ک طینت
یکد ل و همد م شده
1- تا یا ق درین جا مرا د ا ز قلم ا ست
2- دو کلو له سنگ مرا د ا ز دو چشم بینا ا ست
3- دو پره آ سیا ب سنگ د رین جا مرا د ا زجنگ ا مر یکا و رو سیه ا ست .
بالا
بازگشت