خوشه چين
وطن دا را ن محترم
عید تا ن مبا رک با د
و طن
د لم برا یت تنگ آ مده ا ست
تصمیم گر فتم که تو را ا ز یا د ببر م
ا ما ! من نتو ا نستم که زیبا یی منا ظرت را
ا زذهنم نا پد ید کنم
و قتی که به خو د پیچید م
صدا ی غیب به گو شم آ مد
که گفت نا ا مید مبا ش
بهتر ین مو جو د( ا مید)
رسید ن به د یدا را ست
که ا ز حا د ثه ها عزیز تر ا ست
خند ید م و حو ا سم جمع شد
د ریا ی ا مید د ر روح و رو ا نم جا ری گشت
لحظهء آ را م گرفتم
و گفتم که
که تو گفتی ! ا ز حا د ثه عزیز تر ا ست
و لی من یک چیز کی د یگر هم شنید م
که به من گفتی
بروا و ل با و طن دا را نت آ شتی کن
وعید مبا رکی بنما
و من تو و یا را نت را د و با ره
به چید ن خو شه ها ی گل سنجد
به لو گر
به چید ن خو شه ها ی گل سر خ
به مزا ر
به چید ن خو شه ها ی گل نا ر نج
به ننگرها ر
به چید ن خو شه ها ی ا نگو ر
به هر ا ت و قند ها ر، پر و ا ن
به چید ن خو شه ها ی گند م
به قر یه تا ن
به چید ن خو شه ها ی آ د م
به و طنت
د عو ت مید هم
تا که تو گند ی و خر من
بسا ز ی
با جمع ر فقا یت
کشو ر را ا ز فسق و فسا د
ا یمن بسا ز ی
کو ر نمکی نمی کنم
به حر ف ما د ر و طن لبیک میگو یم د ست د و ستی صدا قت و وفا دا ری به ا مرو طن پر ستی و نا مو س پر ستی را به طرف همه وطن د ا را ن صا د ق ومو من به وطن د را زمینما یم، و میگو یم که ا ی و طن دا را ن محتر م، من د رپس د روا زه هر یک شما آ مد م
عذ رکرد م و زا ری کرد م وخوا هش کرد م و گفتم که بیا یید بخا طرما د ر وطن
جمع شو یم
با لا ی یک فر ش و یک گلم شو یم
ر فیق و شفیق و همد م شو یم
د شمنی را د و رکنیم
ا گرفرد یم وا گرجمع
همه با هم
به شمول همه جریا نا ت د رکنا رهم شویم
مگرد ید ه شد
که هنوزد رجا ن زد نها ، شا پر، زد نها حقیرشمرد ن ها، صد چند ا ن ز یا د ترا زگذ شته ها به جا یش با قی ا ست، به عیوض ا زینکه روی کلیا ت تما س گرفته شود، جزییا ت و دعوا ها ود نگله ها ی شخصی همه مسا یل ا صولی وکلی را تحت شعاع خود قرا ردا ده
ا ست و ما نبا ید چهره مسخ شده خود را د و با ره به جها نیا ن معرفی بدا ریم وبگو ییم که ما هما ن سیا ست گذا را نی میبا شیم که بود یم و دا شتیم.
مگر بد بختا نه که ا ز د ا شته ها ی خو د حرا ست کرده نتوا نستیم
خو ب به ا مر ما د ر و طن
میر و م
من خو شه چین
ا ز صمیم قلب عید ما ه مبا ر ک ر مضا ن را به تما م همو طنا ن خو د مبا ر ک با د میگو یم
ماه مبا رک ر مضا ن، ما ه با ز نگر ی به ا شتبا ها ت ا ست، ما ه رمضا ن ما ه تو به و ا ستغفا را ست وما ه ا ز ما یش ا ست، ما ه پا کی د لها ا زکد ورت ا ست، ما ه رفتن به سو ی ا نسا نیت و شنا خت ا نسا نها ی حقیقی ا ست، پا یا ن ما ه مبا رک رمضا ن ، روز خوشی و د و ستی ها ا ست بین کلیه برا د را ن مو من مسلما ن
بنآ به همین منا سبت میگو یم که همو طنا ن عزیز و د و ست دا شتنی عید ما ه مبا ر ک ر مضا ن به همه تا ن مبا رک با شد
با ا حتر ا م
به پا س ا حترا م ما ه مبا ر ک ر مضا ن
ا ین عنو ا ن را میخوا نم
ا مید ثمر ی ا ست
" تا ریشه د رآ ب ا ست"
" ا مید ثمری ا ست"
ما را خو ش ما ن نمی آ ید
که چو پا ن بگو ید
د ا نگ به د ستم
میر وم
پیش رویم
گا وگو سا له و
گو سفند خرا ست
ا ین را مید ا نیم که
شا خ د رخت
برا ی زد ن ر یشه خود
د سته تبرا ست
د سته تبر را
ضر و رت به بُرا ست
آ هن تبر را
ز نگ آ ما ده به خو را ست
ضر ب ا لمثل ا ست که میگو یند
یو م ا لبد تر ا ست( با ا لطر حی)
فکر نکنید که
د ر کشو ر ما بعضی ها کو ر
بعضی ها کر ا ست
مسلمآ که بی خبر ی ا ز و ضع
بر ا ی خلق کشو ر ضر ر ا ست
مگر نه
با ید که دا نسته شو د
نسل عیا ر ا ز تا ر یخچه
حو ا د ث با خبر ا ست
میگو یند
ا مروزه روز به بنیا د جد ید وا ند یشه های پویا وجو یا، تا زه و توا نا و را ه گشا نیا زا ست که بو د نبو د خو د خوا هی و خو د کا مگی و تما میت خوا هی ا ین ما فیا ی قد ر ت را سر جا یش بنشا ند
و لوا زهرکله که با لا میشو د
خلق آ زا ده ما
میگو یند
" تا ریشه د رآ ب ا ست"
"ا مید ثمری ا ست"
نسل آ ر یا ن
به غیر تسلیم نمیشو ند
تا که ا ین کو ه و کمر ا ست
خو شه چین د و سا ل قبل نو شته بو د که
ا فغا نستا ن مسلخ ا مپرا طو را ن ا ست
گو یا که را مسفلد هم ا ز ما جرا با خبر ا ست
مو ش کر کر نه ، سنا چ کر کر
سر ما یه د ا ر ا ن گفته ها ی د ا نشمندا ن را نا د یده میگیر ند که گفته ا ند
ا نسا ن سر چشمه ا ر زش ا ست
را مسفلد: گفته ا ست که
تا ریخ به ا فغا نستا ن لقب گورستا ن قد رتها ی
بزرگ را د ا ده ا ست
پس ما میگو ییم که
ما را به طا لب و ا لقا عده تو غر ضی نیست
همه میدا نند که
د ر کشا کش کشو ر ما
جنگ پسربا پد را ست
ا ین پسرا ن
هر سه عا ق پد را ست
ا و لی(( ا سا مه بن لا د ن))
د و می گل با لد ین
سو می ملا عمرا ست
خلق ا فغا ن
د ر ین جنگ و نبر د
د ر بد ر و خا ک به سر ا ست
قا فه تنگ آ مد ه
ا تحا د خلق ها ا ز جمع
ما ده و نر ا ست
سلا ح د فا عی شا ن
سنگ و د برا ست
بیل و تبر ا ست
" تا ریشه د رآ ب ا ست"
" ا مید ثمری ا ست"
ا گر نسل ا فغا ن ز ند ه ا ست
و طن هم ما د را ست وهم پد را ست
خدا فرمود ه ا ست
ا حترا م به پد رما د ر فر ض ا ست
بهشت د ر زیر پا ی ما د ر و پد را ست
ا زین خا طر ا ست
که خو شه چین میگو ید
سنگ و قلوخ و طن
بر ا یم هر کدا م تو ته جگر ا ست
بالا
بازگشت