خوشه چين
کجا بود ی؟
کجا بود ی ؟، جا یی نه، چه آ و رد ی؟، چیزی نه، خیر به چه آ مدی ؟ تورا کی گفته بود که برو؟وقتی که رفتی
خیرچرا د وبا ره پس آ مدی؟ برود یگربرو، پس برو
بروکه روی تورا نبینم، بروگفتم برو، گفتم که برو، برو که
به حقم جفا کردی
کا رها ی نا روا کردی
هم به خو د کر د ی
هم با ما کر د ی
د ا رو ند ا ررا
به بیگا نه سو دا کردی
با د و ست پشت دا د ی
با د شمن وفا کر د ی
به ملت جفا کر د ی
برا ی ا شغا ل و طن
یکی را را ند ی
کا ر خو ب کر د ی
مگرغلطی بزر گ
که
صد د شمنه یکجا کر د ی
حا کم به سرنو شت ما کرد ی
بیا د بیا ور
بیا د بیا و رآ ن عهد و پیما ن را، کجا رفته ا ند آ ن بی و فا ها، ا ین همه نا جیا ن خلق ومرد م، ا ین همه کو ه ها ی آ هنین و د ژ ا ن شکست نا پذ یر، ا ین همه جنبنده ها و پو یند ه ها، ا ین همه سنگر ها و مدا فعین بینو ا یا ن و نا تو ا نا ن و مسا کین ، ا ین همه آ تشفشا ن ها، و طو فا ن ها، ا ین همه ر زمیها و بز میها ، ا ین همه با را ن ها و سیلا ب ها ، ا ین همه را هیا ن کهکشا ن ها، تو خو یک مرا تبه، سقو ط خو د را ا علا ن کردی، آ ن ز ما نی که جو ا ن بو د ی ، حو صله دا شتی ، جو ا ن بو د ی و نیر و مند ، د رآ ن و قت سنگ گرا نگ را با لا کرد ی ، مگربه سرپا یت ا فتید
پا یت میده شد، لنگ لنگا ن د و ید ی حریف تا زه کا ر و کا ر کشته و پا ی دا ر، د ر مید ا ن جنگ، جنگ را ا ز تو بر د.
ا ین که چرا بر د؟
د لیل و نتیجه ا ش، صد و را ند یشه ها ا زجا ها ی د یگروعد م شنا خت ا ز شرا یط ومراحل تطبیقی آ ن
و نا د ید ه گر فتن ا رزش ها و معیا رها ی جا معه ما بو د.
هی هی به پا ده
نظربه ما ل خو د
د یگر حر فی ا ز خلق نبو د
کا ر گر نبو د
ز حمت کش نبو د
حر فی ا ز ا سلا م نبو د
هر کی رفت با سیا ل و شر یک خو د
پیو ند بست
خیلی ها گا و کشته ا ند
نا م خو د را تغیر دا د ند
به خرا رزش دا د ند
تا که با رشا ن را ببرد
و د را من بما نند
نه به گا و
گا و یکه ز مین شا ن را پا ره میکر د
ر ا شی و مر تشی
آ مد ند
د ر مید ا ن بز کشی
و مید ا ن نیزه ز نی
پشتو ن با پشتو ن رفت
تا جک با تا جک
هزا ره با هزا ره
ا ز بک با ا زبک
و غیره با وغیره ر فت
نا م خو د را تغیرد ا د ند
ولی خبرندا رند د را روپا کو شش صورت میگیرد که رنگها ی خطوط مرزی خو د را کمرنگ بسا زند وا ما د رکشو رما ا نترنا سیو نا لستها ی طرا زنوین ، د ر سطح قر یجا ت سقو ط کر ده ا ند.
د یگر ا ین ننگ قرن ا ست ، به پیشروا ن ا ین سا ز ما نها و ا حزا ب خطا ب گرد د که ا ین ها صا حب نظر میبا شند، برعکس ا ینها چرخ ما شین ها ی عقب گرا را به گرد ش می آ ورند.
نا ن فطیری گفت که ا زد ریا گذ رکرد م، بجلک پا یم تر نشد، شو ربا ی کله صدا کرد و گفت. که چه گفتی ؟ گفت که ا وبرا د ر تو مگس هر د وغ میشو ی، ا ین حرفها به آ د رس توا رتبا ط نمیگیرد.
( کملات فو ق به آ د رس کا سه لیسها ی عزیز ، کیسه ما لا ن محتر م، چا پلو س ها و بو ت پا کا ن ما هر ا ست).
"کله پزراپیسه دا د م"
"کله خو ا ستم پا چه دا د"
"هرکه با نا جنس سودا میکند"
"پا میخو رد"
مشت به گر یبا ن شد ند
ر فیق ر فیق را د ه گیردا د
بد ست مجا هد کبیر دا د
صرف نظرکرد ند ا ز مو قف کبیر
خو د را د ا د ند د ر لست صغیر
ا ین همه شیرا ن غرا ن
خو ر د شده ا ند
ما نند مو ش مو را ن
خا طر شا ن جمع شد
که
د یگر نمیر سند
به دو را ن
بیا د ا ز گذ شته
آ ب د ید ه میشو د
ا ز چشما ن شا ن فو را ن
همه تیت شد ند
پیت شد ند
و نا پد ید شد ند
بی قفل و بی کلید شد ند
ا ز ا صل خو د گشتند
کثیف و پلید شد ند
دا غمه شد ند
کم خر ید شد ند
ا ی وطن پرستا ن ووطن دوستان عزیز، ا ی آ نا نیکه ا گرد رزیر خا ک به خوا ب آ را م ر فته ا ید ، ا گر ز نده ا ید ویا د رهر کجا ی د نیا که مو قعیت دا رید به روح پا ک تا ن،به هما ن آ ر ما نها وآ ر زو ها یتا ن سوگند یاد مینما ییم را ه رفتگا ن را که به سوی ا نکشا ف و تحو ل ا نتخا ب نمو ده بود ید توقف ندا ده، ا دا مه مید هیم، کنون ما عا شقا ن وطن، ا زچقریها ی تا ریک به بام بلند وروشن برآ مده ا یم.
عا شقان وطن(عیارا ن جو ا ن) ما بر ا نیم که فرهنگ عیارا ن ، یعنی( رنسا نس) آ ریا نای کهن و خرا سا ن کبیر و ا فغا نستا ن معا صر را تمثیل نما ییم و ا گر نتو ا نیم حد ا قل پل ا ر تبا طی بین نسل کنو نی و نسل ها ی آ ینده و ا قع شو یم.
شما که با ز گشت کرده ا ید، میخوا هید که د رصحنه سیا سی وا لبعث بعد ا لمو ت حضور یا بید.
عمل کرد ها ی گذ شته را بیا د بیا و رید و بدا نید که عمل کر د ها د ورخ دا شته ا ند، سیاه وسرخ، رخ سرخ را به صفحه سیا ه نقش می بند ید و ا زا ن به ا فتخا ریا د مینما یید، ولی آ نچه را که صفحه سیا ه ا ست به زبا ن نمی آ و رید، زما نیکه ، فرد گروه یا حلقه سیا سی ، جرأ ت ا عترا ف به ا شتبا ه را ندا شته با شد، به گما نم که را ه تکا مل و ا نکشا ف د ر صحنه سیا سی برا ی شا ن نا ممکن خوا هد بو د.
ا عتر ا ف به ا شتبا ه به پیش گا ه مرد م و ملت به آ ن میما ند که ملا مت خو درا با آ ب ز مزم شسته ا ست، سو ا لی با قی نما ند که طر ف ها را ه همگر ا هی خو د را نیا بند.
حد فا صل بین د و ستی و د شمنی
حد فا صل بین د وستی ود شمنی
یک لبخندا ست
تو بپر س که قیمتش چند ا ست
شرین ا ست و مزه دا ر
شر ین تر ا ز قند ا ست
منز ل و پته دا رد
به ما نند نیشکر
بند بند ا ست
به ما نند گو شت بره
د ر زمستا ن
خو ش مزه
گو شت لندا ست
قیمت بلند با لا دا رد
قیمت ترا ا ز زمرد
قیمت تر ا ز طلا د ا رد
لعل ویا قو ت
به گرد ش نمیرسد
جسم نیست
شی نیست
معنی ا ست
به ا نسا ن کیفیت می بخشد
ا و چه ا ست
فقط
ا برا زلطف وا د ب ا ست
به همنوع و به ا نسا ن
د رآ ن طرف
ا ین لبخند معنی دا ر
چهره آ شتی میسا زد
خود را نمو دا ر
چهره عبو س
کبر و نخو ت
عمرخو د را
پا یا ن می یا بد
به زیرد ا ر
د ستا ن نیر نگ و فتنه ا نگیز
ا یجا د گرا ن شب تا ر
به ما نند د مبک سیب
خشک میگر د ند
و سیب شیر ین
ا ز زند ا ن آ و یزا ن
بیزا رگر د یده
ا ز شا خه بلند
به سو ی عشق ومحبت
و د و ستی بدو ن آ نکه شو د
ا فگا ر
می ا فتد
بر زمین نمدا ر و ر یگزا ر
خو شا به حا ل
آ ن کسا نی که
د رین جشن آ شتی
خلق ها شر کت میکنند
ورقص پا یکو بی مینما ید.
ا روپا ا گربه ا حیا ی فرهنگی خود با زنگری نمیکرد، جنبش پرو تستا نت شکل نمیگر فت، و مبا رزه علیه کا تو لیکها سا ز ما ن د هی نمیگر د ید، زما ن برا ی بوجود آ و رد ن جا ن ژا ک رو سو ومو نتسکیو و سا یرین نیا ز ی ند ا شت تا جنبش روشن فکری را د ر سطح ملی و بین ا لمللی را ا حیا و ا نکشا ف د هند، جنبش رو شن فکری سبب شد که، ا رو پا چرا غ و رهنما ی خو یش به سو ی ا نکشا فا ت علمی و تخنیکی و د ست آ و رد ها ی غیر قا بل پیش بینی شده د رسطح کره زمین ر ا بیا بند.
بنآ حرکت به سوی ا حیا ی فرهنگ عیاری( معنو یت نیا کا ن ما میبا شد) شعا ری ا ست که مرد م را به د نبا ل خو د میکشا ند و متحد میگردا ند.
گو ش کنید به دا ستا ن، خر و کفتر و سگ
کفتر یکه به خا نه ا ی دا نه خو رد ، به هرسرزمینیکه ببرند ش، د و با ره به خا نه صا حب ا صلی خو د بر میگر د د.
صفا ت د یگر یکه کفتر دا رد، پیا م آ و ر صلح ا ست
سلیما ن پیغمبرکبو ترا ن صلح د ا شت، به سرزمین تحت ا دا ره و قلمر و خو د ا زکبو ترا ن برا ی پسته ر سا نی ا ستفا د ه مینمو د، خلق های د وطرف کوه های سلیما ن ، برا ی ا زین خلق نشده ا ند که تنها سر کش و جنگجو با شند، ا ین ها تو ا ن آ نرا دا رند که خو د را به حیث پیا م آ ورا ن صلح د رآ غا ز قر ن بیست و یک، به جا معه جها نی تثبیت نما یند.
( چه په خند ا یی خوری تولی وخره)
خرحیو ا نیکه شیرش و گو شتش برا ی ا نسا ن حرا م ا ست، مگرخر شی مر دا رو کثیف را، به ما نند گا و نمی خو رد، گا و ا زراه بیراه میرود، لته و سو زن را میخو رد.
خرا ز خا نه صا حب خو د، غله را به آ سیا ب می بر د و قتی که با ز گشت میکند ، بد ون ا ینکه به کدا م کشت زا رو یا سبزه زا ربرود، را سآ به خا نه صا حب خود می آ ید.
د و عیب بزرگ دا ر د.
1- ا گرو قتی گرگ قو له بکشد ، خودش د ویده د ویده به طرف گرگ میرود ومیگوید که بیا قرض پد رت را بگیر.
2- ز ما نیکه با کُره خو د محبت کر د ا و را با لگد میز ند( مهر خر لگد ا ست)
آ هنگ خربه ما نند صد ا ی دهل ا ز د ورخو ش ا ست
بعضی و قت ها، زما نیکه خرهنگ میزند، بارها د یده شد ه که سگها ی چها ر ا طرا ف، پو ز خود را به طر ف آ سما ن میگیر ند و قو له میکشند و ا شک ا ز چشما ن شا ن جا ر ی میشو د .
گو یا که به د ر با رخد ا متفقآ با خر( آ هنگی) مرا جعه مینما یند وعرض خو د را مشترکآ بیا ن بد ا رند.
ضرب ا لمثل توده هارا نا دیده نمیگیریم که گفته ا ند.
( و قت خر پو ستین بخر و قت پو ستین خر بخر)
خر با ا ر زش ا ست حیو ا ن با ر کش ا ست، ا ینکه بعضآ ا نسا ن ها ی ضد بشر یت، به خر وسگ توهین میکنند، کا ر آ نها ا ست، به کا ر آ نها غر ض ندا ر یم.
خر را با ید که ز مستا ن بخری ، زیرا وقت خرمُری د رزمستا ن ا ست ا ر زا ن میتو ا نی بخر ی، خر را خو ب گر م نگه کن که د ر تا بستا ن برا ی تو کا ر نما ید و د ربا زا رخرید وفروش به قیمت گر ا ن به فروش برسا نی.
کا ری را که ما با ید میکرد یم، نکرد یم{( بر حق ا ست که گفته ا ند پو لدا رهامرد ما ن هو شیا را ند) ( نشا ن حز ب د مو کرا ت ها د را مر یکا خرا ست)} خر حیوا نی نیست که توهین شود.
با آ نکه پد را ن ما ما ا ز زما ن ها ی قبل ا سپ را د را ختیا ر د ا شتند ، ا ین د یگر گنه ا سپ نبو د، ا سپ با ید سنبو ل حو صله، بر د با ری ، و فا دا ری ، وقا ر عزت وحرمت سرفرا زی و مو فقیت و پیروزی قرا ر میگر فت.
خرهای لا غری را د رزمستا ن وهوا ی سرد میخرند، خوب گرم نگه مید ا رند و د رتا بستا ن گر م و د ا غ د ربا زا رمعا مله و خر ید و فرو ش ا ز ش ثمرمیگیر ند.
سر طا ن و ا سد ماها ی گر م و دا غ میبا شند، ا گربه طرف پو ستین ببینی مو ها ی بد نت میخیزد، صا حبش
میخوا هد که پو ستین را هرچه زود تربه فروش برسا ند، خرید ا ر هو شیا رمیتو ا ند فر و شند ه بیعقل را د ر تا بستا ن پیدا نما ید ا زش پوستین بخرد، تا د رزمستا ن یخبند ا ن،ا زفروش آ ن حا صل فرا وا ن بد ست بیاورد
سگا ن، خود را برحق میشما رند و میگو یند که ما وخر ها هم مخلو ق خد ا میبا شیم ، ا گر بنی آ د م د عوا د ا رد که ا شر ف مخلو قا ت ا ست ، با ا لفر ض ما قبو ل مینما ییم و د عو ا ی ا زا ن ها ا ست، و لی طر ف ما سگا ن ، و خرا ن چه جرمی را ا نجا م دا ده ا یم ، که بنی آ د م، ما ر ا تو حین مینما ید، ما سگا ن هم یگا ن و قت میجنگیم و لی بعد میدا نیم که ما را یگا ن طرف د یگر ا ست که به هم می جنگا نند و خر ها هم به آ ن پیما نه به ما نند ما نمی جنگند که خود را تباه نما یند، با یکد یگر محبت میکنند، یکد یگرخود را میخا رند.
( نیکی به نیکی کا رخرا ن بود)
یک د و ستم گفت که د رینجا خر خیلی برجسته شده ا ست، د ر جوا ب گفتم ، خدا که خر را خر خلق کرده ا ست گنا ه ما چه ا ست ؟ بگذا رکه برجسته با شد
گفته سگ ا ست که میگو ید. د رخا نه که به ما نا ن مید هند، د ه چند ا ن و حتی به قر با نی جا ن خو د ا زا ن خا نه حر ا ست مینما ییم، صد ا ها ی ما و جف جف ما، و عف عف ما د رتا ر یکیها ی شب بیا ن پهره دا ری ا ست، ا نسا ن ها را چه میکنی که ما حتی د یگر همنو عا ن خو د را به حیث عنا صر بیگا نه شنا خته علیه آ ن د ست به پر خا ش میز نیم، ا گر گا هی به د یگ و کا سه ز با ن میز نم آ ن د یگ و کا سه را میشکنا نند، خبرندا رند که ز با ن سگ مر هم ا ست شما شنیده با شید که ا ز ا قلا م مهم تدا و ی( مر هم زبا ن سگ ا ست).
و تجر به د یگر ی که برا ی شما بگو یم و هم با ید که د لتا ن برا ی ما بسو زد.
ا ین ا ست که، د را فغا نستا ن مر د ما ن بیکا رو مفت خوا ر فرا و ا ن ا ست ،آ نها د را یا م بیکا ری د رماه های سرد زمستا ن، سگها را بهم به جنگ می ا ندا زند
دید ه شده که بعد ا ز ختم جنگ (تنها ز با ن خو د ما مرهم ز خمها ی بد ن ما ا ست) و لی شما بنی آ د م که ( علی ا لخصو ص ا فغا نها ) خو د را د ر جمله ا شر ف مخلو قا ت قلم دا د مینما یید، گا هی به ا ین ضر ب ا لمثل گو ش فرا د ا د ه ا ید که گفته ا ند
( د و د ی ز ما خو ری تو تود سلا خا ن کو ی )
ما د رو طن میگوید که د رآ ب وهوا ی ا فغا نستا ن بزرگ شد ی و جو ا ن شد ی ، ا ز پو ل یتیم و بیچا ره صا حب کسب وکما ل شد ی ، به توکی صلا حیت داده بو د که ر فتی به ا مر بیگا نگا ن ، بند برق را توسط مین بپرا نی،و غیره همه تأ سیسا ت زیر بنا یی کشو ر را تخریب کنی و ا ز بین ببری ، تبصره ا ضا فی ا ش را به هموطنا ن گرا می خود میگذا رم که قضا وت کنند.
شما را به خو ا ند ن مصر ع شا عر بی سوا د د عو ت مید هم که سر ا ییده بو د.
" یا رعشقی سر با م آ مده ا ست"
" ا شپلا ق وا شپلا ق و ا شپلا ق"
" نا دا ن ها هرطرف ا فتا ده ا ند"
" چهارپلا ق وچهارپلا ق وچهارپلا ق"
ا ین حر ف ها ی که من میگو یم
فکر نکنید که به
به مزا ق ا ست به مزا ق و به مزا ق
بیگا نه د رفا لیز د رآ مده
میخورد خر بو زه
بما مید هد
صر ف
پو چا ق ا ست و پو چا ق ا ست و پو چا ق
آ گر آ ن یا نه بگو ییم
به فر ق ما میز ند
و سیله ا ی که میز ند
ا وچه ا ست
طا یا ق ا ست و طا یا ق ا ست و طا یا ق
ا گربید ا رنشو یم و متحد
کسی به ما ا ر زش نمی د هد
به ا ند ا زه
ا و چه ا ست
سرسنجا ق ا ست وسرسنجا ق ا ست وسرسنجا ق
د ل به د ریا ز ده ا یم
با توکل زا نوی ا شتربسته ا یم
یک لقمه نا ن
ا ز حا صل آ بله د ست خو د میخو رم
رو غن نمیخو رم
به غم نمی خو ر م
آ را م بی د رد و سر
نا ن پیا ز، پیشا نی با ز
شو ربا ی شلغم میخو ر م
خدا و ند متعا ل
رو زی د هند ه ا ست
ورزا ق ا ست و رزا ق ا ست و ر زا ق
ببین
لب ودهن همو طنم
خشک ا ست و
قا ق ا ست و قا ق ا ست و قا ق
خا ین به و طن سو ا ر به پژه رو
سرووروی هموطنم
زیر
قفا ق ا ست و قفا ق ا ست و قفا ق
کیسه ما لا ن معا صر
د ورخه ود و پشته
یک عده مد ا حی میکنند
میگو یند
لند ن و بخا را، لند ن و بخا را
شمع د ر مید هند
به مزا را
خو د را
معر فی مید ا ر ند
د ر نقش مزدو را
میگو یند
تو به کر ده ا یم
با ر د یگر
نمیگو ییم
هو را... هو را..... هو را ..........
و ظیفه گرفته ا ند
عده نا ن مفت میخو ر ند
ا فتید ه
د ل ملا ق ا ست و د ل ملا ق ا ست و د ل ملا ق
بعضیها میگو یند که
ا و
نطا ق ا ست و نطا ق ا ست و نطا ق
معا ش د ا رد، د ربلند ی
بلند ی ا و
طا ق ا ست و طا ق ا ست و طا ق
عد ه د یگر
به گرد ن ا ندا خته ا ند
خلطه و تبرا ق
به مرد م خو د
مثل سا بق
د روغ میگو یند
لا ف میز نند
ا ین لا ف زد ن ها
پر
تمترا ق ا ست و تمترا ق ا ست و تمترا ق
به بیگا نه
چا پلو سی میکنند و کیسه ما لی
پشت یک دا لرا مر یکا یی
میز نند
سر ملا ق ا ست و سر ملا ق ا ست و سر ملا ق
زما نیکه بد ست آ و رد ند
به ما نند شا د ی هنر نما یی میکنند
خیزک میز نند و
پشت ملا ق ا ست و پشت ملا ق ا ست و پشت ملا ق
به ا ین چشم سفید ا ن تا ر یخ
خو شه چین میشنو د
که
مرد م نا م گذ ا ری نمیکنند
ولی میگو یند
خدا نکند که
کسی
به ا ین ها بگو ید
جفت ا ست طاق ا ست
جفت ا ست طا ق ا ست
جفت ا ست یا طاق
مملکت دا ری، جفت ا ست طا ق نیست، حکو مت کرد ن ا ست به ا را د ه وخوا ست مرد م، خد مت کرد ن ا ست به خلق خد ا ، و حفا ظت ا ز نا مو س، و ا ما نت دا ری ا ست، جا یی برد و با خت نیست.
ا گر با خت
میگو یند که ا و
زن طلا ق ا ست وزن طلا ق ا ست وزن طلا ق
بالا
بازگشت