خوشه چين
شنگته معلو م کو
ا و بر ا د ر شنگته معلو م کو، که تو کی ا ستی ، ما با ید خو د تو را بشنا سیم ، که تو کجا ی پیا ز هستی ، سرپیا زهستی وسط پیا زهستی یا دُ م پیا ز هستی ،زما نیکه فهمید یم کدا م قسمت پیا زهستی ،میشود آ نچه که هستی با تو برخورد صورت بگیرد، اگرسرپیا زبودی، تو را ا ز تنت جدا میکنیم ، و ا گرد م پیا زهستی ، تو را هم با ید برید، ا گروسط پیا زبودی، دیگر همه پرا بلم ها حل میشو د ، جا یگا ه خا صی را د رهمه نوع خو را که با ب دا ری ، بد و ن تو قورمه مزه دا رنمیبا شد، سلا ته هم مزه دا رنمیبا شد، وا ی ا زد و پیا زه مزه د ا ر، تو هم د وا هستی وهم غذ ا.
د رتنم چوته نه، نا مم فتی خا ن ، مسا فررا د رد ه را هی نبود، میگفت که ا سپ مرا د رخا نه ملک بسته نما یید.
لا ف میزنی و پتا ق، لقمه د رتا ریکی لا ف د رمسا فری، لا ف ا زبا با میز نی ، لا ف ا ز ما ما میز نی و ا ز کا کا و ا زرفیق، ما قبول میکنیم که پد رت خیلی آ د م معقو ل و با خرد ، ومرد میدا ن بود قا بل پذ یرش جا معه بو د، ا گر ا وعا قل و با لغ بو د وهو شیارمد بربو د و نا ن د ه بو د، قبو ل آ د م ها ی خو ب و معقو ل ا ز محیط خا نوا ده پا را فرا ترمیگذا رند،ا ین گونه آ دمها به ا جتما ع، محیط، خا نوا ده ، د ه وقر یه و حتی به کشور متعلق میبا شند، همه آ د مها ی یک کشوربه ا ین چنین ا نسا نهاا حترا م وا زا ن به نیکی یاد آ وری مینما یند وبه حیث معلم رهنما پیش رو، به ا و ا حترا م مینما یند و نا م نا می ا ش را گر ا می میدا رند.
هرفیلسوف وپروفیسور ودا نشمندوا نسا نهای سرآ مد زما ن، د رشته های مختلف متعلق به کشورا ند، تا ریخ کشورما به ما نند جا ده طولا نی منز ل به منزل د ر زما نهای مختلف، قرن درقرن، نام آ ورا ن معروف و مشهورخودرا دا رد، ا ینها همه متعلق به کشورما ا ند.
ا برا هیم پهلو ا ن د رکُشتی ها ی بین ا لمللی کپ قهر ما نی بد ست می آ ورد و پهلو ا ن ا حمد جا ن و هکذا صد یق زر گر و صد یق لو گرهمینطورسپورت مینها و پهلو ا نا ن د و ره ها ی ما قبل ،هر کد ا م با ا لنوبه د رمعرفی هویت کشورخود موقف بلند با لا یی را دا را بود ند.
بگوکه توا زین صفا ت نیک وبرجسته پد را نت وگذ شتگا نت چه نشا نی دا ری، پد رت، وبرا د رت رفقا ی بزرگت، ا فتخا رملت بود ند، آ نها د رکله و سله خو د یک چیزی دا شتند، نبوغ خو د را به ا ثبا ت رسا نید ند
مقا م شا ن و معنو یت شا ن حفظ ا ست.
ا ین را بدا نید که آ نها یک حقیقت بود ند، د شمن آ گا ه و تجربه کا ر، ا زپیش روا ن متحد ویک پا رچه د ر هرا س بو د ند ، ا ین کا رکا رد شمنا ن د رآ ستین د و ست بود، با پیش روا ن چنا ن معا ملا تی را یکی پی د یگرا نجا م دا د ند.
و لی ا مروزتوحق ند ا ری مرده ها ی قا بل ا حترا م را به درودیواررکلام نما یی وا زخود شخصیت کا ذ ب تیا ر کنی.
( میگو یند که ا گر زما نه با تو نسا خت ، تو با ید که با ز ما نه بسا ز ی) زما نه د وکا ندا را ست، میخرد ومیفروشد، تا زه میخرد و تا زه میفروشد، ا گر میخوا هی که چیزکی با شی، ا زخود چیزکی د رمید ا ن بیار، تا که زما نه به تو بد هد ما نند خا کی شا ه مدا ری، 15 دا نه تشله آ هنی ا ز د هنت بیر و ن بیا ور،نه به حما یه د یگرا ن.
ا زخانه ها شوربا ی با سی وشوما ند ه را به د ورمی ا ندا زند، زیرا که شوما ند ه وبا سی، حا مل هزا رو یک نوع مرض میبا شند.
حکم شرعی ا ست، که د رآ خرت،هرکس خود ش ا زاعما ل خود جوا بده میبا شد.
هیچ فرزندی نمیتوا ند، د رآخرت ا زپد ر نما یند گی نما ید، همینطورپد رهم نمیتوا ند نما یند گی پسرخود را د رآ خر ت نما ید.
را ز ها ی پس پرد ه بعد ا ز یک قرن ا فشا میگرد د
ما با ید د ر شرا یط ا مرو ز ی عرا به پیشروی زما ن را محکم نگیریم گویا که ، گذ شته ها ی ما ، خا طرا ت تلخ ند ا شته ا ست، هو شد ا ریه! فکر تا ن با شد که تا ر یخ به لگد میزند، زیرا که لگد تا ر یخ خیلی خطر نا ک ا ست حقا یق پشت پرده چهره خو د را به نسلها ی یک صد سا ل بعد به ا ختیا رنو یسند گا ن میدهد، همه کس بطرف آ یند ه میرود، نه ا ینکه آ ینده را بطرف خو د بکشا نند.
وطن پرستی وطن د وستی به دوزد نها ود شنام دا د نها ا شکا ل و زیبا ی خو د را ظا هرنمیسا زد ، بلکه چهره های ز شت و کریه خو د را به نما یش میگذا رد.
ا فرا د وا شخا ص فرا وا ن خو ا ست که را ه مجنو ن را د نبا ل نما یند، بد بختا نه که د یگرلیلی نبود.
هر زما ن لیلی خود را دا رد و مجنو ن خو د را.
شعری که عا شق میسر ا ید
تیری ا ست
که ا ز کما ن می برا ید
مستقیمآ
د ر قلب معشو ق می د رآ ید
و ا قعآ کشو رما ز یبا ا ست که ا ز ثمره آ ب و هوا ی گو ا را ، و آ ب ها ی فرا و ا ن معد نی ا ش و میو ه با ب ، پخته شد ه د ر آ فتا ب رو شنش، به لیلیها ز یبا یی دا د ، تا که مجنو نها د رعا شقی، به یا د لیلی خو د شهر ت حقیقی خو د را بیا بند، هم خو د غر ق شو ند وهم لیلی شا ن د رپهلو ی شا ن، سربه پای هم، د ررا ه ا بد یت خو درا تسلیم نما یند.
مر دا ن و طن را( عیا ر) میگو یند
و لی خو د آ نها
خو د را
عا جز و بند گا ن
پر و د گا ر میگو یند
د ل سو ز مهر با ن ا ند
مرد م به ا و شا ن
جوا نا ن ر زم و پیکا ر میگو یند
صا د ق و ا ما نت دا ر میگو یند
متکی به خو د
دا را ی پشت و کا ر میگو یند
د شمن ظا لم ا ند
آ نها را
مدا فع نا تو ا نا ن
خو ا ر و زا ر میگو یند
ا گر هستی
خو د را ثا بت کن که هستی
پس با ما هستی
ما قد ر ت نمی خو ا هیم
و ا ز کسی
معذ رت نمی خوا هیم
ما
ما بو د ن ما تا ما بو د ن د یگرا ن فر ق میکند، ما رنگ صلح و آ بی د ا ریم د یگر ا ن ر نگ سرخ ، ما خد مت گا ر شما و آ نها میبا شیم بو ا قیت کلمه د ر خد مت ا نسا ن و ا ز جمله ا نسا ن محرو م بی کس و بی نوا ولی د رمقا بل ظا لم ستم گر، مقا وم ترو محکم تر
ا گربا لبا س آ بی می آ یی بیا بفر ما، ما مبا ر زین میبا شیم ، صلا ح ما قلم ما ا ست، و رق کا غذ علم ما ست، زمین خا کی گلم ما ا ست.
ما با ید ا ز هیچ ا شغا ل گر ی هرا س ندا شته با شیم که می آ یند وطن ما را مگیرند، آ نها می آ یند زوردا رند و قو ت، ما با ید که ا زخو د آ گا هی هرا س دا شته با شیم همینکه میگو یند( دا نا یی توا نمندی ا ست)
خد ا ا نسا ن را نا دا ن و ا حمق نسا ز د، که برا ی همیش شلا ق ها ی نا خو د آ گا هی را نو ش جا ن نما یی.
با ا لآ خره به ا ین نتیجه رسید یم که د ا شتن ا رد وی قوی ومنظم ، ا ستخبا را ت قو ی نیرومند ، پو لیس ، با قد رت و توا نا ، د رهر دو ره به تبا هی ملت ما ا نجا مید و د ر خد مت د شمنا ن صلح و سعا د ت کشو رقرا رگرفتند.
ما پیرو زی خو د ، خا نو ا د ه ، رفیق ود وست ، هم شهری، همو طن خو د را د رچرا غ علم و معر فت یا فته میتو ا نیم، ما ا زخود سوا درا آ غا زمینما ییم ا طفا ل خو د را با حیا و با ا د ب تر بیه مینما ییم و با سو ا د و کو شش مینما ییم که هر یک ا زا عضا ی ما ورفقا ی ما د رقسمت تعلیم و آ مو ز ش ، پسر، د ختر ، برا د ر ، خو ا هرو همسیا یه و ر فیق خو د گذا ر ش بد هند و ا گر ما بتو ا نیم د ر طی حد ا قل بیست و پنج سا ل نسل ها ی کا ملآ با سو ا د د ر سطوح مختلف، ا عم ا ز ا کا د میسین، ا نجنیر دا کتر و ما سترد ر ر شته ها ی مختلف ا عم ا ز ا قتصا د و سیا ست بر ا ی جا معه خو د تقد یم نما ییم گو یا که بز رگترین ا نقلا ب را ماا نجا م دا د ه ا یم ، ا ین شیو ه را بهترین را ه ر سید ن به ا ر ما ن ها ی ا نسا نی میدا نیم و با صبر و حو صله مند ی را ه را به پیش میبر یم و خو د را مکلف نمید ا نیم که کسی را به قد ر ت سیا سی بر سا نیم ، رسید ن به قد ر ت سیا سی جا ده عقل وخرد ا ست که همه کس با ید درآ ن را ه خود را تنظیم نما ید، د شنا م دا د ن ها و تحقیر کر د ن ها نسل ها ی ما را بد ا خلا ق تر بیه مینما ید.
ا ز پیرا ن وکهن سا لآن تنها مشوره میخوا هیم، ا ز لحا ظ شرعی، شیخ ها ی فا نی د ر حکم مر یض ا ند. برای شکست خو رده ها صبروجمیل وحوصله مند ی، برا ی لا فو ک ها و متملقین، رو سیا یی و خجا لتی میخوا هیم.
یرا ی به قد رت رسا ند ن، هیچ یکی به ما نند سا بق ا قدا م نکر ده ا یم، ونمی کنیم ونخوا هیم کرد، ا دار ه کر د ن کشو ر، جا یگا ه خر د مندا ن ا ست، این ا صو ل را میخوا هیم به نسل ها ی آ ینده به میرا ث بگذ ا ریم. چرا که شکست خو رده ها ی سیا سی، پا یگا ه و پنا ه گا ه خو یش را ، د ر تبلیغ ا ختلا فا ت، زبا نی وسمتی یا فته ا ند، و رنه ا ین ها همه ا و لین کسا نی بو د ند، که د ر گر ما گر م تغیرا ت و تحو لا ت سیا سی کشو ر،ا نتقا م خو د را ا ز نزد یکا ن و خا نوا ده ها ی خود و همز با نا ن خود گر فته ا ند .
جوا نان وآ یند ه سا زا ن کشورمطمع نظرما میبا شند، آ نها را، به امروطن پرستی ، شجاعت مردا نگی، شها مت د لیری، را ست کا ری، ا ما نت دا ری، نا موس پرستی، ا نسا ن د و ستی و خرد ورزی، آ مو ز ش تعلیم و تر بیه عا لی، هنرمند ی وا نواع سپو رت( علی الخصو ص د را حیا ی فرهنگ عا لی عیا را ن آ نها را کمک ویا ری مید هیم.
نسل نو با ید که نفرت خو د را علیه جنگ تبا رزدهند،یگا نه و ظیفه شا ن بیا ن و ا قعیت ها میبا شد، صر ا حت لهجه را یگا نه را ه پیرو زی برا ی خو د ا نتخا ب مینما یند و صبر و حو صله مند ی را جا د ه رفتن به پیرو زی.
بالا
بازگشت