خوشه چين
تجا ر ت پیشگا ن، نا مقد س، فلم ا کسپرس
ا ربا ب قد رت، د رهرزما نی که بو ده ا ست، ا زسا لها ی متما دی بد ینسوبه بها نه های گونا گو ن، به منظو ر تو سعه طلبی خود و بد ست آ و رد ن ، منا بع ا قتصا د ی ا ز یک محل به محل د یگری، حمله بر ده ا ند ، ا ز یک سر زمینی به سر زمین د یگری حمله بر ده ا ند ، ما ل و ا موا ل و دا ر ا یی آ ن محل را به تا را ج بر ده ا ند، گفته ها ی ، حا کما ن را که میگفتند ،حمله ببرید( ما ل و دا را یی ا ش ا زشما وسرش ا ز ما)، ا فغا نستا ن با رها شکا ر ، چنین حملا ت و شکا ر و حشی ها ی تا ریخ گشته ا ست ، ا ز ا ثر ا ینگو نه حملا ت ، خسا را ت ما د ی و معنوی به پیکرجا معه سنتی کشورما وا رد آ ورده ا ند. نما یش فلم کا بل ا کسپر س ، ذ ریعه مشت چندی ا ز آ د م ها ی غیر مسلکی، و نا بلد ا ز ا صو ل ژورنا لیستیکی، تو سط ا شخا ص با ند گر و پ ها ی وا بسته به د نیا ی و یر ا ن گر و تخریب گر که منا فع حیا تی خو د را ، د ر ا یجا د فضا ی ا نا ر شیستی میدا نند، تهیه شده ا ست.
آ گاها ن آ زحا د ثه ها می آ موزند و بعد تیوری ها می آ فرینند، ومیگو یند که د ربا ره هرمو رد ، تحقیق نا کرده، حر ف نزنید و قضا و ت نکنید. ا گر تحقیقا ت آ غا زمیگر د د با ید که صد ا قت فدا ی خیا نت نشو د، و تحقیقا ت با ید بر بنیا د فا کت ها و حقا یق ا دا مه یا بد و علمی بو دن خو درا به ا ثبا ت بر سا ند، تحقیقا ت، به ا سا س کا پی، ا ز و ضعیت ظا هری، و قصه ها ی شنیده شده ، و ا طلا عا ت مجا زی، ا سنا د بد نا م کنند ه برا ی آ د م، تهیه میدا ر د، زیرا که مید ا ن جنگ ، صف ها ی مقا بله تین را دا رد، د ر جنگ حلوا به بیل تقسیم نمیشو د، د و ستی ا د بیا ت خو درا دار د، صلح زبا ن وا د بیا ت خو د را دارد، جنگ هم ز با ن وا د بیا ت خودرا دا رد، همه جنگ ها ریشه د رعلت ها دا رد ، تما م ریشه ها، د رعلل و ا نگیزه نهفته ا ست.
ملیت شریف هزا ره ، ملیت با و قا ر، با عزت ا ند و با ید که با ا وشا ن برخو رد شرا فت مندا نه صورت بگیرد.
ببینیم د ر صفحا ت تا ریخ همیشه ا شا ره دا ده شده ا ست به کا ر نا مه ها ی سیا ی ا میرعبد ا لرحمن خا ن و بعد ش محمد نا د رخا ن ومحمد ها شم خا ن و سلا طین ظا لم و مستبد د یگر، و لی ا شا ره به ملیتی قو می و خا نو ا ده ا ی نشده ا ست. به خا طر یکه د ر یگا ن خا نوا ده یگا ن ا نسا ن بی را ه پید ا میشو د، که همین ا نسا ن بیرا ه ، د شمنی را ا و ل با خا نوا ده خود، ا ز خا نه خو د آ غا ز مینما ید، هرخا نوا ده و قوم ا فغا نستا ن عیا ر مردا ن ا فتخا رآ فرین دا رند، بلای آ رد نبا ید سرکند ورا بخورد، یعنی که ا گرآ رد خلا ص شد کند و را بشکنا نیم.ولی ا فتخا را ت ، میر مسجد ی خا ن را، ا فتخا را ت ، کا تب ها را ، ا فتخا را ت ، سیید بلخی را ، ا فتخا را ت ، میرعلی گو هر را ، ا فتخا را ت ، سیید ا فغا نی را ، ا ، علا مه محمود طرزی ، و زیرمحمد ا کبر خا ن را و صد ها مردا ن نا م آ ور وغرورآ فرین،ا قوا م را ، مرد م نمک خو ر و قد ر شنا س ا فغا نستا ن ، نا د یده نگر فته ا ند و نمیگیر ند. بیجا نخو ا هد بو د که ا گر گفته شو د،حا د ثه ها ، سرنوشت ، خوشه چین ها را ، گا و چرا ن ها را، د ها قین را، کا رگرا ن ا یجا د گر و زحمت کشا ن خلا ق را ، ا زلحا ظ عقیده ا ند یشه ، ا رما ن ، ا ز هر قو م و ملیت و نژا د، منطقه ومحل ، شما ل وجنو ب به خا طر- ا نسا ن زحمت کش و ا عتلا ی کشور، یکسا ن گره زده ا ست، مشکل ا ست که د ر شا هرا ه ا نکشا فا ت و تحو لا ت جا معه ، تنها ، تنها و یکه یکه رفت، ا ین را هم د رک کرده ا یم که، سیا ت گذا ری ها ی جها ن سر ما یه د ر هرد و ره تا ر یخی بوا سطه مشت ا زعنا صرخود فروش و خا ین به و طن آ با یی شا ن، بر ا ی د رهم کو بید ن مقا و مت ضد ا ستعما ر، هنو ز به تو ا ن ضر یب د ر ا تحا د و یک پا ر جگی ما کمک مینما ید.
ا زینکه د رعر صه مبا رزا ت سیا سی، ا نسا ن مو رد توجه ا نسا ن ها ی آ گا ه و با خبر ، قرا ردا رد هرگونه تحقیرتوهین، به آ د رس ، فردی، خا نوا د ه ا ی، قومی ، تبا ری را مرد ود میشما رند، به آ د رس، تنظیم کنند گان همچو سنا ر یو ها، نفرین میگو یند.
ملیت محکوم و دا غ د یده ،برا درا ن هم تنی وخونی مرد م ا فغانستا ن( هزا ره)،همیشه آ ه میکشند، مر د م محکو م و آ زار د یده ا فغا نستا ن، شکوه به زبا ن می آ و رند ومیگو یند که جرم ما برین بو ده ا ست که( ا ز آ با تا به ا و لا د) نا ن مفت نخو رده ا یم، ود ست به گدا یی درا زنکرده ا یم، هرچه خورده ا یم، آ زآ بله د ست، وبا زوی توا نا و پا ها ی رو ا ن و کمربسته نا ن آ و رده ا یم و خو رده ا یم، گرچه که ما را د رعرصه نظا می را هی نبود، مشت نمو نه خرو ا ر ، صدا قت و وفا دا ر ی ، خدا یدا د خا ن ، د رعرصه و طن پر ستی، ا ظهرمن ا لشمس ا ست، د ر رشته طبا بت ا زسا لیا ن متما دی، بد ین سو، شخصیت ها ی طرا ز یک خود را دا رد وبحیث د ا کترا ن د لسوزومهربا ن، د رخد مت و تدا و ی، همشهریا ن وهموطنا ن خود بود ند.
د رعر صه سیا سی، جنبش چپ، ا ز نقش جنا ب محتر م سلطا ن علی کشتمند و جنا ب محتر م عبد ا لکریم میثا ق، و سا ییرین ، ا ز ملیت هزا ره برا ی با لا بر د ن، سطح آ گا هی سیا سی، د رمیا ن ، د ها قین و کا ر گر ا ن و کسبه کا را ن ، ا نکا ر کرده نمیتو ا نند و به حیث نغبه گا ن و پیش قرا و لا ن د ر کشو ر و منطقه کا یگا ه خو درا دار ند. د رمیا ن مجا هد ین ، شخصیت های آ گا ه، سخن ورا ن ومبلغین ، تحلیل گرا ن سیا سی عیا رمرد ا ن را فرا و ا ن د ا ریم، برحق منکرشد ن ا زین ا مربه نا جو ا ن مردی آ د م دلا لت مینما ید.
معلمین وا ستا ذا ن، ا نجنیرا ن، و کا د رها ی ا دا ری، شعرا ونویسند گا ن،هنرمندا ن، سپورت مینهای د ست ا و ل خود را دا رد، که د ربا ب معرفی هویت کشور، ما د ر سطح بین ا لمللی، قهرما نا نه سهم گر فته ا ند و د رعرصه ها ی مختلف ، برا ی تر بیه ا ولا د ا زین و طن ، با هما ن صدا قت و ا یما ن را سخ، د ر جا معه ا فغا نی نقش خو بی را ا دا کر ده ا ند، نقش خو بی را ا دا کرد ه ا ند ، به ا ین آ ر زو که، به عیو ض، خو نها ی ریخته ، د رد شت ها و بیا با ن ها، ا ز د ست شرا ر ت پیشگا ن ، به عیو ض سر ها ی بریده شد ه بد ستا ن ، جنگل ا ستبدا د، به عیو ض هزا را ن ا نبو ه آ رزوها و ا مید ها ی فرا وا ن ، شکست خو رد ه و سر کو فته شد ه ، سر زمین خا ره و خشک و بیا با ن خو د را ، به سر زمین آ با د، خرم و شا دا ب، ببینند.
ا ما هولنا ک تر ا زا نکه، آ د م خورا ن قرن بیست ویک، د ست ا زقصا وت برندا شته ا ند، به ما نند گذ شتگا ن خو یش ، د شمنی را بی شرما نه به نما یش میگذا رند.
ولی ا نتخا ب ا ین مر د م زحمت کش و قهرما ن چه خوا هد بو د، صبر، حوصله مندی ، گذشت و مدا را ، مبا رزه ، برا ی ا عا ده حیثیت، ا زطریق د ولت و پا را لا ما ن ومرا جعه، به دا د گا ه ها ی بین ا لمللی و خوا ها ن سر ز نش مجر مین، ا ز طریق مرا جع حقو قی و قضا یی شو ند.
نه ا ینکه خو د ملیت هزا ره تقا ضا مینما ید ، بلکه و ظیفه همه و طن پر ستا ن و ا نسا ن د و ستا ن کشو را ست که د ین خو د میدا نند ، به مر ا جع حقو قی و قضا یی کشو ر تفهیم نما یند ، که ا عتر ا ض قا نو نی د و لت ا سلا می ا فغا نستا ن به مرا جع معتبر بین ا لمللی ر سا نیده شو د.
پیر مرد ن یک ا مر حتمی ا ست ، ا ما رخنه مر گ با زمیگر دد.
ا گرا مروز، علیه یک گروه فلم تهیه میگر دد، بخا طر تحقیر و تو هین آ ن گروه، زرا ند و زی مینما یند، فردا عده د یگر را ، ریسما ن به گرد نش، نو کر یک کشو رو پا سبا ن منا فع ا قتصا د ی آ ن کشو ر معر فی میدا ر ند وهکذا صد ها مثا ل دیگر.
با حترا م
خو شه چین
ها لند
بالا
بازگشت