خوشه چين
آ د می هستم آ د م با حیا و با مثا ل
کنو ن که پا عیا ری د رمیا ن ا ست ؟
ا مید صلح برا ی فر د ا عیا ن ا ست
د ستا ن د و ستی د را ز، ا زچها ر طرف
ا ز جنگ خسته و کو فته پشیما ن ا ست
خا نه و لبا س نه، مکتب و مد رسه نه
مرد م ا حتیا ج به یک لقمه نا ن ا ست
هر کس که پیشه ا ی عیا ری کند
به ا بلها ن کی عذ ر زا ری کند
به د فا ع ضعیفا ن بر می خیز د
خا ین به ملت را چنوا ری کند
کنو ن که پا ی عیا ری د ر میا ن ا ست .
نقطه ا ست حد فا صل بین گذ شته ها ی خو ن آ لود کشو ر و آ یند ه ها ی جنت نشا ن آ ن.
گذ شته ها ی خو ن آ لود کشوررا میتوا نیم با تما م فجا یع و جنا یا تش که د رطی قرن ها ا زجا نب کشو ر کشا یا ن، ا مپرا طو را ن، ا ستعما ر گرا ن ، متجا و ز ین ، به عنو ا ن د وست ، برا د ر، رفیق ، هم د ین هم مذ هب وهم عقید ه د ر کشو ر ما تحمیل گر د ید ه ا ست بیا ن نما ییم وا زآ رشیف تا ریخ بیرون آ ورده تو ضیح و تشر یح کنیم و چنا نچه که پیرا مو ن جنا یا ت فجا یع تا ریخی ، قلم بد ستا ن، تا ریخ نو یسا ن کشورما به د یا لو گ و گفت و شنید ها آ غا زیده ا ند و ا ین مبا حث تا به ا قنا ع طر فین و نتیجه گیری منطقی بی پا یا ن ا دا مه خوا هد یا فت، مگرآ نکه ا عترا ف عا لما نه و صا د قا نه به میا نجیگری ا ین د یا لو گ ها خا تمه بد هد .
بیا ن همه مطالب تا ریخی ساده ا ست .ا ما آ نچه که د رد آ و را ست؟ فا یق آ مد ن به د رک وقبول نتا یج تجزیه و تحلیل بیا نا ت تا ر یخی د ر سطح کل وعا جزآ مد ن ا زحل مسا یل ا سا سی وبنیا د ی پروبلمها و مشکلا ت و طنی وکشوری ورفتن به سوی آ ینده جنت نشا ن کشور ا ست . د ر نتیجه یگا نه چیزیکه با قی میما ند با زهم جو ا ب لا ینحل و د رمقا بل با را ن سوا ل ها ی لا ینحل ، ضرورت می ا فتد که همه سیا ست گذا را ن که د ربا ره و طن و سر نو شت وطن می ا ند یشند به سوا ل ( چه با ید کر د) پا سخ بد هند.
چه با ید کر د
د ر مقا بل چه ؟ چه با ید کرد ؟ د رمقا بل گر سنگی با ید که به د نبا ل نا ن د وید، زیرا که زند گی کرد ن حق طبعی هر کس ا ست بخا طر زند ه ما ند ن ، حتی د زد ی جوا ز ا ست د ر صو ر تی که را ه ها ی قا نو نی و منطقی همه بسته با شند.
د ر مقا بل سر ما با ید که لبا س پو شید و به ما نند نا ن آ نرا تدا رک د ید و رنه سرما آ د م را میکشد.
بی سر پنا یی هم آ د م را ر نج مید هد ، خصو صآ بی سر پنا هی د ر ا فغا نستا ن ، ا زآ غا ز به زند گی، تا به ر سید ن به د م مر گ ا کثری خا نوا ده ها ی کشور ما را پذ یرا یی نمو ده ا ست . کنون هم پذ یرا یی مینما ید .
ا سا س قا نو ن مبا رزه د را جتما ع را ا ین سه عنصرتشکیل می دهد
ند ا شتن ، نا ن ، لبا س و سر پنا ه ، آ فت ا ست که با ید د ر مقا بل ا ین آ فت بر مبا رزه بر خو ا ست، و لی ا ین قا مت را ست کر د ن آ فت د یگر ی را برا ی ما آ فریده ا ست که جا ن ملیو ن ها ا نسا ن کره زمین را بلعیده و د رکشو رما تعدا د لک ها را ا ر قا م میدهد ا ین آ فت عبا ر ت ا ز جنگ ا ست با ز هم علت جنگ ها مسآ له گر سنگی ا ست .
ا زد ید گا ه من د شمن ا سا سی و بنیا د ی مر د م ر نجدیده و بلا کشیده ما ا ز همه ا و ل تر فقر وبی سوا دی ا ست که زا د ه هزا ر و یک نوع ا مرا ض مز من خطر نا ک ، قو می و سمتی ملی و مذ هبی ا ست که مرد م یکپا رچه وو ا حد ما را یک عده چپی ها ی شکست خو رده و تسلیم شده به د شمنا ن تا ر یخی کشو رما، زیرعنوا ن سیا ست ها ی ملی گرا یا نه ، تو ده ها ی ملیو نی ز حمت کشا ن را زیر کنده زا نو ی خو د قرا ر دا ده ا ند ، وا ز آ نها به نفع سیا ست ها ی تجا و ز کا را نه خو یش علیه ملیت ها ی د یگرا ستفا ده می بر ند، د شمن متجا و ز بین ا لمللی ا ین شیوه و ر وش را گذ رگا ه مدا خله آ شکا رخو د د ر ا مو ر دا خلی کشورما پندا شته ا ند و طبق آ ن عمل کرده ا ند و مینما یند . نیروی سیا سی که بتوا ند ا ین کمبودی ها و خلا ها را تکمیل و به آ ن غلبه نما ید و سرا نجا م مرجع شود، د ر سطح ملی و بین ا لمللی و سخن گوی ملت وا حد ویکپا رچه وا قع گرد د، هنوزشکل نگرفته ا ست وحتی د رحا ل جوا نه زد ن هم نیست، با زهم نیا زی به سوا ل چه با ید کرد؟ می ا فتد راجع به سوا ل چه با ید کرد، بحث مفصل جدا گا نه ضرورا ست. ا ز سیا ست گذا را ن و سیا ست شنا سا نیکه بیر قی و مردا نه وا رسیا ست می کنند چو ن محترم غلا م د ستگیر پنجشیری و آ قا ی بشیر بغلا نی وا نجنیرعا لم ، عبد ا لمجید سکند ری، ا ما ن ا له ا ستوا ر، فضل ا حمد طغیا ن، محمد عا رف صخره ، محمد عیو ض نبی زا ده و محترم حبیب منگل وهم چنا ن عده د یگر که ا زتر قکها ی د یوا روعقب د روا زه بیرو ن را تما شا میکنند وریمو نت را به ا ختیا ر دا رند و سیا ست ها را سمت دهی مینما یند تقا ضا میکنیم که را جع به سو ا ل چه با ید کر د نظر یا ت خو د را تحریرنما یند، آ یا قا نو ن مند مبا رزه را پیش برد ویا به کود تا ها ی نا فرجا م تکیه دا د.
کنون وقت مردی وعیا ری ا ست نه چُغلی وشیطنت وشیا ری
ا گر ندا ر ی حو صله کا ر ی چر ا ا ر زن میکا ری؟
بیر و ن برا ی د ر میدا ن تا که تورا نگو یند چو چه شیطا ن
میر و یم د ر ین آ شفته با زا ر سیا سی .
و ضعیت ظا هری ما را آ د رس مید هد به ا ین آ هنگ ها ی قیل و قا ل که یکی علیه د یگر دعوا دا رند ، فکر میکنی که زن ها ی همسا یه ا ند ، د رنو ک پرچا ل، چا د رشا ن را بر ده شما ل ، موها ی شا ن شده کشا ل، چشمها سرخ و حشت زده به ما نند ما د رآ ل ، یکی با لا ی د یگر وا ر میکنند، همرا ی تیکر کلا ل ، ا گر نزد یک هم با شند ، یکد یگر را میکنند با ل با ل، کسی پر سید که ملا مت کیست، د یگری جوا ب دا د که هرد وهستند ا ز یک با غ گل نها ل گفت که برا د ر بیا که میا ن جیگری کنیم که ا ست ا وبا ل ، ا گر ا ین کا ررا نکنیم ید یگر خو د را می کنند دا ل دا ل ا و د ا ل د ا ل هو ش کر ده با شی پا کستا نیها نفهمند، جا ن مید هند به د نبا ل یک چمچه دا ل، گفت که برا د رتو بیکا رما ند ه ا ی مرد م بی خبرا ند.
خیر گو ش کن به ا ین سر یا ل
من میروم به د یدا ر قنغا ل
ا و ا ست د ختر کا کا ا بدا ل
بخا طر من لب به سر خی
به پیشا نی ما نده ا ست خا ل
به بینی ا زطلا ز ره و مثقا ل
بر ا یم تحفه کر ه بو د گل د وزی تکه روما ل
ا و شر مند ه رو با حیا با و قا ر
من ا ستا ده پیش رویش نو رما ل
جذا ب بو د و د لر با
به د لم ا ندا خت چنگا ل
ملا متم نکنید
بپر سید ا ز جو ره عیا را ن
یکی رودا به
د یگر ش رستم زا ل
کنون د یگه برا یش د ق آ ورده ا م
ا گرنبینمش د لم میشود بیحا ل
پریروزعید بود
برا یم جمع کرده ا ست
کلچه وسفا ل
ا ینه من هم برا یش خریده ا م
عطرسنجد
ا ز د و کا ن بقا ل
سیل کو
چی را؟
ا ین پند کی را
آ لووبا د رنگ تره و کج خیا ل
ا گر ا ین کا ر را نکنم؟
کم می آ ید
پیش قوم وشر یک و سیا ل .
خو شا به حا ل کسی که قنغا له میشه
بدا به حا ل کسیکه شصت سا له میشه
عیا ربچه هو شیا را ین فرز ند نیا کا ن
نا مزا د ماه پری سه هفت سا له میشه
عشق آ نست که د یو ا نه کند ملا را
چرک آ نست که صد پا ره کند کلا ه را
به کلا دا را ن عصر حا ضر بگو یید که با ید کلا ه تا ن را د رجا یکه کثا فت حکم میرا ند به سر نما نید که کلا یتا ن صد پا ره میگر د د.
و هم متوجه با شید که کلا برد ا را ن و شا رلتا نا ن بین ا لمللی،همیشه کلا ه ها را ا زسری گرفته ا ند برسری ما نده ا ند وکلا ه پرستا ن ما برنا حق بخا طرسربریده د رجنگ ا ند( آ ن سری که به آ ن کلا ه میگذا رند ا ز برید ن ا ست) .
د رجا معه ا فغا نی ر وا ج بو د که میگفتند فلا نه شخص آ نقد ربا غیرت ا ست که ا گرمگس به سربینی ا ش بنشیند بینی خو د را میبرد.
ا ما د ر با زا رقصدآ ا ندا خته شده ا ست قیل و قا ل، آ د م با آ ب وپشک و شغا ل د ربین یک جوا ل ، جوا ل گشته ا ست میدا ن فوت با ل ، آ د م با آ ب خو د را گو شه کرده ا ست گو یا که د ر مسا بقه د ر آ مد ه ا ست د و طر ف ، نه سه وا ل بلکه د ووا ل ، ا گریکی بر د میگو ید و صدا میکشد ا و ا ند یو ا ل ، ا گرشغا ل برد، میرود به همرا ی ا فسقا ل سلا می میز ند نزد خرد جا ل ، میگو ید که ا ین رفیقم شود د ر نقش کیسه ما ل د و می د رنقش محا فظ ا موا ل سو می بگو ید که خدا آ د م را نجا ت د هد ا ز مخبر پا کستا نی وا زشکستگی د یوا ل.
بگو نه ا و کرگنگ لا ل د ربا ره تو چه میگو یی ا و برا د ر گپته سنجیده بز ن، نه کرم ونه گنگم ونه لا ل، آ د می هستم آ د م با حیا وبا مثا ل تکبرنمیکنم به شا نه می ا ندا زم شا ل، د راه که رفتم، چها رطرف خود را میبینم ، کورکو را نه پا نمی ما نم به ما نند ا سپا ن تا زی چا ر نا ل به ما نند کسا نیکه هنوزعا د ت دارند به گفتن کوچ وعیا ل ، ما د را ین با ره فکر کرده بو د یم قبل ا ز حا د ثه د لخرا ش نیو یا رک 2001 سا ل .
بالا
بازگشت