احمدسعيدی
کنفرانس سارک و اهمیت آن در جهت
رشد اقتصادی کشور های منطقه
احمد سعيدی
کنفرانس سارک یا (سازمان همکاری منطقوی جنوب شرق آسیا) به تاریخ (7) ماه دسامبر سال (1985) با مساعی مشترک بنگله دیش و پاکستان با اشتراک تعداد (7) کشور جنوب شرق آسیا یعنی بنگله دیش ، پاکستان ، هند ، سریلانکا ، نیپال ، بوتان و مالدیو در شهر (داکا) مرکز بنگله دیش تأسیس و پایه گذاری گردید که جلسات آن تحت ریاست جنرال محمد حسین ارشاد رئیس جمهور بنگله دیش تدویر یافت و طبق اهداف آن تصامیم و فیصله های مبسوطی پیرامون رشد اقتصادی و از جمله تجارت آزاد را اتخاذ و به منصه اجرأ قرار داد که نتایج آن با وضوح کامل به مشاهده رسید .
نخستین کنفرانس سارک که در هفتم و هشتم ماه دسامبر سال (1985) در شهر (داکا) انعقاد یافته بود رؤسا و سران کشور های پاکستان ، هند ، سریلانکا ، نیپال و مالدیو در آن اشتراک ورزیده بودند به گونه مثال :
جنرال ضیأالحق رئیس جمهور پاکستان ، راجیو گاندی صدراعظم هند ، جی وردهنی رئیس جمهور سریلانکا ، مامون عبدالقیوم رئیس جمهور مالدیو ، شاه نیپال برند رابربکرم و جگمی سگمی وانگ چک شاه بوتان در رأس هیأت های عالی رتبه کشور های شان اشتراک ورزیده بودند .
اولین اجلاس کنفرانس سارک با تدارک و جستجوی راه ها و طرق همکاری های متقابل اقتصادی و رفع عقب مانده گی که دامنگیر کشور های عضو گردیده بود متمرکز گردید ، در نخستین کنفرانس سارک نشان آن سازمان که از طرف کشور نیپال طرح و دیزاین گردیده بود توسط کشور های عضو مورد تائید و تصویب قرار داده شد و همچنان فیصله بعمل آمد تا کنفرانس سارک در یکی از کشور های عضو آن در سال یک مرتبه تدویر و انعقاد یابد و علاوه از آن وزرای خارجه آن در یک سال برای دو مرتبه با هم ملاقات ها را انجام داده و جهت بهبود و تأمین بیشتر روابط تبادل افکار نمایند .
شرکت کننده گان کنفرانس سارک به موافقه رسیدند تا همه مسایل ذات البینی خویش را در فضای آرام و حسن نیت متقابل حل و فصل نمایند .
در نخستین کنفرانس سارک کشور های عضو موافقه نمودند تا همه مشکلات و پرابلم ها که ناشی از عدم صلح و ثبات همگانی ، و عقب مانده گی اقتصادی می گردد با بذل مساعی مشترک رفع و راه های بیرون رفت از آن را جستجو نمایند . اجلاس کنفرانس به کشور هایئکه دارنده سلاح اتومی و سلاح های دوربرد می باشد از مسابقه تسلیحاتی امتناع ورزیده و گام های مؤثر و ارزنده را در جهت صلح و استحکام بیشتر به منظور تأمین صلح همگانی برداشته و از هیچ نوع بذل مساعی در زمینه دریغ نورزند .
دومین کنفرانس سارک :
دومین کنفرانس سارک بتاریخ (16) ماه نوامبر سال (1986) در شهر بنگلور هند انعقاد یافت و پیرامون مسایل امنیتی و عدم مداخله در امور یک دیگر توافقات حاصل گردید و همچنان فیصله بعمل آمد که تمام تصامیم و فیصله های کنفرانس باید در روشنی پرنسیپ های سازمان ملل متحد تصویب و مورد اجرأ و تحقق قرار داده شود .
اشتراک کننده گان دومین کنفرانس سارک فیصله نمودند تا کشور های عضو همه مسایل و پرابلم ها را با تفاهیم متقابل حل و فصل نموده و به منظور تبادله تجارب در عرصه های اقتصادی ، فرهنگی و کلتوری زمینه های دید و بازدید را متقابلاً فراهم و عملاً تحقق بخشند .
اشتراک کننده گان کنفرانس نتایج نخستین کنفرانس سارک را مورد غور و بررسی قرارد داد که از نتایج حاصله آن تقدیر و تمجید بعمل آمد و تجویز اتخاذ نمود تا در چارچوب کنفرانس کمیته مشخص جهت غور و بررسی مشکلات زنان در کشور ها عضو ایجاد و به مشکلات آن پرداخته شود و علاوتاً تسهیلات لازم به منظور انجام سفر های زنان از طرف کشور های عضو فراهم گردد . در اجلاس فیصله بعمل آمد تا در جهت تعـمیم و گسترش تعلیمات ابتدائی برای جوانان و محو بیسوادی تدابیر عملی و گسترده طرح و تحقق یابند .
هکذا در دومین کنفرانس سران کشور های عضو منع تولید ، قاچاق و ترافیک مواد مخدر و سلاح به بحث و بررسی گرفته شد و تدابیر عملی جهت جلوگیری آن اتخاذ و تأکید بعمل آمد تا کشور های عضو از هیچ گونه سعی و تلاش در زمینه امتناع نورزند بلکه از همه امکانات و وسایل دست داشته خویش در جهت جلوگیری آن با اقدامات عملی متوصل گردد.
برای پیشبرد و تطبیق فیصله های اتخاذ شده فیصله بعمل آمد تا در چوکات کنفرانس سکرتریت اجرائیوی ایجاد و مقر آن شهر کتمندو مرکز نیپال اعلام و ابوالحسن از کشور بنگله دیش به حیث نخستین سکرتر آن برگزیده شد .
سران کنفرانس به موافقه رسیدند تا تدابیر عملی در جهت پیشبرد طرز و طرق مبارزه علیه تروریزم و دهشت افگنی را مشخص و با مساعی مشترک در برابر این دشمن مشترک کار و پیکار نمایند .
در چارچوب کنفرانس سارک یک کمیته دایمی به منظور منع کشت و زرع خاشخاش و مواد مخدر تشکیل و پاکستان در رأس آن قرار داده شد تا از آن رسیده گی دایمی بعمل آورند .
سومین کنفرانس سارک:
سومین کنفراس سارک بتاریخ (2) ماه نوامبر سال (1987) در شهر کتمندو مرکز نیپال برگزار گردید که در آن محمد خان جنیجو صدر اعظم پاکستان ، راجیوگاندی صدراعظم هند ، می وردسی رئیس جمهور سریلانکا ، برنیوث شاه نیپال ، جنرال حسین محمد ارشاد رئیس جمهور بنگله دیش ، مامون عبدالقیوم رهبر مالدیو و جگمی سنگهـ شاه بوتان اشتراک ورزده بودند .
در اجلاس کنفرانس محمد خان جنیجو صدراعظم پاکستان اظهار داشت که در مورد منع و گسترش سلاح های اتومی باید موانع جدی را ایجاد و کشور های دارنده سلاح اتومی طبق فیصله های سازمان ملل متحد در زمینه عمل نمایند .
در جریان کنفرانس صدراعظمان هند و پاکستان موافقه نمودند تا وزرای خارجه هر دو کشور بتاریخ (28) دسامبر (1987) در شهر دهلی جدید به بحث و مذاکره بنشینند و مسایل ذات البینی را به منظور اعاده صلح و رفع اختلافات جانبین مطرح و تبادل نظر نمایند .
در پایان اجلاس سومین کنفرانس کتمندو اعلامیه مشترک نیز انتشار یافت که با انتشار آن کار کنفرانس طور مؤفقانه پایان پذیرفت .
چهارمین کنفرانس سارک:
چهارمین کنفرانس سارک بتاریخ (29) الی (31) ماه دسامبر سال (1988) در اسلام آباد تحت ریاست خانم بی نظیربوتو صدراعظم پاکستان انعقاد یافت و برای اولین بار پاکستان منحیث میزبان اجلاس کنفرانس سارک در برابر اشتراک کننده گان آن قرار گرفت . در چهارمین کنفرانس سارک منعقده اسلام آباد راجیو گاندی صدراعظم هند ، جنرال حسین محمد ارشاد رئیس جمهور بنگله دیش ، مامون عبدالقیوم رئیس جمهور مالدیو ، بربندرا برمکرم شاه نیپال و جمگی سنگهـ شاه بوتان در آن اشتراک ورزیده بودند .
در اجلاس کنفرانس صدراعظمان هند و پاکستان در موارد ذیل به توافق دست یافتند :
1. از منطقه سیاچن عساکر هر دو کشور از مواضع قبلی عقب نشینی نموده و به محلات تثبیت شده طبق موافقه طرفین جا بجا گردند .
2. پیشرفت های قابل ملاحظه در مورد مذاکرات بر سر مسئله کشمیر.
3. توافقات در مورد مساعدت های اقتصادی و رفع موانع در راه تجارت آزاد .
4. مسئله کشمیر از طریق مذاکرات و دپلوماتیکی باید حل و فصل گردد و رفع تشنج از طریق روند مذاکرات و دیالوگ دوامدار صورت گیرد .
5. طرفین با عدم گسترش سلاح اتومی و عدم استعمال در برابر یک دیگر نیز به توافق رسیدند .
طرفین علاوه از مسایل فوق الذکر در مورد منع تولید ، قاچاق و ترافیک مواد مخدر و غیره اشیای ممنوعه موافقت نمودند .
پنجمین کنفرانس سارک:
پنجمین کنفرانس سران کشور های عضو آن بتاریخ (21) الی (23) ماه نوامبر سال (1990) در مالدیپ مرکز مالدیو تحت ریاست مامون عبدالقیوم رئیس جمهور آن کشور تدویر یافت . قرار بود که پنجمین کنفرانس سارک در سال (1989) دایر گردد اما به موجب برخی از مشکلات ملتوی قرار داده شد و در تدویر آن یک سال تأخیر بعمل آمد .
اشتراک کننده گان کنفرانس عبارت بودند از :
میا محمد نواز شریف صدراعظم پاکستان ، چندرشیکر صدراعظم هند ، جنرال حسین محمد ارشاد رئیس جمهور بنگله دیش ، کوسناپرشاد صدراعظم نیپال و جی تنگی صدراعظم سریلانکا و وان چنگ شاه بوتان .
در کنفرانس فیصله بعمل آمد که بدون حل و فصل قضایا بطور منصفانه در جنوب شرق آسیا ایجاد هم آهنگی و یک جهتی کاریست دشوار بناءً حتمی و ضروری پنداشته می شود تا در جهت تطبیق و تحقق بیشتر آن گام های عملی و ثمربار برداشته شود .
همچنان در مورد عدم گسترش سلاح اتومی تأکید بعمل آمد و از کشور هند و پاکستان تقاضأ گردید تا مسئولیت های جهانی را در قبال منع گسترش سلاح هستوی را رعایت نموده و برای ایجاد صلح و ثبات منطقه طبق خواست جامعه جهانی عمل نمایند .
در کنفرانس همچنان فیصله بعمل آمد که کشور های عضو همه اختلافات خویش را در فضای حسن تفاهم حل و فصل نموده از عدم مداخله در امور یکدیگر بطور جدی و پیوسته خود داری نمایند .
صدراعظمان هند و پاکستان در حاشیه اجلاس برای مدت (30) دقیقه نشست جداگانه را انجام داده و به توافق رسیدند تا وزرای خارجه هر دو کشور از تاریخ (18) الی (20) دسامبر (1990) در اسلام آباد جهت بهبود روابط و جستجوی راه حل های مناسب مسئله کشمیر به بحث و مذاکره بنشینند .
در پنجمین کنفرانس سارک یک اعلامیه مشترک نیز انتشار یافت که همه مواد آن به اعطای همکاری های مالی و رشد اقتصاد کشور های عضو و بلند بردن سطح زنده گی مردمان آن متمرکز گردیده بود که برخی از مواد عمده آن به شرح ذیل ارقام می گردد :
1. تدارک و ارسال کمک های مالی برای آسیب دیده گان عراق که از اثر حمله ایالات متحده امریکا اثر پذیر گردیده بودند .
2. کشور های عضو سازمان سارک باید در حل قضایا طور جمعی و انفرادی پیوسته سعی و تلاش ورزند .
3. برای حفظ و استحکام بیشتر صلح و ثبات باید یک شورا به سطح وزرأ خارجه ایجاد تا تصامیم لازمه را در جهت صلح و همکاری متقابل اتخاذ و عملی گردد .
4. ایجاد زمینه ها و فراهم آوری تسهیلات بیشتر برای سیاحین که خارج از کشور های سازمان سارک به کشور های عضو آن سیاحت می نمایند از طریق سرحدات مشترک شرایط عبور و انجام سفر ها را مساعد سازند .
5. تسریع مبارزه علیه تولید ، قاچاق و ترافیک مواد مخدر یک امر ضروری و تأخیر ناپذیر به شمار رفته بناءً برای جلوگیری آن کمیته های فرعی از طرف کشور های عضو آن تشکیل گردد .
ششمین کنفرانس سارک:
ششمین کنفرانس سارک بتاریخ (21) ماه دسامبر سال (1991) در شهر کولمبو مرکز سریلانکا با اشتراک خانم خالده ضیأ صدراعظم بنگله دیش ، جگمی سنگهـ شاه بوتان ، پی وی ناراسمهاراو صدراعظم هند ، مامون عبدالقیوم رئیس جمهور مالدیو ، گریجا پرشادکریراله صدراعظم نیپال ، میا محمد نواز شریف صدراعظم پاکستان و رانا سنگهـ رئیس جمهور سریلانکا برگزار گردید .
این اجلاس تحت ریاست رانا سنگهـ رئیس جمهور سریلانکا دایر و فیصله های ذیل مورد تصویب قرار گرفت :
1. تلاش و مساعی مشترک در جهت از بین بردن فقر ، گرسنگی و بیکاری در کشور های کوچک عضو سازمان سارک صورت گرفته راه و طرق از بیرون رفت آن جستجو و تدارک گردد .
2. کشور های عضو برای انجام تجارت آزاد زمینه ها تسهیلات لازم را فراهم سازند .
3. کشور های عضو سازمان سارک تلاش ورزند تا مسئله عدم سرپناه را حل و فصل نموده و شرایت لازم و ضروری را به منظور رهایش اتباع کشور های عضو فراهم نماید . هکذا تأکید بعمل آمد که طبق فیصله های قبلی سازمان سارک مبارزه شدید علیه قاچاق و ارسال مواد مخدر از یک کشور به کشور دیگر راه اندازی گردد .
هفتمین کنفرانس سارک:
هفتمین کنفرانس سارک بتاریخ (10) الی (11) ماه اپریل (1993) در شهر داکا مرکز بنگله دیش تحت ریاست خانم خالده ضیأ صدراعظم بنگله دیش دایر و رجال ذیل در آن شرکت و رزیده بودند :
جگمی سنگهـ وانگ چک شاه بوتان ، پی وی ناراسیمهاراو صدراعظم هند ، مامون عبدالقیوم رئیس جمهور مالدیو ، گریجاپرشاد کویراله صدراعظم نیپال ، میا محمد نواز شریف صدراعظم پاکستان و رانا سنگهـ رئیس جمهور سریلانکا .
در اعلامیه مشترک که بتاریخ (11) اپریل (1993) از طرف شرکت کننده گان به تصویب رسید تأکید بعمل آمد تا به فقر و گرسنگی و عدم کاریابی در کشور های عضو خاتمه داده شود و با ایجاد پروژه های عام المنفعه برای بیکاران زمینه های کار مساعد گردد . همچنان تدابیر عملی جهت محو تروریزم و خشونت ها اتخاذ و با مساعی مشترک این پدیده منحوس از کشور های عضو برچیده شود .
هشتمین کنفرانس سارک:
هشتمین کنفرانس سارک بتاریخ (2) الی (4) ماه می سال (1995) در دهلی جدید با اشتراک سران ، صدراعظمان و برخی از وزرأ امور خارجه کشور های پاکستان ، سریلانکا ، بوتان ، بنگله دیش و ملدیو تحت ریاست ناراسمهاراو صدراعظم هند دایر گردید . در اجلاس این کنفرانس رئیس جمهور پاکستان سردار فاروق احمد خان لغاری و ناراسمهاراو صدراعظم هند در حاشیه اجلاس برای مدت (45) دقیقه روی مسئله کشمیر بحث و گفتگو نمودند و تائید ورزیدند تا مسئله کشمیر از طریق مذاکرات طور صلح آمیز حل و فصل گردد .
فیصله های ذیل در اجلاس کنفرانس تائید و مورد تصویب قرار گرفت :
1. کشور های بزرگ و پیشرفته بالای تجارت آزاد از وضع قیودات صرف نظر نمایند .
2. منع گسترش سلاح اتومی و آزمایشات در این خصوص که در جلسات قبلی کنفرانس های سارک نیز مورد بحث قرار داده شده توجه عمیق معطوف گردیده و طبق تصامیم اتخاذ شده قبلی اجراأت مقتضی بعمل آید.
3. مساعی مشترک در جهت رشد اقتصادی و تجارت آزاد کمافی السابق در بین کشور های عضو رعایت و کار های عملی در زمینه انجام پذیرد .
4. ریشه کن ساختن فقر ، بیکاری و طرق عملی در جهت محو آن جستجو و گام های عملی باید برداشته شود . قاچاق مواد مخدر و اسلحه غیر قانونی نیز مورد بحث و بررسی قرار داداه شد .
نهمین کنفرانس سارک:
نهمین کنفرانس سارک بتاریخ (12) الی (14) ماه می (1997) در مالدیپ گشایش یافت . ریاست کنفرانس مذکور مامون عبدالقیوم رئیس جمهور مالدیو به عهده داشت که نماینده گان کشور های هند ، پاکستان ، بنگله دیش ، سریلانکا و بوتان در آن اشتراک ورزیده بودند .
وزرای خارجه هند و پاکستان پیرامون ایجاد تسهیلات ویزه و رهائی محبوسین به بحث و گفتگو نشستند و فیصله های مبسوطی را در زمینه به تصویب رساندند . در این اجلاس وضع زنان ، نوجوانان و اطفال نیز مورد غور و بررسی قرار گرفت تا شرایط جهت بهبود وضع معیشت و حقوق آنها فراهم گردد .
دهمین کنفرانس سارک:
دهمین کنفرانس سارک بتاریخ (29) الی (31) ماه جولای (1998) در شهر کولمبو مرکز سریلانکا گشایش یافت این کنفرانس با اشتراک سران و نماینده گان کشور های هند ، پاکستان ، بنگله دیش ، نیپال ، بوتان و مالدیو تحت ریاست رئیس جمهور سریلانکا با ایراد بیانیه افتتاحیته آغاز و شرکت کننده گان کنفرانس پیرامون اجندأ کنفرانس مطالب مورد نظر را در چارچوب اهداف کنفرانس ارائه نمود .
صدراعظمان هند و پاکستان روی مسایل ذات البینی و مسئله کشمیر بحث و مذاکره نمودند و نتایج ملاقات های قبلی را در این خصوص مورد بررسی قرار دادند و فیصله نمودند تا مسئله کشمیر را مجدداً مورد بحث و مذاکره قرار دهند .
در کنفرانس انفجارات بمب اتومی که از جانب هند و پاکستان در سال (1998) مؤفقانه انجام یافته بود بحث و مذاکره صورت گرفت . پاکستان یک فورموله سه فقره ئی را به منظور تخمین امنیت از جانب هند را ارائه داشت که طرف قبول و تائید هند قرار نگرفت .
کنفرانس همچنان مسایل اقتصادی و تجارت آزاد را میان کشور های عضو مورد بحث و گفتگو قرار داد .
یازدهمین کنفرانس سارک:
یازدهمین کنفرانس سارک بتاریخ (4) الی (6) ماه جنوری (2002) در شهر کتمندو مرکز نیپال تحت ریاست شیر بهادر دیوبا صدراعظم نیپال انعقاد یافت .
در این کنفرانس جنرال پرویز مشرف رئیس جمهور پاکستان ، اتل بهاری واچپای صدراعظم هند ، خانم چندریکاتونگا صدراعظم سریلانکا ، خانم خالده ضیأ صدراعظم بنگله دیش ، مامون عبدلقیوم رئیس جمهور مالدیو و وانگ چک صدراعظم بوتان اشتراک ورزیده بودند .
یازدهمین کنفرانس سارک طبق پلان مجوزه قبلی قرار بود ، در سال (1999) تدویر یابد ولی به موجب کشیده گی و اختلافات شدید میان هند و پاکستان برای مدت دو سال به تعویق افتاد . از اثر مخالفت های هند و پاکستان فضای اجلاس متشنج گردید و صدراعظم سریلانکا خانم چندریکاتونگا سعی ورزید تا با میان جگری زمینه ملاقات اتل بهاری واچپای و جنرال پرویز مشرف را مساعد نماید . البته این نشست یک نشست غیر رسمی بوده ولی با آنهم در بهبود نسبی روابط رول عمده را بازی نمود .
در اعلامیه مشترک که در پایان اجلاس کنفرانس انتشار یافت با مسایل تجارت آزاد ، رفع فقر و گرسنگی ، مسئله فلسطین ، محو تروریزم و دهشت افگنی ، رعایت همکاری های متقابل و بهبود روابط میان کشور های عضو متمرکز گردیده بود .
دوازدهمین کنفرانس سارک:
دوازدهمین کنفرانس سارک بتاریخ (2) الی (6) ماه جنوری (2004) در اسلام آباد تحت ریاست جنرال پرویز مشرف تدویر یافت .
در کنفرانس مذکور صدراعظمان هند ، بنگله دیش ، سریلانکا ، نیپال ، بوتان و مالدیو شرکت ورزیده بودند .
کنفرانس مذکور طبق اجندأ مجوزه مسایل منطقوی و جهانی را مورد غور و بررسی قرار داده و تصامیم لازمه در جهت تحقق آن اتخاذ گردید.
داکتر من موهن سنگهـ صدراعظم هند و جنرال پرویز مشرف در حاشیه اجلاس ملاقات استثنائی نموده و به منظور بهبود روابط و مسئله کشمیر بحث و گفتگو نمودند و در این ملاقات استثنائی فیصله بعمل آمد تا سکرتر های وزارت های امور خارجه در اسلام آباد و دهلی جدید مذاکرات را انجام داده و در جهت بهبود روابط گام های مؤثر و عملی را باید بردارند .
در کنفرانس مسایل تجارت آزاد ، سرمایه گذاری ها و جنگ با تروریزم و دهشت افگنی نیز به بحث وسیع و گسترده قرار داده شد . فضای این کنفرانس از حالت خوب برخوردار بوده و همه قضایا با روحیه انعطاف و حوصله مندی وافر به بحث و بررسی گرفته شد .
سیزده همین کنفرانس سارک:
سیزده همین کنفرانس سارک که بتاریخ (12) الی (13) ماه نوامبر (2005) در شهر داکا مرکز بنگله دیش تحت ریاست خانم خالده ضیأ صدراعظم بنگله دیش برگزار گردید ، صدراعظمان پاکستان ، سریلانکا ، هند ، نیپال ، بوتان و مالدیو در آن شرکت ورزیده بودند . سیزدهمین کنفرانس سارک نسبت به کنفرانس های گذشته از ویژه گی خاص برخوردار بود و آن به موجب اینکه بنابر پیشنهاد من موهن سنگهـ صدراعظم هند عضویت نماینده گی جمهوری اسلامی افغانستان به مثابه عضو رسمی و مساوی الحقوق به اتفاق ارأ مورد تائید و تصویب قرار گرفت و جمهوری اسلامی افغانستان به حیث هشتمین عضو سازمان همکاری منطقوی جنوب شرق آسیا پذیرفته شد که این خود الگوی رشد و ارتقای نقش و اتوریته جمهوری اسلامی افغانستان در ردیف ملل منطقه و جهان محسوب می گردد که التبه این رویداد مثبت به اهمیت سازمان سارک بیش از پیش افزود که به یقین کامل می توان گفت که جمهوری اسلامی افغانستان در آن نقش حساس و قابل ملاحظه را ایفا خواهند نمود .
اهمیت سیزدهمین کنفرانس سارک با حضور نماینده گان کشور های چین ، جاپان و سازمان ملل متحد به حیث ناظرین کنفرانس نیز نهفته بود که اعتبار و نفوذ این کنفرانس را رونق بیشتر داده و به ویژه گی آن افزوده است قرار است کنفرانس بعدی سارک در سال 2007 در دهلی جدید برگزار گردد .
از اینکه سازمان سارک با اساسات و اهداف اقتصادی ایجاد گردیده است بناءً توقوع برده می شود تا کشور های عضو آن طبق اهداف مطروحه همه فعالیت های خویش را به آن متمرکز ساخته و در جهت رفع پرابلم های اقتصادی تدابیر عملی و فراگیر را اتخاذ و در منصه تطبیق و اجرأ قرار دهند لازم و ضروریست تا مسایل تجارت آزاد ، تسهیلات گمرکی ، ترانزیت زمینی ، رفع نیازمندی های اقتصادی با نظر داشت اصل همکاری های متقابل ، اعطای مساعدت های مالی و ایفا نمودن نقش کشور های عضو در جهت عرضه خدمات صحی و بهداشت ، معارف ، کاریابی ، ایجاد تسهیلات در عرصه سفر ها و اعطای ویزه برای شهروندان کشور های عضو از جمله مسائلی اند که باید با تفاهم و مساعی مشترک حل و فصل گردد .
یک موضوع مبرم و ضروری که کشور های سارک و حتی جامعه جهانی با آن مواجه اند اتخاذ تدابیر هم آهنگ کننده در جهت محو کامل تروریزم و دهشت افگنی است که باید مشترکاً در جهت نابودی آن گام های سریع و تأخیر ناپذیر از سوی کشور های عضو برداشته شود سازمان سارک به مثابه زمینه ساز خوب در جهت حل و فصل تشنجات و منازعات ذات البینی تلقی می گردد که باید کشور های عضو همه مشکلات و پرابلم ها را از روی دیالوگ و مذاکرات و تماس های مستمر و دوامدار بانظر داشت حسن تفاهم و اساسات حقوقی حل و فصل و در راه تشنج زدائی نقش عملی خویش را ایفا نماید .
اینکه جمهوری اسلامی افغانستان مسیر بازسازی و عمران مجدد را با امید فردای تابناک و رفاه همگانی آغاز و تعقیب می نماید توقوع برده می شود تا با کسب عضویت سازمان همکاری منطقوی جنوب شرق آسیا از همکاری های کشور های عضو مستفید گردد که تحقق همچو اهداف مستلزم تلاش های پیگیر مراجع ذیربط جمهوری اسلامی افغانستان می باشد که از فرصت های بدست آمده باید استفاده اعظمی و گسترده بعمل آید .
بعد از اجلاس سران سارک که بتاریخ 12 ماه نوامبر 2005 در داکا گشایش یافت جمهوری اسلامی افغانستان به حیث هشتمین عضو آن سازمان پذیرفته شد که به وضوح کامل باید گفت که جمهوری اسلامی افغانستان از نقش و اعتبار قابل ملاحظه در سطح جهانی برخوردار بوده که با گذشت زمان با نقش آن دیگر نیز افزوده خواهند شد ولی تلویحاً خاطر نشان باید نمود که بمنظور تسریع پروسه بازسازی و عمران مجدد از مساعدت های فنی و تخنیکی کشور های جهان باید استفاده نمود و کشور عزیز خویش را در سمت پیشرفت و ترقی با جهان معاصر همگام نمود .
اجلاسیکه اخیراً بتاریخ اول ماه اگست سال (2006) در شهر داکا مرکز بنگله دیش با بیانیۀ افتتاحیۀ خالده ضیأ صدراعظم بنگله دیش گشـایش یافت ، از اهمیت خاص سیاسی و اقتصادی برخوردار می باشد .
چون کنفرانس متذکره که به سطح وزرای خارجه کشور های عضو تدویر یافته بود و جناب داکتر رنگین دادفر سپنتا ، که در رأس هیأت افغانی در آن اشتراک فعال ورزیده بود ، می تواند پیامد های درخور اهمیت و امید بخش را به جمهوری اسلامی افغانستـــان و مردم به ارمغان آورد.
بالا
بازگشت