خواهر از خانه مبرا
بیرون د ر نو روز !
خواهر ،
سال نو تو ،
و روز نو تو ،
و باستانی نوروز تو
شايسته است ،
و متبرک باد با درود و ثنا ئی ...
اما ،
ميدانم
که د يرگاهيست
د ر سرزمين پا ک پد ری ،
و خا نه ای مقد س مادری
من و تو
ا ز جشن نوروزی ،
و از شا دی ا ينروز
خبری نيست
و لب ها هم ا ز بيچارگی
و ا عتراض بسته ا ست
به زنجير متعصبان روشنائی ...
و تاريک دلان
درين فصل بهارا ن ،
درين روز های عاشقی ،
زمين با با را ن ،
و درين ا يا م گل و جشن و ا رغوا ن
در پی پر پر د خترکا ن با کره ای باغبا ن
شده ا ست
ا ز سربی حيا ئی ...
و نيلوفر را
با سا قة « تر د ش »
از کمر شده شکسته ا ست
بجر م ر عنا ئی ...
« و با غبا ن پير رنجور را »
هشتاد د ره شرعی زد ه ست
به ا ين تقصير
که چرا کاريده ا ست
تخم زيبا ئی ...
و در باغ « ش» را
و را ه راغ « ش » را
بشاخ قلبه گاوان قرون وسطائی
ويران کرده ا ست
تا ا ز گل هم عطری نبا شد
درين باغ و چمنزاران کشور آريا ئی ....
و گلوی پرستوهای قشنگ را
و هم گردن بلبلان خوشرنگ را
به خنجر بدبينی زده ا ست
تا از پرند ه هم آوازی نبا شد
و شور و شر و نغمه سرا ئی ...
و پر پر گل چه ،
و کشتن پرستو و بلبل چه ،
و هشتاد د ره بر پشت باغبا ن رنجور چه
که تازه درین شبهای نوروز
فتوائی صادر شده ا ست
نه اسلامی ، نه ترسائی ...
که يکسره حرام ا ست هنر زيبا ئی ...
ا گر هيکل نيمه تراشيدة کلوپا تر ا ا ست
يا مجسمة قدرا ست بود ا ئی ...
ا گر نشانش پيش ا ز اسلام ا ست
يا ا بتدای قرن عيسا ئی ...
همه بايد محو شوند
تا در کشور باستانی
نباشد نشا نی
ا ز تا ريخ کهن و هنر زيبائی ...
و در فرمان چنين پيش بينی شده ا ست
بعد از ويرانی بودا ها
و ناکامی وجدا نها
همه مردم روشنفکر دنيا ،
و جهان بشريت ،
جمع فرهنگيا ن افغانستا ن
ازغم و اند وه
زهر هلاهل بنوشند
در سانگين طلائی
در سوگ اين خدايا ن کذائی ...
و درين روزهای اندوه ـ مرگ بودای بی آزار(1) ، عاشق زندگی ، روشنی و پاکی.
و ما تم زيبائی
جارچی در ملای عا م جار زده است
که هر که درين نوروز
پا از خا نه بیرون کشد
و به تما شا ی طبیعت برود
و شقا یق صحرا ئی ...
ويا شنيدن نی چوپان بچگان شيدايی...
هر که با شد ،
و از هر قبيله ای با شد ،
ده پا یا نی ، یا ده با لا ئی ،
خواه د ختر کا ن پا کيزة شهری باشد
بر خورد ش
با دره و مرد شمشیر
بکمر بسته ست
و عا لم رسو ا ئی ...
و با ری،
ای خواهر، ای که د ا منت هست
پاکيزه تر ا ز گوهر
ا ز خا نه مبر ا بيرون در نو روز
که محتسب در کمين نشسته ا ست
از پگاه و صبح گاهی ...
از ا مام عبا دی
بالا
بازگشت