خوشه چين
مورچه خورک
مو ر چه خو رک یک نو ع پرنده ا ست، همر نگ زمین ا ست ، معمولآ د را وا خرماه ثور و ا وا یل ماه جو زا ا ز منا طق گر مسیر، به منا طق معتد ل می آ یند، تا نسل گیری نما یند، مو رچه خو رک به ا ین ( مثل) پی بر ده ا ست که بگو ید، ا گر شتر می خری با ید که او ل شتر خا نه را آ با د نما یی. برا ی خود ا ز خس وبا خل چوبک ها ی خورد وریز، گل رس لا نه آ با د مینما ید، تا ازا ن برای ا سترا حت شبا نه وتخم گذا ری ا ستفا ده شود، که بعد آ چو چه بیا ورد وا ز چوچه ها ی خو د حرا ست نما ید وپرورش د هد.
مورچه خورک ا ز جمله پرنده ها ی ا ست که خیلی زرنگ وهو شیا ر میبا شد، پرنده ها ی شکا ری و گو شت خوا ر، نمیتو ا نند آ نها را به زودی به دا م خو د با ندا زند ، ا ما خبر ندا شت که گه گا هی ، د ردا م شکا رچیا ن، کا پیسا یی ها و کو هدا منی ها و پرو ا نیها، هرا تی ها ، قندها ری ها و منا طق دیگرا ز کشورمی ا فتند،ا زبسکه خود را هوشیا رو ز یر ک میگیرند با لا خره د ر دو حلقه بند می آ یند( مرغ زیرک د ردو حلقه بند می ا فتد).
به ما نند د یگر پرند گا ن ا زاین شا خ به آ ن شا خ ، خیزک وجستک نمی زنندهمیشه آ را م د رپنا ه ، شا خ بته گک ها ، د رکمین میبا شند تا شکا رخو د را د ریا فت کنند.
مورچه خو رک ز ما نیکه ا حسا س گر سنگی مینما ید و یا میخوا هد که برا ی چو چه ها ی خو د غذا برسا ند، ا زلا نه خود بیرو ن آ مده ، به روی زمین میخوا بد، ز بان خو د را بیرو ن میکشد، مو ر چه گک ها ی چها ر ا طرا ف خو شحا لی کنا ن مید و ند، گو یا بهتر ین غذا برا ی شا ن آ ما د ه گر د یده ا ست ، با یک ا شتها ی تما م ، رو ی زبا ن مو ر چه خو ر ک به د ندا ن زد ن و جو ید ن آ غا ز مینما یند و ا ز ینکه زبا ن مو ر چه خو ر ک حا لت ا لا ستیکی دا رد مو ر چه نمتوا ند ا زا ن گو شتی را ببلعد، مورچه خورک ا ز گو شه چشم ، صحنه را مد نظر میگیرد ز ما نیکه دا نست تعدا د مو ر چه ها به حد لازم ر سیده ا ست . یک مرا تبه زبا ن خو د را به سو ی حلقوم خو د و ا پس کش مینما ید، تما م مو ر چه ها ر ا می بلعد.
د رآ وا ن طفو لیت ، به غو لک علا قه مند بو د م ، همیشه غولکم برگرد نم آ ویزا ن میبود، تصا د فآ مو ر چه خو ر ک را به شا خه د رخت ا ز فا صله د ر حدو د بیست متری د ید م ، با غو لک به طر ف ، مو ر چه خو ر ک نشا نه گر فتم ، ر یکته( ریگ) غو لک ، د ر نو ک با ل مو ر چه خو ر ک ، خو رد ، مو رچه خو رک، به ز مین ا فتا د ، مو ر چه خو ر ک ز ند ه ما ند، من مورچه خورک را نزد خود ز ند ه نگه کرد م، به گر د نش تنا ب( جغول) ا ندا ختم تا به حیث با شه گک به همرا یش با ز ی نما یم، مو ر چه خو رک عا د ت دار د ، ز ما نیکه د ر چنگ آ مد ، به هنرنما یی ها شروع مینما ید تا ا گر بتوا ند را ه فرا ر را برا ی خو د پیدا نما ید.
زما نیکه بر ا یش تر ا نه میخوا ند یم به ا ین طو ر.
مو رچه خو رک نا ز کو
به تو پیسه میتم سا ز کو
آ نطرف رفیق من ا ست
گرد نته کمکی د را ز کو
به خوا ند ن ا ین ترا نه عکس ا لعمل نشا ن میدا د گر د نک خو درا تو و پیچ میدا د.
به همرا ی من عا د گرفته بود، د ست پرورده من شده بود، به پروا زمی آ مد ، به شا خه در خت پروا ز میکرد و به ز مین پا ئین می آ مد و بعد بر شا نه ا م می نشست ، سخنا ن را با آ وا ز مخصو ص خو د ش به گو شم د ر میا ن میگذا شت، ما با هم ر فیق شده بو د یم ، زبا ن گنگ را گنگ مید ا نست هر ا شا ره که ا و برا یم مینمو د،به ا شا ره ا و پی میبر د م.
با مو ر چه خو رک ا ر تبا تا ت د وا م د اردا شتم، یکی ا زروزها ، ا ز زبا ن مورچه خورک در یکی ا ز محا فل مثا ل آ و رده بود م، ا ین مثا ل به بالا ا نتقا ل یا فته بود ا ین ا ر تبا تا تم با مورچه خورک، قریب بود که یک زما نی به حیا تم با زی شود، خو ب شد که آ ن ز ما ن به خیر تیرشد. بلا بود وبرکتش نه.
مید ا نید که چرا ؟ مو رچه خو رک د رین یکی د ود هه بر سر زبا ن ها ا فتیده ا ست. هر زما نیکه د ر ا فغا نستا ن ، شعا ر صلح پا ی خو د را د ر میا ن میکشد، مو رچه خو ر ک ا ز پنا ی بر گ ها ی د ر ختا ن سر خو د را بیرو ن میکشد و میگوید که منم تحلیل گرپشت پرده ها و عوا قب بعد ی ا ین سیا ست ها. و میگو یدا گرقضا و ت جنگ ها را بعد ا ز پا یا نی آ ن نتیجه میگیریم ، با ید که مشتک ترا زو را بد ست تا ریخ بگذا ریم تا که تا ریخ قضا و ت نما ید.تا ریخ خوا هد گفت که نه آ نطو ریکه شما فکر می کنید. آ ن طورنیست که د شمنا ن هتلر قضا وت میکنند، و لی به آ نطرف فا جعه توجه نمی کنند که بم ا تو م ا مریکا یی برسربا شند گا ن، خلق ها ی نگا سا کی وهیرو شیما چه روزی را آ ورد. و جا ی د یگر مو ر چه خو رک بیا ن میدا رد. ا گر نو کری ا ز فر ما ن با دار سر پیچی مینما ید آ یا ا ر زش آ نرا دا رد که بخا طر( یک کیک جعفری را د ربد هیم؟) بخا طر نا فر ما نی ( صدا م) نبا ید که هست و بود عرا ق به خا ک یک سا ن میگرد ید. وبا ز مورچه خورک بیا ن میدا رد که رفقا ی د یروزی، روها ی یکد یگر را می بو سید ند و د ر ذهن و د ما غشا ن تنا ب دا ر را برا ی یکد یگر می با فتند ا ین ها مرتد شده گا ن را ه ا ند یشه ها ی وا لا ی ا نسا نی ا ند.
برا د را ن د یرو زی و ا مرو زی ما، کتا ب آ سما نی ( قرآ ن کریم د ر ا ختیا ر دا شتند وآ نها به حیث عا لم د ین مکلف بو د ند ، حق را بر با طل تبلیغ نما یند و ا مر خدا را به جا بیا ورند، تا د رآ خر ت سزا وا را عما ل صا لحه خود گرد ند، ا ما بر خلا ف ا ز کفا ر ا سلحه بد ست آ و رد ند رو ی تقسیم نعما ت ، چنا نچه شهکا ری ها ی ا نجا م د ا د ند که صفحه تا ریخ به ر نگ آ میزی جد ید نیا زی ند ا رد، شهر زیبا ی کا بل را به خا ک یک سا ن کرد ند.
به یک طرف شهر، قصر ها ی ویرا نه سا ختند
به طرف د یگرشهر، قصر ها ی شا ها نه سا ختند
و ملت بدا ند که ا ین همه قصر ها خو ن بها ی ملت ا ند و هر یک ا زین جنگ آ ورا ن بدا نند که مقا دیر پول ا زز مین شخصی و ملکیت ها ی آ با یی و باغهای پد ری بد ست نیا مده ا ست، فقط و فقط ا ین همه پو ل د ربد ل تطبیق فر هنگ سوزی ، کتاب سو زی ومکتب سو زی، کشتن هزا را ن معلم و ا ستا ذ ومتخصص، تخریب پل و پلچک، ویرا نی تأ سیسا ت زیر بنا یی و غیره بد ست آ مده ا ست و ا ین ها همه خون بهای ملت ا ند و با ید که د روقت وزما نش به د ولت تعلق بگیرند( ا موا ل منقول آ ن به حسا ب جاری و ا مو ا ل غیر منقول جزء ملکیتها ی موئسسا ت تعلیمی وتربیتی گرد ند) ا ین خوا ست به حیث ا هدا ف غا یی و طن پر ستا ن قرا ر میگیر د .ا صطلا ح ( پریستر ویکه) کله سو سیا لیزم را د ر سطح بین ا لمللی خو رد و گربا چف و یلسن را به حیث شخصیت ها ی مسخره د ر تا ریخ ثبت نمود.به حر یف بی ر حم جها ن خوا رنقش محو ری داد تا که د رسطح هتلر سقوط نما ید د رتبا هی و ویرا نی، کب قهر ما نی،روشهای ظا لما نه را ا زا ن خو د نما ید وزمینه سا زآ ن شود که پد ید ه ا سلا م سیا سی د ر سطح جها ن به حیث نیرو ی با لفعل و با لقوه ا علا ن مو جو د یت نما ید.د رسطح کشور، مصا لحه ملی ا علا ن گر دید.
ا علا ن مشی مصا لحه ملی ا ز جا نب د و لت و قت به جا نب مقا بل پیا م داد که حریف د رمیدا ن شکست خورد و با ید که صحنه را ا زحریف با زور تصا حب شد و به حا میا ن و طر فدا را ن د و لت شک و ترد ید ا یجا د شد، درین شک و تر د ید ها ، تصا د ما ت نظا می و سیا سی ، فرقه ئی مذهبی ، سمتی قو می شکل گر فت بسیا ری ها، را هی ز ندا ن شد ند، سرا نجا م کا رمصا لحه به معا مله کشید. مرغ زیرک د رد وحلقه گیرآ مد مصا لحه ملی سر صا حب خو د را خو رد.جا معه جها نی با ید که ا نگشت ندا مت بگزد و د رین مو رد بگو یند که با زهم همان کفن کش قد یم.
وا مروزبا زهم مصا لحه ملی! د رین گیرو دارسیا سی، مصا لحه ملی صحنه را به طرف مید ا ن تخم جنگی کشا نیده ا ست، متوجه با شید که بعضی ا زین تخمها با د قا ق ا ند، بعضی ا زین تخم ها لا کی ا ند، بعضآ ا زین تخم ها ا زنوع مرغها ی تیگری میبا شند. معمو لآ مرغها ی تیگری، د رآ نطرف خط ها ی تحمیلی وا ین طرف خط ها ی تحمیلی و جو د دارد، هر کسی که ا ین تخم ها را د را ختیا ر دا شته با شد ، مید ا ن تخم جنگی به نفع ا و تغیر مینما ید و مصا لحه سرصا حب خو د را میخورد. پیش رو ا ن سیا سی قبلآ پیشبینی کرده بود ند که ا مپر یا لیزم طفل گورکن خودرا د ر بطن خود پرورش مید هد، و لی ا ز وسیله گورکنی، چیزی به ز با ن نیا و رده بو د ند.تحلیل وبررسی آ نها صرف ا ز د ید طبقا تی بوده ا ست( مبا رزه طبقا تی به حیث محورتغیروتحول وا نکشافا ت علوم) همیشه جا یگاه خویش را حفظ کرده ومیکند. ا ما ا زد یوا نگی و بیرا هه گی نظا م سرما یه د ا ری که به حیث نظا م ویرا نگر وتخریب گر، جوا مع بشری، نظا م طبعیت و فضا ی ا تو مو سفیر، که هست وبود، طبعیت ز ند ه را زیر سو ا ل قرا ر مید هد، پیش بینی نکرده بو د ند.
فشا رها ومقا ومت ها،د رد و ره ها ی مختلف به ا شکا ل مختلف شکل خود را ظا هر سا خته ا ند، د ر هر دو ره د ر مکا ن مختلف ، بخا طر زند ه نگه دا شتن مبا رزه و رفتن به سو ی ا هدا ف ا سترا تیژیکی خو د ش، شعا رها ی را زند ه میسا ز ند که بر مبنا ی آ ن تو ده ها را به پشت سر خو د بکشا نند، و ا ین شعا ر ها عمو مآ صدا ی مظلو ما ن میبا شد و تحقیر شده ها ا ست ببینیم ا مروزه روز شعا ر درا مریکا ی لا تین بر ضد سر ما یه دا ری، به گو نه شکل گر فته ا ست که شیگو ا ر ست ها خوا ها ن آ ن بو د ند و یا علا قه مند ا ن ما و ست به گو نه تا ک تیک ها ی ما و ستی به مبا رزه خو یش ا دا مه مید هند، بلا شک که د یر یا زود مقا و ت ها ی ضد صیهو نستی د رشرق دوروشرق میا نه، آ سیای کبیروآ سیا ی صغیر،شکل میگیر ند وبه ما نند کبل زیرکا نکریت قو ام میگیرند
همه ا ین مقا و مت ها تحت فو ر مو ل ( د شمن د شمن مسا و ی میشو د به د و ست) جبه جها نی ضد ملیتا ر یزم را به و جو د خوا هند آ وردو این رویا رو یی ا نگشت د یو ا نه سا لا ر جها نی را، د عو ت به فشا رد کمه ا تو می خوا هد نمود.
علا مه فشا را نگشت به د کمه ا تو می، به علو یت ها ا شا ره مید هد.
1- آ یا آ زا دی بشر یت جا معه جها نی ا ز قید ا ستبدا د؟
2- ا دا مه ا ستبد ا د نظا م ها ی ملیتا ر ستی به کره ز مین تا به محوکا مل کره ز مین؟
ما میتو ا نیم آ زا دی بشریت ا ین کره خا کی را ، ا ز خطو ط آ یند ه که ا ز ذهن خرد مندا ن و د گر ا ند یشا ن ، ا نسا ن دو ستا ن ، جا معه شنا سا ن ملی و بین ا لمللی، نقطه گذا ری میشو د و جا ده را، ا زرا ه حا د ثا ت سو زا ن، به سو ی ا نقلا با ت آ را م و بی صدا رهنما یی منما یند، بد ست آ ورد.
من و مورچه خورک،ر فقا ی جا نا جا نی شد ه بو د یم، د ر سفر و د رحضر همیش با هم میبو د یم، او به مشو ره ها ی من گو ش مید ا د و من به مشو ره ها ی ا و گو ش مید ا د م.
یکی ا ز رو زها ، ا و را به با د ا نتقا د گر فتم و گفتم که تو چرا؟ یگا ن یگا ن و قت خو د را به ز مین میخوا با ند ی، ز با ن خو د را ا ز حلقو م بیرون میکشید ی مو ر چه گک ها را فر یب مید ا د ی ، گو یا که برا ی مو ر چه گکها ، گو شت تهیه کرده با شی ، آ نا ن را به د ا م می ا ند ا ختی یک د م می بلعید ی.
طرفم د ید و خند ید و گفت که ( مو ش کر کر نه، سنا چ کر کر) تو یک آ د م د ها تی ا ستی ، صا د ق و را ست گو هستی د روغ گفتن د ر سر شت تووجو د ندا رد، ا زین خا طر ا ست که به همرا ی تو پیما ن ر فا قت بستم، ا گر بچه ملک میبود ی، با تو رفیق نمیشد م زیرا که بعضی ا زبچه ها ی ملکا ن، شیطنت وحیله گری را ا زهما ن آ غا ز طفو لیت ا ز پدرا ن خو د می آ مو ختند، ز یرا که د رگذشته ها ی دورملک ها آ د م های سا ده نبود ند همه ا داره کشور، تو سط، ضبط ا حوا لا ت آ ن و قت ا داره میگرد ید، ملک ها عضویت ضبط ا حوا لا ت را درا میبود ند، بعضی ا ز قما ر با زا ن مفت برکه ا ز خو د پر خا نه میدا شتند بخا طریکه ملک زا ده ها همیش فر ز ند ا ن نا ز دا نه محل میبود ند، برا ی ا زیت وآ زا ر، ا طفا ل دها قین د ست د را ز دا شند. ا گر بچه مرزا ، و لسوا ل، قا ضی، سر ما مو ر می بو د ی ، قطعآ به همرا ی تورفا قت نمیکرد م،« همه نه» یگا ن یگا ن ا ز ین بچه ها ، د رجا ن زد ن ، فریب دادن ویا به دا م ا ندا ختن ا ولا د غریب را ا ز پدرا ن خود آ موخته بود ند.
ازینکه تو رفیق من ا ستی، من دا نستم که توهمرا ه من مهر می و رزی، برا یم غذا تیا ر مینما یی ، همین ا کنو ن با ل ها یم آ زا دا ست، به آ سما ن ها پرو ا زکرده میتوا نم تو د رد لم تخم محبت کشت کرده ا ی، محبت تو همه رو زه د ر دلم ر شد و نمو مینما ید، نمیتو ا نم ا ز تو جدا یی ا ختیا رکنم.
همه مو جو دا ت رو ی زمین را خدا خلق نمو ده ا ست، که طبعیت زند ه را بسا زند، یکی مکمل د یگرشوند، بخا طر زند ه ما ند ن ( تنا زع لبقا ) ما پرنده ها ی مها جروو کو چی ، نه ا ینکه پرنده ها مها جر ا ند ، بلکه ا نسا ن ها عمد تآ یک قسمت ا ز ا فغا نها د ر طو ل تا ریخ با دیه نشین و مها جر و کو چی بود ند ، ما و آ نها یکد یگرخو د را میشنا سیم ، آ نها ا ز شنید ن آ وا ز ما لذ ت می بر ند زما نی بر شا خ د رخت مینشینیم ترا نه ها ی عا شقا نه میخو ا نیم آ نها ا ز شنید ن آ وا ز ما لذ ت میبرند و ما ا زشنید ن آ وا ز چو چه بره گک ها ی آ نها و خو ا ند ن ها ی د و گا نه آ نها حین سفر ا ز یک محل به محل د یگر لذت میبریم، د رد شت ها و دا منه ها خیمه و خر گا ه میز نند، شبا نگا ها ن سگها ی شا ن ، عف عف و جف جف میکنند، صبگا ها ن، ما دربالا ی شا خه د ر ختا ن به خوا ند ن می آ ییم ، خرو س ها ی آ نها به قو غوغو می آ یند و بر ه گک ها و میش ها به بع بع وههههههه می آ یند، همینطور همیش د ر رفت و برگشت میبا شیم، بهاروتا بستا ن به سمت شما ل و خزا ن و ز مستا ن به سمت جنو ب.
ا گر ما ا زمورچه ها ا ستفا ده نکنیم می میریم ، پس مو ر چه ها هستند که ما به حیات خود ا دا مه میدهیم، ا گرکله خورک و با شه ا زما ا ستفا ده نکنند ، آ نها هم به زند گی ا دا مه د اده نمیتوا نند، گا و برا ی ا ستفا ده شیر خلق گر دیده ا ست و خر و قا طر برا ی خو رد ن گرگ و پلنگ و سا یرمرغا ن برا ی خو رد ن پر ند ه ها ی چنگا ل دا ر و نو ل چنگ. میو ه ها ی سر د ر ختی و علو فه با ب برا ی معده گا و گو سفند و بزو شا دی و بنی آ د م.
ولی ا ین بنی آ د م را که میبینی ، برا ی شکا ر پرند ه ها هزا ر یک نوع ، تخنیک و فریب را به کا ر میگیرند، به کسی تلک مینشا نند ، عده ا ی را به تفنگ شکا ر مینما یند، برا ی سا ئرین ، ا ز یا ل ا سپ حلقه تیا ر میکنند، برا ی قره قشا ن ا ز مو ی سر( ملی گک ) یا نمو نه تیا ر میکنند ا زین مثا ل ها فرا و ا ن.
شما بنی آ د م ا ز حق خو د آ نچه که خدا و ند متعا ل برا ی تا ن داده ا ست تجا و ز مینما یید ، حیا ت زند ه جا نا ن را قبل ا ز و قت میگیر ید د ر خوردنی ها و نو شید نی ا فرا ط مینما یید ، د شمنی را بین خو د تا ن ، بو جو د می آ و رید، هیچ ز ند جا نی را ندیده با شید که همنوع با همنوع خو د د شمنی نما ید، ا ین کا ر را همه ا نسا نها نمی نما یند بلکه ا نسا ن ها ی مینما یند که د ردا ما ن فریب کا را ن و د غل با زا ن بزرگ شد ه ا ند ، د ر دا ما ن شیا طین بزر گ شده ا ند و ا ختلا فا ت را تا به ا ستخوا ن خلق ها فرو میبرند، تا ا زین ا ختلا فا ت برا ی بهره کشی ا نسا ن ا ز ا نسان به نفع خود کار بگیرند ، نه ا ینکه ا ین قما ش مرد م د شمن ا نسا ن ها ا ند بلکه د شمن طبعیت ا ند ، همین ا کنو ن ، طبعیت زند ه را به ویرا نی کشا نده ا ند نه ا ینکه آ نها د شمنی را بین ا نسا ن ها پیشه کرده ا ند زند گی و هست وبود، نظا م شمس را زیرسوا ل قرا ر داده ا ند، همه ا ین بلا ها ا ز زیر پا ی سر ما یه دا را ن سر با لا مینما ید، رفع ا ین مشکل. با زهم مو رچه خو ر ک به خو شه چین مشوره دو ستا نه مید هد، که ا و به د و ستا ن و آ شنا یا نش بفهما ند که حر کت ز ما ن به ا نسا نها ی مبا رزو متحرک و ظیفه مید هد که د رشنا خت، ا فرا د، ا حزا ب، گروه ها وسا ز ما ن ها ی مر بوط به نظا مهای ظا لم هرقدرد قت شود بهترخوا هد بود، بخا طریکه د شمنا ن با چهره معصوما نه د لسوزا نه د و ستا نه و ر فیقا نه و برا درا نه د ر تما م شئو ن زند گی خلقها وتو ده ها د ا خل میشو ندو بعد با چهره ظا لما نه و وحشییا نه ا ز عقب جبهه برا ی سر کو ب ملتها وا رد صحنه میگر د ند.
بالا
بازگشت