بـهـــــــا رخوش

محــمد اصـغـر(عـبا د ی)

ما رچ 2006 - کـا نا دا

هــزا ران شکـربها رآمـد ، بهـا رخوش عـزيـزا نــم

بگـويــم فــرد فـرد تــا ن ، مـبا رک از د ل وجا نــم

بهــا رد ارد پــيا مي کـه : د گـرسـا زم جـهــا نی را

د گـرسا زی بـوَ د کا رم ، هميش همکا رانســـا نــم

بـرايش می کنم خا ک را ، بسی پربا روحا صل خيز

که گـريکـدانه ا فشا ند ،منش صـد د ا نه ا فشـا نــم

نـوازش است کا رمـن ، هميشه لـطف وهـــم نـرمی

ازآ ن يا بی خوا ص وعا م، هميشه بـرسـرخـوا نــم

زخُـلق خوش لـب خند ا ن، چنا ن اثـرکـنـم د رسنگ

کـه د ا رد سبزه وگـل را ،بـه خند ه خند ه ا رزا نــم

به د وستی ومحبت جا توا ن کـرد، د رد ل مخلـوق

نبا شد پول وزورد رکار،بدان ا ين نکته ا ي جا نــم

نــدا رم د شـمنی بـا کـس، بـبــا رم بـرگـل وبـرخـس

شما ل و شرق،جنوب وغـرب برند بهره زبـا را نــم

بـوَد دو ستی پيا م من ، مي ی د وستی به جا م من زد وستی من شوم قربا ن ومـرد م هــم به قـربا نــم

کـنــم کوشش بسا زم شـا د ، د لـها یي که غم د ارد

چـه خوشبختی ازين بـا لا ، کـه گـريا نی بخنـد ا نــم

چـه بخـت خوش زمين گيری کشـم بـا لا ويـا گا هي

د هـــم يک لـقمه ی نا نی بـرا ي گََُشـنه، ا ز نـا نــم

پــيا م را چونکه بشنيد م ، سرا سراشک گـرد يـد م

که هــم دهـقا ن اين دشتــم وآ خرهــم کـه ا نسا نــم

خـد ا را خوش هـمی آ يد، (عـبا د ي) را همی شا يد

چـوعـمرا زپس نـمی آ يد، د رخـت د وستی شـا نــم

**************

نــعـــت بمنا سبت مولود مبارک سرورکا ينا ت

محـمد ا صـغـر(عـبا د ی)

ما رچ2006- کا نا دا

عـمـری به د ل، ذ وق نگــا ری نهــفــته است

کـزشوق ا و،د وچشـــم به شبها نه خفته است

د رسـرهـوا ي سيِری گُلستـــــا ن ذ ا تـي کـــه

ا يـن گلــشن جهــا ن زرويـش، شگـفـته است

ا زفـيـض ذ ا ت ا و جهــا ن گـشت، پُرزفـيـض

زا نـروجهـــا ن، طُـفيـل مـيلا د ش بگفته است

هــرروزوشـب ،خــيا ل بکـشد رســــم تا زه ی

زان د لبـریکه،حـرفی به ا وهـــم نه گفته است

سرتــا سـرِِِی وجــود، هــمـــه مـــــيل ا وکـــنـد

بـهـــــــا رخوش

محــمد اصـغـر(عـبا د ی)

ما رچ 2006 - کـا نا دا

هــزا ران شکـربها رآمـد ، بهـا رخوش عـزيـزا نــم

بگـويــم فــرد فـرد تــا ن ، مـبا رک از د ل وجا نــم

بهــا رد ارد پــيا مي کـه : د گـرسـا زم جـهــا نی را

د گـرسا زی بـوَ د کا رم ، هميش همکا رانســـا نــم

بـرايش می کنم خا ک را ، بسی پربا روحا صل خيز

که گـريکـدانه ا فشا ند ،منش صـد د ا نه ا فشـا نــم

نـوازش است کا رمـن ، هميشه لـطف وهـــم نـرمی

ازآ ن يا بی خوا ص وعا م، هميشه بـرسـرخـوا نــم

زخُـلق خوش لـب خند ا ن، چنا ن اثـرکـنـم د رسنگ

کـه د ا رد سبزه وگـل را ،بـه خند ه خند ه ا رزا نــم

به د وستی ومحبت جا توا ن کـرد، د رد ل مخلـوق

نبا شد پول وزورد رکار،بدان ا ين نکته ا ي جا نــم

نــدا رم د شـمنی بـا کـس، بـبــا رم بـرگـل وبـرخـس

شما ل و شرق،جنوب وغـرب برند بهره زبـا را نــم

بـوَد دو ستی پيا م من ، مي ی د وستی به جا م من زد وستی من شوم قربا ن ومـرد م هــم به قـربا نــم

کـنــم کوشش بسا زم شـا د ، د لـها یي که غم د ارد

چـه خوشبختی ازين بـا لا ، کـه گـريا نی بخنـد ا نــم

چـه بخـت خوش زمين گيری کشـم بـا لا ويـا گا هي

د هـــم يک لـقمه ی نا نی بـرا ي گََُشـنه، ا ز نـا نــم

پــيا م را چونکه بشنيد م ، سرا سراشک گـرد يـد م

که هــم دهـقا ن اين دشتــم وآ خرهــم کـه ا نسا نــم

خـد ا را خوش هـمی آ يد، (عـبا د ي) را همی شا يد

چـوعـمرا زپس نـمی آ يد، د رخـت د وستی شـا نــم

نــعـــت بمنا سبت مولود مبارک سرورکا ينا ت

محـمد ا صـغـر(عـبا د ی)

ما رچ2006- کا نا دا

عـمـری به د ل، ذ وق نگــا ری نهــفــته است

کـزشوق ا و،د وچشـــم به شبها نه خفته است

د رسـرهـوا ي سيِری گُلستـــــا ن ذ ا تـي کـــه

ا يـن گلــشن جهــا ن زرويـش، شگـفـته است

ا زفـيـض ذ ا ت ا و جهــا ن گـشت، پُرزفـيـض

زا نـروجهـــا ن، طُـفيـل مـيلا د ش بگفته است

هــرروزوشـب ،خــيا ل بکـشد رســــم تا زه ی

زان د لبـریکه،حـرفی به ا وهـــم نه گفته است

سرتــا سـرِِِی وجــود، هــمـــه مـــــيل ا وکـــنـد

نــها ل عشق ا وبــه د ل خــوش، شگفته است

بــا شـد بـلــنـد همـيش ، طـنيـن صـد ای حـق

زان مــرسلی کــه غـيرزحقيقت، نه گفته است

د رخـد مــت بـشرنـمـود، وقــف عمـرخويـش

د روقــــت رحــــلـــتـش ، اُ متی بگفته است