ساحل رشتیا احمدی
ملالی جویا وزور گویان انسان نما
محبوبیت روز افزون خانم ملالی جویا در داخل و خارج کشور و صراحت و جسارت وی در بیان حقایق تلخ کشور مان هر چند اخراج خانم جویا را از پارلمان ِ مملو از خوانین جنگ وبنگ قابل پیش بینی میساخت ولی بازهم مقطع زمانی این عمل انجام شده, قابل دقت است. آشکاراست که پارلمان با اطرافیان کرزی در یک جدال قدرت که از طرف کشور های دور و نزدیک, آغاز شده قرار دارد. امریکا و کشور های غربی که در هر دو طرف نفوذ دارند و به قول آقای بشر دوست "ارباب باید نوکرانش را آشتی دهد" خواهان یک توافق که منافع هر دو جناح و کشور های ذیدخل را در نظر بگیرد, هستند. واضحاً منافع جناح حاکم در پارلمان با آن ترکیب "مشهود بالفسادش" به غیر از بلند بردن معاشات و امتیارات شان, یکی هم اخراج خانم جویا, نماینده واقعی هزاران انسان درد دیده کشور ما بوده است. بناً با ختم این مسله در آینده بسیار نزدیک مردم ما شاهد حل اختلاف پارلمان با باند کرزی به نفع تیم کرزی که همانا دوام آقای سپنتا در سمت وزارت خارجه است, خواهند بود. فقط با هزاران دریغ و درد که در میهن مان رسم بر آنست که هر زور گویی و بی قانونی باید به نام قانون صورت بگیرد. چنانچه, اخراج خانم جویا از پارلمان نیز به تاسی از مواد 102 قانون اساسی و ماده هفتاد اصولنامه کاری ولسی جرگه اعلان شد. ماده 102 قانون اساسی چنین است :
" هر گاه عضو شورای ملی به جرمی متهم شود, مامور مسول از موضوع به مجلسی که متهم عضو آن است, اطلاع میدهد و متهم تحت تعقیب عدلی قرار میگیرد.
در مورد جرم مشهود مامور مسول میتواند متهم را بدون اجازه مجلسی که او عضو آن می باشد تحت تعقیب عدلی قرار دهد و گرفتار نمایید.
در هر دو حالت هر گاه تعقیب عدلی قانوناً توقیف را ایجاب کند, مامور مسول مکلف است موضوع را بلافاصله به اطلاع مجلس مربوط برساند وتصویب آنرا حاصل نماید"
یعنی پرونده جرمی متهم اولاً از طرف ارگان های قضایی به مجلس مربوطه اطلاع داده میشود و یا در صورت جرم مشهود, بعد از قرار گرفتن تحت تعقیب عدلی به مجلس مربوطه اطلاع داده میشود و بعدآً متهم از طرف ارگان های قضایی محاکمه میشود. کسانی چند با دیدن قسمت های از فلم یک مصاحبه تلویزونی و با بلند کردن دست های شان بدون کدام تحقیق نمیتوانند در مورد یک نماینده انتخابی مردم تصمیم بگیرند. خنده آور است که در کشور "قانونمند" بعوض اینکه از طرف ارگان های قضایی تثبیت جرم صورت گرفته به پارلمان اطلاع داده شود, پارلمان تثبیت جرم نموده به سارنوالی اطلاع میدهد!
ماده هفتاد اصولنامه کاری ولسی جرگه همانطوری که در سایت انترنتی بی بی سی آمده است :
در صورتی که یک عضو مجلس مرتکب جرمی شده باشد, رئیس مجلس صلاحیت دارد عضو متهم را برای یک روز از شرکت در جلسه محروم سازد."
بازهم بنابر گزارش بی بی سی, بعضی از اعضای مجلس ولسی جرگه گفته اند که " این اصول نامه به وسیله آنان تهیه شده و با توجه به شرایط مشخص، قابل تغییر است."
بسیار خوب, پس لازم بود که اول اصولنامه کاری ولسی جرگه را تغیر میخورد , بعداً تصمیم گرفته میشد. در هیچ جای دنیا اول در مورد یک مسله پیش از اینکه زمینه قانونی مساعد نباشد فیصله صورت نمیگرد. اول باید قانون ساخت , بعداً باید تصمیم در عمل آن گرفت.
فراموش نشود که جرم در بسیاری موارد یک عمل شخصی است. با اخراج یک نماینده مردم از پارلمان, شخص نماینده را نه بلکه مردمی که به او رای دادند, جزا داده میشود.
با تکیه به گقته های بالا, هیچ کشور دنیا را نمیتوان سراغ کرد که یک عضو انتخابی مجلس به این شکلِ مضحکانه و نا عادلانه از مجلس اخراج شده باشد. طبعاً به جز از کشورهای که اسیر پنجه خونین اهریمن های انسان نما هستند.
در رابطه به اینکه تنی چند طوطی وار قلقله میکنند که گویا خانم جویا به "نماینده گان مردم" و" کرامت انسانی" توهین کرده است, باید گفت زمانی که به تاریخ 8 می 2006 " موجوداتی چند با چوب و بوتل با شرم آورترین الفاظ به یک زن, به نماینده واقعی مردم توهین کردند, چرا زبان ها آن زمان لال شده بود؟ عادلانه بود که اگر جویا اخراج شد آنها هم جزایی میدیدند. چی شد که تنها عده ئی قاتل و دزد بعد از آن همه خون و خیانت کرامت انسانی پیدا کردند وبس؟ آیا به یک زن که مادر است با رکیک ترین الفاظ فحش گفتن توهین به کرامت انسانی است ویا اینکه خانم جویا با احساس ازدرد و داغ بیکران مردم ما گفت که حیوانات معصومی که همیشه در خدمت ما هستند, از انسانما های درنده خو بهتر است؟
آنهای که در دنیایی کوچک قبیله یی شان جا هلانه و مغرورانه نفس میکشند و باید بدانند که حیوانات در دنیای استعماری غرب که مدرنش خوانند از انسانهای که در کشور های جهان سوم زنده گی میکنند به مراتب برتر زیست میکنند. در اروپای غربی هرگاو روزانه 2 دالر کمک مالی دریافت میکند که زیادتر از عاید روزانه نصف نفوس دنیاست(1). کجاست پارلمان واقعی مردم افغانستان که به کرامت انسانی بیوه زنان و یتیمان بیچاره یی که از بام تا شام در سرک های کابل گدایی میکنند, بیندیشد.
کسانی که آگاهانه و یا نا آگاهانه میگویند که "جویا از همه انتقاد میکند" تا جایی قابل درک اند. در جوامع دارای ساختار و ذهنیت قبیله یی کل عبارت است از قبیله و قوم مشخص فردی که به آن تعلق دارد. یا به عباره دیگر وقتی گفته میشود " همه را میگویی" منظور از "همه" خان قبیله و یا رئیس قوم ایست که فرد مذکور به آن تعلق دارد.
به عنوان سخن آخر, نابکارانی که خرده میگیرند که " ملالی جویا تا هنوز چی کرده" فراموش نکنند که تاریخ نشان میدهد که سر آغاز هر جنبش عدالت خواهی و دگر اندیشی با بر افراختن درفش افشا گری و مقاومت آغاز شده است. اگر رزا پارکس در دسامبر 1955 از دادن چوکیش به یک سفید پوست امریکایی, صرف به خاطر اینکه رنگ پوستش سفید بود, امتنناع کرد, هر چند جریمه شد و زندان دید, ولی با آن عمل شجاعانه اش آغازگر جنبش حقوق مدنی در امریکا بود و امروز یک قهرمان و مادر جنبش مدنی امریکا محسوب میشود. ملالی جویا نیز در مقابل چشم امیران و شاهان خود ساخته و فروخته شده با صداقت و شجاعت سرود آزادی و عدالت خواهی را بلند کرد که آغازگر یک دوره تازه از تاریخ میهن مان است. بگذار اوراق زرین تاریخ معاصر کشور مان سند محکمی باشد بر ادعای بالا.
بالا
بازگشت