نویسنده – بومان علی قاسمی
زندان پلچرخی رفع تشنگی کرد ......
در اغاز هفته روان پس از شش سال خواب طولانی زندان بد نام پلچرخی دوباره دهن باز کرد و برای رفع تشنگی و گرسنگی اش به یکباره جان پانزده تن انسان را گرفت و با خون انان رفع تشنگی نمود .
با نام زندان بدنام پلچرخی نه تنها افغانها ، بلکه جهانیان آشنایی دارند و این زندان درایام جوانی خود روزانه صد ها و هزارها انسان بدون جرم و گناه را می بلعید . دیوار های این زندان چنان تشنه به خون انسا نها بود که با تاریکی شب زندانیان بی گناه لحظه شماری نموده و منتظر فرارسیدن اوقاتی بودند که این زندان انان را ببلعد .
اگرچی با روی کار امدن حاکمیت های مجاهدین و طالبان نحوه انسان کشی تغیر یافت و کشتار ها از چهاردیواری محبس خانه ها خارج شده و دراستدیوم های ورزشی ، گوچه ها ، شهر ها و حتی بیابانها انجام میشد ، ولی با سقوط رژیم طالبانی عمل انسان کشی از سوی دولت منع قرارگرفته بود . گرچند فقط دولت افغانستان به حکم شرعی محکمه این عمل را انجام نمیداد اما باز هم انسانها بیگناه به گونه های مختلف به قتل میرسیدند . شماری توسط ترورستان درعملیات های انتحاری جان های شیرین خودرا از دست میدادند و شماری به اتهام همکاری بادولت ویا انجو ها و سازمانهای خارجی و داخلی در شاهراه های کشور سربریده میشدند . شمار دیگر توسط زورمندان و زور گویان سلاح بدست به بهانه های مختلف جان های خودرا از دست میدادند . که مردم ما شاهد شهادت افراد خوب جامعه افغانی سیاستمداران وشخصیت های ملی دریان عصر بودند. برعلاوه ان شماری از افراد بیگناه در روش های اختطاف در بدل تاوان و بعد قتل، که بیشتر فرزندان تاجران بی گناه و بی پشتوانه ویا خود انان قربانی این شیوه میشدند ، رهزنی و قتل در شهر ها و شاهراه ها و غیره بحساب می اید .
اما زندان پلچرخی این هیولای خون خوار که سالها هرشب صد ها انسان را می بلعید و رفع تشنگی و گرسنگی میکرد با اغاز هفته روان از خواب دیرین بیدار شده و باز رفع تشنگی نمود .
درشرایط کنونی کشور که امنیت سرتاسری ازبین رفته و در هیچ مکانی هموطنان ما خودرا مصئون فکر نمی کنند و لحضه یی اعتبار ندارند که خدای ناخواسته قربانی جنایت جنایتکاری نشوند، مجازات انسان های جنایتکار حق دولت و مردم افغانستان است اما به گفته ضرب المثل عامیانه مردمی که، مشت نمونه خروار است .
اعدام پانزده نفر به حکم محکمه پس از ملاحظه شد مقام رئیس جمهورکشور در اغاز هفته روان و انهم در ماه مبارک رمضان اول عید خانواده های این افراد را به غم مبدل ساخت ، اگر چی در هفته گذشته ده ها خانواده دیگر توسط ترورستان بیرحم به ماتم نشستند و عید شان به غم مبدل گشت ، اما تفاوتی بین عمل کرد دولت جمهوری اسلامی و عمل کرد ترورستان باید وجود داشته باشد . حد اقل اجرای این حکم را پس از عید به اجرا در می اوردند .
موضوع مهم دیگر فرار دادن تیمور شاه اختطاف کننده خانم کلمنتینای ایتالیایی است که موصوف نیز محکوم به اعدام بوده اما در شب اعدام ناپدید شده است .
این عمل اعتماد را ازبین میبرد که ایا افرادی که اعدام شده اند و یا در اینده اعدام میشوند همان جنایتکارانی هستند که باید اعدام شوند و یا افراد بیگناه به کام هیولای مرگ رفته و افراد جانی و خونخوار در بستر راحت در نزد خانواده های خود و یا مهمانخانه های مخفی افراد زور مند و قدرت مند خوابیده اند.
با این عمل افغانها از کجا اطمینان نمایند که به عوض محکومین اصلی و مجرمینی که باید اعدام شوند ، افرادی طعمه مرگ شوند که به اندک ترین گناهی متهم هستند .
ایا اطمینان باید کرد که قاتلین شهدای استاد فرید ها ، مولوی اسلام محمدی ها ، اشرف رمضان ها و غیره دانشمندان و شخصیت های ملی و سیاسی ما مجازات خواهند شد ؟ یانه انان نیز شبانه توسط افراد زورمندی که این افراد وابسته به باند های جنایتکار شان است دربدل پول فرار داده خواهند شد .
موضوع مهم دیگر اینکه حد اقل مقامات عدلی و قضایی فهرست این افراد را با نحوه جنایت شان توسط رسانه های همگانی تصویری و قلمی به اگاهی ملت افغانستان برساند ، و حقایق را روشن سازد ، تا مردم بدانند که واقعا افرادیکه اعدام شده اند حق مجازات را داشتند .
پس از اعدام پانزده تن در زندان پلچرخی گروهک طالبان نیزهیاهو را راه انداخته و از مجامع جهانی خواسته اند که دولت زندانیان سیاسی را که وابسته به این گروهک بوده اند اعدام نموده است . اگر این موضوع حقیقت داشته باشد ، ایا اعدام زندانیان سیاسی و افراد وابسته به گروهک طالبان در روش مذاکرات جاری دولت با طالبان که یکی از پرتلاش ترین عمل های سیاسی دولت است لطمه بزرگی وارد نخواهد کرد . ایا مردم ما امنیت را خواهم دید ، ایا مردم افغانستان امید ی به فردای خوب و مصئون را خواهند داشت ؟
نگرانی دیگر اینجاست که با اغاز عمل اعدام به حکم محاکم ، به جای ده یا بیست تن که توسط محکمه ها رسما محکوم به اعدام میشوند . صد هاتن دیگربی گناه و با خصومت های شخصی در بدل پول های گزاف ، در حوزه های امنیتی ، قوماندانی های امنیه مرکز و ولایت ها و ولسوالی ها ، زندان های ریاست های امنیت و زندان های شخصی زورمندان که حتی در مقابل دولت نیز دهن کجی میکنند و حتی توسط افراد و باند های مسلح این افراد به قتل نرسند .
بنأ اجرای حکم اعدام در شرایط کنونی کشور که دولت درفساد اداری تا گلو غرق میباشد ، دروازه دیگری را برای گرم شدن بازار فساد اداری باز نموده و زمینه را برای قضات و کارمندان محکمه ها که قبلا به هزاران دلار رشوه قناعت داشتند ، پس از این به ده ها هزار اخذ رشوه مساعد ساخته است. به همین گونه ادارات امنیتی و پولیس نیز بی بهره نمانده و نفع خوبی را در اینده خواهند داشت .
ریش زاهد قلم منشی و فرم افسر حلقه احزاب سیاسی همه دام است اینجا
ما ازاین مدرسه ناکام روانیم چرا؟ کامجویان همه در جستن کام است اینجا
اشعاری از شهید علامه سید اسمعیل بلخی(رح)
بالا
بازگشت