محمد الله وطندوست
باز هم در باره سونامی ګرسنګی در کشور
خبر های تکان دهنده از تلفات هموطنان نسبت قحطی و ګرسنګی از سراسر کشور در
وسایل اطلاعات جمعی انعکاس می یابد
نوجوان چهاده ساله یی در جوزجان از وحشت ګرسنګی خود را حلق آویز کرد طفل نه
ساله در سمنګان با خوردن علف های کوهی جان خود را از دست داد و خواهر خرد سالش
از ګرسنګی در منزل جان سپرد مردی مجبور شد خانم خود را طلاق دهد و سه طفل خود
را به دیګران بسپارد تا از ګرسنګی تلف نشوند مردی طفل خود را در بدل پول نا
چیز فروخت تا دیګر اعضای فامیل تلف نشوند مردم از بادغیس بصورت کتلوی مهاجرت
می نمایند تا در ولایات همجوار بتوانند لقمه نانی بدست آورند
آیا انعکاس این خبر ها و صد ها حادثه دیګر از این قبیل که امکان انعکاس در
رسانه های جمعی را پیدا نکرده صرف بخاطر شنیدن و در بهترین حالات به حال این
هموطنان متاثر شدن است و یا اقدام و حرکت موثر را از همه ما خواهان است؟
شاید بتوان استدلال کرد که دستګاه دولتی و پارلمان منتخب مردم٬ تاجران و
سرمایه داران بایست بصورت فوری به حل این مسله اقدام نمایند اما دیده می شود
که دولت موجود نه اراده و نه صلاحیت حل چنین مسله اجتماعی را دارد زیرا دولتی
که خود غرق در فساد دامن ګستر است و کرسی نشینان آن جز منفعت شخصی و فامیلی به
هیچ مسله دیګری نمی اندیشند و دموکراسی صادر شده از غرب نیز زیر نام بازار آزاد
دولت را از هر ګونه مکلفیت اقتصادی و اجتماعی در برابر مردم معاف نموده است
٬بصورت طبیعی هیچ ګونه احساس مسولیت در برابر مردم ندارد ترکیب پارلمان نیز
معلوم است اکثریت اعضای آن فقط خوش هستند که بحیث نماینده ګان مردم در خانه
مردم جا ګرفته اند مصروفیت اصلی این وکلا در بیرون پارلمان در ادارات
دولتی٬انجو ها و ادارات خارجی است آنان از نام پارلمان به تامین منفعت خویشتن
مصروف اند تقسیم دارایی های عامه و سهیم شدن در سکتور های دولتی وظیفه اصلی
عده زیادی از این وکلا را تشکیل می دهد در غیر آن عدم حضور دوامدار شان در
جلسات چه معنی می تواند داشته باشد
از سرمایه داران تازه بدوران رسیده که از غضب دارایی های عامه و اموال شخصی
مردم به مال و منالی رسیده اند نمی توان توقع رحم و مروت و کمک به مظلومین و
ګرسنه ګان را داشت
بنآ خطاب من به همه انسان های سالم اندیش ملی و مترقی کشور ماست صرف نظر از
تفاوتهای ایدیالوژیک و سیاسی٬همه انسان های مردم اندیش طبعآ به آینده وطن و
ترقی و پیشرفت کشور می اندیشند برای نیروهای ملی و مترقی و ارګانهای اجتماعی
٬سیاسی و فرهنګی نجات هموطنان از فقر٬مرض و بی سوادی عمده ترین و محوری ترین
وظیفه را تشکیل می دهد اکنون که فاجعه ګرسنګی هر روزه
اطفال٬نوجوانان٬جوانان٬پیر مردان و پیر زنان وطن را به کام مرګ می کشاند٬فغان و
ناله ګرسنګان وطن به آسمانها رسیده است٬دولت فاسد و حامیان بین المللی آن نیز
هیچګونه اندیشه یی در نجات مردم از ګرسنګی ندارند٬انسانهای با درد و با
احساس٬ارګانهای سیاسی٬اجتماعی و فرهنګی مردم اندیش با رساندن صدای ګرسنګان
هموطن به جهانیان٬با سازماندهی جمع آوری کمکهای عاجل به مناطق قحطی زده٬با
اعتراض علیه دولت فاسد کنونی٬با بسیج مردم در مقاومت و مبارزه مسالمت آمیز و
اقدامات عدیده دیګری می توانند جلو فاجعه ګرسنګی را موقتا بګیرند
طبیعیست که محو فقر و ګرسنګی بصورت ریشه یی بدون استقرار دولت ملی٬مترقی و
دموکرات میسر نیست فقط دولتی که به رای و اراده مردم متکی باشد٬و حاکمیت را
ناشی از اراده مردم بداند و در برابر مردم احساس مسولیت نماید می تواند به محو
فقر ٬ګرسنګی و بی سوادی توفیق یابد ایجاد چنین دولتی نیز بدوش نیروهای
ملی٬مترقی و دموکرات کشور است در محو تامین عدالت واقعی اجتماعی متشکل و بسیج
ګردند و مبارزه مردم زا در تامین دموکراسی٬ترقی و پیشرفت در مسیر درست و اصولی
سوق دهند
تا رسیدن به آرزوی بزرګ نجات وطن از فقر٬ګرسنګی٬عقب مانی و بی سوادی که مستلزم
همکاری صادقانه همه وطن دوستان و ترقی خواهان کشور است٬عجالتآ همه نیرو های
سالم اندیش مکلف اند امکانات خود را بخاطر توقف فاجعه ګرسنګی و نجات حیات
هزاران هموطن قطعی زده بکار ګیرند و صدای مظلومانه مردم فقیر و ګرسنه کشور را
هرچه رسا تر به ګوش جهانیان برسانند تا باشد که وجدان های خفته دولت مردان وطن
و حامیان خارجی شان اندکی بیدار ګردد و در جلوګیری از فاجعه ګرسنګی اقدام موثر
ی صورت ګیرد
بالا
بازگشت