یک دامن بهار

از کـــــــوچه های سردِ پریشان مگو برام

از گریه از شقـــــــــاوت باران مگو برام

از خانه های تلـخ ِ پُر از دود و اشک و آه

از شاخه ی شکسـته ی عــریان مگو برام

از یاد های لذت ِ دریاچـه ، عطـــــــر نان

زیــــــبایـی تبـــــــسم و آرام ِ دلســـــــتان

از آفتابیی سحـــــــر از سمـــــت روشنی

از ماه ، از ستاره بگو ، جان ِ جان ِ جان

لبریز لحظه های خمـــــــوشی یی غربتم

ابری و بیقرار ، شکــــــــیبایی یی خزان

ای شر شر ِ ترنم رود ،ای صــدای مهر!

ای هم نژاد چشمه و خـــــورشیدو آسمان

یک دانه گک نگین صمــــیمانه ی غرور

با بوسه ی به گـــردن و بر صورتم نشان

من از ترانه ، زمزمه ، آییــــنه از بهشت

گلــــریزم ای رهایی یی آبیی بیــــــکران

لحـــــن پـــــرنده ، وسعـــــت ابریشم بهار

ای یار با تـــــــو  گشته تنم تا کِران کِران