منای عشق
من ازیاران ناباور بریدم
ازین سنگین دلان یکسر بریدم
منای عشق
را از یاد بر دند
همان جایی که دل را سر بریدم
............................
عید
شیرین
سر _ هر برزنی باران سنگ است
افق تاریک ومیدان تنگ تنگ است
د لی را عید
شیرینی نمانده
که نقل مجلس ما نقل جنگ است
.........................
دشت
سبزوار
اگر چه سر بدار سر بداریم
میان عاشقان جایی نداریم
سلام _سبز ما را سر
بریدند
عزاداران دشت سبزواریم
........................
طلایی زلفکان
بجان و دل که پابست
شماییم
گدای گشنه ی مست شماییم
طلایی زلفکان ما را ببخشید
که آخر کشته ی دست
شماییم
........................
بی
لجام
هراسان سایه ی سرو خرام است
چمن در دست باد _ بی لجام است
به چنگ _هر خسی
آلاله ی چند
که اینجا موج _ بازار سهام
است
.........................
بوی
شب
گرفته بوی شب هر بام ودر را
نمی بینم دوایی درد سر را
تو خود آیینه ی
گیتی نمایی
بیا بگشا لب جام سحر را
.....................
پرده ی رنگ
ا سیر پرده ی رنگ شماییم
که می گوید که دلتنگ
شماییم
هر آیینه زبانم مو کشیده
که بیزار از دل سنگ شماییم
........................
صدای سیاه
صدای سرنوشت من سیاهست
نژاد ما نژاد اشک و
آهست
شنیدم کودکی اهسته می گفت
که
خندیدن بکوی ما حرامست
.................
اندیشه ی خوش
نشستیم
وچه خوش اندیشه کردیم
هوس را از دل و جان پیشه کردیم
صدای ساغر غارتگرانیم
که
خون لاله را در شیشه کردیم
.......................
تبار خود کشان
در
اینجاناله ها از دست خویش است
رگ فریاد ما همدست نیش
است
اگر
نه از تبا ر خود کشانیم
دل
ما از چه رو بیگانه کیش است
...............
آشنای راه
بیا همراز چشم ماه گردیم
بیا تا آشنای
راه گردیم
بیا تا از دل خونین مهتاب
زد
ست رهزنان آگاه گردیم
نورالله و ثوق
8- 12-08
.................
wosuq@hotmail.com
´+++++++++++++++++++++++
سرپرست
جانا به شکست خویش دستی داریم
در هـــر گذری اگر شکستی داریم
مارا به پرستش بتان مــی طـــلبند
دیدی که چگونه ســرپرستی داریم
* * *
کندن بیخ
در حلقۀ جادوی جفا بســـــته شدیم
آنسان که زرنگِ زندگی خسته شدیم
در کندن بیخ همدلی از ســـر شوق
برهرتبری به میل خویش دسته شدیم
* * *
ارباب
برگردۀ هر چه غم سواری باید
گفتم به تو آنچه را نداری باید
در سینۀ ارباب هوس پیشه دلا
یک ضــربۀ نابکار کاری باید
* * *
جبهۀ مُرداب
جز با شب کابوس همآوا نشدیم
رویای موج صبح فردا نشدیم
با جبهۀ مرداب عجب دل بستیم
همســـنگر اندیشۀ دریا نشدیم
* * *
فرنگی
در دیدۀ غافلان قشنگی داری
فرهنگ جهانسوز فرنگی داری
پیوسته به هرطرف که پارا بنهی
در هر قدمی دوتا تفنگی داری
* * *
چاه کن
کمین کردی نهادی تور خودرا
به جان ما زدی مزدور خودرا
ولی ای چاه کن دیدی که آخــر
بدست خویش کندی گور خودرا
* * *
پستی
بیا تا نقشه هـــا را جا گذاریم
به روی رسم بازی پا گذاریم
من و تو کشتۀ برج ِ غروریم
از این پستی بیا بالا گذاریم
* * *
میدان مردی
ز بس با درس یاری در ستیزیم
زمکتبخانۀ دل مـــــی گــریزیم
شــود آیا که در میدان مــــردی
بزور دیگران از جا نخیـــــزیم
* * *
محبت
به ما آنچه که از فرداست گفتند
محبت همــچنان برپاست گفتند
دل خودرا بیا تا خوش بسـازیم
دروغی را به جای راست گفتند
* * *
پر ِ پرستو
سرود مرگ را از سر گرفتیم
بروی هـمدگر سنگر گرفتیم
زدیم آتش چنان بر لانۀ عشق
که حتا از پرستو پر گرفتیم
* * *
قطار ناله
قطــــار ناله آتش بار دارد
کسی با شب سر دیدار دارد
زیک سوکوپۀ دل پرزباروت
زسویی غم به لب سیگار دارد
* * *
شهر آهنگ
میان سینه ها سنگه خدایا
وطــن آیینۀ جنگه خدایا
به هر سازی بسازیم وبرقصیم
که اینجا شهر اهنگه خدایا
نورالله وثوق
جرمنی – اکتوبر 2008
بالا
بازگشت