قتل عام مردم به شيوة جديد وسکوت دولتمردان

جواد سروي      

به گزارش تعدادي از خبرگذاري ها و روزنامه ها که با چاپ تصاوير تکان دهنده يي از کودکان ناقص الخلقه و عجيب الخلقه همراه مي باشد که علت آن مصرف زياد يورانيم در بمبهاي مصرفي اردوي امريکا است که هر چند همه مردم عراق و افغانستان را در معرض تشعشات ناشي از مواد راديو اکتيف اين نوع بمبها قرار داده است، اما در مادران باردار به تناسب سن جنين اين تشعشات باعث تغييرات در شکل گيري اندامهاي مختلف جنين مي شود.

از زمان حضور نيروهاي خارجي در کشور و در جريان زد وخوردها ميان اين نيروها و مخالفين حکومت تاکنون چندين ولسوالي با ساکنينش با خاک و خون يکسان شده است وصدها هموطن بي گناه ما به شهادت رسيده اند. با چنين وضع نگران کننده يي خبر تازه يي مبني بر استفاده اردوي امريکا از سلاح يورانيمي را مي شنويم که اثرات زيانبار آنرا به نقل از مطبوعات ذکر نموديم.

بر همگان کاملاً روشن است که جامعة بين المللي وحتي خود دولت افغانستان چشمان خود را در برابر اين مصيبت بسته است و تنها در مواقعي که فشار افکار عمومي ناشي از کشتار افراد ملکي روي دستگاه حکومت وارد ميشود، آن وقت مسؤولان مملکتي تنها با ابزار تأسف و اعلام همدردي بسنده ميکنند ! و اين مساله آنقدر تکرار شده است که مردم ديگر اميدي به دولت مردان خويش جهت رسيده گي براي جلوگيري از اين نوع حادثات ندارند و متاسفانه عين اين ندانم کاري حکومت همانند بيماري ساري به شوراي ملي نيز سرايت نموده است وکلاي پارلمان در چنين مواردي با تاخير چند روزه با ابراز تأسف هيئتي را به منطقه حادثه ديده اعزام ميکنند که با گذشت زمان نه نتيجه کار آن هيئت مشخص ميگردد و نه جلو تکرار حوادث و کشتار افراد ملکي گرفته ميشود؛ بلکه بر عکس خبرهاي وحشتناکتر مانند استفاده خارجيان از بمبهاي خطرناک يورانيمي به گوش مي رسد. چنين اعمالي از جانب اردوي امريکا مشخص مي سازد که در حکومت و پارلمان افغانستان هيچ گوش شنوايي براي شنيدن ناله کودکان و زنان افغان وجود ندارد.

کاملاً واضح است؛ زيرا مردم پنجوايي، مردم موسي قلعه ، مردم زابل و هه مردم افغانستان مسلمان اند و (مسلمان) مشمول قوانين حقوق بشر نمي شود؛ ولي مطلب ديگر در اين زمينه که قابل تأمل است ظلم مخالفين حکومت حاکم که خود را مسلمان مي دانند، بر اين ملت ستم ديده و بيچاره است، مردمي که در معرض حملات وحشيانه و کور کورانه دو طرف درگير قرار گرفته اند و همگان از ياري رساندن به آنها شانه خالي ميکنند.

مخالفين حکومت، حکومت را متهم به وابسته گي به خارج مي نمايند و به اين دليل جنگ را پيشه ساخته اند و دولت افغانستان نيز مخالفين را مزدور پاکستان مي نامد و به آنها سرجنگ را گرفته است. در اين ميان کسي که بسيار فعال عمل ميکند و تمام نقشه هاي خود را بدون هيچ مشکلي اجرا مي نمايد کشورهاي خارجي مثل امريکا و پاکستان و نوکران داخلي آنان است.

اما رسالت و وظيفه بعضي مسؤولان دلسوز به مردم و متفکرين و روشنفکران خدا انديش و کساني که خدا و مصلحت خلق را در نظر دارند اين است که ضمن دعوت گروهها ومردم به آرامش دولت و نيروهاي خارجي را متوجه عملکردها و اشتباهشان نموده و توطئه انديشان را از خواب سنگين بيدار سازند. تا کمي به خود آيند و دست از اشتباهاتي که منجر به تباهي کشور ميشود بردارند که در غير آن عواقب بسيار خطرناکتر از آنچه که در تصور بگنجد در انتظار خواهد بود و تاريخ نيز درباره عملکرد آنان قضاوت خواهند نمود .