نوشته: احمد سعیدی
نامة سر گشاده عنوانی حامد کرزی رئیس جمهور، جمهوری افغانستان:
جناب رئیس جمهور؛ یکماه قبل تصمیم داشتم این نامه را خدمت شما بنویسم خوب میدانم که رسیدن به حضور شما ومصرفیت هائیکه دارید ماه ها باید انتظار کشید تا شما را ملاقات نمود، جناب عالی جملات وکلمات را که درین نوشته بالای یک دیگر چیده ام به هیچ صورت نه نصیحت ونه وصیت است بلکه وظیفه ایمانی ووجدانی خود میدانم منحیث یک فرد مسلمان وافغان با شما در میان بگذارم اینکه عملی می شود یا نمی شود مسئولیت آن متوجه من نخواهد بود. جناب رئیس صاحب جمهور؛ طبق هدایت شما دارالانشای شورای وزیران دست به ابتکار زده که از نظر من نه ابتکار است ونه بکار است. مطابق هدایت وامر شما این دومین بار است که جلسة نوبتی شورای وزیران در یکی از ولایات برگذار می گردد، جلسة اول در ولایت ننگرهار وجلسة دومی در مزار شریف وممکن این پروسه دوام کند که من طرفدار دوام این حرکت نمایشی نیستم.
1- با همین طیارات کهنه وفرسوده با همه افشأ گری ها در همچو سفر ها وامکانات روز افزون دشمنان مردم افغانستان احساس میشود خدا نا خواسته هزار ها بار خدا نا خواسته یک حادثة خونین ودلخراشی رخ دهد که امید واریم هرگز رخ ندهد. قوه اجرائیه کشور بطور مکمل از رئیس جمهور گرفته تا معاون اول ودوم بشمول اعضای کابینه در حادثه غرق میشوند میدانید که کشور بکدام طرف میرود خانه بخانه کوچه به کوچه جنگ آغاز می شود بالای نیرو های خارجی حملات صورت خواهد گرفت واین کشوری که اندک به پا ایستاده شده برای همیش بطرف بد بختی خواهد رفت همچو ضربة را که دیگر تصور آن وجود ندارد جبران شود درین مورد باید هم هوشیار بود وهم بیدار.
2- وقتیکه جناب شما واعضای کابینه در جلال آباد یا مزار شریف سفر می کنید برای مردم مشکلات زیاد ایجاد میشود بگونة مثال روز دو شنبه 12 حمل که بطرف مزار شریف بخاطر جلسة شورای وزرأ سفر داشتید بخاطر بندش راه تا ساعت 9 بجه شاگردان بدروس خود نرسیدند وهمچنان در باز گشت شما این مشکل دو باره تکرار شد. باور داشته باشید که برای مردم عوام نهایت رنج آور است همچو راه بندان ها واز جانب دیگر با کشور فقیر مانند افغانستان که دست آن بخاطر کمک به تمام ممالک دنیادراز است مصارف همچو جلسات نهایت سنگینی میکند، اگر دقیق محاسبه شود رفت وآمد اعضای کابینه ومصارف که در مزار صورت گرفته به یقین از چند لک دالر تجاوز میکند.
3- روزی که شما واعضای کابینه در جلال آباد ومزار شریف عزم سفر داشتید یک روز قبل از سفر شما بخصوص در خط وسیر ودر جائیکه مجلس بر گزار میشد مردمان عوام اجازة رفت وآمد شان بخاطر امنیت سلب شده بود. تعداد زیادی در خانه های خود طی 24 ساعت به شکل محبوس بودند. در اکثر ساحات شهر مزار شریف مانع عبور ومرور حکم فرما بود. یقین دارم مشکل مردم را احساس میکنید.
4- اگر علاقه دارید که وزرای محترم از نزدیک ولایات را ببینند وپاسخگو در مورد مشکلات همان محل باشند ضرورت برفتن شان نیست. اگر مردم بقین احساس کنند که اعضای کابینه حصاری را که بدور خود ساختند وعلاقه دارند مشکلات مردم را حل کنند باور داشته باشید که از دور دست ترین ولایات مردمان پا برهنه بحضور شان میایند اگر باور پیدا کنند که موفق به ملاقات میشویم ومشکل ما حد اقل حل میگردد حاجت رفت به ولایات نیست.
5- با دو ولایتی که جلسة شورای وزیران دایر شده در یکی آن آقای عطا محمد نور ودر دیگر آن آقای گل آغا شیرزی به صفت والی ایفای وظیفه مینمایند ودستآورد های قابل لمسی بخاطر خدمت گذاری وبازسازی برای مردمان آن محل دارند به بررسی وکمک نیاز کمتر دیده میشود اگر هدف این باشد که بعضی از وزرأ شیوة کار وخدمت گذاری را از این دو والی بیاموزند عیبی ندارد تکرار شود.
6- اگر هدف بررسی وحل مشکلات مردم افغانستان باشد چقدر خوب است که این کار را از ولایات بادغیس، غور، دایکندی، بدخشان، تخار، پکتیکا، ارزگان، زابل، هلمند، فراه ونیمروز آغاز کنند. بعضی از وزرأ به این ولایات که نهایت مستحق کمک اند بروند ومشاهده فرمایند که آیا انکشاف متوازن مطابق قانون اساسی عملی شده یا خیر.
7- از دید گاه من اساسی ترین راه حل این است که والی هر ولایت بشمول اعضای شورای ولایتی همان ولایت با اشتراک وکلای که از ولایت مربوط در شورای ملی حضور دارند بترتیب نوبت یعنی مستحقین درجه اول، اول وبعداً دیگران به کابل خواسته شوند در جلسة شورای وزیران با حضور داشت اعضای کابینه مشکلات خویش را مطرح نمایند وتصامیم اتخاذ گردد، اگر لزوم به هیئت دیده شد عیبی ندارد که یک یا دو نفر از وزرأ محترم به همان ولایت سفر کنند.
8- مردم عوام این دو سفر شما را با این دو ولایت همراه با اعضای کابینه کمپاین انتخاباتی ریاست جمهوری میدانند اما من به آن باور ندارم که شیوة کمپاین این طور ساده باشد در این سفر ها راه بندان های که صورت میگیرد مردم عوام دچار مشکلات زیادی رفت وآمد میگردند عوض اینکه خوش بین شوند زیادتر آزرده میشوند و زیر لب علیة دولت زیاد غم، غم میکنند ومیگویند تا چه وقت این راه بندان ها تاچه وقت این همه مشکلات.
بالا
بازگشت