نوشته: احمد سعیدی
آخرین خیزش حکومت
ددرین روز ها از طریق رسانه بگومگو های وجود دارد که آقای کرزی رئیس دولت در کابینه آموزده شده تغیرات وارد خواهد نمود بعضی ها به این باور اند که وزرا سبکدوش خواهند شد که تعهد بدون قید شرط به کشور های بیرونی ندارند اما بعضی ها به این باور اند کسانی تغیر و تبدیل میشوند که زیاد پولدار شده خیال ریاست جمهوری را به سر می پردازند اما هدف هر چه باشد وقت کم و کاروان لنگ و لنگان در حرکت است.
اگر منظور حکومت طرح شالوده های نظام سیاسی بر بنیاد عدالت اجتماعی ومشارکت ملی باشد, طرح مشخص در جهت نظام سازی وجود ندارد. واز طرف دیگر ملت تجارب نهایت تلخ از نظام سازی ونظامداری دارد بشمول نظام موجود و گذشته ها شرم آور دوران طالبان و دیگران .
دولت بخاطر اصلاح نظام در جهت کاهش فساد اداری ومنع تولید وترانسپورت مواد مخدرظاهرا دست به مبارزات گسترده میزند بازهم این تلاش مرهون إعادۀ ثبات وتأمین امنیت در کشور است که قبلا به آن اشاره شد چون هفت سال هیچ ثمر نداشته و در آینده نیز نخواهد داشت
هر حرکت سیاسی دلائل موجودیت ومسیر حرکت خودرا مشخص وویژه گی های ممیزۀ خودرا از دیگران بر جسته میسازد،اما طوریکه ملاحظه میگردد وضع موجود دولت نه خواستگاه استثنائی دارد ونه شاخص های که ملت را به آینده امیدوار بسازد.آنجه ازین انتظار میرود این است تا عدۀ از شرایط موجود استفادۀ شخصی نموده بر چوکی مورد نظر خود را سریش کنند. برای نواسه و کواسه خود پول ذخیره کنند. چنانچه بعضی ها کرده اند و هنوز خیره سرانه دوام دارد.
ولی به هر حال افراد وعناصر بی مایه و بی اساس همیشه در.تاریخ پیدا میشوند که برای رسیدن به قدرت چند روزه دنیا همه شعار ها ، احساسات ملی ومبانی انسانی،اسلامی را به بازی بگیرند وبه ریش همه بخندند چنانچه طیفهای شامل در شرایط موجود نیز از همین قماش مردمانند وبا کنارآمدن با افرادی اقدام به دیده درائی نموده دست هر وطن فروش را می بوسند که بنیاد بدبختی ها ومصایب افغانستان به آنها بر می گردد. اگر بعد از این هم بتوانند گناه های گذشته هفت ساله خود را جبران وآینده بهتر را به ارمغان بیاورند چشم بد بین کور..اما - زمین شوره سنبل بر نیارد * دراو تخم عمل ضایع مگردان یا آزمودن را آزمودن خطاست.
ذکر اوصافیکه در فوق برای آدمهای به ظاهر وطن دوست اشاره شد به معنای سر زنش کردن کل ملت ومسلمانان افغانستان نیست ونمی توان نا امیدانه همه را از میدان بیرون شده وبه انحراف رفته پنداشت که بحمدالله حرکتهای وسیع ومردمی همچنان در صحنه هستند که میتوان به ایشان إعتماد کرد اگر چه طور رسمی تبارز عمومی نیافته اند،اما زمان این حقیقت را به آزمایش خواهد گرفت و دیر یا زود انتظارات دیرینه ملت بر آورده میشود تا قیامت عده محدود تیکه دار نیستنید!!؟.
ازآنجائیکه در تشکیل وایجاد یک دولت انگیزه های متعدد میتواند مورد مطالعه قرار گیرد ودست های گوناگون از داخل وخارج در طراحی آن به حرکت آمده باشند مانند دولت و حاکمیت موجود جرأت افشائی رهبری آن برای سازمان دهندگان دشواری میکند در تر کیب رهبری دولت افغانستان شخصیت های به نظر میخورند , که بدنه نظام را تشکیل داده و دولت فعلی را رهبری میکنند. دولتیکه از لحاظ نظامی, سیاسی واقتصادی از حمایت گسترده وبی سابقه جامعه جهانی به خصوص آمریکا بر خوردار ودست آورد های آن نسبت به حمایه جامعه جهانی بسیار نا چیز است.دست های خودرا به طرح های مبهم واسترتیژی های دراز مدت محول نموده وگاهی به بهتر بودن وضع نسبت به دوره های قبل افتخار میکنند.. اگر خدای ناخواسته جامعه جهانی عشر کمک های فعلی را بدسترس طالبان قرار میداد بدون تردید دست آورد های صد برابر نظام فعلی می بود وهر کس نان میداشت میتوانست با استفاده از حمایت جامعه جهانی گامهای مثبت را درراه تعالی وترقی کشور بر دارد.
مسئله مهم ومورد بحث این است که أعضای دولت افغانستان از لحاظ کفایت ضعیف بوده و از حمایت مردم بی بهره اند.امروز تمام دنیا با همه توان عصای دست این نظام شده وبا همه قوا دست بر زیر بازوی شان نهاده اند تا ایشان را به قدم زدن وپیش رفتن کمک کنند اما متأسفانه حاکمان همیشه نیاز مند ما یک گام به پیش ودو گام به عقب بر میدارند.وهیچنوع پیشرفت در کار شان به مشاهده نمی رسد که واقعیت به نا باوری ملت نسبت به آیندۀ شان زیر هر نام که باشد افزوده است .
حتی بعضی ها استفاده منفی از مواقف دولتیمی نمایند .
اصولا استفاده از منابع ومواقف دولتی به نفع شخصی جرم وگناه پنداشته میشود.اما در افغانستان قضیه معکوس است هر که چوکی دارد خوشحال است ملت که نان ندارد کیک بخورد.
استفاده از مقام وامکانات دولتی در جهت ساختار تا تقویت شخصی یک چانس طلائی به حساب می آید. عده زیاد از دولت مردان ما تنبلی و غفلت و عدم کفایت خود را بدوش رئیس صاحبت جمهور می اندازند پولیس در حوزه در منطقه خود خیانت می کنند از وظیفه دور نمیشود آیا این هم وظیفه رئیس جمهور است یا وزیر داخله نه بلکه وظیفه قوماندانی مربوط آن. ملا نقیب الله با دادن رشوت فرار داده میشود در این هم رئیس صاحب دولت ملامت است وزیر صاحب تجارت آرد و گندم خریداری شده را از پاکستان نقل داده نمیتواند چندین ماه گذشته رئیس صاحب دولت ملامت است ، صدها جریب زمین دولتی غصب میشود رئیس صاحب ملامت است نخیر به هیچ صورت درست است که رئیس دولت در رأس قرار دارد اما باور من اینست که در یک وزارت اگر اداره سالم و مسئول درجه اول با کفایت در آن وزارت یا در آن ولایت باشد اینقدر نابه سامانی ها هرگز پدیدار نمی شوند درست است که رئیس صاحب جمهور این وزرا را به پارلمان معرفی کرد تا رای اعتماد بگیرند. شاید در آن وقت نمیدانست که کاری از دست این آقایون پوره نیست.
کشور و مردم با کابینه و مسئولین امور ضرورت دارند که هم دانا با شند هم آگاه و بینا در غیر آن فردای ما از امروز و امروز ما از فردا خرابتر و مردم ما بدبخت تر خواهند بود اگر رئیس دولت در کابینه تغیرات می آورد آزموده را آزمودن خطاست.
بالا
بازگشت