ضیای بهاری
به تو ای مادر!
اکنون که دست ها از همه الماس ها تهیست
بگزار تا بنفشه بریزم به پای تو
به همه مادران ستمدیده وداغدیده جهان درود های آتشین وصمیمانه نثار باد!
مادران عزیز وگرامی!
این جانب به صفت یک فرزند، یک برادر ویک انسان جامعه رنج دیده وزجر کشیده افغانستان عزیز این روز مبارک را نه بخاطر تقویم قرار دادی که همه ساله در بسیاری از کشور های دموکراتیک جهان ، ازجمله کشور ما از طرف محافل حاکمه وبعضی نهاد های اجتماعی به صورت سمبولیک تجلیل به عمل می آورند ؛ بلکه به نسبت آن عشق و محبت بی پایان که به شما عزیزان دارم، به خاطر نام زیبای مادر، به پاس شب زنده داری های شما ، این روز خجسته را به شما شاد باش و مبارکباد می گویم و در پیشگاه مقدس شما عزیزان وبخصوص به آن مادران فداکار که در طول سه دهه جنگ ودر اثر تجاوز وجنایات بیگانگان وآن عده از وطن فروشان حق ناشناس ( که شیر مادر حرام شان باد ) رنج های بیکران را متقبل شده اند و با وجود این همه دشواری ها و مشکلات طاقت فرسا بار سنگین تربیه و تعلیم اولاد وطن را به دوش کشیده با فقر وگرسنگی و تنگدستی ساخته اند و آغوش مام وطن را ترک ننموده اند، سر تعظیم فرود آورده وعرض ادب می نمایم.
به لبخند شاد شما قسم که لحظه فراموشتان نخواهم کرد .
با امید لبخند همیشگی شما ، ای مادران عزیز !
بالا
بازگشت