عبدالغفور امینی
هرسه یکیست
رخ آن مهوش وخورشید وقمر هرسه یکیست
قد چون سروصنوبر به نظر هر سه یکیست
من به شهد و به شکر هیچ ندارم میلی
چون لب یا رمن و شهد و شکر هرسه یکیست
قا صد ارمژده رسا ند به من از جا نب دوست
دید ن رویش و احوال و خبر هرسه یکیست
اگر ان ماهرخم وعدهء دیدا ردهد
بهر من خا نه وبا م ودم در هرسه یکیست
سرمه ء چشم کنم خا ک کف پا یش را
تو تیا گردرهش سرمهء ترهرسه یکیست
گاه بوسم رخش و گاه سرو گه سا عد
بهر من بوسهء چشم و تن و سر هرسه یکست
آرزو دا رد امینی سخنی زو شنود
سخنا نش همه با لعل و گهر هرسه یکیست
یا ر سفر کرده
ای سفرکرده بیا تا که شوم شا د ازنو
قلب ویرا ن شده من شود آبا د ازنو
من حصارم به غم هجرو غم دوری تو
تو مرا زین همه عمها بکن آزاد از نو
خاطرا ت خوش بکذ شته زپار و زپرا ر
با قدوم خوشت ای جا ن شود ایجا د ازنو
دست و پایم همه با رفتن تو بسته شده
زود بر گرد وزبندم بکن آزا د از نو
درغیا بت نه مرا عید ونه جشن است وبرا ت
تو بیا تا به من آید همه اعیا د ازنو
درد دوریت بسی دید ه ام از سا ل و مهی
حرف دوری و جدا یی تو مکن یا د از نو
طعم تلخ دهنم را تو بیا شیرین کن
غصه بنیا د مکن بر دل فرها د ازنو
قلب غمدید ه ام هر لحظه ترا می خوا هد
مرحمی شو تو برای دل نا شاد ازنو
من که محتا ج تو و وصل تو و مهر تو ام
بهر در ما نده چون من بکن امدا د ازنو
شعر من از تو روا نست بیا با ر دیگر
تا روانتر شود م طبع خدا دا د ازنو
چشمم هر لحظه به هر جا ی ترا می جوید
لطف بنما زامینی تو بکن یا د از نو
***
خــــا طـــر ه
هرزما ن کوی بت عشوه گرم یا د ا ید
خا طرا تش همه پیش نظرم یا د آ ید
وعده گا هی که شب و روز به هم مید ید یم
کی زیا دم رود آن بام و درم یا د آید
گا هگا هی که نشسیم کنا ر با غی
هردم آ ن شا خ گل و آ ن شجرم یا د آ ید
آ نقد ر ورد دو چشمم شد ه دیدا ر رخش
شام اگر رفته زپیشم سحرم یا د ا ید
طبع من آ خر از این وسوسه با ریک شد ه
بسکه آن ما هرخ مو کمرم یا د آ ید
هرچه آ وا رکشیدم ثمرم هیچ نشد
غرق بیحا صلی ام چون ثمرم یا د آ ید
طعم تلخ د هنم یکسره شیرین گردد
تا که آ ن ماهوش لب شکرم یا د اید
کی چنا ن سهل فرا مو ش دلم خوا هد شد
چون شب وروز زسیر و سفرم یا د ا ید
یا د ایام جوا نی جگرم خون کرده
پا د شا ه بودم و او تا ج سرم یا د آ ید
گر بپرسی ز امینی سخنی میگوید
هرزما ن کوی بت عشوه گرم یا د آ ید
بالا
بازگشت