داکترحکيمی
نو ی کا ل
نو ی و رځ نوی هیلی ا و نو ی خیا ل لرمه خپل و طنو ا لو سره ګډ نو ی کا ل لر مه
لاړ له زو ړکا ل له د خا طری سره خپل ځا نګمه خو ښی کی ښا یسته ټا ل لرمه
مرغان هوا کی په خو ښی مستی و گوره د نو ی کا ل په را تلو ځا ن سمبا ل لرمه
د کرو نګرو ګڼو ګڼ وی په کرښت با ند ی گو ره زه هم د نو روز و صا ل لر مه
نو روز په خوښی گورم مسکا په شو نډ و نوی کا ل په را تګ په سر نوی شا ل لرمه
په و نه نا ست بلبلان چغیږی هره خوا زه هم خو ښی ځنی زړه خو شحا ل لرمه
د نوی کا ل خو ښی په مزرعو ا و سیږی په پر د یسی کی خپل و طنو ا ل لرمه
خپل نو ی کا ل لما نځو لد ی ملګر و سره له ډ یر خوښی ځنی ، زړه سر حا ل لرمه
ا ول ورځ د نوی کال وی د خو ښی ګڼو ګڼ رنځید لی ولس سره نو روز بریا ل لرمه
پتنګا ن په ګلو کړ ی خو ښی د نوروز د ښمنا ن د نوروز په زړه ملا ل لر مه
نا پوها ن نو روز پر ضد لر ی بد نظر دا رقم کسا ن ، معلو م ا لحا ل لر مه
د اوسی نا بود چه وی د نوروز پرضد په قهر د خد ا ی ګو ، هغه زوا ل لرمه
شور د خو ښی وګوره حکمی سره نن وطنوا لو ته د مبا رکی مجا ل لرمه
امت پیغمبر خویش
مسلما نا ن همه ا ند ا مت پغمبر خو یش د ر تزویرو خد عه اند طا قو شرمبر خویش
د ر گفتا ر و کرد ا ر نبینی ما نند انا ن ظاهرو با طنش معما هرکی داند دلبر خویش
سخن گو ید ز رزم و شمشیر و نبر د ها د ور ز را ستی ومفتخر ا لله وا کبر خویش
یکی د ر مسجد و د گر ی مست می نو شی رو د به هر جا و زند سخن ا ز بر خویش
د ل و د هن متفا و ت و ا ز هم بعید به هر جا زند لا ف و گذاف از ظفر خویش
شکر خدا کند د ر اظهار بهر فر یب دگران نقا ب بر رخ کشید ه جا مه ی سیا ببر خویش
هراسش نیست زکشت وخون رود به هرجا به ریا وی می ستا ید هر جا پغمبر خویش
زند بو سه به د یوا ر کعبه نا د م عمل دربدرمی و عصیان است وی بی خبر خویش
بهر تقو یت کلا م کند قسم به هر با ر رو د زا هد گونه سوی مسجدو ممبر خویش
نبینش پا بند ا صو ل و قو ا عد ا سلام نشنو ی ا ز ا ن که گوید از ر هبر خویش
نظرم ز ا نان همین است که گویم حکمی است پیروعیشو طرب محافل صنوبر خویش
بالا
بازگشت