دستگیر نایل

            

                            اعتراف!!

همصدا با حافظ

امروز  من  که  رهبر نا کام   کشورم           هم من ملا متم ،همه تیم و برادرم

از دست  دوستان برونیست و رهبرم         « جوزا  سحر  نهاد، حما یل برابرم

                            یعنی  غلام شاهم  و، سوگند میخورم»

زاندم که من به کوی شما،برده ام پناه         بنشاندی ام  به  تخت و زدی برسرم کلاه

کرده خدا نصیب من امروز،عز و جاه         شاهین صفت چوطعمه چشیدم زدست شاه

                           کی  باشد   التفات، به  صید  کبوترم »

تا بر سرم  کلاه  ریاست،  نهاده  شد           در های ظلم، بر رخ  مردم گشاده شد

« طالب»دوباره امد وسرمست باده شد       خون  بسا ز بیگنهان، فرش  جاده شد

                           من خادم  وطن نشدم، خاک  بر سرم !

تا پای « ساز مان ملل » در میان فتاد         « ناتو » و« غرب »، کشور ما را بباد داد

اما به من چه  طالع  فرخنده، رو نهاد         « شعرم به یمن مدح تو،صد ملک دل کشاد

                          گویی که  تیغ  تست،  زبان  سخنورم »

حضرت« مجددی» که ندارد دیگر مثال        کرد استخاره، دید که من بوده در وصال

دیگرچه جای بحث وجدال است وقیل وفال   « من، جرعه نوش بزم تو بودم هزار سال

                           کی  ترک آبخورد کند، طبع  خو گرم »

ای سازمان نحل وملل،ای وسیله ساز          تو، تاجبخش  جمله  سلا طین حیله باز

این پست، نز لیا قت و نی حاصل نماز         « ساقی  بیا  که  از  مدد  بخت کار ساز

                           کا می که خواستم ز خدا، شد میسرم »

رفتیم  با فریب و تقلب، به  «انتخاب »        اما  چو  گشت  مساله  روشن، چو  آفتاب

« زلمی خلیلزاد» دهد قضیه را جواب          یا این« کمیسیون» که شد ازدست او خراب؟

                           بد مست  یا که عاقلم، امروز  رهبرم!

بر خلق، هر قدر که  ستم  بیشتر شود         بر نفع  ماست، نسل  جوان  بی هنر شود

مگذار « کرزیا » که  گدا، معتبر شود         « ای شاه  شیر گیر، چه کم  گردد ار شود ؟

                          در سایه ی تو ، ملک فراغت، میسرم »

ای«بندهءخدا» که توهم جای مابدی            سنگر نشین جنگ  و  مجاهد  نما، بدی

هم  حامل  پیام   رسول   خدا،  بدی            گاهی به شرق و گاه با غرب،همنوا بدی

                       تو چون منی و من چو تو، هردو برابرم

همسنگران تو  همه همراه  ما، شدند           از  موضع  رفیق  شهیدت،  جدا  شدند

خود خواه وبیوفا وشریک« سیا» شدند        خواهان نان و چوکی  و نام  نوا  شدند

                       یعنی  که  این  کمینه، چسان فتنه  گسترم!!

یاران اگر چه توطیه انداختند، به راه           بردند گاه به این درو با هر دری، پناه

ره کس نبرد،  در حرم شاه  داد خواه           شکر خدا که  باز در این  اوج. بار گاه

                       طاووس عرش می شنود، صیت شهپرم »

اینست شرح قصه که گقتیم، مو بمو            چون حل نشد معا مله، با بحث و گفتگو

حالا که رفته کار ریاست، به دور دو           هرکس به نفع خویش، همین دارد ارزو

                      من نیز بر  برنده  شدن هست،  باورم

_____(اکتوبر 2009 _ لندن )

 

 

 


بالا
 
بازگشت