محمد ناصر کوشان
دولت افغانستان با دوست ودشمن اش یکسان برخورد میکند...!
دولت افغانستان از 8 سال به این طرف قادر به تشخیص دوست و دشمن منافع ملی اش نبوده از اینرو بین رقابت های منطقوی دارد آسیب جبران ناپذیر را متحمل میشود. بدون شک همسایه های افغانستان بالاخص پاکستان از دوران جهاد مردم افغانستان علیه شوروی سابق الی اکنون بیشترین آسیب را به مردم و منافع ملی ما رسانیده است. این کشور با روی دست گرفتن یک سیاست عوام فریبانه دوگانه همواره حرف از دوستی با افغانستان زده در حالیکه به همه هویدا است که سازمان استخباراتی ننگین این کشور با دستور مستقیم جنرالان نظامی اردوی این کشور از طلبا و عناصر ضد ترقی افغانستان حمایت کرده که مثال خوب آن را میتوان تأسیس طلبا با پول وهابیان عربی و حمایت بعضی از کشورهای غربی خاطر نشان ساخت و یا هم تشویق گروه های افراطی مذهبی و ترزیق این عناصر در مرزهای افغانستان و دشمن مقتدرش هند که به گونه مثال از لشکر طیبه ، جیش المحمد و گروه حقانی میتوان نام برد که این گروه ها با رابطه تنگاتنگ که با سازمان ISI این کشور دارند بی درنگ در صدد برهم زدن منافع هند در افغانستان و کشمیر تحت نفوذ هند میباشند که حملات متعدد انتهاری که اخیرا در کابل و بعضی نقاط دیگر کشور بالاخص در مقابل سفارت کبرای هند در پایتخت و حمله اخیر به مهمان خانه هندی ها در شهر نو کابل که به احتمال زیاد توسط لشکر طیبه سازماندهی شده بود یادآوری کرد.
حزب بر سر قدرت کانگرس هند با پیروی از سیاست های عدم تشنج گاندی بزرگ همواره در تلاش راه های مفاهمه و ختم تنش بین هند و پاکستان بوده در حالیکه در مقابل پاکستانی ها هیچ موقع را غرض قتل عام مردم ما و شهروندان هند در افغانستان در سال های اخیر ضایع نکرده اند و حتی الامکان در صدد بی ثباتی افغانستان و دل سرد کردن دولت هند در راستای کمک های مادی به افغانستان میباشند. جای بسا تأسف است که دولت افغانستان با وجود دانستن تمامی حقایق و دستگیری دهشت افگنان متعدد پاکستانی که با دستور مستقیم ISI غرض سوختاندن مکاتب ، تیزاب پاشی روی دختران مکاتب و حمله بر تأسیسات نوپای اقتصادی افغانستان وارد خاک ما شده بودند قادر نشده است تا این موضوع را بصورت جدی با پاکستانی ها مطرح کرده و تکلیف آنها را روشن سازد. در مقایسه دولت هند در طی 8 سال اخیر در زمره بزرگترین کمک کننده با بازسازی افغانستان بوده و همواره در صدد تحکیم روابط دوستانه در طول تاریخ اش با همسایه هایش بلاخص کشور ما بوده است اما طوریکه دیده میشود دولت ما قادر به تعین خطوط اساسی منافع ملی اش در دراز مدت نبوده و با دوست و دشمن اش یکسان برخورد مینماید در حالیکه ناگزیر است تا از هر وسیله ممکن غرض حفظ جان و مال اتباع خویش و دوستانش استفاده کرده و به دشمن موقع ندهد تا روابط ما را با هند و بقیه دوستان بین المللی مان خطشه پذیر سازد.
آیا باید پاکستان تعداد قونسل گری های هند را در افغانستان تعین نماید و یا اینکه دولت مرکزی ما با تشخیص ضرورت مبرم به این قونسل گری ها در مورد آن تصمیم اتخاذ نماید و یا هم آیا کافی است که بعد از هر حمله انتهاری و ضایع شدن جان 10 ها هموطن ما صرف بار مسؤلیت را به پاکستان انداخت و یا درین راستا به جدیت عمل کرده و به جانب مقابل عواقب این کشتارها و مداخله های بی موجب را گوش زد نمود و یا هم در صورتیکه پاکستانی ها به افغانستان نگاه انگشت ششم را داشته باشند و در مقابل خواست های حکومت ما به بی اعتنایی هایش ادامه دهند ، ما هم باید با استفاده از ابزارهای مختلف استخباراتی و غیره منافع این کشور را تهدید کرده و رویه بالمثل را اختیار نماییم تا بالاخره جانب مقابل مجبور به عقب نشینی شده و دست از آسیب رساندن به مردم افغانستان باز دارد.
بدون شک که سیاست خارجی هر کشور روی منافع دراز مدت کشور متذکره با کشورهای جهان استوار بوده و در صورتیکه دولت ها درایت لازم را در تشخیص این منافع در خرچ دهند و بین دوست و دشمن شان تفکیک قایل شوند به زودی راه خود را به سوی شگوفایی اقتصادی و تأمین امنیت خاطر اتباع شان باز کرده و دیگر هیچ کشور جرئت نخواهد کرد تا منافع ملی ما را تهدید کرده و پای از گلیم اش فراتر نهد.
نوشته از محمد ناصر "کوشان"
دانشگاه نبراسکای ایالات متحده امریکا
March, 2010
بالا
بازگشت