رييس جمهور موفق(؟)

 


عبدالله رسولی

 

 

فهرست اولين کابينه بی هيچ معيار منطقی يی که نشان دهندة کارکرد خوب يا خراب وزراء پيشنهادی پيشين و طرح و برنامه های بعدی چهره های جديد باشد، از پارلمان پاس گرديد؛ تا ديده شود که با فهرست چندمينش کابينه تکميل خواهد شد.

بيشترينه باورهای مردم از آگاهان سياسی آغاز تا عادی ترين افراد جامعه به کرسی حقيقت نشست، که می انگاشتند، کابينة پيشنهادی از روی مصلحت ها و ناچاری، به اصطلاح بر وفق ادای همان بدهکاری های رييس جمهوری که مشتريان سياسی اش برايشان رای آورده بودند تا بار ديگر به کرسی نشيند ترتيب و پيشنهاد خواهد شد، که شد.

 

و ادامة باورها همين چيزی بود که از آب به در آمد. تبصره ها بر مبنای تکميل پله به پلة کابينه برای قناعت خاطر مشتريان سياسی و جامعة جهانی و لاجرم نيل به هدف اصلی وجود داشت که اولين پله اش با پاس فهرست اول کابينه پيموده شد.

اين ناگزيری توأم با مديريت محيلانة «زيرکانه» رييس جمهور سبب می گردد که اين قلم اوشان را به مضمون وارونه اش لقب "رييس جمهور موفق(؟)" بدهد. از ريکارد در کشت و ترافيک مواد مخدر در دور اول حکومت داري شان گرفته تا درجه گرفتن در فساد اداری به پيمانه يی جهانی و دست بالا در نا امنی ها، نفاق و برتری طلبی های افراد دم و دستگاه شان و صدها معضله و مشکلات مترادف و سر هم.

 

غربال هميشه کمترين اشياء را به عنوان اشياء و دانه های ناکار آمد از مجرای خويش عبور می دهد، و اما، با احترام به کرامت انسانی وزرای پيشنهادی، اينبار شايد هم نسبت کوتاهی بلندای لبه های غربال؛ مفيد و مضر، خوب و بد، افزونبر 70 فيصد از مجرای اصلی غربال نه، بلکه از لبه های آن به بيرون پرتاب شدند (رای عدم اعتماد)، و تعداد اندکی هم به هر عنوانی که بود در غربال (کابينه) باقی ماندند که آرزومنديم وزنة خوبان در ميان اين کميت بيشتر باشد.

سر انجام هفده نامزد پيشنهادی رييس جمهور که به دور از تعداد اندک، بيشترشان به باورهای قومی و وابستگی های سازمانی اميدوار بودند تا ارزش های انسانی و تخصص، از رای اعتماد پارلمان نا اميد، رد و حتا "رَد به رَد" به قول يکی از دوستان طنز پرداز پريدند و تکيدند. و هفت تن هم شايد برای اشتراک در کنفرانس لندن انتخاب گرديدند تا حد اقل رييس جمهور بدون کابينه به کنفرانس نرود.

حالا آنچه را که فاجعة قرن است و فساد اداری اش می نامند و افغانستان را در صدر ريکارد گيرندگان قرار داده است، با تعطيلات پارلمان فرصت و گام های مناسبی برای تمديد ميعادش برداشته می شود؛ زيرا مجريان اصلی همين فساد اداری که آقای رييس جمهور را در دور اول حکومت داری شان نزديک بدنام ساخته بود، مِنباب سرپرست کماکان به چوريدن و لوليدن در چوکی های ناز وزارت ادامه می دهند تا عاقبت تعداد زيادی از نماينده گان مردم سوای برخی عزيزان، از سفرهای خارجی، تداوی ذکام و ساخت دندان های شان و برقراری توازن با گرفتن رژيم غذايی و ديدار فاميل های محترم شان به پارلمان برگردند و به فهرست دومی که محتملا اينبار مقداری به دلخواه و خواست رييس جمهور خواهد بود، رای اعتماد دهند.

با همة مسئوليت های وجدانی و رسالت های که هر حکومتی نسبتی به رعيت اش دارد، از کجا معلوم که حکومتچيان ما اين رسالت را درک داشته باشند. و با اين همه چالش های موجود بيدادگر مانند فساد اداری، توليد و ترافيک مواد مخدر، مافيای زمين و قدرت، همسايگان ناخوب (پاکستان و تا حدودی هم ايران)، قوای مسلح نا مسلح از نظر تخنيک و عقيده، کابينة فقط کمی بيشتر از ثُلث، برخی سرپرستان به اصطلاح ناکارآمد و فساد اندر قبلی که با مأيوسی به آيندة شان می نگرند و افزون بر همه سطح پايين سواد و شعور فکری و سياسی جامعه؛ در دو ماه سرنوشت ساز بعدی که بايد رای اعتماد به کابينه روشن ميشد، تعيينات پائينی به سطح معينان، رئسا و والی ها عملی می گرديد، کار بالای بودجة انکشافی و عادی سال آينده صورت می گرفت، در رابطه به کنفرانس مهم لندن فکر مي شد که سرنوشت پنج سال آيندة افغانستان از نظر جامعة جهانی و برخی کارشناسان سياسی- نظامی تا حدودی به آن وابستگی دارد؛ اين نماينده گان که پارلمان را خانة ملت و خود را صاحبان اين خانه می دانند، برای چه و با کدام الويت بندی کارهای مهمتر از تذکار بالا به تعطيل مي روند و ويژتاً خلاهای ناشی از عدم حضورشان در خانة ملت را چه سان پُر خواهند نمود.

در اين ميان و عاميانه تر (عرصة شغالی)، بيشتر سرپرست وزيران با نا اميدی يی که از آيندة پست های شان دارند، تا می توانند بر اندوخته های مالی شان خواهند افزود، زيرا اينگونه فرصت طلايی و خلای به مفادشان را کمتر در زندگی به دست خواهند آورد.

لاجرم اين زورق شکسته تا چه زمانی و تا نا کجاها به دست اهريمنان کشيده خواهد شد و چه زمانی دستبردها از ورای آن چيده می شود تا به ساحل آرام لنگر اندازد و مسافرين خسته اش بعدِ اين همه زحمات و تکاليف از

دست همنوعانشان، کام گيرند؟

 

 

12 جدی 1388 خورشيدی- 11 شب

 

                           


بالا
 
بازگشت