ُحــلۀ بــــــهار

 

 

ریــز،  ریــز، ریــز

بـاریــد روی خـاک

                    بـاران نو بهـار.

نـــم  ، نــــم  ، نــــم

بر خاست بوی خاک

                    از بیشه و کنار.

َشــر ، َشــر ، َشــر

غلطید مـوج مسـت

                   از روی آبـشار.

پَــــر، َپــــر،َ پــــر

َپـرزد قـنـاری بـاز

                   با لای شاخسار.

َتـک ،َ تـک،َ تـک

ساعـت برمزگفت

                   بگذشت سال پار.

َتــق ، َتــق ، َتــق

در زد نسیم صبح

                   دروازۀ بـــــهار.

دَپ ،  دَپ ،  دَپ

قلـب زمـان تپـید

                   از شوق بـاربـار.

قـو  ،  قـو  ،  قـو

مرغ سحـر سرود

                   بگریخت شام تار.

لـــا  ، لـــا ، لـــا

زاهـد بلـب درود

                   از لطـف کردگار.

هـی ، هـی، هـی

چـوپان بلند گفت

                  از پـای کو هسار.

َبــع ، َبــع ، َبــع

بـره دوید مسـت

                  بر روی سبزه زار.

واه ، واه ، واه

سر داده باغبان

                 کآمـد ز مــان کــار.

..............................

َد نگ  َدنگ ، َدنگ

یک کـاروان رسـید

                با حٍُـــلۀ بـــــــهار.

                         

                                               خالد عمر (اعظمی) 

 

اتفاق

 

بـسته ای خود دست و پایت را به زنجیر نـفا ق

خود بسوزی خو یشتن در شعله هـا ی ا فترا ق

روی همد یـگرزنی  از جـهل و نـا د ا نی قـفا ق

(می کنـد بـمب تعصــب عـاقــبت هـم ا نـفلا ق )

                                 ( ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق

تا بکی گویی که قوم من ز قومت بر تر ا ست

یـا نـژاد آ ر یـا یی از سیــا هـا ن  بهـترا سـت

مـا مـســلما نیم و مـا یا نـرا محمد رهـبراسـت 

بـار دیگـر گویمت با سوز و درد و اشتییـا ق

                              ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق ) 

خیـل زاغـان رفـته و خیـل شغــالان آ مـــد نـد

یا ز پا کستـان و از روس و ز ایران آمــد نـد

بهـر تقـسـیم  حـریـم پـا ک ا فـغـا ن آ مــد نـد

جیبب چندی جیره خوارانی نمودندچاق وچاق

                                 ( ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق )

گلــشن امــید مــلـت را شــده بــز بـا غـبــا ن

جسم خو نین وطن را گشته کرگس پا سبـا ن

خانه ای ملت نشـست نـو کـــر ا هــریمنـنـان

کاسـه ای لبریز صـبر ما بجوش اندر ا جا ق

                                  ( ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق )

هـر یکی در این وطن  اندر هوای دیگراســت

گر یکی دهلی زند وان  دیگری بـازیگراســت

جمعی دیگر را ز شادی باده ها درساغراسـت

گه (خدا) گوییم و گه (هورا) گهی هم اشپلاق

                                  ( ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق )

 

                                  

 

هر طـرف رو میکنی تهدید بـمب  ذره ایـست

هر سوپرپرمیزنی توپ و تفنگ و چّره ایست

دشمـنان مـلتـت بـا هـم ر فـیق پــّره ایــســت

مـرکب تو ر ه  زنـد این بـیشه با پای چـلا ق

                                    

                                  ( ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق )

هموطن عشق وطن هر گز فراموشت مبا د

حلقه ای ننگ غـلا می هیچ بر گوشت مباد

شیر مـادر میمکیدی هـچگــه نـوشت مـباد

با همی و همد لی را گر بگویی تـو طـلا ق

                                  ( اتفـاق و اتفـاق و اتفـاق و اتفـا ق )  

                       

                                                        خالد عمر (اعظمی)

                                                                                                                    asmikhaled@yahoo.de      

                             

 


بالا
 
بازگشت