بهار سعید
از: بهار سعید
پارسی
اندیشه را بیــــــــــان گواراست پارسی
هر واژه یک نگینه ی گویاست پارسی
از هر دهن ز بسکه دل انگیز می چمد
گویی سروش بردن دلــــهاست پارسی
شبها نیوشه، کودک گهواره ی مرا
شیرینی ترانـــه ی فرداست پارسی
برخاست از «دهار» و فرا رفت هر کنار
بس پهنه را هنرکــــــــــــده آراست پارسی
آوازه ساز بلخ و ســــــــــــــــمرکند و دامغان
شیراز و غزنه ، توس و هریوا ست پارسی
فردوسی و سنائی و خیام و مولوی
حافظ، فروغ و رابعه ی ماست پارسی
از رودکی و حنظله تا روزگار من
آمو ترین سروده ی دریاست پارسی
پیشینه ی ترا ز چــــــــه آغاز سر نهم؟
زیرا هزاره هاست که برپاست پارسی
نازم به یادگـــــــــــــــــار نیاکانیم، نگر
پیداست هر چکامه که زیباست پارسی
برگیزه ی شناسه ی من، وخـــش چامه ام
ای خوش که سرزمین مرا خاست پارسی
پرپر کنم درود، « بهارِ سعید » را
در پیش پا اگر که پذیراست پارسی
« برگیزه» واژه ی پارسی «کارت»، «شناسه» پارسی «هویت» و «وخش» پارسی «الهام» میباشد
بالا
بازگشت