کنفرانس ملی جوانان نمایشی بود
نخستین کنفرانس ملی جوانان هفته‌ی گذشته با اشتراک ۵۰۰ جوان در کابل برگزار شد.
این کنفرانس که به اثر تلاش‌های شمار از اتحادیه‌های جوانان راه اندازی شده بود در آن رییس جمهور کرزی و شماري از عضوهای کابینه اشتراک کرده بودند.
رییس جمهور کرزی که در روز نخست این کنفرانس سخنرانی می‌کرد گفت دولت افغانستان برای تحصیلات عالی جوانان ۵ ميلیون دالر اختصاص داده است که سال آینده این رقم به ۱۰ ميلیون دالر خواهد رسید.
وی افزود افغانستان زمانی می‌تواند متکی به خود شود که در قسمت تعلیم و تربیه جوانان کوشش بسیار صورت بگیرد. رییس جمهور اضافه کرد که همه ساله ۲۰۰۰ بورس تحصیلی از طرف کشورهای خارجی و ۵۰۰ بورس تحصیلی از طرف دولت افغانستان برای جوانان داده می‌شود.
به گفته‌ی وی افغان‌ها از هیچ کسی کم نیستند اگر درست تعلیم داده شوند دیگر هیچ رقابت کننده‌ای نخواهند داشت.
حامد کرزی جوانان را انرژی ممکلت دانست و گفت که جوانان انرژی حال و نیروی آینده افغانستان اند، اگر خوب تربیه شوند می‌توانند افغانستان را در جایی برسانند که با دیگر ممالک پیشرفته رقابت کند.
افغانستان کشور ماست و جوانان هم اولاد وطن هستند که باید این کشور را آباد بسازند.
حامد کرزی از عالمان دین نیز خواست که در مسجدها مردم را تشویق کنند تا دختران و پسران خود را به مکتب‌ها و پوهنتون‌ها روان کنند. رییس جمهور اضافه کرد که "برای هر جوان شرط اول این است که تعلیم و تربیه شود چرا که اگر در آینده ما جوانان با استعداد داشته باشیم زندگی ما راحت‌تر می‌شود."
وی همچنان در خطاب به جوانان گفت: "راه آینده مستقل افغانستان داکتر شدن، انجينیر شدن، لابراتواریست شدن، نرس شدن، حقوق‌دادن شدن، اقتصاد‌دان شدن، مستری شدن، میخانیک شدن و هر حرفه‌ی که جوانان می‌توانند به آن برسند می‌باشد."
ای کاش رییس جمهور مانند گذشته‌ها شعار نداده باشد و به وعده‌های که با جوانان انجام داده است وفا کند.
شمار از جوانان که در روز نخست این کنفرانس سخرانی کردند از رییس جمهور کرزی خواستند تا در تصمیم‌های ملی به جوانان سهم داده شود.
در روز دوم این کنفرانس جوانان به گروه‌هاي اقتصادی، روند انتقال مسوولیت‌های امنیتی، تحصیلات و معارف، روند مصالحه، فرهنگ و رسانه‌ها، مواد مخدر، صحت و ورزش تقسیم شدند تا در مدت دو روز مشکلات موجود در این بخش‌ها را شناسایی و جهت رفع این مشکلات راه‌های حل آن را به مقام ریاست جمهوری پيشنهاد کنند.
پس از دو روز بحث گروهی، جوانان در بخش‌های یاد شده پشنهادهای خود را ترتیب و به ریاست جمهوری محول ساختند.
این کنفرانس به اثر تلاش‌های شورای هماهنگي جوانان افغانستان که شمار از عضوهای آن در ارگ ریاست جمهوری و شمار از نهاد حکومتی وظیفه‌های قابل توجهی دارند و بیش از ۷۲ نهاد عضویت آن را دارد، راه اندازی شده بود.
شورای هماهنگي جوانان افغانستان در جریان انتخابات ریاست جمهوری از حامد کرزی پشتبانی کردند و پس از برنده شدن آقای کرزی شماري از عضوهای این شورا در بخش‌های مهم ریاست جمهوری و ديگر نهادهای حکومتي گماشته شدند.
این شورا در هماهنگي با ارگ ریاست جمهوری یک بار ديگر خواست تا با برگزاري کنفرانس ملی جوانان به چشم جوانان خاک بپاشد و با استفاده از نام جوان، صدها جوان را که عضویت این شورا و شمار از نهادهای ديگر را دارند گرد هم جمع کنند تا با این اقدام از یک سو توجهی جوانان را به این شورا جلب کنند و از جانب ديگر طوری وانمود کند که حکومت به فکر جوانان است و از جوانان در عرصه‌های مختلف حمایت می‌کند.
هرچند راه اندازی چنین کنفرانس ملی در سطح کشور گام مثبت در راستای انعکاس مشکلات جوانان است و جوانان را با هم متحد و هم فکر می‌سازد؛ اما در این کنفرانس بیشترین اشتراک کننده‌ها عضوهای چند نهاد محدود بودند و به هیچ عنوان از تمام جوانان نمایندگي کرده نمی‌توانستند.
در چنین کنفرانس‌ها باید از جوانان با استعداد و نماینده‌های تمام ارگان‌هايي که در بخش جوانان فعالیت دارند دعوت به عمل بیاید تا با پیشکش نمودن طرح‌های مناسب توجه حکومت را به خود جلب کرده و آنها را مجبور به عملی کردن طرح‌های شان سازند.
این کنفرانس بیشتر جنبه‌ی نمایشی داشت و به باور کامل می‌توان گفت که طرح‌های که از سوی جوانان در این کنفرانس پشنهاد شد، جنبه‌ی تطبیقی نخواهد داشت.
بدون شک در این کنفرانس هم شمار از جوانان با استعداد با طرح‌های بسیار بهتر اشتراک کرده بودند و در اخیر کنفرانس طرح‌های شان را ارایه کردند؛ اما با در نظرداشت نحوه برگزاري این کنفرانس و وعده‌های قبلی حکومت با جوانان که تا حال در بسیاری از موردها جنبه‌ی عملی نداشته است، می‌توان گفت که این بار نیز این طرح‌ها در گوشه‌ي از ارگ آرشیف خواهد شد و جنبه‌ی عملی پیدا نخواهد کرد.
پیش از برگزاري این کنفرانس شورای هماهنگي جوانان افغانستان باید با تمام نهادهایي که در بخش جوانان فعالیت دارند تماس بر قرار می‌کرد و از آنها می‌خواست تا طرح‌های شان را برای کنفرانس جوانان آماده كنند. با چنین اقدامی از یک جانب نهادهای که در بخش جوانان فعالیت داشتند طرح‌های همه جانبه را برای حل مشکلات جوانان پشنهاد می‌کردند و از سوی ديگر کنفرانس از همه‌ی جوانان نمایندگي می‌کرد؛ اما با تاسف که این کنفرانس از سوی چند نهاد محدود برگزار شده بود و از تمام جوانان نمایندگي کرده نمی‌توانست.
معینیت امور جوانان و اتحادیه ملی جوانان نیز از راه اندازی این کنفرانس بی‌خبری نشان داد.
این نهادها گفتند که کنفرانس جوانان ملی نبود و از تمام جوانان نمایندگي نمی‌کرد.
بی‌خبری معینیت جوانان از برگزاري این کنفرانس خود سوال بر انگيز است. پيش از برگزاري هر نوع کنفرانس در مورد جوانان حداقل باید معینیت امور جوانان در جریان گذاشته شود؛ زیرا معینیت يگانه نهاد حکومتی است که برای جوانان کار می‌کند و در ۳۳ ولایت افغانستان نمایندگي دارد.
اگر شوراي هماهنگي جوانان به واقعیت در مورد مشکلات جوانان می‌اندیشند و اراده‌ی برگزاري یک كنفرانس ملی جوانان را می‌داشت در قدم نخست باید معینیت امور جوانان را از برگزاري چنین کنفرانس آگاه می‌ساخت؛ زیرا این معینیت به طور رسمی از جوانان افغانستان نمایندگي می‌کند، این که معینیت تا حال به جوانان چه کرده و چه نکرده بحث جداگانه است؛ اما آگاه بودن از چنین کنفرانس ملی برای جوانان که آن هم با حمایت مستقیم ریاست جمهوری برگزاري می‌شود حق مسلم معینیت جوانان است.
در قدم دوم شورای هماهنگي جوانان افغانستان از قبل با تمام نهادهای که در سراسر افغانستان برای جوانان کار می‌کند تماس بر قرار می‌کرد و از آنها می‌خواست تا برای حل مشکلات جوانان طرح‌های شان را ترتیب و در کنفرانس ملی جوانان آن را ارایه کنند. در قدم سوم شمار از جوانان مبتکر و با استعداد را که با شوراها و یا نهادهای جوانان به تماس نیستند؛ ولی از طریق رسانه‌ها بیشتر ظاهر می‌شوند و از توانایی‌های خوبی برخوردار هستند نیز دعوت می‌کردند تا با اشتراک در این کنفرانس نظریه‌های شان را با جوانان شریک می‌ساختند. در ضمن برای کنفرانس حداقل سه تا چهار روز را در نظر می‌گرفتند تا روی موضوعات همه جانبه بحث صورت می گرفت و راه‌های حل معقول پشنهاد می‌‌شد. این کنفرانس با شتاب، بدون هماهنگي با نهادهایي که در بخش جوانان کار می‌کنند، به منظور هدف‌های مشخص برگزار شده بود و کدام نتیجه‌ی مثبتی در قبال نخواهد داشت.
بالا
بازگشت