بلقیس مل
دردمندان
زیستن با ستمگران
در فراز و نشیب ، زنده گان
هستی آ د میان
طعمه بمب ها و راکت ها
به خون نشستن و ماتم ها
گذ شت زمان با آد میان
هست در مجادله ها
عجب اسفناک دورانیست
همه از تبار جنون
کمر بسته اند به تباهی نسل ها
ساخته اند دوزخ روی زمین را
با تیشه ای خیالات
برای سر نگونی دیگران
با خشونت نمایان
چاه حفر مینمایند
عجب اسفناک دورانیست
نفاق و تفرقه انداختن
زر و سیم اندوختن
باداری و سروری نمودن
اینقدر خون ریختن
گویی!
شقا یق سوخته
گل بنفش لباس ماتم پوشیده
و زینت تابوت ها شده
عجب اسفناک دورانیست
همه از تبار جنون
ساخته اند دوزخ روی زمین را
نابودی تبار و قبیله ها
در نرد بان ها
بالا رفتن و پایان شدن
لبا س فخر پو شیدن
هستی را به نا بودی گرفتن
نسل را از نسل جدا سا ختن
عجب اسفناک دورا نیست
آد میان درد مند اند
عفت و عزت بر باد رفته
بی هویت و بی معنا گشته
زنده گی وحشتزا شده
سینه ای دل روزگار سیاه گشته
زما نه به مشت مومی ماند
توده ها را مجسمه های بیروح ساخته
جوانان سر به بالا کشیده
در روز گار سیه روزی
از دیده گان شان نفرت میبا رد
یکجا با ابر های سر گردان
در تکا پوی چیزی اند
عجب اسفناک دورانیست
در پی لقمه نانی
دارند ریسمانی
مرد مان دوش بدوش
در مانده و خاموش
کودکان دست فروش
سراسیمه و از نظر فرا موش
تا هنوز پولی بدست نیاورده
شده اند خوراک ماین های خاک پوش
مادر و پدر هراسان ژنده پوش
در انتظار فرزند برهنه پا
به هلاکت افتاده اند
عجب اسفناک دورانیست
صدور سرما یه فراوان
تنور ها را ساخته داغان
به هر جا پا گذارند بینوایان
سوزند در آ تش سوزان
درد مندان سر گردانند
بسان دانه های تسبیح
از هم میگسلند و به زمین میریزند
سُراب میشوند
آ دمی زمانیکه زاده میشود
دست به گریبان زنده گی میزند
درد جانگداز و استخوان سوز
نه از دوش فرو میریزد
و نه فراموش میشود
ستم دیده گان از این کهنه رباط میروند
و دوباره بر میگردند
بآخرین خاکستر شان آب می پاشند
این گفته را همه میدانند « بلقیس »
که زنده گی منبع الهام هست
تکامل در انتها است
هیچ چیز کامل نیست
عجب اسفنا ک دورانیست
---------------------------------------
با حرمت بی پایان « بلقیس مل »
25-1-2012
بالا
بازگشت