نذیر ظفر

 

بیا بهار  !  

 

 

بیا بهار که دیگر توان هجران نیست

بیا بهار که غیر تو همدل و جان نیست

بیا بهار که از  سیلی ای تبار خنک

کبود گشته رخم طاقت زمستان نیست

بیا بهار که از برف های چشم سفید

توان رفتن ما جانب گلستان نیست

بیا بهار به هر شا خهء شگوفه بریز

که تاج گل بسروقا مت درختان نیست

بیا بهار چمن را لباس سبزه بدوز

بدون سبزه و گل نغمه های مرغان نیست

بیا بهار که سا لار عشق خنده کند

که پستهء لبی در این کرانه خندان نیست

بیا بها ر و بشوی خاک غصه از رخ باغ

که بی حضور تو اینجا امید باران نیست

 

 

بهار 

ور جینیا امریکا    2011

                                                                                

 

مرا شگوفه بده ای بهار گل پرور

زجور دست زمستان ذلالتم بنگر

چراغ لاله سر راه من فروزان کن

که راه میکده گم کرده ام درین کشور

قسم به نر گس شهلا؛که چشم منتظرم

نجوید هیچ به جز سا قی و می و ساغر

بگو به شیخ اقا مت کند به صحن چمن

که پیش لاله و گل میشود ثواب دگر

بگو به محتسب شهر دره را بگذار

بکش پیا له ؛ که می میدهدز دوست خبر

مباش منتظر وعده های فردا یی

بگیر نقد و به نسیه امید خو یش مبر

چو یارو باده و گل با بهار همدم شد

بسوز شمع دل و نا له کن بسازای ظفر

 

 

---

بالا
 
بازگشت