قطعنامه

کنفرانس بین المللی از بُن تا بُن

ده سال اغماض خواستهای مردم افغانستان

۴ دسمبر ۲۰۱۱

 

بتاریخ ۴دسامبر سال ۲۰۱۱  بیش از یکصد و پنجاه نفر از نمایندگان سازمانها و نهاد های کلتوری ، اجتماعی و سیاسی از کشور های آلمان، هالند، سویدن، انگلستان، فرانسه، اطریش، ناروی ، اسپانیا ،امریکا و افغانستان در تالار(هوتل AZK) شهر بُن آلمان درکنفرانس بین المللی از بُن تا بُن اشتراک نمودند.

  کنفرانس با سخنرانی افتتاحیۀ محترمه نجلا واسعی رئیسۀ فارو آغازیافت. رئیسۀ فدراسیون بعد ازارزیابی وضع کشوردر فاصلۀ دوکنفرانس بُن وفعالیتها ومواضع فاروطی این دوره، علت برگزاری کنفرانس موازی به کنفرانس بُن را چنین توضیح نمود: "طی دهسال گذشته به خواستها ونیازهای مردم افغانستان توجهی صورت نگرفت. دولت افغانستان وکشورهای پشتیبان آن منافع خود را در اولویت قراردادند. برای اینکه خواستهای مردم افغانستان نیزدر بُن انعکاس پیدا کند، فاروبه برگزاری کنفرانس موازی افدام نمود."  سپس اشتراک کنندگان سمینار به استماع سخنرانی محترم عزیزالرحمن رفیعی رییس مجتمع جامعه مدنی افغانستان ، محترمه داکتر ثریا صبحرنگ  کمیساربخش زنان کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان ، محترم فاروق فارانی تحلیلگر امور سیاسی مقیم آلمان ، محترم داکتر عزیز الرحمن حکمی استاد پوهنتون مادرید، محترم پیتربرون سکرترجنرال کمیتۀ سویدن برای افغانستان، محترم داکتر قیام جلال زاده رییس انجمن افغان-جرمن در افغانستان، محترم داکتر حنان روستایی محقق علمی پوهنتون هانوورآلمان، محترم داکتر کریم غروال تحلیلگر سیلسی مقیم اطریش و عده ای دیگری از سخنرانان پرداختند. متعاقبأ بخش بحث آغازگردید. اشتراک کنندگان باسوالات وتبصره های شان بر نکات تاریک بُن اول و ادامۀ بحران کنونی تا بُن دوم ،روشنی انداختند.

ترکیب اشتراک کنندگان کنفرانس بُن اول که به استثنای گروپ روم دستچینی ازگروه های جنگسالاربوده درغیاب مردم افغانستان وبرمبنای سازش میان قدرتهای بزرگ وهمسایگان مغرض دعوت شده بودند، ازهمان آغازمورد اعتراض مردم افغانستان قرارگرفت. غرض تضعیف اعتراض مردم به این ترکیب، دول غربی، ازطرق مختلف چنین وانمود ساختند که حضورجنگسالاران درترکیب حکومت یک امرمؤقتی است وهمزمان با یک مارشال پلان برای افغانستان وتطبیق عدالت انتقالی درین کشور، افغانستان بیک کشورامن، پیشرفته وعاری ازجنگسالاران تبدیل میگردد. واقعیتهای سرسخت وطن ما درآستانۀ بُن دوم نشان میدهد که بعوض مارشال پلان، پولهای زیادی بنام بازسازی افغانستان ازخزانۀ کشورهای مختلف خارج ساخته شد ولی بخش اعظم آن توسط غارتگران داخلی وخارجی تاراج گردید. جنگسالاران  با همین پولها به مافیای قدرتمندمبدل شدند وتا اکنون مقامات کلیدی را در اختیاردارند.

با وصف نارسایی های فوق الذکر، مردم افغانستان با استفاده از فضای تنفسی که بدست آوردند به آبادساختن شهرها و دهکده های تخریب شدۀ خویش پرداختند ،و هکذا به احیای فرهنگی خویش اقدام ورزیدند.

با اذعان به اینکه به کمک جهان برخی تحولات مثبت در زندگی مردم افغانستان در ساحات سرکسازی، تعلیم و تربیه و صحت عامه رونما گردید، ولی در سایرساحات نیاز های اساسی و مطالبات مردم افغانستان توسط دولت  افغانستان و کشور های خارجی پشتیبان آن، نادیده گرفته شده است. به طورمثال به مطالبات مردم برای تطبیق  پلان عدالت انتقالی، سرمایه گذاری بالای زیربنای یک اقتصاد واقعی وایجاد کنندۀ رفاه وکار،  حمایت از سرمایه داران ملی،تأمین قانونیت ومحوفرهنگ معافیت ازمجازات، رسیدگی جدی به وضع زنان قربانی خشونت خانوادگی وتجاوز جنسی، حذف جنگسالاران مظنون به نقض حقوق بشروجنایات جنگ ازکرسیهای دولتی ولیست کاندیداتوری ریاست جمهوری وپارلمانی، ریشه کن کردن مافیا اعم ازمافیای موادمخدره، مافیای زمین که حدود 4 میلیون جریب زمین را غضب کرده ، مافیای موادنفتی ،مافیای سلاح ومافیای مالی، کنترول منابع مالی نشرات رسانه های وابسته  وسایر خواستهای برحق مردم افغانستان ترتیب اثرگذاشته نشده است.

کنفرانس بعد از غور و مباحثه روی مواد قطعنامه،مواد ذیل را به تصویب رسانید:

1-    امنیت نیاز اساسی مردم است. فرهنگ معافیت وفساد لجام گسیختۀ اداری موانع اصلی تأمین امنیت اند. تا زمانیکه این موانع ازمیان برداشته نشوند، اقدامات دیگرنامؤثرخواهند بود. نظامیان پاکستان وآخوندهای ایران مؤفقیت خود دربی ثبات نگهداشتن افغانستان طی ده سال اخیر را مرهون انارشی وبی بندوباری حاکم در ارگانهای سه گانۀ دولت افغانستان اند.  ازجانب دیگرتعلیم نیروهای امنیتی افغانستان ازجانب دول عضو ناتو ازفقدان یک پلان واقعبینانه ومتکی به نیازهای افغانستان صدمه دیده که بودجه تخصیص داده شده به ختم خویش نزدیک گردیده ولی عسکر وپولیس افغان فقط سلاحهای سبک را در اختیاردارند. قبل ازتسلیمدهی مسوولیتهای امنیتی به اردو وپولیس تجهیزآنها به اسلحۀ سنگین امر ضروری میباشد. اگر افغانها یک دولت دلسوز ملی و قوای مسلح مجهز یعنی قوای توپچی ،زرهی ،هوایی و مدافعۀ هوایی مناسب را در اختیار داشته باشند، پاکستان وایران جرأت تجاوز به سرحدات افغانستان را از دست میدهند.

2-    اعمار زیربنای اقتصادی افغانستان بر مبنای یک پلان درازمدت سرمایه گذاری. پالیسی اقتصاد بازار باید ازشکل مافیاپسند وکاریکاتوری فعلی آن خارج ساخته شده وبا قانونگذاری دقیق ونظارت دقیق از تطبیق معیارهای قانونی در سکتورتجارت وتولید، حالت عادی را اختیارکند. افغانستان از لحاظ منابع طبیعی و نیروی جوان انسانی ظرفیت تبدیل شدن به یک ملت متکی بخود را دارد. آنچه به آن نیاز اریم حکومتیست که رهبران آن از ارادۀ سیاسی و سیستم حکومتداری شفاف و مستقل برخوداربوده اولویتهای ملی خود را برمبنای مصالح ملی خودشان تعین کنند. افغانهای مقیم خارج می توانند با آوردن فشار سیاسی، لابی ونوشتن مقالات در مطبوعات خارجی، حکومات کشورهای اقامت شان را وادار به پشتیبانی ازین خواست کنند.

3-    افغانها در وضع حساس کنونی به وحت ملی نیاز دارند. شرط مهم رسیدن به وحدت ووفاق ملی بستن صفحات خونین تاریخ سه دهۀ اخیرازطریق تطبیق پلان عدالت انتقالی میباشد. “قانون مصالحه وعفوه" که توسط جانیان جنگی ودوستان شان تصویب شدوتوشیح گردید، داعیۀ صلح اجتماعی را برای مدتهای نامعلوم به تعویق انداخت. ازجانب دیگرپاکستان مانع از پیوستن طالبان به روندصلح میگردد ومیخواهد بوسیلۀ طالبان افغانستان را در آینده بحیث عمق استراتیژیک خود در اختیار داشته باشد. اعلام تشکیل یک باندجدیدجواسیس آی. اس. آی تحت نام " اتحادعلمای افغانستان" درآستانۀ کنفرانس بُن درشهرکویته، تیغ زنگزدۀ دیگریست که پاکستان برای کشتارمرم افغانستان از نیام کشیده است. "اتحاد علما" حلقۀ جدیدیست در زنجیری که پاکستان برای به بردگی کشیدن افغانها بکمک  عناصرخودفروش ایجاد کرده است. زورگوئی پاکستان را نمیتوان با گرفتن موضع عقیم مهار کرد.

4-    با میزبانی، تمویل، تجهیزوتعلیم  گروه هایی که افغانستان وافغانها را به آتش میکشند وباعث ادامۀ موجودیت قوای خارجی در افغانستان شده اند، پاکستان ازمنشورملل متحد تخطی آشکار میکند. ایالات متحده وناتو بخاطرمنافع استراتیژیک وانتخاباتی خود شان در برابراین قانون شکنی ودهشت افگنی دولتی پاکستان در مجامع بین المللی سکوت اختیارکرده اند. امسال ادامۀ عضویت پاکستان درشورای امنیت درحالی تمدید شد که هیأت منفعل حکومت افغانستان در ملل متحد وپشتیبانان بین المللی اش، با پا گذاشتن برخون مردم افغانستان، دربرابرکاندیداتوری این کشورتجاوزکاربیشرمانه سکوت کردند. تا ناوقت نشده باید به این وضع پایان داده شود.

5-    صلح عادلانه وآبرومندانه آرزوی قلبی هرافغان است. طرفین مذاکرات صلح نباید پاکستانی  ها وسایرخارجیها باشند. قیمت صلح نباید با انصراف ازحقوق وآزادیهای مدنی وسیاسی و زیرپا گذاشتن تساوی حقوق زنان پرداخت گردد. برای تداوم صلح بعد ازمنازعه، تطبیق عدالت انتقالی امر غیرقابل انصراف میباشد. 

6-     دولت افغانستان و قوای خارجی با یدبه شکنجۀ سیستماتیک در زندانهای خویش(زندانهای دولتی وزندانهای ناتو) پایان بدهند. با برچیدن بساط شکنجه وارعاب اززندانها وشعبات تحقیق ریاست عمومی امنیت دولتی، دولت افغانستان میتواند خواست بسته شدن تمام زندانهای خارجیها در افغانستان را با جدیت مطرح سازد. درین اواخر ریاست عمومی امنیت دولتی ازپلان تشکیل محکمۀ اختصاصی صحبت میکند. کنفرانس این پلان را بشدت تقبیح میکند. اگر اختناق و شکنجه باعث ایحاد امنیت و ابقای دولت ها  شده میتوانست، حکام سه دهۀ اخیرمیتوانستند بر اریکۀ قدرت بمانند.

7-    معادن کشور میراث ملی ما را تشکیل میدهند. به حراج گزاری عجولانه این ثروت توسط حکومتی که فساداداری اش زبانزدجهانیان است، مایۀ نگرانی جدی میباشد. شرایط واگذاری معدن مس عینک لوگرمثال روشن ومعامله گرانه حکام کنونی به سرنوشت معادن کشوروعدم توجه به استفاده معادن برای ارتقای کاریابی وتربیۀ کادرتخصی درکشورمیباشد.

اشتراک کنندگان موادششگانۀ فوق را به اکثریت آراء به تصویب رسانیدند.

یادداشت:

اشتراک کنندگان کنفرانس به فدراسیون سازمانهای پناهندگان افغان در اروپا پیشنهاد نمودند تا در سال 2012 یک کنفرانس بین المللی جوانان در اروپا ویک اجلاس مشترک با روشنفکران و نهاد های افغان در داخل کشور(کابل) برگزار گردد. هیأت اجرائیۀ فارو وعده داد تا راه های عملی کردن این پیشنهادات را جستجونماید.

                                       4 دسامبر 2011                                                              

بُن / آلمان

 

 

 

 

---

FAROE, Post Box 707,   2300 AS,   Leiden,     www.afghandiaspora.org,    

faroe_af@hotmail.com