سنجر غفاری
مخلوط ومرکب بی حاصل
جنگ در افغانستان چهره بدل مینماید . ای کاش ختم جنگ هدف حقیقی باشد، وعملی گردد. آوازه مزاکره ومصالحه از تنور گرم جنگ و انتحاری ، از میان شلیک ها و انفجارت ، فریاد مردان و مادرانی طنین انداز گردید که همه روزه فرزندان شان را قربانی میدهند . مگر سخن گویان طرف های در گیر جنگ خواست ها و اهدافی را در میان هزاران قربانی جنگ ، فریاد یتیمان و بیوه زنان جستجو می نمایند و شرایط خاص خویش را مطرح نموده و طلب دارند. طالبان به دو بخش تقسیم بندی و صف آرائی گردیده اند ، طالبان پاکستانی ، طالبان افغانی . طالبان افغانی نیز به دودسته مربوط میگردند . طالبان مربوط به القاعده ، طالبان مربوط به .....؟ در این میان روشن نیست که رهبر این دو گروپ افغانی آیا امیر المومنین ملا محمد عمر آخند است و یا کدام فردی دیگری ؟ بر علاوه این گروپ بندی ها ، نظامیان پاکستان از موجودیت رهبری و مخفی گاهای این تشکیلات همیشه خود و جامعه جهانی را گول میزدند و بی خبر می انداختند . امروز چه انگیزه باعث گردید که چشمان باز شان بسته است .؟ کجاشد تروریستان بین المللی ؟ شاید جهانیان خواب باشند، ویا خواب دیده باشند که جنگ با تروریستان بین المللی در جریان بود ؟ شاید بت های بامیان کم ارزش تر از بلند منزل های امریکا باشد. که بخاطر ویرانی بلند منزل ها با لشکر خویش به جنگ آمده بودند ، چونکه انسان افغان ارزش و بهای ندارد ، بت های بامیان صاحب و بازخواست گر نداشت . این جنایت نیست .، ارزش ملی نیست، طالبان را کی ها به افغانستان آوردند؟ .
طرف دیگر جنگ : حزب اسلامی حکمتیار میباشد که موجودیت قوای خارجی را یک بهانه قرار داده برعلاوه انسان افغان با سنگ و صخره افغانستان ، جنگیده است . مگر با خارجیان در مزاکره و تفاهم قرار دارد . اسلحه و اکمالات نظامی و معیشتی خویش را از خارجیان می گیرد . در ویرانی کابل سهیم نیست . تنها راکت زده است .
طرف دیگر جنگ در افغانستان : مادر همه مصیبت های ملی افغانها و پدر همه جنایتکاران جهان و افغانستان استخبارات نظامی و نظامیان اردوی پاکستان قرار دارد که به شمول رهبری حزب اسلامی ، طالبان افغانی والقاعده ، حمایت و اکمالات طالبان پاکستانی را نیز داوطلبانه و با افتخار عهده دار میباشد حتآ از امریکا و متحدین پنهان نیست ، همه در تفاهم با همدیگر قرار دارند . پس چگونه میتوانیم بگویم که چرا جنگ درافغانستان متوقف نمیگردد ، ادامه دارد، چراآغاز شد ه است ؟
کشور های همسایه افغانستان ،ایران ، هندوستان ، چین ، فدراسیون روسیه و جمهوریت های آسیای میانه نیز از این ناحیه خیلی ها نگران و تماشاگر هستند که در منطقه چگونه یک بازی سرگرم کننده و جنگ دلخواه به خاطر رسیدن به هدف بعدی گره خورده است.همه میدانیم که حا کمیت های سه دهه گذشته منجمله حاکمیت موجوده درافغانستان تحت رهبری جناب محترم کرزی فدائی و قربانی این سازش و آمیزش گردیده ، جنگ و مصیبت ها آرامشی نداشته و ندارد. همان طوری که توافقات ژینو با فشار جامعه جهانی و استخبارات نظامی پاکستان جبرآ بالای حاکمیت افغانستان تحمیل گردید و قوت های شوروی افغانستان را ترک نمودند حلقات در نظام دولتی و حزبی اتحادشوروی وقت در یک سازش بدون اراده و خواست رهبری دولتی افغانستان و دور از دید مردم افغانستان با اپوزسیون به خواست پاکستان در یک سازش کور کورانه باعث بزرگترین اشتباهاتی گردیدند که کابل و مردمش در حمام خون غلتیدند ، ملیونها انسان به خصوص نیم ملیون قوای مسلح کشور به خواست پاکستان و زمان نابود گردید و آژدهای سیاه طالبانیزم با سینه سفید گونه از وجود استخبارات پاکستان و سعودی ها ، حمایت امریکائی ها و انگلیس ها و متحدین را کسب نموده و در افغانستان رها گردیدند با وجود بیش سه دهه مصیبت وتحمیل قربانیها فشار جنگ در افغانستان و منطقه هنوزهم خواست ها و امید های کشور پاکستان در افغانستان و هندوستان به قوت اش باقی است . چگونه میشود که با بازگشائی دفتر سیاسی و یا تماس با طالبان همه یخ ها آب گردید ؟ با باز گشائی دفتر طالبان در قطر استخبارات پاکستان و طالبان تحت رهبری ملا محمد عمر از اتحاد قو ماندانان و طالبان افغانی و پاکستانی برای ادامه جنگ و حملات بالای نیروهای امریکائی در افغانستان خبر دادند. از تصامیم هزاران هزار جنگجوی القاعده هنوز خبری نیست . چه تظمینی وجود دارد که باز گشا ئی دفتر طالبان مفهوم به رسمیت شناختن و امتیاز دادن در سطح سیاسی و بین المللی برای طالبان به خواست پاکستان ، تسلیم شدن در برابر حامیان شان ( استخبارات و نظامیان پاکستانی ) نمی باشد . ؟ از بیانات و مطبوعات دولتی در افغانستان چنان بوی ناراحتی و خشم علیه ایجاد نماینده گی سیاسی طالبان به مشام میرسد که تصور نداشت . سخنان مسولین شورای صلح افغانستان در ضدیت با تصامیم و فیصله های امریکا و طالبان در قطر بیان یک ناباوری میان حکومت افغانستان و جامعه جهانی را بیان میدارد و بر علاوه خواست حکومت افغانستان برای مزاکره و تفاهم با دولت مردان پاکستان مبنی بر آغاز مزاکرات صلح با طالبان از طریق پاکستان ، پرابلم زندانیان افغان در بگرام ، آزادی سه تن از فرماندهان بزرگ طالبان از زندان گونتانامو خشم دولت افغانستان و رهبران سیاسی و تنظیمی را بر افروخته است ، از جانبی مزاکرات رهبران شمال در کشور المان با امریکائی ها و المانی ها روی جریانات کشور و آینده حضور طالبان در حاکمیت و یا در حل بحران کنونی تشویش ها و نگرانی های را برای مردم و دستگاه دولتی افغانستان ، وهمسایه ها ، بوجود آورده قیاس میگردد تا حوادث و جریانات سیاسی و پشت پرده ابریل سال 1992 که منجر به سقوط حاکمیت دوکتور نجیب الله و ایجاد خلای قدرت در افغا نستان گردید تکرار گردد. نشست بن دوم در عدم اشتراک پاکستان سناریوی بود که امروز نمایانگر این واقعیت را مینماید که تفکر سیاسی و فشار های تحمیلی استخبارات و نظامیان پاکستان روی اشتراک و سهمگیری طالبان در قدرت سیاسی افغانستان امر حتمی و ضرورت زمانی بوده باید الترناتیف دیگری را جامعه جهانی در افغانستان جستجو و عملی ننمایند . چنانچه در بن اول خواست پاکستان اشتراک و حضور طالبان در اجلاس بود ، ترور قوماندان عبدالحق عکس العمل پاکستان علیه فیصله های بن اول را ثابت نمود ، پاکستان هرگز نمی خواست که پس ازسقوط رژیم طالبان در افغانستان اتحاد شمال در حاکمیت موقت و دوره انتقالی شرکت داشته باشد . فیصله های بن اول تکمیل کننده خواست های این کشور نبود . از دیدگاه پاکستان نباید در افغانستان قوت های نظامی و اردوی ملی ایجاد میگردید . روی این خواست پاکستان بود که برنامه عجولانه ( دی. دی .آر)و خلح سلاح تنظیم های مربوط به اتحاد شمال منجمله قوت های دوستم ، حزب وحدت ، شورای نظار و جمعیت اسلامی را امریکا به میل پاکستان عملی نمود . حادثه قلعه جنگی، معاصره کندوز ، اشغال کابل به وسیله قوت های مشترک شورای نظار و جمعیت اسلامی ، سقوط مزار و ولایات شمال به همکاری مشترک قوت های دوستم و کوماندوهای خاص امریکا، استخبارات نظامی و نظامیان پاکستانی را خشمگین نمود . در عین زمان اشغال میدان هوایی بگرام به وسیله قوت های شورای نظار و عملیات امداد روسیه فدراسیون در ایجاد پل هوایی و اکمالاتی در ابتدای سقوط رژیم طالبان برای پاکستان غیر قابل قبول بود. چون که قبل از حضور نظامیان امریکا در افغانستان استخبارات و قوت های نظامی پاکستان در دروازه های جمهوریت های آسیای میانه همدوش با طالبان حضور عینی داشتند. استخبارات نظامی پاکستان جنرال مشرف را مجبور ساخت تا با امریکا و انگلیس روی یک برنامه مشخص کاری و منطقوی به توافق برسند . مناسبات حکومت جدید در افغانستان با پاکستان روز به روز در عرصه سیاسی و دیپلوماتیکی روبه وخامت گذاشت و از این تیره گی های دوکشور سازش های پشت پرد میان نظامیان واستخبارات نظامی پاکستان با طالبان و امریکا زمینه استفاده های خاص خویش را در افغانستان و منطقه بوجود آوردند. طالبان دوباره روح و قوت سیاسی گرفتند پس از انجام ترور های زنجیری در افغانستان و فیصله های جرگه مشورتی در کابل امریکا مطمعین تر از گذشته فریاد محبت و دوستی را با طالبان پس از گذشت ده سال نهایت دشوار و خونین برای مردم افغانستان اعلام نمود ه رئیس جمهور افغانستان هر قدر فریاد نمود که جنگ و تروریزم در انطرف دیورند و بیرون از قریه و خانه افغانها قرار دارد ، عملیات های شبانه متوقف گردد. مطالحه با طالبان به مشوره و توافق حکومت و با در نظر داشت قانون اساسی کشور صورت بگیرد ، کجا بود گوش شنوای که جواب بدهد .
پس گغته میشود که از مخلوط و مرکب کنونی هیچ حاصلی برای مردم و کشور مصیبت دیده ما افغانستان بدست نمی آید . چیزی که بدست خواهد آمد دراپریل سال 1992قیماق اش را دیگران خوردند و شیراش را پاکستان ، خونش بر سرو صورت مردم وکشور ما بارید و پاشانیده شد. تکرار حوادث قبلی با رنگ و موزیک جدید . همه باهم دریگ گور ( افغانستان ) ؟؟؟؟نصیب مردمش . سنجر غفاری جنوری 2012
بالا
بازگشت