عرض

باز آ که  من  این  حال  پریشان  بکنم عرض

سودا  و غم  ِ این   دل  ِ  نادان  بکنم  عرض

شوریده   به  عشق   تو  شدم  لعبت  ِ  سیمین

این  سر که به  پایت  شده قربان بکنم عرض

فرقت  زده  تیری  به دل   ِ خون   ِ من  آنگه

این  حال  ِ دل  ِ بی  سرو سامان بکنم عرض

من   تشنه ی   آن   لعل   لبت   در پی  جامم

زخم  ِ  جگر و سینه یی  بریان  بکنم  عرض

یک بار  اگر   باز  ببینم    سر   ِ   راه    ات

انده    به صد  شیون  و  افغان  بکنم  عرض

ویرانه   بشد  دل   ز غم   دوری ات  ای گل

گنج است  خیال  ِ رخت ای جان بکنم عرض

مروارید  اشک   است  به   دامن  بسی ریزد

شد کوه غم از اشک  چو  دامان بکنم  عرض

در  کارگه   ِ چرخ   به   جز    رنج    ندیدیم

صد  فتنه  رسیده است ز دوران  بکنم عرض

گر خام   بودم   پخته   شدم  از   اثر  ِ  عشق

این  آتش  و  خاکستر   ِ پنهان  بکنم   عرض

رفتی و  نکردی   به  من    ِ  دلشده    رحمی

پیش   تو  کنم   پاره  گریبان    بکنم   عرض

پُر  خنده   شده   شمع   دل   از  شدت  گریه

افسانه ی  این  دیده ی  گریان  بکنم   عرض

باز آ که ( همایون ) شوم  از  دیدن   ِ رویت

در صبح  وصل  شام   ِ غریبان بکنم عرض

سید همایون شاه عالمی

اکتوبر 2006 م – دوهه – قطر

 +++++++++++++

آستان دوست

در زندگی مراد دلِ من رضــــــای ِ دوسـت

مدیون و شاکرم همگی از عطـــای دوسـت

در زیر بار منّت و احــــــــــسان سرخوشم

خشنودم از کرامـــــــــت بی انتهای دوست

جــان داده در حیــــات محــــــبت نثار کرد

در عشق بدگمان نشوم از صفای دوســـــت

با این تن ضــــــــعیف که جبران نمی شود

جان حاضر است سر بدهم در وفای دوست

دانم محــــــــــــــــال گشت رخ ِ یار بنگـرم

در خلقــــــت ِ جهــــــان، بدیدم لقای دوست

رنگـــم اگر چه زرد شده از جـــــــفای دیر

درمان شوم بزودی ببین از دوای دوســــت

بحر است علم و ما همگی دسـت و پا زنیم

کشتیی غم کرانه کشد ناخـــــــــدای دوست

بگذر ز فرط قصه و افسانه کم بگـــــــــوی

واقف نگشته هیچکس از ماجرای دوســـت

کـــــــردم هزار بار من از یار افتخـــــــــار

هر دو جهان به هیچ بگیر ماسوای ِ دوسـت

باشد قـبول دیده ام هر آنچه داده اســـــــــت

دارم سر اطـاعتی در راه و رای دوســــت

شد ســر بلند دیدی (همــــــایون) ز بندگی

تا سرمه گشته خاک در کــبریای دوســــت

سید همایون شاه (عالمی)

ششم جنوری 2013  م

فرانکفورت – جرمنی

 ++++++++++++++++++++++

سروِ کبر

ای دل به لطـــــف یار بیا آرمـــــیده باش

اندر جهان عشق تو همــــرنگ دیده باش

از زشتی ها و حرف درشتی کـــناره گیر

تصویر روی یار به چشمت کـــشیده باش

از آنکه ذات یار کریم است و پُر ز لطف

گیر باده نوش و جامـۀ غم را دریده بـاش

بگذر ز شور و کثرت اعمـال زاهــــــدان

جان گیر و پیش پاش بدان سـردویده باش

گفــــــتند نا امـــــیدی بسانِ گـــــناه اسـت

پندار واگذار تو احـــــــــسان گـزیده باش

داری اگر یقین ، که یار است مـــــهربان

کِی گفـته تا ز وهم چـنین رخ پریده باش

مشنو تو حرف واعظ خـــشکِ پریده رو

از عـــارفان عشق، سخن ها شنیده باش

بر کف بگـــیر بادۀ رنگـــــینِ عاشــــقی

جام صفای عشق مکرر چــــــشیده باش

زاول ببین که یار چه احسان کرده است

بگذار سرو کــــــبر بیا قد خمــــیده باش

هرگزگناهی نیست که بخشودنی نگـشت

کن توبه گاهی کلک ندامت گــزیده باش

از درد روزگار (همــــایون) غمین مشو

تار ِ یقــین به اصــل ِ توکـــل تنیده باش

سید همایون شاه (عالمی)

ششم جنوری 2013 م

فرانکفورت – جرمنی

 ++++++++++++++++

نغمه سرای دل

یک لبشکری دیده سخـــــــن ساخـــته رفتیم

بر قـــــامــــــت او منظــــره پرداخته رفتیم

دیگر به دل از رنجـــــش دنیا خبری نیست

درد و غم هجـــــــــــران بدل انداخته رفتیم

در شورِ و پرش های دل از شوق وصالش

با هرکه چشم داشت همــــــــی تاخته رفتیم

از سیر و تمـــــاشــــــــای گل و سنبل دنیا

جزعـــــــارض او دیده و نشـــناخته رفـتیم

زد آتش سیر نگـهش خـــــانۀ دل سوخــــت

سوز ِ جگـــــر خویش برافـــــراخته رفـتیم

از بسکه بزلفش دل ِ ما مشغــــــله بگـرفت

بر شغـــــل دگر هــــیچ نپرداخته رفــــــتیم

رسوایی چو دیدیم و خمـــــــوشی نگـذیدیم

رسم و رۀ پیشـــــین، برانداخـــــته رفـــتیم

آهـــــنـگ ِ تزرو دل خود ساز نمـــــــــوده

با نغمــــه یی پُر سوز لــــب ِ فاخته رفــتیم

در عشق (همـــایون) بچنان نغمـه سرا شد

هر نغمه ی دل با خـــوشی بنواخته رفــتیم

سید همایون شاه عالمی

5 جنوری 2013 م

دالاس – ورجنیا

ایالات متحده امریکا

+++++++++++++++++++++

سفرۀ غم

یک دم خـــــــیال یار شود میهمــــان ِ من

گــــردد برنگ سرخ رخِ زعفـــــران من

وآندم که قـــــــلب زار تپیدن همی گرفت

آید صـــــدای پای بسی در گمـــــــان من

پایـــم ز پا فــــــتـــاد به امــید آن کــــه او

دستی کــــــشد به مهــــر شود سایبان من

در خلوتی به ذکر که ازخویش رفــــته ام

جز نام یار نیســـت دگــــــــر برزبان من

بنگر که برگ سفـــرۀ غـــم گـــل برآوَرَد

خون دلست و اشکِ تمنا به خــــــوان من

از آرزوی وصــــل کجــا دست می کـشم

پوسد اگر به قـــــبر همه استـــــخوان من

هر دو جهــــــــــان به پای نگارم نمیدهم

زاهـــــــد مپرس هیچ ز سود و زیان من

عــــــاشق اگر نه اید توقـع فـــهم نیســـت

آگـــــــــــه نمی شوید ز دردِ نهـــــانِ من

چون آتشم نهـــــــان به خاکـــــــستر ِ امید

کی گشته کس غمین وکسی شادمـــان من

دارد تزرو دل ز نوا شور ِ عـــــــــــاشقی

بلبل همـــــــیشه بوده که همداســــتان من

از خورد و نوش و خواب بیکباره فارغم

قوّت کــــشد ز عـــــــــشق تن ناتوان من

گر بشنوی تو نغمــــۀ دل سوز فرقــتست

این ناله می سزد، به طـــــبع روان مــن

بی بهره یی وصال (همــــایون) نمیشوم

از تن فراق یار کشد روح و جـــــان من

سید همایون شاه (عالمی)

6 جنوری 2013 م

فرانکفورت – جرمنی

++++++++++++++++

چرخش دروازه

این مردمـــک دیده نخـــــــسپیده کرختست

خون در رگ و پودم که نپیچیده کرختست

رنگی ز درون ِ دل من همــــچو سرشکی

وامانده بمژگان و نلغزیده کـــــــــــرختست

دیریست که هجران رخش داده قیـــــــامت

در فرقت جــــانان، دل و دیده کـــرختست

لبهــا ز سخن مانده ز احـــــــساس درونی

تا سردی و خـــــاموشی پسندیده کرختست

در آرزوی آمدنش خــــــــانه نشـــســـــــتم

این دیده ز درواره نچــــــرخیده کرختست

هر کس که دلش سوخته براین دل مسکین

لعل و گهـــــر از دامن من چیده کرختست

دیدار گل و سنبل  و ریحــــان به گــــلشن

دیوار و در ِ غم نتراشـــــیده کرختســــــت

آن بلبل دل مـــــــــانده ز گفـــــــتار سرآپا

در گوشه ی تنهــــــا نخـــرامیده کرختست

زاهــــــــــــد همگی نیش زند با سخن تلخ

این زمزمه یی عشق نفهمـــــیده کرختست

عمریست خوشی کرده سفـــــر از گذر ما

بنگر تپش قلب نرقصـــــــــــیده کرختست

دیدی تو(همایون) بجهان این تن محــزون

هرگـــــز سخن عیش که نشنیده کرختست

سید همایون شاه عالمی

4 جنوری 2013 م

گینزول – ورجنیا

ایالات متحده امریکا

 ++++++++++++++++++++++++

شرّ نمّام

احتیاط از شرّ ِ نمــــــــّام احتیاط

ره بَرَد درپخته و خـــــام احتیاط

نیست کس از شرّ قاصد در امان

هر قدم بنهـــــاده یک دام احتیاط

در تجــــــسس آنقدر پرسد سؤال

شد خبر از مغز بادام احـــــــتیاط

پیش ناکـــــس مـهر بهتر برزبان

میشوی رسوا سرانجام احــــتیاط

غیبتیان را گــــهی همـــره مــشو

می کشد در رنج سرسام احتیاط

اندرون ِدوســـــتان آتش فگـــــند

دوستی را ساخت ناکـــام احتیاط

مننتظر در فرصـــــت ِ پستی بوَد

تا بریزد زهر در جـــــام احتیاط

گپ همی گـــــیرد برای دشمــنی

پاکـــــــدل را کرده بد نام احتیاط

صـــد بگوید تا تو گفتی گر یکی

بر سرت اندازد الــزام احـــــتیاط

خـــــــاموشی باشد چو حفظ آبرو

نیست او را عز و اکرام احــتیاط

هـــــــیچ با نمـــــــام بر بالا مرو

پرت سازد از لب بام احـــــــتیاط

کم ببر در پیش دشمن نام دوسـت

قاصـــــدان گیرند الــــهام احتیاط

هوشداری ای (همایون) در سخن

حـــــــرف را سازند ایهام احتیاط

سید همایون شاه (عالمی)

4 جنوری 2013 م

گینزول – ورجنیا

ایالات متحده امریکا