غفور بسيم
قصه باغ !
باغی بود بسی شاداب وخرم
بیشه بیشه اش چون باغ ارم
چهره اش ،چوبهشت اراسته
سراپا چون، عروس پیراسته
همه سبزوچمن زاروخرم بود
خلوتگاه هرعاشق وصنم بود
دراغوشش شوری جانانه بود
پیروبرنازر خش دیوانه بود
کنارش دریای خروشان روان
چون کودک بازیگوش نالان
دردامنش خرمن گلوسنبل بود
برشاخسارش اشیانه بلبل بود
هزاران ناجومیانش نازکردی
هزاران سروه قدافرازکردی
هزاران بیدو چنارسایه افگن
زیرسایه اشه هزاران انجمن
خیابانهای نظیف وخوشگوار
زهردلی ربودی صبروقرار
درچمن چمن سبزه وگل بود
سراسردامنش شاد پرمل بود
نام باشکوهش قهوه خانه بود
بهرسوهزار جلوه جانانه بود
دربیشه وکنارعاشقان غنودند
ترانه وشعر، همی سرودند
به زیبایی ، درکشورشهره بود
حریف پغمان استالف فرزه بود
درمیانش قصری باشکوه بود
ایوانش پراز عطری شبوبود
شادباد روح میرعلم شاروال
که بنا نهاد باغ وشهری کمال
باغ و این شهر،هم زاد بودند
چوخواهر وبرادری شادبودند
قدشهرهروز بلندوزیبا می شود
دامن کبود ی باغ کوتامی شود
کنون بنگر حال زارونزارشرا
زگرما و عطش دلی بیقرارشرا
نه درجویبارش نوای ابشاری
نه درکنارش موج مرغزاری
نه زیب دامنش ان سپیدارها
که بوسه میزد جبین ستاره ها
قدی سپیدارهای بلند را شکستند
اشیانه ای گنجشکان را به بستند
خدارایاران دنیای سبزبپاخیزید!
خصم باغچه و باغ براندازید
بازبرپاکنید انقلاب سبزوخرم را
باززنده سازیدجنبش میرعلم را
محیط زیست راسبزوابی سازید
فضای شهر مارا انسانی سازید
****
خاطره باغ قهوه خانه پلخمری که روزگاری معروفترین باغ زیبا وباشکوه سمت شمال کشور بشمارمیرفت واکنون بیشترین بخش ساحه سبز ان باغ معروف ازطرف .زورمندان ودشمنان محیط زسیست غصب ویابه اثربی غوری مسولین شهرپلخمری به مخروبه تبدیل گردیده است !
دتبر لاس ونیسی !
ما ليدلي !
ما په دګنهګار وسترګو!
ډيرڅه ليدلي !
ماد باغونواوباغچو دروازي
دړي وړي لیدلی
ما دګلاب نازکی شونډي وچی
اود لوړوچنارونوملاوي ماتي
اودچينو سترګي
ړندي ليدلي!
مادسروي اوناجو
ګريوان؛
څيري څيري؛
دانګي دانګي؛
اوسوري سوري ليدلي؛
مادچمنونوسوي څڼي؛
دنرګس له اوښکوډکي سترګي
دغاټول ځوانيمرګه ځواني
اودګلاب ريږدلي پاڼي
مړاوي مړاوي ليدلي!
زه دمني له ساړه باده
او د خزان وهلوپاڼو؛
له ژيړ الوتي رنګ
دوچوڅانګو؛
له زړه بګنونکي ترکهار!
دژړا له انګازو؛
دفريادونوله کړيکو؛
دهديروله چوپتيا !
دشناختوله هيبته
اودچا پرمخ؛
داوښکو له کږوږو لارو
بيريږ م!
..........
زه دتبرونو؛
له هيبتنا ک اواز؛
دتبرزن له ستميدو اوځګروي؛
او دلور؛
له تيري کږي ژبي
اودمار په څير؛
له ويرونکي؛
شرپهار نه؛
چي دبوټو اوګلانو ملاوي ريبي
ډيره کرکه لرم !
........
اي باغوانه!
اي دباغونو اوشنی دنیا مينانو !
اي دچنارونو خپلوانو !
نور نو ؛
مه پريږدي!
چي باغونه شهيدان شي.
دتبر او اوتبرزن ؛
لاسونه ونيسي؛
مه پريږدي ؛
چي دنګو دنګو چنارونو!
خيالي ځواني
خاوري شي!
اودچنارونو جنازی
بيادباغونو له دروازو؛
ووزي !
..........
پريږده چنارونه.
دنګ دنګ ولاړوي!
اوداسمان تندي ؛
دستورو شونډي؛
اودسپوږمي غمبوري؛
په خيال خيال؛
اومينه مينه؛
ښکل کړي !!!
بالا
بازگشت