سراج ادیب

 

سلام من کوید۱۹ هستم !

این روز ها خیلی فکر کردم، سعی کردم یک دلیل پیدا کنم، بلاخره باید یک دلیل وجود داشته باشد برای این وضعیت باور نکردنی که مجبور به تحملش هستیم، تصور کردم که اگر ویروس بتواند حرف بزند و تصور کردم چیز های را که از طریق یک نامه می گوید، اگر قادر به نوشتنش باشد . این ها حرفهای هستند که توانستم روی کاغذ بنویسم .

سلام من کوید۱۹ هستم، اکثر شما من را به سادگی با عنوان « ویروس کرونا» می شناسید . بلی خودم هستم، ببخشید که از قبل اطلاع ندادم ولی نمی دانستم که چه وقت میآیم و به چه شکل و با چه قدرتی خودم را برایتان نشان میدهم.

چرا اینجا هستم !

خوب بهتر است بگویم :

-         خسته شدم بودم از دیدن اینکه بجای پیشرفت، عقب نشینی میکنید،

-         خسته شده بودم از دیدن اینکه زندگی های تانرا با دستهای خود تان از بین می برید،

-         خسته شده بودم از رفتاری که با زمین دارید،

-         خسته شده بودم از رفتاری که باهم دارید،

-         خسته شده بودم از سوء استفاده های تان،خشونت های تان، جنگ هاو کشمکش های بین تان  و از قضاوت های تان،

-         خسته شده بودم از حسادتها، حرص هایتان، دوریها و خود خواهی های تان،

-         خسته شده بودم از وقت کمی که بخود تان و خانواده های تان اختصاص میدهید

-         خسته شده بودم از توجه کمی که اکثرأ به فرزندان تان نشان میدهید،

-         خسته شده بودم از سطی بودن تان،

-         خسته شده بودم از توجهء که بجای مسایل ضروری به بیهوده گی هدر می کنید،

-         خسته شده بودم از اقده های دائمی تان به دنبال لباسهای زیبای تان آخرین مدل مبایل و جدید ترین مودل موتر، فقط برای اینکه همه چیز تمام به نظر می آید،

-         خسته شده بودم از خیانت های تان،

-         خسته شده بودم از نا آگاهی تان،

-         خسته شده بودم از وقتی کمی که برای حرف زدن باهم میگذارید،

-         به ستوه آمده بودم  از غر زدن های مداوم تان، در حالیکه هیچ کاری برای بهبود زندگی تان نمی کنید،

-         خسته شده بودم از دیدن جرو بحث ها و دعوا های تان و آنهم بخاطر مسایل بی ارزش،

-         خسته شده بودم از درگیری های مدام بین دولت مردان کشور ها ، و از انتخاب های اشتباهی که به اصطلاح نماینده ها در دولت انجام میدهد،

-         خسته شده بودم از دیدن کسانی که بر یکدیگر نا سزا می گویند و حتی همدیگر را بخاطر یک بازی فوتبال از پای در می آورند،

میدانم بشما سخت خواهم گرفت. شاید بیش از حد، ولی مهم نیست هرچه میخواهی باشی باش. « من یک ویروسم» وجود من برای شما هزینه و مصرف هنگفتی دارد و آن به خطر انداختن زندگی های تان، ولی میخواهم برای یکبار و همیشه بفهمید که باید تغیر کنید، برای خوبی خود تان.

پیامی که برایتان دارم ساده است خواستم برایتان تمام محدودیتهای جامعه ای را که در آن زندگی میکنید آشکار  کنم  تا بتوانید از زندگی تان پاک شان کنید. قصدأ خواستم به نکات اشاره کنم، برای اینکه بفهمید از این به بعد تنها چیزی که اهمیت دارد  و تنها چیزی که باید  همهء انرژیهای تانرا به سمتش سوق بدهید چیزی نیست  جز «زندگی » زندگی خود تان ، زندگی فرزندان تان و هر آنچه لازم است برای اینکه حفظ اش کنید ، نوازش اش کنید و با هم قسمتش کنید ، خواستم تا آنجا که امکان دارد در خانه هایتان حبس بمانید  و از بقیه جدا باشید، دور از پدر ها و مادر های تان، پدر بزرگها و مادر بزرگهای تان، بچه ها و نواسه هایتان. برای اینکه بفهمید چقدر یک آغوش، یک تماس و یک گفتگو ارزش دارد. فشردن یک دست ، یک شب با دوستان، پیاده روی در مرکز شهر ، یک شام در هر رستوران ، یا دویدن در پارک  و در فضای آزاد.  از همین کار های کوچک .

 همه چیز دوباره از نو شروع شود، همه تان یکی هستید ، فکر نکنید که باهم فرق دارید. برایتان نشان دادم که فاصله ها  وجود ندارد ، بدون اینکه متوجه شوید ، در زمان خیلی کوتاهی کیلو متر ها  و کیلو متر ها را طی کردم . من ماندنی نیستم ولی احساس نزدیکی و همکاری که در این زمان کوتاه بین تان وجود آوردم، باید تا، ابد-  ادامه پیدا کند .

تا میتوانید ساده زندگی کنید، راه بروید، نفس عمیق بکشید ، کار های خوب انجام بدهید . برای اینکه دو برابرش بخود تان بر میگردد، از طبیعیت لذت ببرید، کارهای را که دوست دارید  و شما را راضی میکند انجام بدهید  و موقعیتی را برای خود تان  بوجود بیآورید  که وابستگی های تانرا  به همه چیز از بین ببرد . وقتی شما جشن می گیرید . من تازه از اینجا رفتم  ولی بیاد داشته باشید  که سعی نکنید که تنها در حضور من  آدم خوبی باشید ! خدا نگهدار

باز نوشت از  نوار صوتی توسط : « سراج ادیب»24/4/2020

 = == =

پاسخی بر بیماریهای واگیر است

سال ۱۷۲۰ میلادی «طاعون» بسیار بزرگ شهر  مارسی فرانسه را فرا گرفت ودر چند روز یکصد هزار نفر را به کام مرگ فروبرد. دقیقآ صد سال بعد یعنی سال ۱۸۲۰ میلادی نوبت به« وبا»  رسید  در اندونیزی، تایلند و فلیپین  جان انسانهای زیادی را گرفت. این« وبا»   نیز بیش از  یکصد هزار کشته بر جای گذاشت. صد سال بعد سال ۱۹۲۰  میلادی  دنیا با نوعی خطر ناکی از« انفلنزا » روبرو شد ، انفلونزایی هسپانیایی که تبدیل به فاجعهء انسانی شد، تعداد قربانیانش از مرز یکصد میلیون نفر گذشت، بشریت هم در برابر آن درمانده شده بود  و در سال ۲۰۲۰ میلادی  یعنی امسال  در حالیکه شما  این گزارش را از رسانه های مختلف مشاهده میدارید، دنیا با کابوس کرونا دست و پنجه نرم میکنند به گونه ای بسیار پیشرفته از ویروس ها،بزرگترین جامعهء زمین را درنوردیده است. آغاز از چین و هم اکنون به کل جهان منجمله اروپا و امریکا نیز حمله کرده است، هزاران نفر را به کام مرگ فرستاده ، صد ها هزار نفر را، راهی بیمارستان  و سبب  قرنطینه شدن صدها میلیون انسان  در کشور های مختلف شده اند .

۱۷۲۰ ، ۱۸۲۰، ۱۹۲۰ و ۲۰۲۰  شماره ۲۰  هر قرنی فاجعه ویروسی با خود به همراه داشته است . آیا  این تصادفی  است ؟ منجمان عدد شناسان و افسانه داران  دست بکار شدند  هیچ کس پاسخی ندارد .

بیماریهای واگیرداری که هر قرن  در بیستمین سال آن انسانها را مبتلا میکند ، اتفاقی که برای  برخی ها تئوری توطئه را تقویت میکند . اینکه ویروسی با حجم ۱۵۰ ... متر، کره زمین با مساحت بیشتر ۵۵۰ میلیون کیلو متر مربع را تهدید کند چه معنی دارد ؟

آیا  با بیماری واگیردار واقعی روبرو شده ایم  یا اینکه ساختهء دست بشر است ؟

بازنوشت از نوار صوتی توسط : سراج ادیب 07/4/2020

 

 

  


بالا
 
بازگشت