 الحاج عبدالواحد سيدی اسلام از سپیده دم تا ایندم :شیخ فریدالدین گنج شکر/آثار شیخ فریدالدین گنج شکر |
 کلیات شمس یا دیوان کبیرمولانا جلال الدین محمد مشهور به مولوی |
|
|
شنبه ۸ ثور ۱۴۰۳ خورشیدی برابر با ۲۷ اپریل ۲۰۲۴ میلادی
افغانستان انترنیشنل : برهان امیری، از اعضای سابقه‌دار جمعیت اسلامی در مقاله‌ای به مناسبت هشتم ثور، برخی از وقایع یک دهه منازعه افغانستان از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۰ را روایت کرده است.
او در این مقاله نوشته است که احمدشاه مسعود حداقل ۹ بار کوشید که برهاین‌الدین ربانی را از ریاست دولت اسلامی منصرف کند.
در بخشی از این مقاله آمده است که احمدشاه مسعود با وجود احترام به برهان‌الدین ربانی حداقل «نه» بار تلاش کرد آقای ربانی را به کناره‌گیری از ریاست جمهوری متقاعد کند.
به نوشته برهان امیری، آقای مسعود ترجیح می‌داد ریاست جمهوری را به «یک پشتون معتدل» واگذار کند تا زمینه برای برگزاری انتخابات فراهم شود.
این مقاله با عنوان «سیرتحول و منازعه قدرت و تلاش برای پیدا کردن راه حل از آغاز سال ۱۳۷۱ تا اواخر سال ۱۳۸۰» در صفحه فیسبوک برهان امیری منتشر شده است.
در بخشی دیگر از این مقاله به نقل از هفته‌نامه کابل در سال ۱۳۷۳ یا ۱۳۷۴ آمده است که احمدشاه مسعود گفته بود: «ما به این علاقمند نبودیم که بنیادگراها در راس زعامت مملکت قرار گیرند، ما انتظار داشتیم که در راس زعامت کشور یکی از میانه‌روها و ترجیحا پیر سید احمد گیلانی رهبر محاذ ملی قرار می‌گرفت.»
گفته شده احمد شاه مسعود باری دیگر در جلسه‌ای در هرات با ابتکار اسماعیل خان، برهان‌الدین ربانی را به کناره‌گیری از ریاست جمهوری تشویق کرد.
طبق این مقاله، ریاست‌جمهوری برهان‌الدین ربانی به شدت مورد منازعه بود و حفظ آن قربانی‌های زیادی می‌گرفت، برای همین ترجیح بر این بود که یک «پشتون معتدل» به عنوان رئیس‌جمهور برگزیده می‌شد.
برهان امیری نوشته است که برهان‌الدین ربانی با این طرح موافق نبود و در یک سخنرانی در مسجد جامع هرات، بر ادامه کارش به عنوان رئیس‌جمهور تاکید کرد.
در مقاله آمده است که پس از آن احمد شاه مسعود «رنجیده خاطر شد» و برای اعتراض از کابل به جبل‌السراج رفت.
برهان‌الدین ربانی، رهبر حزب جمعیت و احمدشاه مسعود برجسته‌ترین فرمانده نظامی این حزب بود.
برهان امیری می‌گوید اگر برهان‌الدین ربانی انعطاف نشان می‌داد، احتمالا وقایعی چون «ظهور طالب» و عقب‌نشینی از کابل رخ نمی‌داد.
این عضو با سابقه جمعیت اسلامی می‌گوید زمانی که جنگ توسط طالبان شدت گرفته بود، نمایندگان این گروه به کابل آمده بودند و گفتند که اگر «مولوی یونس خالص» به عنوان رئیس‌جمهور موقت برگزیده شود، جنگ را متوقف میکنند.
نویسنده نوشته است که به دنبال آن تلاش شد تا برهان‌الدین ربانی از قدرت کناره‌گیری کند، اما این بار نیز او مخالفت کرد که منجر به تشدید جنگ شد.
برهان الدین ربانی در سال ۱۹۷۱ حزب جمعیت اسلامی را بنیانگذاری کرد. او در سال ۱۹۹۲ به عنوان رئیس‌جمهور آغاز به کار کرد و در سال ۱۹۹۶ با به قدرت رسیدن طالبان به بدخشان رفت. به دنبال فروپاشی طالبان، آقای ربانی در سال ۲۰۰۱ قدرت را رسما به حامد کرزی تحویل داد.
احمدشاه مسعود در دولت آقای ربانی وزیر دفاع بود. او که رهبری جبهه ضدطالبان در دهه هفتاد خورشیدی را به عهده داشت در ۱۸ سنبله ۱۳۸۰ در یک حمله انتحاری در تخار ترور شد.
تنش‌های لفظی طالبان با همسایه‌گان؛ بی‌اعتمادی کشورهای حامی طالبان در حال افزایش است
۸ صبح : طالبان در جریان نزدیک به سه سال گذشته به‌صورت پیوسته حضور داعش در افغانستان را انکار کرده‌اند. به‌تازه‌گی، سرپرست وزارت دفاع این گروه گفته که داعش در افغانستان حضور فزیکی ندارد. سرپرست وزارت خارجه طالبان نیز در یک اقدام کم‌سابقه سه کشور همسایه را به حمایت از داعش متهم کرده است. رسانه وابسته به این گروه کشورهای پاکستان، ایران، ترکیه و تاجیکستان را متهم به حمایت از داعش کرده و گفته که منظور وزیر خارجه طالبان این کشورها بوده است. این در حالی است که رهبران ایران و پاکستان با انتشار بیانیه مشترک گفته‌اند که «وجود سازمان‌های تروریستی در افغانستان تهدید جدی برای امنیت منطقه و جهان است.» روز گذشته وزیر دفاع روسیه نیز تاکید کرده که تهدید اصلی علیه کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای از افغانستان سرچشمه می‌گیرد. با این حال، شماری از شهروندان کشور می‌گویند که منطقه بهای تعامل با طالبان را خواهد پرداخت. به گفته آنان، بی‌اعتمادی کشورهای حامی طالبان نسبت به این گروه در حال افزایش است.
پس از سقوط افغانستان به‌دست طالبان ایران، پاکستان و روسیه از نخستین کشورهایی بودند که سفارت‌خانه‌های خود را در کابل فعال نگه داشتند و به تعامل و همکاری با این گروه ادامه دادند. این کشورها در جریان نزدیک به سه سال گذشته در نشست‌های منطقه‌ای و بین‌المللی نیز از طالبان به‌صورت پیوسته حمایت کرده‌اند.
پس از بیانیه مشترک رهبران ایران و پاکستان در پیوند به تهدید گروه‌های تروریستی از خاک افغانستان، طالبان این دو کشور را به حمایت از داعش متهم کرده‌اند. به گفته این گروه، دو کشور همسایه در تمویل، آموزش و جهت‌دهی نیروهای داعش در افغانستان نقش دارند.
امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه طالبان، دو روز قبل در مراسم افتتاح نمایشگاه «افغان – قزاق» سه کشور همسایه افغانستان را متهم به حمایت از داعش کرده است. او مدعی شده است: «لانه داعش در افغانستان وجود ندارد، اما متاسفانه سه کشور همسایه ما به نوبت… یک کشور همسایه در حال آماده کردن نیروی بشری برای داعش است. ما شاهد بوده‌ایم که آنان در نقاط مختلف دنیا دست به اقداماتی زده‌اند. کشور دیگر در آن مسیری قرار دارد که افرادی که امنیت را برهم می‌زنند از آن جا عبور میکنند. کشور دیگر برای آنان مرکز تامین مالی و مراکز پلان‌سازی و برنامه‌ریزی را در قلمرو خود داده است.»
سرپرست وزارت خارجه طالبان افزوده که اگر این سه کشور مسوولیت‌های خود را به‌گونه درست انجام دهند، در افغانستان و منطقه مشکل وجود نخواهد داشت. با آن‌که او از کشور خاصی نام نبرده، اما المرصاد، رسانه وابسته به این گروه، از پاکستان، تاجیکستان، ایران و ترکیه به‌عنوان کشورهای حامی داعش در افغانستان نام برده است.
این رسانه وابسته به طالبان در مطلبی تحت عنوان «همسایه‌های غدار» نوشته است که امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه این گروه، به «خیانت پاکستان و تاجیکستان اشاره کرد.» المرصاد مدعی شده است که این کشورها با حمایت «سی‌آی‌ای این پروژه را راه‌اندازی کرده و می‌خواهند بار دیگر دید جهانیان را به خود جلب کرده و سیاست ناکام خود را تطبیق کنند.»
این رسانه وابسته به رژیم طالبان با انتشار متن صحبت‌های امیرخان متقی، از تاجیکستان، ایران، ترکیه و پاکستان به‌عنوان کشورهای «نقش‌آفرین» در قضیه داعش نام برده است. براساس ادعای المرصاد، شهروندان تاجیکستان برای داعش «حیثیت مواد سوخت» را دارند و اعضای این گروه از راه ایران و ترکیه از سایر نقاط جهان به افغانستان می‌آیند.
پیش از این ادعای طالبان، سید ابراهیم رییسی، رییس جمهور ایران و شهباز شریف، نخست‌وزیر پاکستان، با انتشار بیانیه مشترک در اسلام‌آباد، گفته‌اند که وجود گروه‌های تروریستی در افغانستان تحت حاکمیت طالبان تهدید جدی برای امنیت منطقه و جهان است.
در بیانیه مشترک رهبران این دو کشور آمده که تهران و اسلام‌آباد برای توسعه افغانستان به‌عنوان یک کشور صلح‌آمیز، متحد، مستقل و عاری از تهدیدات تروریسم و قاچاق مواد مخدر متعهدند و بر ایجاد جبهه متحد علیه تروریسم تاکید میکنند.
این نگرانی‌ها در حالی مطرح می‌شود که محمد یعقوب مجاهد، سرپرست وزارت دفاع طالبان، در ادامه ادعاهای انکار داعش، در دیدار با مقامهای مالیزیا در کابل بار دیگر گفته که داعش و دیگر گروه‌های «مخرب» در افغانستان حضور فزیکی ندارند.
در همین حال، روسیه از متحدان دیگر طالبان در منطقه، افغانستان تحت حاکمیت این گروه را سرچشمه تهدید اصلی علیه کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای دانسته است.
سرگئی شویگو، وزیر دفاع روسیه، روز گذشته گفته که گروه‌های تروریستی بین‌المللی به‌دلیل وضعیت سیاسی ناپایدار و موهوم در خاک افغانستان پناه می‌گیرند. او در نشست وزیران دفاع سازمان همکاری شانگهای در شهر آستانه، پایتخت قزاقستان، تصریح کرده که حضور و استقرار گروه‌های ستیزه‌جوی افراطی در افغانستان و افزایش حملات خارجی این گروه‌ها به‌ویژه داعش خراسان نگرانی‌های امنیتی جدی را برای کشورهای آسیای میانه ایجاد کرده است.
وزیر دفاع روسیه استقرار زیرساخت‌های نظامی امریکا در منطقه را تهدید مستقیم برای ثبات سازمان همکاری شانگهای دانسته است. او مدعی شده که امریکا تلاش می‌کند سیستم امنیتی جدیدی را بر منطقه آسیا و اقیانوسیه تحمیل کند.
نگرانی‌های کشورهای همسایه افغانستان و منطقه در حالی از تهدید تروریسم تحت سیطره طالبان افزایش یافته که اکثریت این کشورها در بیش از دوونیم سال گذشته در تعامل مستقیم با این گروه قرار داشته‌اند.
شماری از شهروندان افغانستان با انتقاد از تداوم تعامل و همسویی این کشورها با طالبان، می‌گویند که این کشورها «هم به نل می‌زنند و هم به میخ.» به گفته آنان، طالبان به‌عنوان یک گروه «تروریستی» به هیچ ارزش انسانی و مناسبات کشوری باور ندارد و در صورتی که توانایی پیدا کند، منافع همه کشورها را با تهدید روبه‌رو می‌سازد.
اجمل (نام مستعار)، یکی از باشنده‌گان کابل، در صحبت با روزنامه ۸صبح می‌گوید که کشورهای منطقه و همسایه رویکردی را در قبال طالبان اتخاذ کرده‌اند که پیامدهای آن به صورت قطعی به ضرر خودشان تمام خواهد شد. به گفته او، آغوش رژیم طالبان برای همه گروه‌های تروریستی که در بیش از دو دهه گذشته در رکاب هم در برابر نیروهای امنیتی افغانستان جنگیده‌اند، باز است و هم‌‌اکنون کشور به پایگاه امن «تروریستان جهان» تبدیل شده است.
حسین‌بخش، شهروند دیگر کشور، می‌گوید که کشورهای همسایه «هم به نل می‌زنند و هم به میخ.» او تصریح می‌کند که انتظار مبارزه علیه داعش و دیگر گروه‌های تروریستی از طالبان بیهوده است. او تاکید می‌کند که اگر این کشورها می‌خواهند از شر حملات انتحاری و مخالفان مسلح خود رهایی یابند، باید از «افغانستان دموکرات و عاری از طالب» حمایت کنند.
گفتنی است که طالبان در حالی حضور داعش در افغانستان را انکار میکنند که همزمان ادعای مبارزه با این گروه را نیز دارند. طالبان بارها ادعای سرکوب داعش در افغانستان را مطرح کرده‌اند. با این حال، شهروندان کشور از طالبان می‌پرسند که اگر داعش در افغانستان وجود ندارد، پس با چه منطق و زبانی از مبارزه با آن سخن می‌زنید؟ به گفته آنان، وقتی داعش حضور فزیکی ندارد، طالبان چگونه آن را سرکوب کرده‌اند؟
به‌رغم انکار طالبان، شاخه خراسان داعش در نزدیک به سه سال گذشته، مسوولیت حمله‌های مرگبار را در افغانستان بر عهده گرفته است. پس از حملات داعش در قندهار و مسکو، مقامهای ارشد امنیتی امریکا هشدار دادند که این گروه تا شش ماه دیگر منافع ایالات متحده را در خارج و داخل این کشور هدف قرار خواهد داد.
طرح ازبکستان برای کریدور لجستیکی از افغانستان به آسیای مرکزی
به گزارش خبرگزاری تسنیم، وزات حمل و نقل ازبکستان در بیانیه‌ای اظهار داشت برای تقویت تجارت آسیای مرکزی تلاش می‌کند تا بلاروس، روسیه، قزاقستان و پاکستان از مسیر افغانستان به یکدیگر متصل شوند.
وزرای حمل و نقل این کشورها در «ترمذ» ازبکستان اواسط هفته گذشته درباره این کریدور نیز گفتگو کردند.
براساس بیانیه وزارت حمل و نقل ازبکستان، شرکت‌کنندگان در این نشست درباره اتصال آسیای مرکزی و کشورهای مشترک‌المنافع و آسیای جنوبی از طریق توسعه یک کریدور حمل و نقل چند وجهی با هدف افزایش ظرفیت تزانزیت ازبکستان گفتگو کرده‌اند.
این طرح شامل برنامه‌هایی برای تقویت حمل و نقل کالا از طریق تجزیه و تحلیل محموله‌های ترانزیتی، دیجیتالی کردن اسناد و ساده‌سازی فرآیندهای تزانزیتی میان کشورها است.
کشورهای روسیه، قزاقستان و ازبکستان در نوامبر 2023 میلادی یادداشت تفاهمی را برای ایجاد این کریدور در جریان مجمع حمل و نقل سازمان همکاری شانگهای در تاشکند امضا کردند.
به گزارش رسانه‌ها، ازبکستان خاطرنشان کرد که از سال 2021 حمل و نقل بار از طریق افغانستان افزایش چشمگیری داشته است.
لکوموتیو قطار ترانزیتی افغانستان-ترکیه توقیف شد!
به گزارش خبرگزاری تسنیم، اول اردیبهشت (شنبه هفته گذشته) اداره راه‌آهن افغانستان اعلام کرد 1100 سنگ معدنی از طریق راه‌آهن «روزنک» و از مسیر ریلی ایران به ترکیه صادر شده است.
بر اساس اطلاعیه منتشر شده، این محموله صادراتی شامل سنگ معدنی «تالک» بود که به شهر «مرسین» ترکیه صادر شد. در همین راستا مراسم افتتاحیه در ایستگاه راه‌آهن روزنک برگزار شد که در آن علاوه بر رئیس راه‌آهن هرات، رئیس اطلاعات و فرهنگ، رئیس اتاق تجارت و سرمایه‌گذاری و بسیاری از سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی نیز اشتراک داشتند.
درپی این اتفاق، خبر آمد که اولین قطار ترانزیتی حاوی بار 1100 متریک تن سنگ معدنی از افغانستان به مقصد ترکیه در ایستگاه راه‌آهن روزنک در ایران متوقف و اجازه عبور به آن داده نشد.
این در حالی بود که 2 روز بعد (سوم اردیبهشت) راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران در اطلاعیه‌ای اعلام‌کرد: خبر توقف قطار ترانزیتی افغانستان به مقصد ترکیه در ایران کذب است و اساسا هیچ قطار تجاری از سمت افغانستان وارد محدوده ریلی جمهوری اسلامی ایران نشده است. طبق روال مرسوم عبور بارهای ترانزیتی از کشورهای مختلف، ابتدا تشریفات قانونی و هماهنگی لازم و اخذ مجوز برای عبور بار از کشورهای میانی مسیر انجام شده و سپس نسبت به اعزام قطار اقدام می‌شود. این در حالی است که برای عبور قطار ذکر شده از افغانستان به ترکیه از مسیر ایران، هماهنگی مربوطه و در نهایت صدور مجوز راه آهن جمهوری اسلامی ایران انجام نشده است.
یک روز بعد از اطلاعیه راه‌آهن یعنی چهارم اردیبهشت جواد طاهرافشار معاون حمل‌ونقل کنسرسیوم توسعه ریلی به‌عنوان متولی راه‌اندازی قطار ترانزیتی افغانستان-ترکیه در گفت‌وگویی گفت: بار در حال حاضر در خاک ایران متوقف شده و اعلام اینکه بار وارد خاک ایران نشده درست نیست.
*راه‌آهن: قطار ترانزیتی افغانستان-ترکیه مجوز ندارد
در ادامه مرتضی جعفری، معاون بهره‌برداری و بازرگانی راه‌آهن در خصوص اخبار منتشر شده پیرامون اعزام قطار ترانزیتی از مبدأ افغانستان به ترکیه اظهار کرد: پیرو بازدید انجام شده سال گذشته توسط تیم عالی فنی راه آهن جمهوری اسلامی ایران شامل معاون فنی و زیربنایی و مدیران کل حوزه‌های مختلف سیر و حرکت، ایمنی و فنی و زیربنایی، از محور ریلی افغانستان حد فاصل "شمتیغ" تا "روزنک" و مذاکرات به عمل آمده در جلسه برگزار شده در وزارت راه و شهرسازی با حضور سفیر ایران در افغانستان، بر لزوم رفع نواقص و مشکلات ایجاد شده برای خط جهت حمل محمولات تجاری تأکید و مقرر شد انجام اصلاحات فنی و رفع نواقص و کاستی‌های موجود حدفاصل مرز شمتیغ تا ایستگاه روزنک، با هدف ارتقای سطح ایمنی مورد نیاز از وضعیت عملیاتی به شرایط استاندارد فنی، به منظور امکان سیر قطارهای تجاری صورت پذیرد.
وی ادامه داد: در این راستا مقرر شد کنسرسیوم توسعه ریلی افغانستان که از سوی سفیر ایران در این کشور معرفی شده نسبت به انجام اصلاحات مورد نیاز و بهره‌برداری محور مذکور با نظارت عالیه وزارت راه و شهرسازی (راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران) اقدام کند. در این راستا طی یک سال گذشته با مساعدت راه آهن 16 قطار عملیات جهت تسهیل انتقال ادوات ریلی به منظور تسریع عملیات اجرایی احداث قطعه چهارم محور ریلی خواف-هرات صورت پذیرفته است.
وی افزود: بر اساس توافقات صورت گرفته کنسرسیوم فوق‌الذکر متعهد شده به سرعت نواقص را رفع کرده و پس از ارتقای خط مبتنی بر استانداردهای ریلی، به راه‌آهن منعکس شد تا پس از بازدید از اقدامات انجام شده، امکان سیر ایمن قطار به تایید کارشناسان فنی برسد.
معاون بازرگانی و بهره برداری راه‌آهن بیان کرد: علیرغم دستور مساعدت حداکثری از سوی مدیرعامل و پشتیبانی راه آهن جهت ارسال ادوات ریلی و پیگیری‌های مکرر از سوی راه‌آهن با عبور هر قطار عملیات، کنسرسیوم مذکور در روزهای اخیر از حسن نیت راه آهن سوء استفاده کرده و بدون هیچگونه هماهنگی و اخذ تأییدیه از راه آهن نسبت به بارگیری واگن‌ها و اعلام آن در رسانه‌ها جهت حمل محمولات تجاری ترانزیتی اقدام کرد که مورد پذیرش نبوده و به‌منزله نقض مقررات ریلی بین المللی و توافقات قبلی است.
جعفری با اشاره به لزوم حفظ جایگاه جمهوری اسلامی ایران در مناسبات بین‌المللی گفت: باوجود عدم هماهنگی صورت‌گرفته، با توجه به رویکرد توسعه‌ای راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران در حوزه کریدورهای بین‌المللی ریلی، اقدامات لازم جهت اعزام آزمایشی قطار مذکور انجام گرفته و راه اندازی رسمی مسیر تجاری مذکور پس از رفع نواقص و تأیید متخصصان فنی ریلی با هماهنگی راه‌آهن‌های دو کشور انجام خواهد شد.
کنسرسیوم: قطار ترانزیتی مجوز دارد
از سوی دیگر خبر می‌رسد که راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران، لکوموتیو قطار مذکور را توقیف کرده است! جواد طاهرافشار معاون حمل‌ونقل کنسرسیوم توسعه ریلی در این‌باره به خبرنگار تسنیم می‌گوید: کنسرسیوم توسعه ریلی با دستور وزیر راه و شهرسازی برای توسعه ترانزیت ریلی با مشارکت بخش خصوصی تشکیل شده است.
وی با یادآوری اینکه 20 فروردین ماه امسال مجوزهای لازم برای ورود قطار ترانزیتی افغانستان از استانداری خراسان رضوی، مرزبانی و .. اخذ شد، افزود: علاوه بر این ورود این قطار به کشور دستور معاون حمل‌ونقل وزیر راه و شهرسازی را دارد. ضمن اینکه ورود قطار ترانزیتی دستور نماینده ویژه رئیس‌جمهوری در امور افغانستان را نیز دارد.
وی با بیان اینکه قطار ترانزیتی افغانستان-ترکیه پس از ورود به کشور در ایستگاه شمتیغ متوقف شد، تاکید کرد: ورود این قطار حتی با ناظرات گمرک خراسان رضوی نیز هماهنگ و تشریفات مربوطه انجام شده بود. ما صورتجلسه مرزبانی را هم برای ورود این قطار داریم.
وی همچنین از توقیف لکوموتیو قطار ترانزیتی افغانستان-ترکیه خبر داد و گفت: متاسفانه کارکنان راه‌آهن در اقدامی عجیب لکوموتیو را از قطار جدا کرده و آنرا با خود بردند!
وی تاکید کرد: یکی از مشکلات ما سفر وزیر راه و شهرسازی به پاکستان بود. فردا شنبه این موضوع را از وی پیگیری خواهیم کرد تا شاهد عبور اولین قطار ترانزیتی مذکور از خاک جمهوری اسلامی ایران و تداوم آن در راستای برنامه‌های توسعه‌ای دولت باشیم.
کارشناسان گمرک دوغارون در شهرستان تایباد واقع در مرز ایران و افغانستان ۲۴ کیلو و ۸۹۵ گرم مواد مخدر صنعتی را از یک کامیون حامل کالاهای وارداتی کشف کردند.
به گزارش ایرنا به نقل از ستاد نظارت گمرکات خراسان رضوی، کارشناسان گمرک دوغارون موفق شدند با استفاده از دستگاه "ایکس ری" کامیونی حین کنترل کامیون‌های ورودی به کشور مواد مزبور که از نوع هرویین فشرده و شیشه بود را کشف کنند.
این مواد مخدر که به طرز ماهرانه ای داخل کابین راننده جاسازی شده بود با هوشیاری و دقت عمل کارشناسان مزبور کشف شد.
شهرستان ۱۴۵ هزار نفری تایباد در فاصله ۲۲۵ کیلومتری جنوب شرقی مشهد قرار دارد.
افغانستان انترنیشنل : تابستان سال ۱۹۸۴ بود که یکی از فرماندهان مجاهدین در ولسوالی پنجوایی قندهار، موسوم به ملا ملنگ با دو مهمان غیرمعمول غافلگیر شد: دو سرباز شوروی که در جنگ با مجاهدین شرکت داشتند. فصل جنگ مجاهدین با نیروهای شوروی و حکومت کمونیستی افغانستان به رهبری ببرک کارمل گرم بود.
در آن زمان، ملا ملنگ
در قرارگاه خود در منطقه ناخونی ولایت قندهار بیش از
۱۲۰
نظامی داشت. او فعلا در امریکا زندگی می‌کند.
ملا ملنگ
می‌گوید، کمی دورتر از ناخونی، در منطقه موسوم به سره کله، یکی از افراد مجاهدین
به‌نام سید رسول آقا، قرارگاه داشت. نزدیک قرارگاه یک باغ بود که هر از چندی به
عنوان پناهگاه استفاده می‌شد. عصر یک روز، سید رسول و افرادش متوجه می‌شوند که دو
نفر شبیه سربازان روس به سمت آنها می‌آیند. همه می‌ترسند. فکر میکنند که روسها
زیاد آمده و منطقه را محاصره کرده‌اند. در این میان، آن دو سرباز روس دست‌‌های خود
را بلند میکنند و با اشاره می‌فهمانند که تسلیم شده‌اند.
ملا ملنگ می‌گوید، این دو سرباز از قرارگاه روسها از منطقه سیلو در قندهار فرار کرده بودند. روسها آنجا یک قرارگاه بزرگ داشتند. میان سیلو و روستای سره کله، یک کوه است که حدود یک ساعت پیاده‌روی دارد. «این دو سرباز از قرارگاه سیلو فرار میکنند، از کوه می‌گذرند و در پایین طرف دیگر کوه به قرارگاه مجاهدین برابر می‌شوند.» هر دو سرباز تفنگ روسی کلاکف مسلح بودند که سلاح معمول آن زمان سربازان روس در جنگ افغانستان بود.
سید رسول آقا با ملاملنگ هماهنگ می‌کند تا این دو سرباز را پیش او بیاورد که فرمانده با نفوذ در منطقه بوده است.
بوت‌های پاره پاره و دست و صورت ترک خورده
به روایت ملا ملنگ، افراد سید رسول آقا این دو سرباز روس را سوار موتورسایکل میکنند و به قرارگاه ملا ملنگ می‌آروند. ملا ملنگ می‌گوید: وقتی با این دو سرباز روبرو شدم، بسیار تعجب کردم. «ناخن‌های پای‌شان از بوت بیرون شده بود. بوت‌های بسیار کهنه و پاره پاره داشتند. بند پاهای شان سیاه و ترکیده بود. بسیار خوار و زار بودند. شلوارشان از مچ پا تا نزدیک کمربند پاره بود. کسی از مجاهدین لباس‌های آنها را پاره نکرده بود. همانگونه بود. گونه‌های‌شان ترکیده و سیاه شده بود. دور گردن و دست‌های‌شان سیاه و ترکیده بود.»
براساس کتاب‌ها و گزارش‌هایی که بعدا درباره وضعیت سربازان شوروی در افغانستان منتشر شده، بسیاری آنها در شرایط بسیار دشوار قرار داشته‌اند. گاهی، برخی سربازان روس، حتی لباس و اسلحه خود را می‌فروخته‌اند.
ملا ملنگ می‌گوید این دو سرباز تاجیک یا اوزبیک نبودند؛ روس بودند و فقط زبان روسی صحبت می‌کردند. چهره اروپایی داشتند. «وقتی آنها را پیش من آوردند، بسیار پریشان بودند. به شدت ترسیده بودند. از ما فقط پرسیدند «افغان پوست؟» که منظورشان پوسته یا پاسگاه امنیتی دولت بود. همین قدر یاد داشتند. من فهمیدم که آنها ترسیده بودند که ما ملیشه دولتی نباشیم. من گفتم ما مجاهدین هستیم.»
در سال‌های اخیر، کرملین گفته است که ۲۶۴ سرباز ارتش سرخ که در جنگ ده ساله شوروی در افغانستان (۱۹۷۹-۱۹۸۹) شرکت داشتند، مفقودند. نیمی از آنها از روسیه و نیمی دیگر از جمهوری‌های دیگر شوروی سابق از جمله اوکراین بوده‌اند. کرملین اکثر آنها را مرده فرض کرده اما در جریان سال‌های گذشته ۲۹ سرباز را ردیابی کرده است. گفته می‌شود ۲۲ نفر به روسیه بازگشته و ۷ نفر ترجیح داده‌اند در افغانستان بمانند.
ملا ملنگ می‌گوید: من بعد از چند ساعت این دو سرباز را دوباره به سید رسول آقا که از جمله افراد سید احمد گیلانی بود، تحویل دادم، گفتم این‌ها به شما تسلیم شده‌اند، دوباره به شما تحویل می‌دهم.»
«یکی از مجاهدین دو سرباز شوروی را در بدل ۳۰ میل اسلحه فروخت»
به روایت ملا ملنگ، مدتی این دو سرباز روس در قندهار پیش سید رسول آقا بود. بعدتر، کسی به نام استاد عبدالحلیم، که یک عضو عادی افراد سید رسول آقا بود، بدون مشوره او، این دو سرباز را به منطقه چمن در پاکستان انتقال داد. «عبدالحلیم از قوم نورزی بود. در چمن شماری از فرماندهان نورزی، از منطقه اسپین بولدک، زندگی می‌کردند. البته از فرماندهان عبدالرب رسول سیاف بودند. عبدالحلیم، با واسطه و همکاری این فرماندهان، هر دو سرباز روس را به پاکستان منتقل کرد و به عبدالله وردک مسئول دفتر آن زمان عبدالرب رسول سیاف در کویته فروخت. در مقابل ۳۰ میل اسلحه ماشیندار، راکت، کلاشنیکوف و ۸۲، آنها را به عبدالله وردک فروخت.»
عبدالله وردک، در زمان حکومت حامد کرزی وزیر شهدا و معلولان و والی ولایت لوگر بود. او در سال ۲۰۰۸ در نتیجه انفجار ماین در منطقه پغمان کابل کشته شد.
به گفته ملا ملنگ، عبدالحلیم بعد از فروش دو سرباز روس، با سلاح‌های خود به داخل افغانستان برگشت و فرمانده شد. علت فرمانده شدنش نیز این بود که بعداز فروش دو سرباز روس، ۳۰ میل سلاح داشت. او از فرماندهان سیاف بود. عبدالحلیم بعدها در پی بیماری در قندهار درگذشت.
برگشت به قندهار و مبادله با یک زندانی مجاهدین
به روایت ملا ملنگ، این دو سرباز روس، شاید بعد از حدود دو سال، با یکی از فرماندهان مجاهدین در قندهار که به نام لالا ملنگ مشهور بود، تبادله شد. لالا ملنگ از فرماندهان یونس خالص بود و توسط دولت کمونیستی آن زمان افغانستان دستگیر و زندانی شده بود. پدر لالا ملنگ، به نام مولوی سدوزی آقا با سیاف کار و در کویته پاکستان زندگی میکرد. «به واسطه مولوی سدوزی، دو سرباز روس، از استاد سیاف گرفته شده و به قندهار برگردانده شدند. بعد با قوماندان لالا ملنگ مبادله شدند.»
این مبادله درپی گفت‌وگو و مذاکره میان نمایندگان دولت آن زمان افغانستان، روسها و مجاهدین انجام شد. توافق شد که در منطقه میربازار قندهار تبادله شوند؛ منطقه‌ای که شاید حدود یک کیلومتر دورتر از قرارگاه مجاهدین بود. «نمایندگان دولت و روسها با تانک آمده بودند. همکارانم گفتند وقتی لالا ملنگ را به مجاهدین و سربازان روس را به نمایندگان دولت و روسها تسلیم کردند، کسی با سیلی به صورت آن دو سرباز زد، دست‌های‌شان را بستند و سوار تانک کردند.»
مقامهای سفارت روسیه در کابل، سال ۲۰۱۲ فراخوانی دادند که اگر کسی نشانی از سربازان مفقود شده روس در افغانستان دارند، از آنها بخواهند که به خانه برگردند: «عزیزان‌شان هنوز منتظرند.»
دیمیتری پریماچوک، دستیار نظامی سفارت روسیه در کابل گفته بود: «تا آخرین سرباز به خانه برنگردد، جنگ تمام نشده است.»
از زمانی‌که آن دو سرباز روس در ولایت قندهار، از قرارگاه خود فرار کردند و بدست مجاهدین افتادند، چهل سال می‌گذرد. لالا ملنگ که با این دو سرباز روس مبادله شده بود، بعد از مدتی در قندهار در بمباران روسها کشته شد. معلوم نیست آن دو سرباز به «عزیزان منتظر» خود رسیدند یا نه اما آنچه معلوم است اینکه آخرین سرباز به خانه برنگشته و به تعبیر دستیار نظامی سفارت روسیه «جنگ تمام نشده است».
وزیر دفاع چین در دیدار با رئیس جمهور قزاقستان با اعلام تعهد به روابط نظامی عمیق‌تر پکن و آستانه، گفت: منطقه آسیای مرکزی با وضعیت امنیتی «پیچیده» مواجه است.
به گزارش ایرنا از تارنمای خبری روزنامه صبح جنوب چین، دونگ جون، وزیر دفاع چین، در گفت‌وگو با قاسم جومارت توکایف، رئیس جمهور قزاقستان در آستانه، گفت: این منطقه با وضعیت امنیتی پیچیده‌ای روبرو است زیرا تروریسم، جدایی طلبی و افراط گرایی، در آسیای میانه در حال ظهور است.
دونگ روز چهارشنبه برای شرکت نشست سالانه روسای دفاعی سازمان همکاری شانگهای (SCO)، بلوک امنیتی اوراسیا که در سال ۲۰۰۱ توسط چین و روسیه آغاز شد، وارد قزاقستان شد.
از سال ۲۰۲۱، زمانی که طالبان در کابل به قدرت بازگشت، پکن بارها نسبت به احیای نیروهای تروریستی در منطقه هشدار داده است. در یک اطلاعیه رسمی در سال ۲۰۲۳ در مورد وضعیت افغانستان، چین هشدار داد که «سه نیرو» (عبارتی که چین برای تروریسم، جدایی طلبی و افراط گرایی به کار می‌برد)، همچنان یک «تهدید امنیتی بزرگ برای منطقه و جهان» هستند.
بر اساس بیانیه وزارت دفاع چین، دونگ و توکایف در جریان دیدار خود بر تقویت هماهنگی استراتژیک توافق کردند.
دونگ گفت: ارتش چین مایل است به گسترش زمینه های همکاری با قزاقستان و گسترش هر چه بیشتر روابط بین دو ارتش ادامه دهد.
وزیر دفاع چین در بخشی از دومین سفر خارجی خود از زمان تصدی این سمت، با همتای قزاقستانی خود روسلان جاکسیلیقف برای تبادل نظر در مورد همکاری عملگرایانه نظامی و وضعیت امنیت منطقه ای ملاقات کرد.
به گزارش خبرگزاری دولتی قزاقستان، کازینفورم، جاکسیلیقوف گفت: وزارتخانه های ما امکان برگزاری رزمایش های مشترک و همچنین ظرفیت آموزش پرسنل و گسترش روابط در زمینه فرهنگ و ورزش را دارند.
دونگ روز جمعه پس از پایان جلسات سازمان همکاری شانگهای با همتایان خود از کشورهای عضو دیگر هند، پاکستان و دیگر کشورهای آسیای مرکزی مانند قرقیزستان به چین بازخواهد گشت.
در سال‌های اخیر، پکن همکاری‌های امنیتی و اقتصادی خود را با آستانه بهبود بخشیده و روابط دو کشور را به عنوان یک مشارکت راهبردی جامع و دائمی توصیف کرده است.
چین در سال های اخیر تجارت انرژی خود را با قزاقستان افزایش داده است، زیرا به طور فزاینده ای به آسیای مرکزی برای منابع متنوع نفت و گاز چشم دوخته است.
آستانه همچنین یک شریک حیاتی در طرح کمربند و جاده پکن بوده است چرا که قزاقستان مرکز تعدادی از پروژه های زیربنایی از جمله یک مرکز حمل و نقل در شهر مرزی کارگوس است.
سال گذشته، با افزایش ورود و خروج کانتینرهای ترانزیتی، دو کشور کار روی سومین خط ریلی مشترک را آغاز کردند، این خط آهن قرار است تا سال ۲۰۲۷ به بهره برداری برسد و شهر ایاگوز شرقی را به شهر بختی در مرز با شمال شرقی چین متصل کند.
دانشگاهها برضد اسرائیل
جمهور : مدتی است که دانشگاههای امریکا شاهد اعتراض علیه اسرائیل است. شاهد شعار
دانشجویان و استادان دانشگاه برضد اسرائیل، شاهد محکومیت جنایات اسرائیل و شاهد
حمایت از مردم فلسطین و مبارزان حزب الله علیه اسرائیل هستند.
تاکنون امریکا بصورت یکدست و متحد، طرفدار اسرائیل بود. تاقبل از
هفتم اکتوبراهتراضات خاصی علیه اسرائیل صورت نمی گرفت. اما حالا دانشگاه ها که مهد
علم و تکنالوژی هستند در مقابل اسرائیل برخاسته اند. امروز در استرالیا نیز
دانشجویان دانشگاه علیه اسرائیل تجمع کردند و اعتراض ورزیدند.
اعتراضات دانشگاههای امریکا در شهرهای مختلف این کشور، موجب شد
که پلیس امریکا با وارخطایی برضد دانشجویان و اساتید وارد عمل شده، و دهها دانشجو و
تعدادی از اساتید دانشگاه را بازداشت کنند.
تقاضای مقامات امریکایی از دانشجویان مبنی بر پایان دادن به
اعتراضات فایده ای نداشت. دانشجویان پرچم فلسطین را حمل می کنند. از تهدید نمی
ترسند و دهها خیمه برای اقامت شان برپا کرده اند.
این موجب خشم و استرس مقامات اسرائیلی شده است. این رژیمِ بی
آبرو دانشجویان را تهدید کرد که از طریق وسایل پیشرفته، چهره آنها شناسایی شده و
بعدا توسط مقامات امنیتی امریکا مجازات خواهند شد؛ اما دانشجویان نشان می دهند که
شدیدا در برابر اسرائیل و بی باکی این رژیم خشمگین و جدی هستند.
اخیراً مقامات امریکا مبلغ 29 میلیارد دالر مستقیما به اسرائیل
کمک تخصیصی داده اند؛ دالرهایی که از جیب مالیات دهندگان امریکایی تأمین می شود.
این مبلغ هنگفت غیر از دهها میلیارد دالری است که تاحالا نقدی و تسلیحاتی به
صهیونیست های آدمکش توسط امریکا پرداخت شده است.
اسرائیل با این حجم از نفرتی که به دست آورده، تابع هیچ اصول و
منطق و درخواست و دادخواستی نیست. تنها کشور حامی این رژیم، امریکا است که در آخرین
نقطف یعنی شورای امنیت ملل متحد، قطعنامه های ضد اسرائیلی را با بی پروایی وتو می
کند و در برابر کل جهان و افکار عمومی می ایستد.
این جنایت و حمایت، واقعا حوصله مردم دنیا را سر برده و اعتراض دانشجویان، درواقع
انفجار مطالبات جهانی علیه اسرائیل و حامیان جنایتکار این رژِیم منفور است.
این اعتراضات دانشجویی در حالی صورت می گیرد که اسرائیل خودش را
برای حمله گسترده بر رفح، آماده می کند. رفح منطقه ای کوچک با جمعیتی بزرگ است که
علاوه بر ساکنان آن، صدها هزار آواره از جنگ غزه را نیز در خود جای داده و زندگی در
آن به شدت متراکم و اوضاع معیشیتی و درمانی به شدت شکننده و ناامیدکننده شده است.
هجوم اسرائیل به رفح، جنایات بزرگ انسانی را رقم خواهد زد؛ این
واقعیت را همه دنیا می فهمند و حتی حامیان جانیان اسرائیلی نیز به این امر واقف
هستند.
تحریفگرهای اسرائیلی هر حرکت ضد ایم رژیم را به معنای ضدیت با
قوم یهود تعبیر و تبلیغ می کنند. حالا خیلی از مردم غرب متوجه این تاکتیک منفور
صهیونیست ها شده اند و می دانند که حساب صهیونیستها از یهودی ها جدا می باشد.
تاکنون دانشجویان بیشتر از 40 دانشگاه در امریکا و کانادا به
روند تظاهرات و اعتراضات پیوسته اند و ضمن اعتراض بر اسرائیل، خواهان توقف کمک های
امریکا به اسرائیل هستند. نقطه عطف این اعتراضات اشتراک دانشگاههای هاروارد و ام آی
تی امریکا است. اسرائیل سالانه برای بهره مندی از نتایج تحقیقاتی دانشگاه ام آی تی
بالاتر از 11 میلیون دالر به این دانشگاه پول می پردازد.
بیداری و اعتراضات دانشجویان امریکا و غرب را باید به فال نیک
گرفت. اینگونه حرکت اعتراضی برضد جنایات و جنایتگری در هر کشوری و از جانب هر کشوری
که صورت گیرد، ارزنده است.
بیداری جوامع علمی غرب در برابر اسرائیل امری مبارک است. اینکه
تاکنون دهها و شاید صدها دانشجو توسط پلیس امریکا دستگیر شده باشند، چیزی به نفع
اسرائیل نیست. هرگونه برخورد خشن با دانشجویان تخم نفرت از صهیونیست ها را در دل
دانشجویان و مراکز دانشگاهی می کارَد.
Copyright ©ariaye 2002_2024
استفاده از مطالب آريا
يی با ذکر ماخذ آزاد است
بالا
آرشيف
صفحة دری
بازگشت
برنامه های تازه 
